Czy w sytuacji, gdy Spółka nie odliczała w pełni naliczonego podatku od towarów i usług i kwoty (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością , reprezentowanej przez pełnomocnika Doradcę podatkowego Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2012 r. (data wpływu 23 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych w związku z dokonaniem korekty podatku od towarów i usług ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych w związku z dokonaniem korekty podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest działalność w zakresie gier losowych i gier na automatach, która jest prowadzona na terenie całego kraju za pośrednictwem posiadanych przez Spółkę automatów do gier.

Spółka uprawniona jest do dokonania częściowego odliczenia podatku od towarów i usług na zasadach wskaźnika proporcji tego podatku - zgodnie z przepisami art. 90-91 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. dalej: ?Ustawa o VAT').

Z uwagi na fakt, iż Spółka od 2007 r., zgodnie z obowiązującą w tym okresie wykładnią przepisów w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług stosowaną przez organy podatkowe, dokonywała częściowego odliczenia podatku naliczonego od części kosztów ogólnych, pozostała część z nieodliczonego podatku naliczonego w związku z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiła co do zasady koszt uzyskania przychodów. Spółka podkreśla, iż obecnie, zmieniła się interpretacja przepisów w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą Spółka uprawniona była (w okresie do grudnia 2008 r.) do odliczenia 100% podatku od towarów i usług od kosztów ogólnych - m.in. uchwała NSA w składzie 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r. (sygn. akt I FPS 9/10).

Również w odniesieniu do stanu prawnego od stycznia 2009 r., zdaniem Spółki wskaźnik proporcji podatku od towarów i usług (obliczany na podstawie art. 90-91 ustawy o podatku od towarów i usług) powinien być większy, niż Spółka pierwotnie stosowała. W konsekwencji, również w odniesieniu do stanu prawnego od stycznia 2009 r. Spółka uprawniona będzie do odliczenia podatku od towarów i usług w wyższej wartości niż wykazała w pierwotnie złożonych do urzędu skarbowego deklaracjach podatkowych VAT-7.

W efekcie powyższego, w wyniku nieprawidłowej metodologii odliczania podatku naliczonego, Spółka zamierza podjąć działania w odniesieniu do okresu od 2007 r. w wyniku których nastąpi zwiększenie kwoty podatku od towarów i usług od kosztów ogólnych, która w pierwotnym okresie nie była odliczana we właściwej wysokości. Konsekwencją powyższych działań, będzie otrzymanie przez Spółkę zwrotu podatku od towarów i usług (nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, lub nadpłaty w podatku od towarów i usług) i konieczność dokonania korekty rozliczeń podatkowych dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka dodatkowo podkreśla, iż obecnie zakończone zostały postępowania kontrolne prowadzone przez urząd kontroli skarbowej (organ wydał wynik kontroli), w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, jak również w zakresie podatku od towarów i usług za okres 2007 r. ? czerwiec 2009 r.

Z uwagi na fakt, iż w tym okresie, Spółka dokonała odliczenia podatku naliczonego w zaniżonej wysokości i nie nastąpiło zwiększenie kwoty podatku naliczonego, to w konsekwencji organy podatkowe nie rozstrzygały w trakcie kontroli kwestii traktowania otrzymanego przez Spółkę podatku naliczonego podatku od towarów i usług na gruncie podatku dochodowego. Zdaniem Spółki kwestia rozliczeń podatku dochodowego od osób prawnych w przedmiocie niniejszego wniosku nie była więc przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w sytuacji, gdy Spółka nie odliczała w pełni naliczonego podatku od towarów i usług i kwoty nieodliczonego naliczonego podatku od towarów i usług zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów, prawidłowe jest zastosowanie art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poprzez rozpoznanie kwot zwróconego podatku od towarów i usług jako przychodu podatkowego bez obowiązku korygowania wysokości kosztów uzyskania przychodów za poprzednie okresy sprawozdawcze...
2. W sytuacji, gdy odpowiedź na pytanie 1 jest twierdząca, czy Spółka powinna rozpoznać kwoty zwróconego podatku od towarów i usług jako przychód podatkowy w momencie faktycznego otrzymania lub rzeczywistego zadysponowania tymi kwotami (tj. zaliczenia na poczet bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych, otrzymania zwrotu nadpłaty w podatku od towarów i usług, otrzymania zwrotu zwiększonej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym)...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy Spółka nie odliczała w pełni podatku naliczonego od towarów i usług, a kwoty nieodliczonego podatku od towarów i usług naliczonego zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów, to otrzymanie zwrotu podatku od towarów i usług, uznanym uprzednio przez Spółkę za koszt uzyskania przychodów, spowoduje konieczność rozpoznania tych kwot jako przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są w szczególności - w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami - naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, Jej sytuacja jest analogiczna z sytuacją w jakiej znaleźli się przedsiębiorcy w zakresie możliwości odliczenia podatku od towarów i usług od nabywanych samochodów ?z kratką? oraz od nabywanego paliwa do takich samochodów. Pierwotnie, zdaniem organów podatkowych, podatnicy ci nie byli uprawnieni do odliczenia podatku naliczonego od takich kosztów. W konsekwencji zgodnie z obowiązującymi w tamtym czasie interpretacjami podatkowym wydawanymi przez organy podatkowe, podatnicy zaliczali kwotę nieodliczonego wówczas podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie Magoora (C-414/07), wskazującego na możliwość odliczania podatku od towarów i usług od takich kosztów, podatnicy działając w dobrej wierze, zawyżaliby w konsekwencji koszty podatkowe o wartość podatku od towarów i usług, który mogli de facto odliczyć.

