Czy Spółka może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wartość utylizowanych towarów w cenach (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu 4 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 sierpnia 2012 r. (data wpływu 24 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości utylizowanych towarów i kosztów utylizacji tych towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości utylizowanych towarów i kosztów utylizacji tych towarów.

Z uwagi na braki wniosku Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14 h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz.749) pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r. wystąpił do Wnioskodawcy o uzupełnienie wniosku, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie, skutecznie doręczone dnia 20 sierpnia 2012 r., dnia 24 sierpnia 2012 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 31 maja 2012 r., nadane w polskiej placówce pocztowej dnia 22 sierpnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie pozostałej sprzedaży hurtowej, w tym sprzedaży wyrobów chemicznych, do których należą m.in.: preparaty do kąpieli galwanicznych, takie jak: pasywacje, roztwory barwiące, wybłyszczanie, oczyszczanie, zwilżanie i inne.

Preparaty te posiadają okres przydatności do stosowania w okresie jednego roku od daty produkcji. Towary te pochodzą z wewnątrzwspólnotowej dostawy z firmy w Niemczech. W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy tych towarów, podatek VAT został odliczony i naliczony (zasada neutralności VAT). Towary te zostały zakupione w latach 2002 - 2010 w tym:

W miesiącu sierpniu 2011 r. Komisja protokołem z dnia 2 sierpnia 2011 r. uznała, że wymienione wyżej towary nie mogą być sprzedane z uwagi na fakt utraty ich przydatności i zakwalifikowała jako przeznaczone do utylizacji. Protokół przeznaczonych do utylizacji towarów zawierał następujące informacje: nazwę towaru, ilość towaru, wartość towaru, datę utraty przydatności, podpisy Komisji, magazyniera.

Na podstawie sporządzonego protokołu towary te zostały przekazane do utylizacji zewnętrznej firmie, która dokonała zagospodarowania utylizowanych środków chemicznych. Firma wystawiła fakturę VAT za przeprowadzoną utylizację w kwocie netto zł: 3.325,00. Faktura zawierała informację co do rodzaju zagospodarowania odpadu. Do faktury dołączono protokół utylizacji z dnia 2 sierpnia 2011 r., który zawierał wyszczególnienie ilości, rodzaju preparatów chemicznych. Odbiór towarów przekazanych do utylizacji został potwierdzony na podstawie protokółu przez firmę.

Osiągnięte przychody ze sprzedaży towarów chemicznych z firmy w Niemczech w 2011 r. wynosiły zł: 3.620.842,46. Wartość utylizowanych towarów i kosztów utylizacji wynosiła zł: 12.931,86 tj. 0,36 % wartości osiągniętego przychodu z 2011 r.

Mając na uwadze fakt, iż utylizacją objęto towary z siedmiu lat, a w każdym roku przychody z tej sprzedaży są znaczące oraz fakt, że nie da się uniknąć sprzedaży preparatów chemicznych bez ponoszenia żadnych strat z tytułu przeterminowania, a straty te są niewielkie i nie są do uniknięcia w przyszłych kolejnych latach.

Ponadto potencjalni odbiorcy - nabywcy posiadają certyfikaty ISO lub inne, podlegają z tego tytułu audytom, nie są skłonni nawet po symbolicznej kwocie nabyć towary, których termin przydatności już upłynął lub jest bliski upłynięciu.

Także mając na uwadze fakt, iż Spółka zmuszona jest przestrzegać zasady zamawiania minimalnej partii towaru a nie zawsze ma możliwość sprzedania pozostającej reszty z tej minimalnej dostawy, pozostają nieznaczne ilości tych towarów, które Spółka zmuszona jest utylizować po upływie terminu ich przydatności.

Ze względu na toczący się proces technologiczny u klientów - nabywców Spółka nie jest w stanie odmówić im dostarczenia nawet tej małej partii towarów.

W uzupełnieniu wniosku Spółka podsumowując powyższe podała, iż poprzez utylizację zbędnych towarów, preparatów chemicznych ochrania środowisko, oszczędza poprzez obniżkę kosztów magazynowych koszty działalności.

W wyniku utylizacji zmienia się przeznaczenie towarów, gdyż zostały nabyte w celu odsprzedaży. Z uwagi na przeterminowanie nie będą odsprzedane w opodatkowanej działalności gospodarczej.

Ponadto Spółka wyjaśniła, iż jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zostały zadane następujące pytania:

1. Czy Spółka może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wartość utylizowanych towarów w cenach nabycia oraz koszty utylizacji ?
2. Czy Spółka ma obowiązek od przekazanych do utylizacji towarów naliczyć i odprowadzić do Urzędu Skarbowego podatek należny lub skorygować wcześniej odliczony podatek VAT ?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, natomiast w zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy: (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), wartość utylizowanych towarów oraz poniesione koszty utylizacji, stanowią koszt uzyskania przychodu.

