Czy nieodpłatna praca osób pozbawionych wolności na rzecz Spółki jest nieodpłatnym świadczeniem (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2012 r. (data wpływu 31 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 kwietnia 2012 r. (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia pracy przez osoby skazane (pytanie nr 1) ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

1. przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia pracy przez osoby skazane,
2. kosztów uzyskania przychodów związanych z zatrudnieniem skazanych.
   
   

Z uwagi na braki formalne wniosku Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14 h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) pismem z dnia 17 kwietnia 2012 r., nr IPTPB3/423-41/12-2/GG, wystąpił do Wnioskodawcy o uzupełnienie wniosku.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 30 kwietnia 2012 r. wpłynęło do tut. Organu uzupełnienie wniosku wraz z opłatą wysokości 80 zł.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w ze 100% udziałem Województwa zajmuje się działalnością medyczną tj. rehabilitacją dzieci i młodzieży w większości finansowaną przez Narodowy Fundusz Zdrowia. W dniu 14 kwietnia 2011 r. została zawarta Umowa pomiędzy Zakładem Karnym w , a Spółką o zatrudnianiu skazanych w ramach nieodpłatnych prac publicznych w liczbie od 1 do 5 do różnych prac porządkowych, pomocniczych na terenie Spółki (§ 3 pkt 1 ww. umowy ).

Celem umowy jeśli wzajemne współdziałanie (tj. Zakładu Karnego i Spółki) w procesie zatrudniania skazanych tak, aby praca sprzyjała resocjalizacyjnemu oddziaływaniu na skazanych oraz umożliwiała osiągnięcie właściwych efektów ekonomicznych i korzyści społecznych (§ 1 ww. umowy).

W zawartej umowie ustalono pokrywanie kosztów przez Spółkę:

• kosztów dojazdu skazanych do siedziby Spółki (§ 3 pkt 3 ww. umowy ),

• ubezpieczenia skazanych od następstw nieszczęśliwych wypadków związanych z wykonywaną pracą (§ 12 pkt 1 ww. umowy),

• kosztów przeszkolenia skazanych w zakresie BHP (§ 10 pkt 1 ww. umowy).
  
  

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, iż faktycznie ponosi koszty związane z dojazdem skazanych w oparciu o umowę na użyczenie samochodu prywatnego do celów służbowych lub przedłożone bilety komunikacji publicznej.

Spółka pokrywa również koszty ubezpieczenia skazanych. Skazani wykonują prace pomocnicze i porządkowe i nie pobierają z tego tytułu wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy nieodpłatna praca osób pozbawionych wolności na rzecz Spółki jest nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, które należy wycenić według wynagrodzenia należnego za taką pracę i zaliczyć do przychodów Spółki...
2. Czy koszty ponoszone przez Spółkę są kosztami uzyskania przychodów...
   
   

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca przeformułował pytania w następujący sposób:

1. Czy nieodpłatna praca osób pozbawionych wolności na rzecz Spółki jest nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, które należy wycenić według wynagrodzenia należnego za taką pracę i zaliczyć do przychodów Spółki...
2. Czy koszty ponoszone przez Spółkę na rzecz osób pozbawionych wolności są kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych...
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie nr 1 wniosku, natomiast w zakresie pytania nr 2 zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatna praca osób pozbawionych wolności na Jego rzecz na warunkach umowy zawartej w dniu 14 kwietnia 2011 r. z Zakładem Karnym w nie jest nieodpłatnym świadczeniem, w myśl przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie zalicza wartości tego świadczenia do przychodów Spółki.

W uzupełnieniu wniosku stwierdzono, iż związku z tym, że w zawartej umowie na Spółkę nałożono konieczność ponoszenia kosztów na rzecz osób pozbawionych wolności Spółka uważa, że nie można w powyższym przypadku mówić o nieodpłatnym świadczeniu na rzecz Spółki bowiem zgodnie z brzmieniem zawartym w art. 12 ust. l pkt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodem jest ?wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych świadczeń (...)?

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności: wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymywanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Stanowiąc o wartości nieodpłatnych świadczeń, jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, ustawodawca nie sprecyzował bliżej tego, co należy rozumieć przez nieodpłatne świadczenia, ograniczając się jedynie do wskazania sposobu i kryteriów ustalania ich wartości.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 6 ww. ustawy, wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu - w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zatem, w rozpatrywanej sprawie wartość nieodpłatnych świadczeń należy ustalić na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Tym samym zasadne jest odwołanie się do rozumienia pojęcia nieodpłatnego świadczenia przyjętego w prawie cywilnym, orzecznictwie i doktrynie.

Zgodnie z art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie jest przedmiotem stosunku zobowiązaniowego i polegać ono może na działaniu lub zaniechaniu osoby zobowiązanej np. wykonanie dzieła lub innego rodzaju usług, bądź na niewykonywaniu pewnych uprawnień czy czynności itp.

Pojęcie nieodpłatnego świadczenia, w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje nie tylko świadczenia w sensie cywilistycznym, lecz także zdarzenia gospodarcze i prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. A zatem przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia stanowić będą te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Ze stanu faktycznego wynika, iż w dniu 14 kwietnia 2011 r. została zawarta Umowa Nr pomiędzy Zakładem Karnym w , a Wnioskodawcą o zatrudnianiu skazanych w ramach nieodpłatnych prac publicznych w liczbie od 1 do 5 do różnych prac porządkowych, pomocniczych na terenie Spółki (§ 3 pkt 1 ww. umowy ).

Wobec powyższego, nie ma znaczenia fakt, że Wnioskodawcy nie łączą ze skazanymi żadne stosunki zobowiązaniowe, ani wynikające z kodeksu pracy, natomiast istotne jest, że z tytułu nieodpłatnej pracy skazanych Wnioskodawca uzyskuje przychód, w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Kluczową bowiem cechą nieodpłatnych świadczeń jest to, aby otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Reasumując, nieodpłatna praca osób pozbawionych wolności na rzecz Wnioskodawcy jest nieodpłatnym świadczeniem, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, które należy wycenić według wynagrodzenia należnego za taką pracę i zaliczyć do Jego przychodów, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Referencje

IPTPB3/423-41/12-6/GG, interpretacja indywidualna