Czy w zaistniałym stanie faktycznym należy uznać, że zakładami podatkowymi w rozumieniu art. 5 Konwencji (...)

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Szwecji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka Akcyjna (dalej Spółka) prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Królestwa Szwecji w zakresie podwykonawstwa usług budowlanych - głównie zbrojarskich i ciesielskich. Wszystkie dotychczasowe projekty budowlane, Spółka pozyskała jako podwykonawca jednego szwedzkiego przedsiębiorstwa budowlanego.

Spółka nie posiada w Szwecji fabryki, warsztatu, siedziby zarządu lub nawet biura, filii bądź jakiejkolwiek innej podobnej placówki. Roboty podwykonawcze są wykonywane przez oddelegowanych z Polski pracowników Spółki. Pracownicy są zakwaterowani w wynajmowanych przez Spółkę pomieszczeniach, znajdujących się w pobliżu danej budowy. Pomimo tożsamości podmiotowej zleceniodawcy, prowadzone dotychczas budowy nie były ze sobą powiązane funkcjonalnie. Przedsięwzięcia dotyczyły różnych obiektów ? od linii tramwajowych po elektrownie wiatrowe. Budowy były zlokalizowane w różnych miejscowościach na terytorium Szwecji. Na niektórych budowach Spółka prowadzi prace podwykonawcze dłużej niż 12 miesięcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałym stanie faktycznym należy uznać, że zakładami podatkowymi w rozumieniu art. 5 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 19 listopada 2004 r. (,,Konwencja polsko-szwedzka??), są jedynie te budowy, na których Spółka prowadzi prace w okresie dłuższym niż 12 miesięcy, natomiast przychody osiągane z innych budów na terytorium Szwecji nadal podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce?

Zdaniem Spółki, na zadane powyżej pytanie należy udzielić odpowiedzi pozytywnej. Art. 5 ust. 3 Konwencji polsko - szwedzkiej stanowi, że budowa może być uznana za zakład podatkowy, jedynie w sytuacji gdy ?prace albo czynności trwają dłużej niż dwanaście miesięcy??.

Zatem, według Spółki nie ma przesłanek, aby uznać pozostałe budowy prowadzone przez Spółkę w Szwecji za zakłady podatkowe. Nie sposób również uznać, aby cała działalność Spółki w Szwecji, jako taka powodowała powstanie zakładu podatkowego w rozumieniu art. 5 Konwencji polsko - szwedzkiej, gdyż brak jest jakiegokolwiek typu stałej placówki.

Nie występuje również funkcjonalne bądź terytorialne powiązanie prowadzonych w Szwecji budów. Z tego względu za zakład podatkowy można uznać jedynie budowy, na których Spółka prowadzi prace podwykonawcze w okresie dłuższym niż 12 miesięcy.

W konsekwencji dochód z pozostałych budów nadal podlegać będzie opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku - art. 7 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy.

Wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi - art. 17 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

W myśl art. 5 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193) określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 2 ww. Konwencji określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

1. siedzibę zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat,
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Z kolei art. 5 ust. 3 ww. Konwencji stanowi, iż plac budowy, prace budowlane lub instalacyjne albo czynności związane z takimi pracami stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli taka budowa, prace albo czynności trwają dłużej niż dwanaście miesięcy.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego wynika, iż prowadzi On działalność gospodarczą na terytorium Królestwa Szwecji w zakresie podwykonawstwa usług budowlanych - głównie zbrojarskich i ciesielskich. Wszystkie dotychczasowe projekty budowlane, Spółka pozyskała jako podwykonawca jednego szwedzkiego przedsiębiorstwa budowlanego.

Spółka nie posiada w Szwecji fabryki, warsztatu, siedziby zarządu lub nawet biura, filii bądź jakiejkolwiek innej podobnej placówki. Pomimo tożsamości podmiotowej zleceniodawcy, prowadzone dotychczas budowy nie były ze sobą powiązane funkcjonalnie. Przedsięwzięcia dotyczyły różnych obiektów - od linii tramwajowych po elektrownie wiatrowe. Budowy były zlokalizowane w różnych miejscowościach na terytorium Szwecji. Na niektórych budowach Spółka prowadzi prace podwykonawcze dłużej niż 12 miesięcy.

Dokonując interpretacji postanowień Umowy polsko - szwedzkiej należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej.

W Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD stanowiącym wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania stwierdzono, w odniesieniu do art. 5 ust. 3 iż: ?określenie plac budowy, budowa lub prace instalacyjne i montażowe obejmuje nie tylko budowę budynków dróg, mostów lub kanałów, renowację (obejmująca ważne prace budowlane, a nie tylko prace związane z utrzymaniem i dekoracją) takich budynków, dróg, mostów lub kanałów, układanie rurociągów i prowadzenie prac ziemnych. Również określenie prace montażowe nie ogranicza się do prac instalacyjnych związanych z placem budowy: obejmuje ono również instalowanie nowych urządzeń (?)?.

Z Komentarza do Modelowej Konwencji OECD wynika także, iż kryterium 12 miesięcy ma zastosowanie do każdego oddzielnego placu budowy lub projektu. Jednakże, plac budowy należy traktować jako odrębną jednostkę, nawet jeżeli podstawą jest kilka kontraktów, pod warunkiem jednak, że stanowi on całość w sensie handlowym i geograficznym.

Jeżeli zatem niezależnie od siebie, prowadzone są różne przedsięwzięcia budowlane, to każde z nich należy traktować jako odrębny zakład, przy czym przekroczenie okresu 12-miesięcznego odnosi się każdorazowo osobno do każdej z budów. Również podwykonawca posiada zakład na placu budowy, jeżeli prace trwają dłużej niż dwanaście miesięcy.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ww. Konwencji zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Z powyższego przepisu wynika, iż przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

Reasumując, biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego tut. Organ stoi na stanowisku, że dochód uzyskany przez Wnioskodawcę na terytorium Szwecji, z prowadzenia prac budowlanych przez okres dłuższy niż 12 miesięcy, tj. w formie zakładu, będzie korzystał ze zwolnienia w Polsce od podatku dochodowego na mocy art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż podlega opodatkowaniu w Szwecji.

Natomiast dochód uzyskany w Szwecji, z prac budowlanych prowadzonych przez okres krótszy niż 12 miesięcy, niestanowiących zakładu w rozumieniu art. 5 ust. 3 ww. Konwencji Wnioskodawca winien opodatkować - w myśl postanowień art. 7 ust. 1 tej Konwencji - w Polsce, na zasadach określonych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.