1.Czy przychód podatkowy z tytułu częściowej refundacji wynagrodzenia powstaje w miesiącu, za który (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (?), przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2012 r. (data wpływu 20 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do przychodów częściowej refundacji wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi pełniącemu funkcję w związkach zawodowych międzyzakładowych,
  

• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia i składek ZUS dotyczących pracownika pełniącego funkcję w związkach zawodowych międzyzakładowych jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2012 r. w Biurze Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do przychodów częściowej refundacji wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi pełniącemu funkcję w związkach zawodowych międzyzakładowych,
  

• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia i składek ZUS dotyczących pracownika pełniącego funkcję w związkach zawodowych międzyzakładowych.
  
  
  

Pismem z dnia 22 maja 2012 r., nr IPPB3/423-279/12-2/EŻ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), w związku z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. nr 112, poz. 770 ze zm.) przekazał wniosek Spółki zgodnie z właściwością do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi jest upoważniony do wydawania, w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych interpretacji indywidualnych, jeżeli wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w województwie: lubelskim, łódzkim, opolskim lub świętokrzyskim. W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 kwietnia 2011 r. jest więc Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi.

W dniu 24 maja 2012 r. wniosek Spółki wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

Z uwagi na braki wniosku, pismem z dnia 9 lipca 2012 r., nr IPTPB3/423-189/12-2/KJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), wystąpił do Wnioskodawcy o jego uzupełnienie. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 20 lipca 2012 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zatrudnia pracownika na umowę o pracę. Co miesiąc wypłacane jest mu wynagrodzenie. Obecnie jest on zwolniony ze świadczenia pracy z prawem do wynagrodzenia na podstawie art. 31 ust. 1 i 2 w związku z art. 34 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.) oraz § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 1996 r. w sprawie trybu udzielania urlopu bezpłatnego i zwolnień od pracy pracownikom pełniącym z wyboru funkcje w związkach zawodowych oraz zakresu uprawnień przysługujących pracownikom w czasie urlopu bezpłatnego i zwolnień od pracy (Dz. U. Nr 71, poz. 336).

Koszty wynagrodzenia i składek ZUS zostają zaliczone do kosztów podatkowych w miesiącu wypłaty wynagrodzenia. Wypłata odbywa się w miesiącu, za który wynagrodzenie jest należne. W miesiącu następnym po wypłaceniu wynagrodzenia Spółka wystawia noty obciążające inne instytucje, które zatrudniają członków związków zawodowych międzyzakładowych, w których zarządzie działa wspomniany pracownik proporcjonalnie do liczby zatrudnianych członków. Wnioskodawca również zatrudnia członków tego związku, w związku z czym noty te nie pokrywają całości wypłaconych wcześniej wynagrodzeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przychód podatkowy z tytułu częściowej refundacji wynagrodzenia powstaje w miesiącu, za który wystawiono notę (miesiąc wypłaty refundowanego wynagrodzenia), czy też w dniu, w którym na rachunek bankowy Spółki wpłyną pieniądze?
2. Czy Spółka prawidłowo rozlicza koszty wynagrodzenia i składek ZUS tego pracownika w miesiącu wypłaty lub postawienia do dyspozycji ?
   
   

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Jak jednak stanowi art. 12 ust. 3 ww. ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Na mocy art. 12 ust. 3a ww. ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Przepis ten jednak nie ma zastosowania w niniejszej sprawie, podobnie jak nie mają zastosowania przepisy art. 12 ust. 3c i 3d ww. ustawy; kluczowy jest zatem art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na mocy którego w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Zatem, można wnosić, iż w opisanym stanie faktycznym za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty (wpływ na rachunek bankowy).

Stosownie do treści art. 15 ust. 4 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych, koszty wynagrodzeń i składek są potrącalne w tym okresie, którego dotyczą, jeżeli będą wypłacone lub postawione do dyspozycji pracownika z zachowaniem terminu ich wypłaty. Zgodnie z powyższym wynagrodzenia pracownika i składki od nich powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który były należne, pod warunkiem ich wypłaty lub postawienia do dyspozycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, dot. pytania nr 1 i nr 2 uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego - skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały poniesione przez podatnika,
  

• pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  

• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  
  

Stosownie do art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.), związek zawodowy jest dobrowolną i samorządną organizacją ludzi pracy, powołaną do reprezentowania i obrony ich praw, interesów zawodowych i socjalnych. Związek zawodowy jest niezależny w swojej działalności statutowej od pracodawców, administracji państwowej i samorządu terytorialnego oraz od innych organizacji.