W związku z powyższym, w komunikacie z dnia 12 stycznia 2009 r., Minister Finansów jednoznacznie wskazał, że: ?Kwota zwrotu lub obniżenia podatku w części uprzednio zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów będzie stanowiła przychód w podatku dochodowym w momencie otrzymania zwrotu. Wynika to wprost z art. 14 ust. 2 pkt 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którymi w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług zgodnie z odrębnymi przepisami, naliczony podatek od towarów i usług stanowi przychód w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów?.

Zdaniem Spółki, Jej sytuację należy zrównać z sytuacją podatników, którzy nie dokonali odliczenia podatku od towarów i usług od nabycia samochodów ?z kratką? oraz od paliwa wykorzystywanego do takich samochodów, ponieważ bez wątpienia:

• pierwotnie organy podatkowe, również w Jej sytuacji, nieprawidłowo zabraniały podatnikom (otrzymujących przychody niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług) odliczania 100% podatku od towarów i usług od kosztów wspólnych;

• podobnie również jak w przypadku wyroku ETS w sprawie Magoora, w wyniku uchwały w składzie 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r. (sygn. akt I FPS 9/10), potwierdzono, iż podatnicy są uprawnieni do 100% odliczenia podatku od kosztów wspólnych (za okres do grudnia 2008 r.).
  
  

Zdaniem Spółki, powyższe argumenty wskazują jednoznacznie, iż Spółka powinna potraktować jako przychód podatkowy wartość otrzymanego podatku od towarów i usług, w tej części w której uprzednio zaliczono ją do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, zgodnie z art. 12 ust. 4 piet 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. A contrario, w przypadku zaliczenia określonych podatków i opłat do kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien zaliczyć zwrócone podatki i opłaty ? do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Powyższe stanowisko potwierdza również orzecznictwo - przykładowo, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: ?WSA?) w Warszawie z dnia 28 lutego 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1572/10, wskazano: ?Znaczyć też należy, że przepis art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nakazuje - bez wprowadzania dodatkowych uwarunkowań - zaliczyć do przychodów naliczony podatek od towarów i usług, w części uprzednio zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku późniejszego obniżenia lub zwrotu tego podatku. Prowadzi to do wniosku, że w każdym przypadku dokonania korekty deklaracji w podatku od towarów i usług, wskutek czego zwrócony zostanie podatek od towarów i usług, zaliczony uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, podatnik jest obowiązany tenże zwrócony podatek zaliczyć do przychodów.?

Również interpretacje indywidualne potwierdzają powyższe stanowisko. Przykładowo: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 lipca 2009 r., znak IPPB5/423-226/09-2/AJ, oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 lutego 2009 r., znak ILPB3/423-803/08-2/MC, czy decyzja Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2009 r., znak IPPB3/423-89/09-4/JG.