Przepisy art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią, że kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy. Żaden przepis art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyklucza z kosztów uzyskania przychodów strat w środkach obrotowych.

Ponadto powstałe koszty (zarówno koszty nabycia tych towarów przeznaczonych do sprzedaży, a później przeznaczonych do utylizacji po utracie ich przydatności) powstały poza wolą podatnika i dotyczą działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskującego winny stanowić koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka prowadzi działalność w zakresie pozostałej sprzedaży hurtowej, w tym sprzedaży wyrobów chemicznych, do których należą m.in.: preparaty do kąpieli galwanicznych, takie jak: pasywacje, roztwory barwiące, wybłyszczacze, oczyszczacze, zwilżacze i inne. Preparaty te posiadają okres przydatności do stosowania w okresie jednego roku od daty produkcji.

W miesiącu sierpniu 2011 r. Komisja protokołem z dnia 2 sierpnia 2011 r. uznała, że wymienione wyżej towary nie mogą być sprzedane z uwagi na fakt utraty ich przydatności i zakwalifikowała jako przeznaczone do utylizacji. Na podstawie sporządzonego protokołu towary te zostały przekazane do utylizacji zewnętrznej firmie. Firma wystawiła fakturę VAT za przeprowadzoną utylizację. Do faktury dołączono protokół utylizacji.

Spółka wskazała też, iż utylizacją objęto towary z siedmiu lat, a w każdym roku przychody z tej sprzedaży są znaczące oraz poinformowała, że nie da się uniknąć sprzedaży preparatów chemicznych bez ponoszenia żadnych strat z tytułu przeterminowania, a straty te są niewielkie i nie są do uniknięcia w przyszłych kolejnych latach.

Ponadto potencjalni odbiorcy - nabywcy posiadają certyfikaty ISO lub inne, podlegają z tego tytułu audytom, nie są skłonni nawet po symbolicznej kwocie nabyć towary, których termin przydatności już upłynął lub jest bliski upłynięciu.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

W myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, które zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Zatem, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością podatnika oraz nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

Ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesieniem wydatku a uzyskaniem przychodu spoczywa - w świetle przywołanych przepisów na podatniku.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Katalog wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów - art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie obejmuje swym zakresem strat w środkach obrotowych w przypadku gdy strata ta jest niezawiniona, tj. jeżeli podatnikowi nie będzie można przypisać winy przy jej powstaniu, gdy podatnik nie mógł przewidzieć powstania szkody, ani też jej zapobiec. Każdorazowo wymagane jest przeprowadzenie szczegółowej analizy sytuacji, jaka poprzedziła powstanie straty.

Kosztu uzyskania przychodu nie stanowi jednak strata w środkach obrotowych powstała w wyniku braku należytej staranności ze strony podmiotu obowiązanego do zabezpieczenia przed powstaniem straty w składnikach majątkowych.

Zatem, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych strata w środkach obrotowych może stanowić koszt uzyskania przychodów gdy powstała poza wolą podatnika, w sposób od niego niezależny, mimo zachowania należytej staranności w prowadzeniu przedsiębiorstwa, gdy okoliczności powstania tej straty zostały w sposób prawidłowy udokumentowane.

Konsekwentnie w ten sam sposób należy odnieść się do wydatków ponoszonych na rzecz firmy utylizacyjnej, ponieważ sposób zagospodarowania tego typu odpadów jest ściśle ustalony. Wnioskodawca nie może dowolnie usunąć przeterminowanych towarów, muszą być one zutylizowane w ściśle określony sposób z zachowaniem norm chroniących środowisko oraz ludzi.

W związku z powyższym koszty utylizacji przeterminowanych towarów (w wysokości straty rzeczywiście poniesionej) można na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Podkreślenia wymaga przy tym, iż to na podatniku spoczywa ciężar dowodu odnośnie wykazania należytej staranności i racjonalności podjętych działań. Podatnik powinien posiadać dokumentację potwierdzającą powody braku możliwości sprzedaży towaru oraz uzasadniające ich likwidację i potwierdzającą przekazanie towarów do utylizacji.

Przepis art. 15 ust. 1 ww. ustawy nie określa formy dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, w art. 9 ust. 1, nakłada na podatników jedynie obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei przepis art. 180 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) stanowi, że jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Reasumując, biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i treść przepisów art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tut. Organ stoi na stanowisku, że wartość utylizowanych towarów w cenie nabycia (ustalona jako wartość rzeczywistej straty) oraz koszty utylizacji tych towarów - prawidłowo udokumentowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.