Możliwość skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Sposób (...)

6.3.2014

Możliwość skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Sposób obliczenie dochodu dziecka uzyskanego z pracy wykonywanej za granicą (diety, koszty uzyskania przychodu).

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2013 r. (data wpływu 13 grudnia 2013 r.) uzupełnionym pismem złożonym w dniu 22 stycznia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pytanie nr 2 i 3) ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko oraz sposobu ustalenia dochodu, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 15 stycznia 2014 r., Nr IPTPB2/415-751/13-2/KSM, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawczyni o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 20 stycznia 2014 r., natomiast w dniu 22 stycznia 2014 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 21 stycznia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą samotnie wychowującą dziecko. Syn ma 21 lat, studiuje i otrzymuje od ojca kwotę 100 zł miesięcznie tytułem alimentów zasądzonych wyrokiem sądowym (dochód zwolniony z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawczyni wskazała, że Jej syn w bieżącym roku w wakacje pracował w Norwegii, na podstawie sezonowej umowy o pracę. Z tego tytułu uzyskał wynagrodzenie w kwocie 4 708 zł 40 gr, które w dniu 1 sierpnia 2013 r. wpłynęło na jego rachunek bankowy. Do 30 listopada 2013 r. syn nie uzyskał w Polsce żadnych dochodów i do końca 2013 r. nie zamierza ich uzyskać.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w 2013 r. posiadała status osoby samotnie wychowującej dziecko (status rozwódki). W stosunku do Niej i Jej syna nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (Dz. U. z 2006 r. Nr 183, poz. 1353). Wnioskodawczyni wskazała, że syn studiuje na II roku P. oraz na II roku Uniwersytetu. Obie uczelnie stanowią szkołę, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r., poz. 572, z późn. zm.). Dodała również, że w 2013 r. syn nie pozostawał w związku małżeńskim, był kawalerem. Miejsce czasowego zamieszkania syna za granicą było położone w tej samej miejscowości, co jego zakład pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, przy założeniu, że syn do końca 2013 r. nie osiągnie w Polsce żadnych dochodów, Wnioskodawczyni będzie mogła skorzystać z preferencyjnego opodatkowania na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r.?
Czy w przedstawionym stanie faktycznym, dla obliczenia wysokości dochodu (limitu), o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie miał zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących przychody za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15?
Czy dla obliczenia wysokości dochodu (limitu), o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie miał zastosowanie ? niezależnie od pkt 2 ? art. 22 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, stosownie do którego koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1 335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej?

Tutejszy Organ wskazuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 2 i 3. Natomiast w zakresie pytania nr 1, wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 2)

Z uwagi na to, że znane są Jej interpretacje Ministra Finansów, w myśl których ? art. 6 ust. 4 p.d.f obejmuje zarówno dochody uzyskane w Polsce, jak i za granicą (i to bez względu na to, jaka metoda unikania podwójnego opodatkowania ma do nich zastosowanie), gdyż odmienne rozumienie omawianego przepisu pozostawałoby w sprzeczności z zasadą racjonalności ustawodawcy, która wyklucza możliwość przyjęcia, że jego wolą było doprowadzenie do naruszenia zasad równości i sprawiedliwości społecznej (?)? ? z czym Wnioskodawczyni się nie zgadza ? w przedstawionym stanie faktycznym, w przypadku podzielenia przez Organ podatkowy dotychczasowego stanowiska, Wnioskodawczyni wyraża pogląd, że uzyskany przez Jej syna dochód w Norwegii, dla celów określenia kwoty limitu wynikającej z art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien zostać pomniejszony o kwotę odpowiadającą 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15 (niemającego w sprawie zastosowania), zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy. Z załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 137) wynika, że dla Norwegii jest to kwota 451 NOK za dobę (wg kursu średniego walut obcych ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu). Tak obliczony dochód syna w kwocie 3 034 zł 50 gr mieści się w kwocie limitu, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (3 089 zł), co umożliwi Wnioskodawczyni preferencyjne opodatkowanie.

Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawczyni dochód wyliczony w powyższy sposób powinien być także pomniejszony o kwotę 111 zł 25 gr, na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

małoletnie;
bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną;
do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

? podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Ponadto z art. 6 ust. 10 ww. ustawy wynika, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą samotnie wychowującą dziecko (posiada status rozwódki). Syn ma 21 lat i studiuje na II roku P. oraz na II roku Uniwersytetu. Obie uczelnie stanowią szkołę, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r., poz. 572, z późn. zm.). Syn otrzymuje od ojca kwotę 100 zł miesięcznie tytułem alimentów zasądzonych wyrokiem sądowym. Syn Wnioskodawczyni w bieżącym roku w wakacje pracował w Norwegii, na podstawie sezonowej umowy o pracę. Z tego tytułu uzyskał wynagrodzenie w kwocie 4 708 zł 40 gr, które w dniu 1 sierpnia 2013 r. wpłynęło na jego rachunek bankowy. Do 30 listopada 2013 r. nie uzyskał w Polsce żadnych dochodów i do końca 2013 r. nie zamierza ich uzyskać. Wnioskodawczyni dodała, że w stosunku do Niej i Jej syna nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. W 2013 r. syn Wnioskodawczyni nie pozostawał w związku małżeńskim, był kawalerem.

Zasady unikania podwójnego opodatkowania regulują art. 27 ust. 8, 9 i 9a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i inne umowy międzynarodowe.

Stosownie do art. 27 ust. 8 powyższej ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych ? podatek określa się w następujący sposób:

do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W celu zapobieżenia podwójnego opodatkowania dochodu uzyskanego za granicą, należy mieć na uwadze Konwencję zawartą miedzy Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisaną w Warszawie dnia 9 września 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899) oraz Protokół z dnia 5 lipca 2012 r. zmieniający tą Konwencję (Dz. U z 2013 r., poz. 680), w której określono metodę unikania podwójnego opodatkowania ? tzw. metodę wyłączenia z progresją. Metoda wyłączenia z progresją oznacza, że w Polsce wyłącza się z podstawy opodatkowania dochód osiągnięty za granicą (w Norwegii), zwolniony z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednak dla ustalenia stawki podatku od pozostałego dochodu ? podlegającego opodatkowaniu w Polsce ? stosuje się stawkę podatku właściwą dla całego dochodu, tzn. łącznie z dochodem osiągniętym za granicą (w Norwegii).

W myśl natomiast art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Stosownie do art. 27 ust. 9a powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady opodatkowania określone w ust. 9 stosuje się również do dochodów uzyskanych na terytorium państwa, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak z powyższego wynika w prawie podatkowym występują dwie metody pozwalające na uniknięcie podwójnego opodatkowania: metoda wyłączenia z progresją oraz metoda proporcjonalnego odliczenia. Niewątpliwie metody te uregulowane w art. 27 powołanej ustawy, a zatem zagraniczne dochody podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27. Gdyby bowiem nie postanowienia wymienionych przepisów dochody uzyskane za granicą mogłyby podlegać podwójnemu opodatkowaniu.

Z tego też powodu należy uznać, że art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje zarówno dochody uzyskane w Polsce, jak i za granicą (i to bez względu na to, jaka metoda unikania podwójnego opodatkowania ma do nich zastosowanie).

Jednak dla obliczenia powyższego limitu dochodu należy wziąć pod uwagę możliwość odliczenia diet przysługujących osobom mieszkającym w Polsce, a czasowo przebywających za granicą i uzyskujących tam dochody ze stosunku pracy oraz kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15.

Powyższe oznacza, że podatnik ustala ilość dni pozostawania w stosunku pracy za granicą, wylicza wysokość przysługującego odliczenia i następnie pomniejsza przychody o to odliczenie.