Zdaniem Spółki, dodatkowym potwierdzeniem, iż zwrócony podatek od towarów i usług należy traktować jako przychód podatkowy jest redakcja art. 12 ust. 1 pkt 4g, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która jednoznacznie wskazuje konieczność rozpoznania przychodu podatkowego tej części w jakiej dokonano korekty powodującej zwiększenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług - regulującym zasady odliczania podatku od towarów i usług na zasadzie wskaźnika proporcji tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty, w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym ? art. 7 ust. 2 ww. ustawy. Z przytoczonej definicji dochodu wynika zatem, iż stanowi on różnicę pomiędzy przychodami a kosztami ich uzyskania. Jest to zasada, od której ustawodawca przewidział odstępstwa określone w art. 21 i 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy zauważyć, iż podatek dochodowy od osób prawnych posiada cechy podatku powszechnego, tj. podatku, który obejmuje swoim zakresem wszelkie uzyskiwane w ciągu roku podatkowego przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bez względu na to, czy mają one charakter okresowy, czy też jednorazowy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymienia, choćby przykładowo, jakichkolwiek źródeł przychodów. W konsekwencji, za źródło przychodów na gruncie tej ustawy należy uznać wszystko, co przynosi przychód, niezależnie od sposobu jego powstania. Podstawową definicję przychodów zawiera art. 12 ww. ustawy.

Z istoty dochodu wynika, że przychody uzyskane z poszczególnych źródeł łączą się z określonymi kosztami.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Za koszty uzyskania przychodów, co do zasady, nie uważa się, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od zasady zakazującej zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług ustawodawca przewidział jednak wyjątki.

Jako taki należy traktować regulację zawartą w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług ? jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

Ponadto, na mocy art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest uprawniony do dokonania częściowego odliczenia podatku od towarów i usług na zasadach wskaźnika proporcji podatku od towarów i usług, zgodnie z przepisami art. 90-91 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W latach 2007 - czerwiec 2009 Wnioskodawca, zgodnie z obowiązującą w tym okresie wykładnią przepisów w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług, dokonywał częściowego odliczenia podatku naliczonego od części kosztów ogólnych, pozostała część nieodliczonego podatku naliczonego, w związku z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiła co do zasady koszt uzyskania przychodów.

Obecnie zmieniła się interpretacja przepisów w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług i w związku z tym Spółka (w okresie do grudnia 2008 r.) uprawniona była do odliczenia 100% podatku od towarów i usług od kosztów ogólnych. W efekcie powyższego, Spółka zamierza podjąć działania, konsekwencją których będzie otrzymanie przez Nią zwrotu podatku od towarów i usług (nadwyżki podatku naliczonego nad należnym lub nadpłaty w podatku od towarów i usług) i konieczność dokonania korekty rozliczeń podatkowych dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę przywołany powyżej art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, że podatek od towarów i usług stanowi koszt uzyskania przychodu, jeżeli nie może zostać odliczony lub zwrócony podatnikowi podatku od towarów i usług. A contrario, kosztu podatkowego nie może stanowić naliczony podatek od towarów i usług, jeżeli ustawa o podatku od towarów i usług przyznaje podatnikowi prawo do jego odliczenia. Użycie w przywołanym przepisie sformułowania ?podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług? należy bowiem wiązać z wynikającym z ustawy wyłączeniem prawa do odliczenia.

Możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych podatku naliczonego nie dotyczy zatem sytuacji, w której podatnik miał z mocy ustawy takie prawo, ale z niego nie skorzystał. Nie można utożsamiać ustawowego braku prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z dobrowolną rezygnacją z tego prawa lub nieskorzystaniem z takiej możliwości na skutek popełnionego przez podatnika błędu, czy dokonania nieprawidłowej interpretacji przepisów prawa.

Interpretacja taka wynika m.in. z wyroku z dnia 19 maja 2003 r. wydanego przez Naczelny Sąd Administracyjny w Katowicach, w którym stwierdzono, iż zasadnym jest rozróżnienie pomiędzy sytuacją, gdy przepisy nie dają podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego a sytuacją, gdy podatnikowi prawo takie przysługiwało, ale ten utracił je na skutek nieskorzystania z uprawnienia w ustawowym terminie (sygn.

