Czy Spółka jest uprawniona, aby dla celów ustawy o PDOP (niezależnie od przyjętej polityki rachunkowej) (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2012 r. (data wpływu 19 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 kwietnia 2012 r. (data wpływu 25 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w części dotyczącej:

• podwyższania do poziomu maksymalnego stawek amortyzacyjnych - jest nieprawidłowe,

• w pozostałej części ? jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obniżania stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości oraz późniejszego podwyższania wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 11 kwietnia 2012 r., nr IPTPB3/423-97/12-2/PM, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), wystąpił do Wnioskodawcy o jego uzupełnienie.

W odpowiedzi na wezwanie, w dniu 25 kwietnia 2012 r. wpłynęło do tut. Organu uzupełnienie wniosku (nadane w polskiej placówce pocztowej 23 kwietnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest produkcja i świadczenie usług związanych z produktami codziennego użytku (maszynki do golenia, itp.). Spółka posiada liczne urządzenia, budowle, budynki i inne przedmioty zakwalifikowane jako Jej środki trwałe podlegające amortyzacji, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej (?Środki Trwałe?). Działalność Spółki prowadzona jest m.in. na terenie łódzkiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej w ramach i na podstawie udzielonych zezwoleń.

Obecnie amortyzacja przedmiotowych Środków Trwałych dla celów podatkowych dokonywana jest w okresach miesięcznych, zgodnie z zasadami określonymi w art. 16a - 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy uwzględnieniu limitu stawek maksymalnych wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych (?Wykaz?) stanowiącego załącznik do ww. ustawy. Co do zasady, Spółka zalicza przedmiotowe odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku złożonym dnia 25 kwietnia 2012 r., Wnioskodawca wskazał, iż:

• w odniesieniu do wszystkich posiadanych przez Spółkę środków trwałych stosowana jest metoda liniowa amortyzacji, o której mowa w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

• Spółka zamierza obniżać stawkę amortyzacyjną dla wybranych środków trwałych.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jest uprawniona, aby dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (niezależnie od przyjętej polityki rachunkowej) na początek roku podatkowego obniżać stawki amortyzacyjne dla środków trwałych do dowolnego (wyższego niż 0) poziomu, a po obniżeniu stawek amortyzacyjnych, czy Spółka jest uprawniona do podwyższenia, z początkiem któregoś z następnych lat, tych stawek do poziomu nie wyższego niż poziom maksymalny wynikający z przepisów art. 16a - 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz Wykazu i uznawania tak ustalonych odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodów podatkowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona, aby dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (niezależnie od przyjętej polityki rachunkowej) na początek roku podatkowego obniżać stawki amortyzacyjne dla środków trwałych do dowolnego (wyższego niż 0) poziomu, a po obniżeniu stawek amortyzacyjnych, Spółka jest uprawniona do podwyższenia, z początkiem któregoś z następnych lat, tych stawek do poziomu nie wyższego niż poziom maksymalny wynikający z przepisów art. 16a - 16m ww. ustawy oraz Wykazu i uznawania tak ustalonych odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodów podatkowych.

Zdaniem Spółki, przyjęcie dla celów podatkowych na początek roku podatkowego obniżonych stawek amortyzacji, a następnie ich podwyższenie z początkiem któregoś z następnych lat do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż maksymalnej wynikającej z przepisów art. 16a - 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz Wykazu, jest zgodne z przepisami ww. ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że - poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zachowanie lub zabezpieczenie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do kwestii wysokości stawek amortyzacyjnych wskazać należy, iż amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej aktywów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do art. 16i ust. 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. W ocenie Spółki możliwe zatem jest dokonanie zmiany stawki począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Spółka powinna mieć w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od poziomu wynikającego ze znajdujących się w Wykazie stawek maksymalnych.

Należy zwrócić uwagę, iż powołany przepis w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 stycznia 2003 r. (ustawą z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz. U. z dnia 5 września 2002 r.) zezwalał wprost na ?obniżenie stawki bądź przyjęcie jej w poprzedniej wysokości?, podczas gdy obecne, znowelizowane brzmienie artykułu dotyczy jej ?zmiany?. W opinii Spółki zmiana art. 16i ust. 5 pozwala na ustalanie wysokości stawek amortyzacji dla celów podatkowych poprzez ich obniżanie i podwyższanie, jednak do wysokości przewidzianej w Wykazie.

Ponadto, w uzasadnieniu do ww. nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzającej powyższą zmianę ustawodawca stwierdził, iż zmiana regulacji ?podyktowana była koniecznością dostosowania ustaw podatkowych z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o rachunkowości oraz stworzenia mocniejszego elementu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, t.j. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania.?

Zdaniem Spółki, zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, t.j. jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość zmiany stawek, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. W ocenie Spółki, możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności - taką decyzję podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Spółka może, obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Reasumując, Spółka może na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obniżać lub podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności. Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Możliwość podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych została również potwierdzona przykładowo w interpretacji Ministerstwa Finansów z dnia 9 czerwca 2004 r. zgodnie z którą: ?zmiana stawki (zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej) może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma zatem możliwość stosowania rożnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym zastrzeżeniem, że stawki te nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.?