Wskazuje się, że możliwość pomniejszenia przychodu uzyskanego za granicą o diety nie ma zastosowania do wynagrodzenia:

pracownika odbywającego podróż służbową poza granicami Polski, ponieważ otrzymuje on z tego tytułu od pracodawcy diety wolne od podatku (na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 cyt. ustawy);

pracownika w związku z jego pobytem poza granicami Polski w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom, a także w związku z pełnieniem funkcji obserwatora w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych, o ile otrzymuje świadczenia zwolnione od podatku związane z taką właśnie funkcją (na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 83 ww. ustawy);

uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej (art. 21 ust. 15 powyższej ustawy).

Kwoty diet określone zostały w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 167) w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej ich wysokość uzależniona jest od docelowego kraju podróży. W przypadku Norwegii, kwota ta wynosi 451 NOK. Pomniejszone o diety z tytułu podróży służbowej przychody przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że Jej syn w 2013 r. wykonywał pracę na terenie Norwegii, na podstawie sezonowej umowy o pracę.

Zatem oznacza to, że obliczając dochód (limit), o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni będzie mogła pomniejszyć przychód uzyskany przez syna z pracy na terenie Norwegii, o kwotę diet, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy.

Ponadto, w myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak wynika z treści art. 22 ust. 2 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1 335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
nie mogą przekroczyć łącznie 2 002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1 668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
nie mogą przekroczyć łącznie 2 502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Z powyższego wynika, że art. 22 ust. 2 ww. ustawy, jest przepisem szczególnym w stosunku do przepisu art. 22 ust. 1. Wyłącza on jego zastosowanie poprzez ograniczenie wysokości kosztów uzyskania przychodów m.in. ze stosunku pracy do ściśle określonej wartości, nie pozwalając tym samym na uznanie za koszty uzyskania przychodów z powyższego tytułu wszelkich kosztów poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów określonych w art. 23.

Koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy zgodnie z zasadą ustanowioną w art. 22 ust. 2 określone zostały więc w kwocie zryczałtowanej, wysokość której uzależniono od tego, czy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego lub więcej stosunku pracy oraz od tego, czy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika położone jest poza miejscowością w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Wyjątek od tej zasady wynika z art. 22 ust. 11 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 2, są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte przez pracownika lub przez płatnika pracownika w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

W myśl art. 22 ust. 13 ww. ustawy, przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.

Wykładnia gramatyczna tego przepisu wskazuje, że podatnik może przyjąć koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy w wysokości faktycznie poniesionych tylko wówczas, gdy spełnione są jednocześnie następujące przesłanki:

wydatki dotyczą dojazdu do zakładu pracy lub zakładów pracy środkami transportu wskazanymi w tym przepisie,
zostały faktycznie poniesione przez podatnika i są wyższe od określonych ustawowo kosztów zryczałtowanych,
zostały udokumentowane wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

W złożonym wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że miejsce czasowego zamieszkania syna za granicą było położone w tej samej miejscowości, co jego zakład pracy.

Zatem oznacza to, że obliczając dochód (limit), o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni będzie mogła pomniejszyć przychód uzyskany przez syna w 2013 r. z pracy na terenie Norwegii, o koszty uzyskania przychodu, stosownie do art. art. 22 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy.

Reasumując, Wnioskodawczyni obliczając wysokość dochodu, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w celu skorzystania z możliwości preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko za 2013 r., będzie mogła pomniejszyć przychód uzyskany przez syna z pracy wykonywanej na terenie Norwegii o kwotę diet określoną w art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, oraz o koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy. Podkreślić przy tym należy, że w pierwszej kolejności kwotę przychodu brutto należy pomniejszyć o kwotę zwolnioną w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy (w walucie kraju, z którego przychód został uzyskany). Następnie obliczoną w ten sposób kwotę przelicza się na złote polskie, i od tak ustalonego przychodu należy odliczyć koszty uzyskania przychodów.

Ponadto nadmienić należy, że w odniesieniu do przedstawionych kwot podanych we wniosku, Organ informuje, że ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tutejszego Organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. W związku z powyższym tutejszy Organ wskazuje, że nie dokonuje wyliczeń, przeliczeń, kwoty podatku do zapłaty, czy kwoty zwolnionej z opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.