Należy zatem przyjąć, że w wypadku braku odliczenia przez podatnika naliczonego podatku od towarów i usług, w warunkach gdy uprawnienie takowe mu przysługiwało, za niewłaściwe w kontekście treści art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać zaliczenie tego nieodliczonego podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, podkreślenia wymaga fakt, iż postępowanie Spółki polegające na częściowym odliczaniu podatku naliczonego od części kosztów ogólnych i w efekcie zaliczaniu pozostałej części nieodliczonego podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów, było zgodne z powszechnie przyjętą w tamtym okresie praktyką. W późniejszym czasie, na skutek zmian w doktrynie, taka metodologia odliczania podatku naliczonego została uznana za niewłaściwą i nieznajdującą odzwierciedlenia w przepisach prawa, w związku z czym czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny mieć wpływu na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Oznacza to, że zaistniała sytuacja ? zaliczenie przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów kwoty nieodliczonego podatku od towarów i usług w latach 2007 - czerwiec 2009, w ogóle nie powinna mieć miejsca, gdyż prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w tej części Spółce de facto przysługiwało. Prowadzi to zatem do wniosku, że dokonanie przez Spółkę korekty rozliczeń w podatku od towarów i usług skutkujące odzyskaniem przez Spółkę tego podatku, uznanego uprzednio za koszt uzyskania przychodów, wiąże się z koniecznością dokonania wstecznej korekty kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, t. j. korekty okresu 2007 r. - czerwiec 2009 r., w którym koszty te nienależnie rozliczono w rachunku podatkowym Spółki.

Skutki dokonanych przez Spółkę korekt deklaracji podatku od towarów i usług winny zatem znaleźć odzwierciedlenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odpowiednich okresach rozliczeniowych, których ww. korekty deklaracji będą dotyczyły. W związku z tym, Spółka winna dokonać wstecz stosownej korekty kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż w sytuacji, w której Spółka powinna dokonać wstecznej korekty kosztów uzyskania przychodów o wartość skorygowanego podatku od towarów i usług, zastosowania nie będzie miał art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przychodem, w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami ? jest naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W tej sytuacji, odpowiedź na drugie z postawionych przez Spółkę pytań, a mianowicie: ?W sytuacji, gdy odpowiedź na pytanie 1 jest twierdząca, czy Spółka powinna rozpoznać kwoty zwróconego podatku od towarów i usług jako przychód podatkowy w momencie faktycznego otrzymania lub rzeczywistego zadysponowania tymi kwotami (tj. zaliczenia na poczet bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych, otrzymania zwrotu nadpłaty w podatku od towarów i usług, otrzymania zwrotu zwiększonej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym)? ? stała się bezprzedmiotowa.

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci, mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej stanowi z kolei, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Uprawnienie wynikające z powyższego przepisu nie zostało ograniczone do konkretnych podatków. Zatem, przysługuje wszystkim wskazanym w tym przepisie podmiotom, zobowiązanym na podstawie przepisów prawa podatkowego do składania deklaracji podatkowych, w których treści wykazywane jest zobowiązanie podatkowe lub kwota nadpłaty podatku. Jednocześnie, korekta zeznania jest możliwa tylko wtedy, jeśli zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu (zobowiązanie przedawnia się, co do zasady, z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku ? art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej).

Dodatkowo nadmienia się, iż wydana interpretacja indywidualna nie rozstrzyga kwestii związanych z zasadnością złożonych przez Spółkę korekt deklaracji podatku od towarów i usług, a dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego, tj. konsekwencji złożonych przez Spółkę korekt deklaracji podatku od towarów i usług na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Jednocześnie organ podatkowy wyjaśnia, że niniejsza interpretacja podatkowa, wydana na podstawie art. 14b w zw. z art. 14c Ordynacji podatkowej, zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny, w indywidualnej sprawie. Z uwagi na powyższe, powołane we wniosku interpretacje organów podatkowych oraz orzeczenia sądów administracyjnych wydane zostały w indywidualnych sprawach innych wnioskodawców i nie mogą stanowić źródła praw i obowiązków dla innych podatników.

Odnośnie powołanego stanowiska Ministra Finansów wyrażonego w komunikacie z dnia 12 stycznia 2008 r., podkreślić trzeba, że dotyczy ono skutków w podatku dochodowym, w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora, podatników, którzy w związku z tym wyrokiem dokonają odliczenia podatku od towarów i usług (podatku naliczonego) od samochodów i paliwa, a więc dotyczy odmiennej sprawy niż przedstawiona w przedmiotowym wniosku.

Tutejszy Organ informuje jednocześnie, że część opłaty wniesionej w dniu 20 stycznia 2012 r. na konto Izby Skarbowej w Łodzi w wysokości 40 zł zostanie ? stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej ? zwrócona przekazem pocztowym na adres Wnioskodawcy podany na stronie 1 wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.