Dodatkowo, powyższe stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 stycznia 2010 r. (nr ITPB3/423-595/09/MK), w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lutego 2010 r. (nr IBPBI/2/423-246/10/PC) oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 października 2008 r. (nr IBPB3/423-635/08/BG). Dodatkowo, Spółka zwraca uwagę na interpretację w podobnej sprawie wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2008 r., która prezentuje analogiczne stanowisko i odnosi się do podmiotu działającego również ? tak jak Spółka - na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Tym samym zdaniem Spółki, możliwe jest dla celów podatkowych zarówno obniżenie jak i podwyższenie stosowanych stawek amortyzacyjnych z zastrzeżeniem, iż stawki te nie mogą być wyższe od stawek maksymalnych ustalonych na podstawie przepisów art. 16a - 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz Wykazu. Obniżenie/podwyższenie stawki amortyzacyjnej powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

W związku z powyższym, Spółka jest uprawniona, aby dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (niezależnie od przyjętej polityki rachunkowej) na początek roku podatkowego obniżać stawki amortyzacyjne dla środków trwałych do dowolnego (wyższego niż 0) poziomu, a po obniżeniu stawek amortyzacyjnych, Spółka jest uprawniona do podwyższenia, z początkiem któregoś z następnych lat, tych stawek do poziomu nie wyższego niż poziom maksymalny wynikający z przepisów art. 16a ? 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz Wykazu i uznawania tak ustalonych odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodów podatkowych.

W uzupełnieniu wniosku złożonym dnia 25 kwietnia 2012 r., Spółka podtrzymuje swoje stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2012 r. oraz przedstawioną tam argumentację. Zdaniem Spółki z uwagi na fakt, że dokonuje odpisów amortyzacyjnych przy wykorzystaniu metody liniowej w stosunku do wszystkich posiadanych środków trwałych, jest Ona uprawniona, aby zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na początek roku podatkowego obniżać stawki amortyzacyjne dla środków trwałych do dowolnego (wyższego niż 0) poziomu. Co więcej, Spółka jest również uprawniona do podwyższenia, z początkiem któregoś z następnych lat, tych stawek do poziomu nie wyższego niż poziom maksymalny wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych (zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) i uznawania tak ustalonych odpisów amortyzacyjnych za podatkowe koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

• w części dotyczącej podwyższania do poziomu maksymalnego stawek amortyzacyjnych ? za nieprawidłowe,

• w pozostałej części ? za prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo ? skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a - 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie bowiem do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

? o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dodatkowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zatem, powołany w zdaniu poprzednim przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy, a następnie jej podwyższenia.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania lub podwyższania stawek amortyzacyjnych nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Może On, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, bądź podwyższyć uprzednio obniżoną stawkę począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jednak zmiana wysokości stawki winna zapewnić realizację zasady współmierności przychodów i odpowiadających im kosztów uzyskania przychodów unormowanej w art. 7 ww. ustawy. Ponadto, przy podwyższaniu uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych należy pamiętać, iż górną granicę tego podwyższenia stanowi Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych.

Należy przy tym pamiętać, iż wysokość zmienionej stawki amortyzacyjnej winna być ustalona z uwzględnieniem okresu efektywnej użyteczności gospodarczej danego środka trwałego oraz zasad prowadzonej polityki podatkowej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka prowadząc działalność gospodarczą posiada środki trwałe już wprowadzone do ewidencji środków trwałych, które podlegają amortyzacji według metody liniowej, z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Spółka zamierza obniżać stawkę amortyzacyjną dla wybranych środków trwałych.

Odnosząc powyższe do przedstawionych przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż możliwość zwiększenia uprzednio obniżonych stawek odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Jednocześnie podwyższone przez Spółkę stawki nie mogą być wyższe od tych podanych w Wykazie.

Stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało w części za nieprawidłowe z uwagi na to, iż dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową możliwe jest na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podwyższenie stawek amortyzacyjnych do poziomu nie wyższego, niż wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, a nie jak wskazał Wnioskodawca ?do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż maksymalnej wynikającej z przepisów art. 16a - 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz Wykazu?.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż:

• Spółka, w przypadku stosowania tzw. ?amortyzacji liniowej?, tzn. przy zastosowaniu stawek amortyzacji określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy podatkowej, ma możliwość, na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obniżenia stawki amortyzacyjnej dla wybranych środków trwałych do dowolnego poziomu wyższego niż 0;

• Wnioskodawca, po dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do ujętych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, będzie uprawniony do podwyższenia tych stawek do poziomu nie wyższego, niż wynikający z Wykazu;

• zmiany stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik powinien dokonać:
  • w stosunku do środków trwałych pozostających już w ewidencji - począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego,
  • w stosunku do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji ?począwszy od miesiąca, w którym te środki zostały wprowadzone do ewidencji.
  
  
  

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.