Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług w związku z budową budynków, stanowiących zaplecze (...)

Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług w związku z budową budynków, stanowiących zaplecze produkcyjne, magazynowe, handlowe i biurowe wraz z infrastrukturą, służących do prowadzenia odrębnych działalności gospodarczych, winny być wystawiane na obojga małżonków jako osobnych nabywców, z których każdy identyfikowany jest oprócz imienia i nazwiska, odrębnym numerem identyfikacji podatkowej. Oryginały przedmiotowych faktur mogą być przechowywane przez któregokolwiek z małżonków. Każdy z małżonków, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stanowiącą równowartość 50% kwoty podatku wynikającej z faktury ? w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, o ile nie wystąpią okoliczności, o których mowa w art. 88 ustawy.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2011 r. (data wpływu 06 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT na małżonków prowadzących odrębne działalności gospodarcze, przechowywania tych faktur oraz odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT na małżonków prowadzących odrębne działalności gospodarcze, przechowywania tych faktur oraz odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji i handlu meblami. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podobną działalność gospodarczą prowadzi również mąż Wnioskodawczyni. Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność w całości jest działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W kwietniu 2011r., na prawach wspólności ustawowej, Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła grunt przeznaczony pod zabudowę. Na powyższej nieruchomości zamierzają wybudować budynki trwale z gruntem związane oraz infrastrukturę (plac manewrowy), które, po oddaniu do użytku, będą służyły jako zaplecze produkcyjne, magazynowe, handlowe i biurowe dla obu firm, zarówno firmy Wnioskodawczyni, jak i Jej męża.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Na kogo winny być wystawione faktury VAT, dokumentujące nabycie towarów i usług związanych z realizacją opisanych inwestycji i w czyjej dokumentacji należy przechowywać oryginały faktur...
  2. W jakiej części przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących zakupu towarów i usług związanych z realizacją opisanych inwestycji...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Zgodnie natomiast z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży... Z treści przepisów wykonawczych do ustawy, wydanych na podstawie art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, nie wynika zakaz wystawiania faktur na więcej niż jeden podmiot. Zatem nabywcą towaru lub usługi może być więcej niż jedna osoba, a dane zawarte na fakturze muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie dostawcy, jak i nabywcy. Wobec powyższego, w przypadku transakcji, w której po stronie nabywcy występują małżonkowie, którzy odrębnie prowadzą działalność gospodarczą, a dokonują nabycia towaru lub usługi, która służyć ma każdej z prowadzonych przez nich odrębnie działalności, faktura potwierdzająca dokonanie tej sprzedaży powinna być wystawiona na obojga małżonków jako osobnych nabywców, z których każdy identyfikowany jest oprócz imienia i nazwiska, numerem identyfikacji podatkowej, wskazać przy tym należy, że przepisy ustawy o VAT, jak i przepisy wykonawcze, nie określają sposobu, w jaki w takim przypadku faktury winny być wystawiane. Jeśli zatem sprzedawca dysponuje systemem informatycznym uniemożliwiającym wpisanie na fakturze więcej niż jednego numeru identyfikacji podatkowej nabywców, brak jest przeszkód, aby ręcznie dopisać brakujący NIP na oryginale i kopii faktury. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego, zgodnie, z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT stanowi m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. W ocenie Wnioskodawczyni, w przypadku, gdy nabywcami tej samej rzeczy lub usługi, których nabycie dokumentuje jedna faktura VAT, wystawiona na współwłaścicieli, tu małżonków prowadzących odrębnie działalność gospodarczą, u każdego z nabywców (małżonków) powstaje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturze. Jeśli natomiast chodzi o przechowywanie faktur, to, w ocenie Wnioskodawczyni, przedmiotowa faktura może być przechowywana przez któregokolwiek z małżonków będących nabywcami danego towaru, bądź usługi i udostępniana, w razie potrzeby, organom podatkowym lub organom kontroli skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

  • z tytułu nabycia towarów i usług,
  • potwierdzających dokonani
  • z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Art. 106 ust. 8 ustawy stanowi, iż minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

  1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
  2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
  3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne przedmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w ww. art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem.

Elementy, jakie co najmniej powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, zostały określone w § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia i są to:

  1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
  2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
  3. numer kolejny faktury oznaczonej jako 'FAKTURA VAT';
  4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
  5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
  6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
  7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
  8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
  9. stawki podatku;
  10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
  11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
  12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Wskazać należy również, iż uregulowanie zawarte w § 19 ust. 1 rozporządzenia wskazuje, iż faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

Z § 21 ww. rozporządzenia wynika, że:

  1. podatnicy są obowiązani przechowywać faktury oraz faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
  2. podatnicy przechowują faktury, faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:
    1. autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego;
    2. łatwe ich odszukanie;
    3. organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej umożliwiający tym organom również przetwarzanie danych w nich zawartych.
  3. autentyczność pochodzenia, o której mowa w ust. 2 pkt 1, oznacza pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.
  4. integralność treści, o której mowa w ust. 2 pkt 1, oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Stosownie do art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Z treści przywołanych przepisów nie wynika więc zakaz wystawiania faktur na więcej niż jeden podmiot. Zatem nabywcą towaru czy usługi może być więcej niż jedna osoba, zaś dane zawarte w fakturze VAT muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni w roku 2011 nabyła wraz z mężem, do wspólności majątkowej, nieruchomość, tj. grunt przeznaczony pod zabudowę. Zarówno Zainteresowana, jak i Jej mąż prowadzą odrębne działalności gospodarcze i są czynnymi podatnikami podatku VAT. Na powyższej nieruchomości zamierzają wybudować budynki trwale z gruntem związane oraz infrastrukturę (plac manewrowy ), które, po oddaniu do użytku, będą służyły jako zaplecze produkcyjne, magazynowe, handlowe i biurowe dla obu firm, zarówno firmy Wnioskodawczyni, jak i Jej męża.