W myśl art. 31 ust. 1 i 2 ww. ustawy o związkach zawodowych, prawo do zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie zakładowej organizacji związkowej przysługuje:

1. częściowo jednemu pracownikowi w miesięcznym wymiarze godzin równym liczbie członków zatrudnionych w zakładzie pracy, gdy ich liczba jest mniejsza od 150,
2. jednemu pracownikowi, gdy związek liczy od 150 do 500 członków zatrudnionych w zakładzie pracy,
3. dwom pracownikom, gdy związek liczy od 501 do 1000 członków zatrudnionych w zakładzie pracy,
4. trzem pracownikom, gdy związek liczy od 1001 do 2000 członków zatrudnionych w zakładzie pracy,
5. kolejnemu pracownikowi za każdy rozpoczęty nowy tysiąc, gdy zakładowa organizacja związkowa liczy ponad 2000 członków zatrudnionych w zakładzie pracy,
6. w niepełnym wymiarze godzin i wtedy może ono być udzielane większej liczbie pracowników, zgodnie z zasadami zawartymi w punktach poprzedzających.
   
   

W zależności od wniosku zarządu zakładowej organizacji związkowej zwolnienia od pracy, o których mowa w ust. 1, udzielane są z zachowaniem prawa do wynagrodzenia lub bezpłatnie. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb udzielania zwolnień od pracy oraz zakres uprawnień przysługujących pracownikowi w czasie tych zwolnień.

W wykonaniu ww. delegacji ustawowej, Rada Ministrów wydała rozporządzenie z dnia 11 czerwca 1996 r. w sprawie trybu udzielania urlopu bezpłatnego i zwolnień od pracy pracownikom pełniącym z wyboru funkcje w związkach zawodowych oraz zakresu uprawnień przysługujących pracownikom w czasie urlopu bezpłatnego i zwolnień od pracy (Dz. U. Nr 71, poz. 336).

Stosownie do § 4 ust. 1 wymienionego rozporządzenia, pracodawca jest obowiązany, na wniosek zarządu zakładowej organizacji związkowej, zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie tej organizacji, jeżeli zakładowa organizacja związkowa wykaże we wniosku, że zachodzą okoliczności uzasadniające udzielenie zwolnienia. Natomiast w myśl § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, wynagrodzenie od pracodawcy, przysługujące pracownikowi w okresie zwolnienia od pracy, ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Przy obliczaniu tego wynagrodzenia dodatkowe wynagrodzenia za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia, trudnych, szczególnie uciążliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych uwzględnia się, jeżeli w czasie zwolnienia od pracy nie ustaje dotychczasowe narażenie pracownika na oddziaływanie takich warunków.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka co miesiąc wypłaca wynagrodzenie pracownikowi zwolnionemu ze świadczenia pracy, na podstawie art. 31 ust. 1 i 2 w związku z art. 34 ww. ustawy o związkach zawodowych oraz § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia. Wynagrodzenia i składki ZUS zostają zaliczone do kosztów podatkowych w miesiącu wypłaty wynagrodzenia. Wypłata odbywa się w miesiącu, za który wynagrodzenie jest należne. W miesiącu następnym po wypłaceniu wynagrodzenia Spółka wystawia noty obciążające inne instytucje, które zatrudniają członków związków zawodowych międzyzakładowych, w których zarządzie działa pracownik, proporcjonalnie do liczby zatrudnionych członków. Spółka również zatrudnia członków tego związku zawodowego, w związku z czym noty te nie pokrywają całości wypłaconego wcześniej wynagrodzenia.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż ustawa o związkach zawodowych nakłada na pracodawcę określone obowiązki. Pracodawca ma obowiązek zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie zakładowej organizacji związkowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia lub bezpłatnie. Art. 31 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych dokładnie wskazuje kiedy i w jakim zakresie przysługuje prawo do zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy. Wobec powyższego wydatki na wypłatę wynagrodzenia dla pracownika wraz z pochodnymi (składki ZUS), który jest zwolniony z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie zakładowej organizacji związkowej, stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 341 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych pracodawcy objęci działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej ponoszą koszty, w tym koszty wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, związane z zatrudnianiem pracownika zwolnionego:

1. z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej - na podstawie art. 31 ust. 1 w związku z art. 34 ust. 2,
2. od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia - na podstawie art. 31 ust. 3,

- odpowiednio do udziału liczby członków tej organizacji zatrudnionych u danego pracodawcy w łącznej liczbie członków tej organizacji zatrudnionych u wszystkich pracodawców objętych działaniem tej organizacji - w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.

Sposób i tryb ponoszenia kosztów, o których mowa w ust. 1, określa każdy pracodawca, który zwolni pracownika lub pracowników z obowiązku świadczenia pracy lub od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, w zakresie dotyczącym kosztów związanych z zatrudnianiem tego pracownika lub tych pracowników (art. 34¹ ust. 4).

