Czy odpisy z tytułu zużycia środka trwałego dokonywane od tej części ich wartości, która odpowiada (...)

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej skutków podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w związku z umorzeniem części pożyczki z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Z uwagi na braki formalne wniosku Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14 h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), pismem wystąpił do Wnioskodawcy o uzupełnienie wniosku.

W odpowiedzi na ww. wezwanie wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także Spółka) podpisał w dniu 29 grudnia 2006 r. umowę pożyczki z Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (dalej WFOŚiGW) na dofinansowanie zadania ??'. Pożyczki udzielone przez WFOŚiGW mogą być częściowo umarzane (art. 411 ust. 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25 poz. 150 ze zm.). Zarząd Spółki wystąpił o częściowe umorzenie pożyczki.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, iż ww. umowa pożyczki z WFOŚiGW na dofinansowanie zadania ??? została podpisana z terminem realizacji do dnia 14 lutego 2007 r. Inwestycja została zrealizowana w terminie i środek trwały został przyjęty na stan środków trwałych i od miesiąca marca 2007 r. rozpoczęto dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

W dniu 1 października 2007 r. została podpisana umowa o umorzenie pożyczki pod warunkiem przeznaczenia jej środków na realizację innego zadania - budowa sieci wodociągowej, osiągnięcia efektu rzeczowego i ekologicznego. Po dokonaniu rozliczenia umowy o umorzenie pod względem finansowym i rzeczowym WFOŚiGW uznał, że wszystkie zobowiązania Wnioskodawcy względem Funduszu zostały spełnione i pismem z dnia 7 września 2010 r. poinformował Spółkę o umorzeniu pożyczki w wysokości stanowiącej 34,60 % pożyczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wartość umorzonej pożyczki jest przychodem jako umorzone zobowiązanie wobec WFOŚiGW...
2. Czy odpisy z tytułu zużycia środka trwałego dokonywane od tej części ich wartości, która odpowiada kwocie umorzonej pożyczki są kosztami uzyskania przychodu...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Natomiast w zakresie pytania nr 1 wniosek Spółki został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy odpisy z tytułu zużycia środka trwałego od tej części jego wartości, która odpowiada kwocie umorzonej pożyczki stanowią koszt uzyskania przychodów.

Takie stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 8 marca 2010 r. IBPBI/2/423-1513/09/MS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż w dniu 29 grudnia 2006 r. podpisał umowę pożyczki z Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej na dofinansowanie zadania zakup i montaż mieszadeł na oczyszczalni ścieków. W dniu 1 października 2007 r. w WFOŚiGW została podpisana umowa o umorzenie pożyczki pod warunkiem przeznaczenia jej środków na realizację innego zadania (budowę sieci wodociągowej), osiągnięcia efektu rzeczowego i ekologicznego oraz rozliczenia wydatków przed upływem wyznaczonego terminu. Po dokonaniu rozliczenia umowy o umorzenie pod względem finansowym i rzeczowym WFOŚiGW uznał, że wszystkie zobowiązania Zakładu względem Funduszu zostały spełnione i pismem z dnia 7 września 2010 r. poinformował Spółkę o częściowym umorzeniu - 34,60 % pożyczki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością podatnika.

Zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy wydatek nie został wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie skutkującej dokonaniem jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. wydatek został poniesiony przez podatnika,
2. jest definitywny, a więc bezzwrotny,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Reasumując, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środka trwałego (sieci wodociągowej) od tej części jego wartości, która została Spółce zwrócona w formie umorzenia pożyczki.

Nadmienia się ponadto, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w celu ustalenia dokładnego stanu faktycznego i jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

W związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny danych podanych we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Referencje

IPTPB3/423-179/11-4/IR, interpretacja indywidualna