Czy zorganizowanie jednodniowej imprezy integracyjnej plenerowej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2011 r. (data wpływu 9 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorstwo zamierza zorganizować imprezę integracyjną plenerową dla pracowników. Impreza ta miałaby być sfinansowana w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wstęp na imprezę będzie wolny ? bez indywidualnych zaproszeń. W skład świadczeń wchodzić będzie ?szwedzki stół?, napoje chłodzące ogólnodostępne, występ artystyczny dla wszystkich uczestników imprezy, zabawa przy muzyce.

Na dzień organizacji imprezy nie wiadomo będzie jaka część załogi rzeczywiście skorzysta z udziału w imprezie i trudno będzie ustalić rzeczywistą wartość świadczeń, z których skorzysta konkretna osoba faktycznie uczestnicząca w imprezie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zorganizowanie jednodniowej imprezy integracyjnej plenerowej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić wysokości i zakresu świadczeń, z którego skorzysta nieokreślona liczba pracowników oraz nie można przyporządkować wartości poszczególnych świadczeń poszczególnym pracownikom...

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń powstaje wyłącznie w takiej sytuacji, w której jest możliwe zindywidualizowanie świadczenia i jego wartości pieniężnej i przyporządkowania go do konkretnej osoby oraz, gdy istnieje możliwość stwierdzenia, że konkretny podatnik rzeczywiście otrzymał przysporzenie majątkowe w postaci nieodpłatnego świadczenia. W tym miejscu należy zaznaczyć, że Minister Finansów uznał za niezgodne z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej, stwierdzające, że brak uczestnictwa pracownika w imprezie integracyjnej rodzi po jego stronie przychód z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia (zmiana interpretacji indywidualnej z dnia 6 grudnia 2010 r., nr DD3/033/174/KDJ/10/PK-1143).

Wnioskodawca uważa, że opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie potencjalnie możliwy do otrzymania. Poza tym o przychodzie można byłoby mówić, gdyby możliwe było ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i gdyby faktycznie podatnik skorzystał z postawionych mu do dyspozycji świadczeń (pogląd ten podziela również WSA we Wrocławiu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do niej nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy oraz wykonywanie usług, bądź udostępnianie rzeczy lub praw. Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy.

Przedmiotem nieodpłatnych świadczeń nie są tylko rzeczy, lecz również świadczone na rzecz podatnika usługi. Przychód może być wyrażony wyłącznie w pieniądzu.

Stąd też, przychodem są nie tyle same świadczenia, lecz ich wartość. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się zatem, między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

Sposób określenia tej wartości wynika z art. 11 ust. 2a ww. ustawy stanowiącego, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia ? według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku ? według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku
4. w pozostałych przypadkach ? na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zorganizować imprezę integracyjną plenerową dla pracowników. Impreza ta miałaby być sfinansowana w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wstęp na imprezę będzie wolny ? bez indywidualnych zaproszeń. W skład świadczeń wchodzić będzie ?szwedzki stół?, napoje chłodzące ogólnodostępne, występ artystyczny dla wszystkich uczestników imprezy, zabawa przy muzyce. Na dzień organizacji imprezy nie będzie wiadomo jaka część załogi rzeczywiście skorzysta z udziału w imprezie i trudno będzie ustalić rzeczywistą wartość świadczeń, z których skorzysta konkretna osoba faktycznie uczestnicząca w imprezie.

Na wstępie podkreślenia wymaga fakt, iż o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z oferowanych przez pracodawcę spotkań integracyjnych, lecz samo otrzymanie przez pracownika możliwości uczestnictwa w takim spotkaniu. Samo postawienie do dyspozycji pracownikowi nieobowiązkowego uczestnictwa w spotkaniu integracyjnym, które skierowane jest tylko do pracowników, stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieistotne jest przy tym, co i ile dany pracownik skonsumował. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że pracownik skorzystał z udziału w spotkaniu integracyjnym zaoferowanym mu przez pracodawcę ? zostały mu one postawione do dyspozycji.

Ponadto, w przedmiotowej sprawie istnieje możliwość zindywidualizowania tych świadczeń. Zainteresowany, jako pracodawca, jest w stanie określić, którzy pracownicy brali udział w imprezie. Wnioskodawca, jako organizator imprezy, ma bowiem wiedzę, do kogo kieruje propozycję udziału w takiej imprezie i kto w niej uczestniczy. Z uczestnictwa w imprezie integracyjnej korzystają tylko pracownicy, stąd też należy rozumieć, iż ?otwarty? charakter imprezy oznacza wyłącznie dobrowolność udziału w spotkaniu. Bez względu zatem na sposób zapłaty za zorganizowanie tego spotkania, indywidualizacja świadczeń, jakie otrzymali pracownicy, a co za tym idzie kwota przychodu ze stosunku pracy, jaką uzyskali jest możliwa do ustalenia. W przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie zdarzenia przyszłego, możliwym będzie wyliczenie jaki koszt został poniesiony w związku ze zorganizowaniem imprezy integracyjnej, a także dokładne określenie ilości i nazwisk pracowników w niej uczestniczących. Wobec tego będzie można ustalić wartość świadczeń i przyporządkować je poszczególnym pracownikom.

Organ podatkowy wskazuje, iż na płatniku ciąży obowiązek prawidłowego ustalenia przychodu poszczególnym pracownikom. Wartość świadczeń opłaconych za pracownika pracodawca ma obowiązek doliczać do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, art. 32 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 cyt. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracowników, możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego,

• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

• wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
  
  

Jak wynika z powyższego, ze zwolnienia w limitowanej części korzystają świadczenia o charakterze rzeczowym lub pieniężnym, finansowane w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Należy podkreślić, iż użyte w tym przepisie sformułowanie ?sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych? oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych, uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawodawca nie odnosi się natomiast do wielkości udziału w finansowaniu świadczeń rzeczowych, tj. możliwe jest zarówno pokrycie przez zakład pracy 100% wartości świadczeń, bądź częściowe jego sfinansowanie z wymienionych w przepisie źródeł.

W związku z powyższy, wartość imprezy integracyjnej, którą pracodawca finansuje w całości z ZFŚS należy opodatkować jako przychód ze stosunku pracy proporcjonalnie na wszystkich pracowników biorących udział w tej imprezie, w części przekraczającej kwotę zwolnioną na świadczenia rzeczowe i pieniężne, czyli 380 złotych.

Podsumowując, należy stwierdzić, iż w przypadku, gdy impreza ma charakter nieobowiązkowy, przychód powstaje wyłącznie u osób, które w imprezie uczestniczyły, a nie u wszystkich zaproszonych. W konsekwencji Wnioskodawca winien zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę. Przychód pracowników winien być ustalany poprzez podzielenie łącznej ceny zakupu danej imprezy integracyjnej, ustalonej w oparciu o powołany powyżej przepis art. 11 ust. 2a ustawy podatkowej przez liczbę osób, które uczestniczyły w spotkaniu.

Końcowo, odnosząc się do powołanych interpretacji organów podatkowych oraz tez wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych wskazać należy, iż dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, podjętych w określonym stanie faktycznym i są wiążące tylko w tych sprawach. Stosownie do art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, nie są one źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.