Przepis art. 34¹ ustawy o związkach zawodowych, mający tu zasadnicze znaczenie, ustanawia zatem materialnoprawną zasadę rozłożenia kosztów pomiędzy pracodawców objętych działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej. Wedle tej zasady powinno nastąpić dobrowolne rozliczenie kosztów pomiędzy poszczególnymi instytucjami, korzystającymi z działalności międzyzakładowej organizacji.

W analizowanej sprawie rozliczenie kosztów następuje poprzez wystawienie przez Wnioskodawcę not księgowych obciążających inne instytucje, które zatrudniają członków związków zawodowych międzyzakładowych, w których zarządzie działa pracownik zwolniony ze świadczenie pracy z prawem do wynagrodzenia, proporcjonalnie do liczby zatrudnionych członków.

Podkreślić należy, że nota księgowa nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do tego dokumentu jest zatem zawsze dokument pierwotny (nota korygująca musi bowiem zawierać dane ujęte w dowodzie, którego dotyczy).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Nie może budzić wątpliwości, iż bez względu na to czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego wystawiona nota księgowa nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Korekta wielkości kosztu powinna być zatem zawsze rozliczna w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został już ujęty w ewidencji księgowej, z uwzględnieniem zasad potrącalności wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż korekta kosztów, ponoszonych przez Spółkę w związku z wypłaconym wynagrodzeniem, powinna być odniesiona do momentu, w którym koszt ten został potrącony (należy zatem dokonać korekty kosztów wstecz).

Oznacza to, że zaliczenie przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów całej kwoty wypłaconego wynagrodzenia (wraz z pochodnymi) w ogóle nie powinno mieć miejsca, gdyż prawo do jego odliczenia w tej części Spółce de facto nie przysługuje. Prowadzi to zatem do wniosku, że dokonanie przez Spółkę korekty rozliczeń skutkujące odzyskaniem przez Spółkę od innych instytucji pozostałej części wynagrodzenia (wraz z pochodnymi), uznanego uprzednio za koszt uzyskania przychodów, wiąże się z koniecznością dokonania wstecznej korekty kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych okresu, w którym koszty te rozliczono w rachunku podatkowym Spółki.

Skutki wystawionych przez Spółkę not obciążających inne instytucje winny zatem znaleźć odzwierciedlenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odpowiednich okresach rozliczeniowych, których ww. noty dotyczą. W związku z tym, Spółka winna dokonać wstecz stosownej korekty kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, a nie traktować te wpływy jako przychody podatkowe.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż w sytuacji, w której Spółka powinna dokonać wstecznej korekty kosztów uzyskania przychodów o wartość skorygowanego wynagrodzenia (wraz z pochodnymi), zastosowania nie będzie miał powołany we wniosku art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. A zatem, stanowisko Wnioskodawcy, że przychód podatkowy z tytułu częściowej refundacji wynagrodzenia powstaje w dniu, w którym otrzymano z tego tytułu zapłatę (tj. w dniu wpływu na rachunek bankowy), stosownie do postanowień art. 12 ust. 3e ww. ustawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do pytania nr 2, dotyczącego momentu uznania za koszt podatkowy wynagrodzenia i składek ZUS ww. pracownika zauważyć należy, że we wniosku błędnie powołano w tym zakresie, w uzasadnieniu własnego stanowiska, art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Prawidłowo, w treści uzasadnienia we wniosku powinny być powołane postanowienia art. 15 ust. 4g i art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którymi:

• należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57 (art. 15 ust. 4g ww. ustawy),
  
• składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:
  1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
  2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.
  
  
  

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d (art. 15 ust. 4h ww. ustawy).

Reasumując, wydatki na przypadającą na Wnioskodawcę część wynagrodzenia za czas pełnienia przez pracownika zwolnionego ze świadczenia pracy z prawem do wynagrodzenia, w związku faktem, iż to zwolnienie następuje na zasadach określonych w art. 31 ust. 1 i ust. 2 ustawy o związkach zawodowych, stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast, stanowisko Wnioskodawcy, iż przychód podatkowy z tytułu częściowej refundacji wynagrodzenia powstaje w miesiącu, w którym na rachunek bankowy wpłyną pieniądze uznano za nieprawidłowe, z uwagi na konieczność dokonania z tego tytułu korekty kosztów uzyskania przychodów a nie korekty przychodów.

Z kolei, stanowisko Wnioskodawcy, iż wynagrodzenia pracownika i składki ZUS powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu wypłaty lub postawienia do dyspozycji uznano za nieprawidłowe, z uwagi na błędną podstawę prawną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (?), po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.