Zauważyć należy, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii wymienionej w art. 15 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z uregulowaniami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. Nr 9 poz. 59 ze zm.), istotą współwłasności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, iż każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Stosownie bowiem do art. 31 § 1ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Wobec powyższego, w przypadku transakcji, w której po stronie nabywcy występują małżonkowie prowadzący odrębne działalności gospodarcze, faktura potwierdzająca dokonanie sprzedaży na ich rzecz, powinna być wystawiona na obojga małżonków jako osobnych nabywców, z których każdy identyfikowany jest oprócz imienia i nazwiska, odrębnym numerem identyfikacji podatkowej. Ten ostatni wymóg zgodny jest z przepisem § 7 ust. 1 cyt. rozporządzenia, stosownie do którego tylko faktury wystawiane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych mogą nie zawierać danych dotyczących nabywcy, określonych w § 5 ust. 1 pkt 2.

Przepis ten nie dotyczy więc sytuacji, gdzie jako nabywca występuje osoba fizyczna prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, w takim bowiem przypadku umieszczanie numeru identyfikacji podatkowej na fakturze sprzedaży jest obligatoryjne. Wskazać przy tym należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze nie określają sposobu, w jaki faktury winny być wystawiane. Jeśli zatem sprzedawca dysponuje systemem komputerowym uniemożliwiającym wpisanie na fakturze więcej niż jednego numeru identyfikacji podatkowej nabywców, brak jest przeszkód aby ręcznie dopisać brakujący numer na oryginale i kopii faktury.

Jak wskazano wyżej, art. 109 ust. 3 ustawy - obok podmiotów zobowiązanych do prowadzenia ewidencji - wskazuje także na elementy, które powinna ona zawierać. Zauważyć należy w tym miejscu, że ustawa nie przewiduje ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, byle zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy, w tym kwoty podatku naliczonego ale wyłącznie te, które podlegają odliczeniu. Również w deklaracji podatkowej dla celów podatku od towarów i usług, uwzględnieniu podlegają tylko te kwoty podatku naliczonego, które mogą obniżać podatek należny.

Zatem z uwagi na to, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług małżonkowie nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy, bowiem każdy z nich wykonując samodzielnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest odrębnym podatnikiem tego podatku oraz uwzględniając to, iż Wnioskodawczyni prowadzi samodzielną działalność w stosunku do działalności gospodarczej męża, wskazać należy, że występując jako odrębny podatnik podatku od towarów i usług zobowiązana jest do odrębnego (w stosunku do działalności męża) prowadzenia rejestrów dla potrzeb podatku od towarów i usług oraz składania deklaracji VAT-7 dotyczących wyłącznie czynności podejmowanych przez Wnioskodawczynię. Uwzględniając powyższe wskazać należy, iż w sytuacji, gdy z tytułu nabycia zarówno przez Wnioskodawczynię, jak i Jej męża towarów i usług wykorzystanych w związku z budową nieruchomości wykorzystywanej do działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni nie będzie w posiadaniu oryginału faktury zakupu (oryginał znajdować się będzie w ewidencji podatkowej męża), to w dokumentacji Wnioskodawczyni dotyczącej podatku od towarów i usług powinna znajdować się kopia (kserokopia) oryginału faktury, na podstawie której Wnioskodawczyni wykaże w prowadzonym przez siebie rejestrze zakupu dla celów podatku od towarów i usług i dokona odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług w odpowiedniej, przysługującej Wnioskodawczyni części. Posiadany przez Wnioskodawczynię dokument powinien także wskazywać miejsce, w którym przechowywany jest oryginał faktury VAT, a także opis procentowego udziału podatku naliczonego podlegającego odliczeniu z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności opodatkowanej.

Odnosząc się natomiast do prawa do odliczenia podatku naliczonego zauważyć należy, iż jak wynika z przywołanego na wstępie art. 86 ustawy, podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionym wydatkiem, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

W przedmiotowej sprawie warunek ten zostanie spełniony, bowiem ? jak wskazała Wnioskodawczyni - nabywane towary i usługi związane z budową budynków, stanowiących zaplecze produkcyjne, magazynowe, handlowe i biurowe wraz z infrastrukturą, będą wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni i Jej męża i będą służyły wykonywanym przez nich czynnościom opodatkowanym.

Zatem każdy z małżonków, w sprawie będącej przedmiotem wniosku występujący odrębnie jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy, ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stanowiącą równowartość 50% kwoty podatku wynikającej z faktury ? w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych ? zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Reasumując, faktury dokumentujące nabycie towarów i usług w związku z budową budynków, stanowiących zaplecze produkcyjne, magazynowe, handlowe i biurowe wraz z infrastrukturą, służących do prowadzenia odrębnych działalności gospodarczych, winny być wystawiane na obojga małżonków jako osobnych nabywców, z których każdy identyfikowany jest oprócz imienia i nazwiska, odrębnym numerem identyfikacji podatkowej. Oryginały przedmiotowych faktur mogą być przechowywane przez któregokolwiek z małżonków.

Każdy z małżonków, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stanowiącą równowartość 50% kwoty podatku wynikającej z faktury ? w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, o ile nie wystąpią okoliczności, o których mowa w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważy, iż w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy podkreślić, iż tut. Organ wydał niniejszą interpretację prawa podatkowego wyłącznie na pisemny wniosek Zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Tym samym niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnopodatkowych dla męża Wnioskodawczyni, jak i wystawców faktur VAT.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika