Stawka podatku VAT przy dostawie urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej (...)

10.5.2013

Stawka podatku VAT przy dostawie urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia;

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2013 r. (data wpływu 11 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 kwietnia 2013r. (data wpływu 06 maja 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy dostawie urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

stawki podatku VAT przy dostawie urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia;

podstawy opodatkowania przy dostawie (zamianie) urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia;

prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury wystawionej przez PL.

Wniosek został uzupełniony w dniu 06 maja 2013r. w zakresie doprecyzowania opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Prowadzi działalność gospodarczą polegającą na dystrybucji energii elektrycznej, tj. na jej transporcie za pomocą sieci i urządzeń elektroenergetycznych wysokich, średnich i niskich napięć do odbiorców końcowych.

Spółka wchodzi w skład Grupy Kapitałowej .... prowadzącej działalność w zakresie dystrybucji obrotu i wytwarzania energii elektrycznej. W grupie został zrealizowany program konsolidacji, który objął kilkanaście podmiotów. W pierwszym etapie realizacji tego programu z Zakładów Energetycznych zajmujących się obrotem i dystrybucją energii elektrycznej zostały wydzielone zakłady samodzielnie sporządzające bilans (zorganizowane części przedsiębiorstwa dalej: zcp) w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w 2007 roku zajmujące się dystrybucją, które zostały następnie wniesione aportem do spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, co nastąpiło dnia 30 czerwca 2007r. Przeniesienia majątku obejmującego także towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT dokonano zatem w ramach czynności niepodlegającej opodatkowaniu.

Wydzielenie z Zakładów Energetycznych spółek dystrybucyjnych dokonane w dniu 30 czerwca 2007 r. przedstawia poniższy schemat:

?A? Zakład Energetyczny S.A. - wydzielenie zcp zajmującej się dystrybucją i wniesienie aportem do ?A? Sp. z o.o.
?B? Zakłady Energetyczne ?B? S.A. - wydzielenie zcp zajmującej się dystrybucją I wniesienie aportem do ?B? Sp. z o.o.
?C? Zakład Energetyczny SA - wydzielenie zcp zajmującej się dystrybucją i wniesienie aportem do ?C? Sp. z o.o.
Zakład Energetyczny ?D? S.A. - wydzielenie zcp zajmującej się dystrybucją i wniesienie aportem do ?D? Sp. z o.o.
?E? Korporacja Energetyczna S.A.- wydzielenie zcp zajmującej się dystrybucją i wniesienie aportem do ?E? Sp. z o.o.
Zakłady Energetyczne ?F? S.A. - wydzielenie zcp zajmującej się dystrybucją i wniesienie aportem do Zakłady Energetyczne ?F? Sp. z o.o.
Zakład Energetyczny ?G? S.A. - wydzielenie zcp zajmującej się dystrybucją i wniesienie aportem do ?G? Sp. z o.o.
Zakład Energetyczny ?H? S.A. - wydzielenie zcp zajmującej się obrotem energią. Pozostała część przedsiębiorstwa zajmująca się dystrybucją zmieniła nazwę na ?H? S.A.

Dalszymi założeniami procesu konsolidacji było zintegrowanie czterech obszarów biznesowych: Energii Konwencjonalnej, Sprzedaży Detalicznej, Dystrybucji oraz Energetyki Odnawialnej. Wyznaczone cztery spółki przejmujące, połączyły się z pozostałymi podmiotami działającymi w tej samej linii biznesowej przez przejęcie zgodnie z art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: KSH). W wyniku połączenia całość majątku spółek przejmowanych została przeniesiona na spółkę przejmującą, dokonującą konsolidacji w swojej linii biznesowej. W rezultacie połączenia, spółki przejmujące stały się następcami prawnym spółek przejętych zgodnie z art. 494 KSH i wstąpiły we wszelkie przepisane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki spółek przejmowanych.

Spółka powstała w dniu 27 listopada 2009 roku była podmiotem konsolidującym działalność w zakresie obszaru dystrybucji energii elektrycznej. W dniu 31 sierpnia 2010 r. nastąpiło połączenie, w wyniku którego Spółka przejęła osiem spółek dystrybucyjnych:

?A? Sp. z o. o.,

?B? Sp. z o. o.,

?C? Sp. z o. o.,

?D? Sp. z o. o.,

?E? Sp. z o. o.,

?F? Sp. z o. o.,

?G? S. A.,

Zakłady Energetyczne ?H? Sp. z o. o.

Połączenie zakończyło proces konsolidacji spółek dystrybucyjnych.

W rezultacie, zgodnie z art. 494 KSH, Wnioskodawca stał się następcą prawnym 8 przejętych spółek dystrybucyjnych, które przed połączeniem były samodzielnymi podatnikami podatku od towarów i usług. W wyniku połączenia straciły osobowość prawną i stały się oddziałami Wnioskodawcy.

Efektem tych przekształceń, przedmiotowo istotnym dla problemu postawionego do rozstrzygnięcia, jest fakt przeniesienia własności na Wnioskodawcę m.in. urządzeń elektrycznych wchodzących w skład linii 110 kV relacji 400 - WSK II. Nakłady na tą linię zostały poniesione przez przedsiębiorstwo państwowe, którego majątek został przejęty przez ?B? Zakłady Energetyczne S.A. Dowód OT (przyjęcia środka trwałego) nosi datę 3 czerwca 1978 roku. Kolejne nakłady na tą linię, przyjęte dowodem PT, zostały dokonane w 1980 roku. Od 1978 roku przedmiotowa sieć jest amortyzowana. Linia ta służyła do prowadzenia działalności w zakresie dystrybucji energii elektrycznej, która to działalność jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług (stawka 23%).

Z uwagi na to, że nakłady na wybudowanie linii były ponoszone w okresie, gdy nie obowiązywała ustawa z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, a także poprzednia ustawa z dnia 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, oraz przy nabyciu towarów i usług niezbędnych do wybudowania tych linii przez podmioty, które dokonały wydzielenia ze swoich struktur działalności dystrybucyjnej (zakładów samodzielnie sporządzających bilans), które następnie zostały wniesione do spółek dystrybucyjnych - podatek VAT nie wystąpił. Wnioskodawca nabywając przedmiotową linię w ramach majątku ?B? Sp. z o.o., tj. czynności niepodlegającej opodatkowaniu (przejęcie 8 spółek dystrybucyjnych) nie odliczył podatku naliczonego z uwagi na to, że podatek ten nie wystąpił. Oczywiście w trakcie eksploatacji przedmiotowej linii, po dniu 5 lipca 1993 roku podatek naliczony od ponoszonych bieżących wydatków podlegał odliczeniu.

W dniu 16 października 2009 roku ?B? Sp. z o.o. zawarła Porozumienie w sprawie przebudowy (dalej: Porozumienie) urządzeń z Portem Lotniczym S.A (dalej: PLL). W § 1 pkt 1 Porozumienia wymieniono m.in. linię wysokiego napięcia 110 kV relacji 400 - WSK2. Konieczność przebudowy przedmiotowej linii była podyktowana usunięciem kolizji z prowadzoną przez PL inwestycją budowy portu lotniczego.

Na podstawie tego Porozumienia PL, własnym kosztem i staraniem, zobowiązał się do przebudowy linii elektroenergetycznej stanowiącej własność Wnioskodawcy. Po usunięciu kolizji PL zobowiązał się do ustanowienia nieodpłatnej służebności przesyłu dla nowowybudowanych urządzeń energetycznych na rzecz ?B? Sp. z o.o.

Po dokonaniu przebudowy odcinka sieci elektroenergetycznej, strony Porozumienia w terminie 14 dni zobowiązały się do podpisania umowy zamiany urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład linii przebudowywanej na urządzenia elektroenergetyczne wchodzące w skład przebudowanej części linii elektroenergetycznej wraz z dokumentacją techniczną i prawną.

W wykonaniu tego zobowiązania ... i PL w dniu 14 marca 2012 roku zawarto Umowę zamiany urządzeń elektroenergetycznych (dalej: Umowa).

Z § 1 i § 2 Umowy wynika, że .... przeniosła na jej podstawie na rzecz PL własność urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej części sieci elektroenergetycznej (wysokiego napięcia 1400 - WSK II) - linia 110 kV relacji L 400 - WSK II, a PL przeniosła na rzecz ... własność urządzeń elektroenergetycznych składających się na przebudowany przez PL odcinek sieci elektroenergetycznej (wysokiego napięcia L400 - WSK II), tj. linii kablowej wysokiego napięcia wraz z osprzętem oraz słupy linii napowietrznej.

Wartość przekazywanych przez ... urządzeń określono na kwotę 3.020.080 zł netto. Wartość przekazywanych przez PL urządzeń określono na kwotę 3.775.100 zł netto.

Jednocześnie strony Umowy oświadczyły, że nie kwestionują ww. wartości urządzeń elektroenergetycznych i dokonują zamiany bez dodatkowych opłat. Strony Umowy zgodnie oświadczyły, że urządzenia elektroenergetyczne wchodzące w skład sieci przebudowywanej (starej linii) i przebudowanej (nowej linii) są ich wyłączną własnością i są wolne od wad prawnych oraz praw osób trzecich.

Wydanie przez ... urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii nastąpiło w dniu 1 marca 2012 roku. Na udokumentowanie tej czynności została wystawiona faktura VAT, gdzie wykazano podatek obliczony wg stawki 23% od kwoty 3.020.080 zł, tj. wartości przekazywanych urządzeń. Wnioskodawca nie posiada informacji co do sposobu wykorzystania przedmiotowych urządzeń przez PL. Nie jest jednak wykluczone, że nabywca po zdemontowaniu ?starej" linii uznał urządzenia wchodzące w jej skład za nieprzydatne i pozbył się ich, w tym także poprzez utylizację.

Wydanie przez PL urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład nowowybudowanej linii zostało udokumentowane fakturą VAT wystawioną na Wnioskodawcę na kwotę 3.775.100 zł netto, podatek VAT 868.273 zł obliczony wg stawki 23%. ... pomniejszyło podatek należny o podatek naliczony wynikający z tej faktury w rozliczeniu za miesiąc, w którym została ona otrzymana przez Wnioskodawcę. Nowowybudowana sieć służy przesyłowi przez ... energii elektrycznej. Usługi przesyłu energii są czynnością opodatkowaną wg stawki 23%.

Kontrahent dokonujący dostawy towarów opisanych we wniosku, wg wiedzy Wnioskodawcy, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy VAT. Wnioskodawca nie posiada jednak urzędowego potwierdzenia tego faktu.

Przedmiotem dostawy na rzecz PL były urządzenia elektroenergetyczne wchodzące w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia. W jej skład wchodziły różnorakie rzeczy, w tym słupy, przewody, izolatory, transformatory itp., które w swojej większości mieszczą się w grupie PKWiU 27, natomiast sama linia klasyfikowana jest w grupie PKWiU 42. Wnioskodawca może jednak stwierdzić, że towary te nie mieszczą się w żadnym z wymienionych w przepisach dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług grupach towarowych opodatkowanych stawką preferencyjną (5% czy 8%).

Wydanie przez PL urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład nowowybudowanej linii zostało udokumentowane fakturą VAT wystawioną na Wnioskodawcę na kwotę 3.775.100 zł netto, podatek VAT 868.273 zł obliczony wg stawki 23%. W ocenie Wnioskodawcy czynność, jako że została wykonana za odpłatnością (zamiana) była czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ostateczna ocena tego faktu, jest jednym z elementów objętym zapytaniem Wnioskodawcy. Spółka pomniejszyło podatek należny o podatek naliczony wynikający z tej faktury w rozliczeniu za miesiąc, w którym została ona otrzymana przez Wnioskodawcę.

Urządzenia wchodzące w skład nowowybudowanej sieci nabyte od PL będą służyły przesyłowi przez ... energii elektrycznej. Usługi przesyłu energii są czynnościami opodatkowanymi wg stawki 23%. W konsekwencji należy stwierdzić, że urządzenia te będą służyły czynnościom opodatkowanym.

Urządzenia elektroenergetyczne wchodzące w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia, rozpatrywane odrębnie stanowiły ruchomości. Natomiast, sama linia składająca się z tych urządzeń wchodziła w skład przebudowanej części sieci elektroenergetycznej (wysokiego napięcia L 400-WSKII) i dla potrzeb podatku od nieruchomości stanowiła nieruchomość (budowlę). Z chwilą jednak jej odłączenia od sieci, w ocenie Wnioskodawcy, stanowiła zespól składników - urządzeń, przewodów, izolatorów i słupów czyli rzeczy ruchomych.

Urządzenia będące przedmiotem dostawy na rzecz PL Wnioskodawca nabył jako urządzenia wchodzące w skład linii elektroenergetycznej w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu. Zauważyć jednak należy, że w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu był wnoszony m.in. majątek będący kompletną, zdatną do użytku linią przesyłową, a nie urządzenia wchodzące w skład tej linii. Tak też zostało to zaewidencjonowane w kartotece środków trwałych. W ocenie Wnioskodawcy nie istnieje jednak tożsamość pomiędzy tym co zostało wniesione do majątku Wnioskodawcy w ramach procesu konsolidacyjnego (wniesiono linię wysokiego napięcia), a tym co zostało zbyte w ramach umowy zamiany (urządzenia wchodzące w skład linii wysokiego napięcia).

W stosunku do urządzeń, Wnioskodawcy, w tym także jego poprzednikowi, tj. przedsiębiorstwu, państwowemu przejętemu przez Zakłady Energetyczne ?B? S.A. nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wyjaśnić ponownie należy, że nakłady na tą linię zostały poniesione przez przedsiębiorstwo państwowe, którego majątek został przejęty przez Zakłady Energetyczne ?B? S.A. Dowód OT (przyjęcia środka trwałego) nosi datę 3 czerwca 1978 roku. Kolejne nakłady na tą linię, przyjęte dowodem PT, zostały dokonane w 1980 roku. Od 1978 roku przedmiotowa sieć jest amortyzowana. Linia ta służyła do prowadzenia działalności w zakresie dystrybucji energii elektrycznej, która to działalność jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług (stawka 23%).

Sam Wnioskodawca, jak również podmioty, których następcą jest Wnioskodawca, użytkował linię wysokiego napięcia co najmniej pół roku. Tym samym można uznać, że również i same urządzenia wchodzące w skład tej linii Wnioskodawca używał co najmniej pół roku.

Przedmiotowa linia została nabyta w drodze aportu od Zakładów Energetycznych ?B? S.A. Nakłady na tę linię zostały poniesione przez przedsiębiorstwo państwowe, którego majątek został przejęty przez Zakłady Energetyczne S.A. Dowód OT (przyjęcia środka trwałego) nosi datę 3 czerwca 1978 roku. Kolejne nakłady na tą linię, przyjęte dowodem PT, zostały dokonane w 1980 roku. Od 1978 roku przedmiotowa sieć jest amortyzowana. Linia ta służyła do prowadzenia działalności w zakresie dystrybucji energii elektrycznej, która to działalność jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług (stawka 23%).

Wnioskodawca nabywając przedmiotową linię w ramach majątku ?B? Sp. z o.o., tj. czynności niepodlegającej opodatkowaniu (przejęcie 8 spółek dystrybucyjnych) nie odliczył podatku naliczonego z uwagi na to, że podatek ten nie wystąpił.

Mając na uwadze powyższe, zarówno sama linia, jak i urządzenia wchodzące w jej skład nie były przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu. Nie doszło zatem do tzw. pierwszego zasiedlenia.

Ponoszone wydatki, po 5 lipca 1993 roku dotyczyły bieżącego utrzymania sieci i odnoszone były bezpośrednio w koszty eksploatacyjne. Podatek naliczony od ponoszonych bieżących wydatków podlegał odliczeniu. Nie wystąpiły wydatki na ulepszenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

(we wniosku pyt. nr 2 ) Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca postąpił prawidłowo naliczając podatek VAT wg stawki 23% od dostawy urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład linii elektroenergetycznej kolidującej z budową lotniska na rzecz PL jest opodatkowana wg stawki 23%. Za takim stanowiskiem przemawia następująca argumentacja:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenia usług na terytorium kraju.

Z przepisu tego wynika, że jednym z podstawowych warunków opodatkowania danej czynności jest jej odpłatność. Odpłatności (wynagrodzenia) nie można utożsamiać jedynie ze świadczeniem pieniężnym. Także świadczenie o charakterze rzeczowym będzie wynagrodzeniem. Przykładowo więc zamiana towarów, zamiana towaru na usługę i odwrotnie, wydanie towarów w zamian za wierzytelności etc. będzie uznawane za odpowiednio odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług. Mamy tutaj do czynienia z konkretną korzyścią, która jest należna za dokonywane świadczenie. Zakres czynności został zdefiniowany w art. 71 art. 8 cyt. ustawy. Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle powyższych przepisów, w zaistniałym stanie faktycznym nie powinno być wątpliwości, że dokonywana przez Wnioskodawcę dostawa urządzeń wchodzących w skład linii elektroenergetycznej jest dokonywana za odpłatnością. W zamian bowiem za przeniesienie własności tych urządzeń Spółka otrzymała od PLL prawo własności urządzeń elektroenergetycznych składających się na przebudowany przez PLL odcinek sieci elektroenergetycznej.

W uzupełnieniu tej argumentacji należy zauważyć, że zgodnie z art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Stosownie to § 2 tego przepisu osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca.

Art. 49 § 1 jest wyjątkiem od reguły zawartej w art. 191 k.c., zgodnie z którą własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą połączoną z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową w rozumieniu art. 47 § 2 k.c. Ten wyjątek od zasady superficies solo cedit polega na wyodrębnieniu rzeczy, mającej postać urządzenia określonego w art. 49, w osobny przedmiot własności (i obrotu) z chwilą faktycznego jej wejścia w skład przedsiębiorstwa (art. 551), bez względu na tytuł prawny, na którym opiera się to wejście (włączenie).

Podstawowym warunkiem zastosowania art. 49 § 1 k.c. jest spełnienie wymagania, aby urządzenie ?wchodziło w skład przedsiębiorstwa". W stanie faktycznym sprawy bezspornym jest, że przebudowany odcinek sieci elektroenergetycznej został przyłączony do sieci ..., a zatem wszedł w skład przedsiębiorstwa .... w rozumieniu art. 551 k.c.

Należy zatem odpowiedzieć sobie na pytanie - czy w stanie faktycznym sprawy mamy do czynienia z urządzeniem, o którym mowa w art. 49 § 1 k.c.? Ustawodawca, używając określenia ?urządzenia służące do ..." wskazał jedynie na ich przeznaczenie, bliżej nie precyzując ich charakteru.

Z kolei w przepisach ustaw pozakodeksowych zamieszczono pewne definicje ustawowe, np. w art. 3 pkt 9,10 i 11 prawa energetycznego zawarto określenia:

urządzenia jako ?urządzenia techniczne stosowane w procesach energetycznych?;

instalacji jako ?urządzenia z układami połączeń między nimi?;

sieci jako ?instalacje połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania i dystrybucji paliw lub energii należące do przedsiębiorstw energetycznych".

Przy czym, jak wskazują komentatorzy prawa, definicje zawarte w ustawach szczególnych mają charakter techniczny i nie mogą mieć bezpośredniego zastosowania na gruncie Kodeksu cywilnego. Dlatego też na gruncie Kodeksu cywilnego urządzeniem, o którym mowa w art. 49 § 1, jest każde urządzenie służące do doprowadzania lub odprowadzania m.in. energii elektrycznej.

Z tego względu trzeba dojść do wniosku, że przebudowana (nowowybudowana) linia elektroenergetyczna relacji 400 - WSK II powinna być uznana za urządzenie w rozumieniu art. 49 k.c. (natomiast z technicznego punktu widzenia linia ta stanowi instalację jako ?urządzenia z układami połączeń między nimi"). Nie bez znaczenia jest tor że w art. 49 § 1 k.c. mówi się o ?urządzeniu", a w § 2 tego artykułu zaś o ?sieci". Na podstawie art. 49 k.c., w brzmieniu obowiązującym od 3 sierpnia 2008 r., urządzenia, o których mowa w tym przepisie, są rzeczami ruchomymi. Taki status uzyskają, gdy spełniona zostanie przesłanka ?wchodzą w skład przedsiębiorstwa". Tracą wówczas status części składowej nieruchomości i stają się rzeczami ruchomymi, będąc jednym ze składników sieci jako zbioru rzeczy, gdyż z prawno rzeczowego punktu widzenia sieć jest zbiorem rzeczy. Zbiór rzeczy jako całość nie stanowi przedmiotu prawa, jest nim natomiast każda poszczególna rzecz wchodząca w skład zbioru. Jako takie mogą one być odrębnym przedmiotem własności i tym samym odrębnym przedmiotem obrotu. Ten status samodzielnych rzeczy ruchomych urządzenia zachowują, gdy ?wchodzą w skład przedsiębiorstwa", tzn. gdy przez fizyczne połączenie w sposób trwały z siecią, przestają być częścią składową nieruchomości. Przez połączenie stają się składnikiem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 k.c, elementem zbioru rzeczy, jaką jest sieć.

W uchwale składu 7 sędziów z 8 marca 2006 r., III CZP 105/05, LexPolonica nr 402605 (OSNC 2006, nr 10, poz. 159) Sąd Najwyższy stwierdził, że: ?przepis art. 49 k.c. nie stanowi samoistnej podstawy prawnej przejścia urządzeń służących do doprowadzenia lub odprowadzenia wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz innych podobnych urządzeń na własność właściciela przedsiębiorstwa przez ich połączenie z siecią należącą do tego przedsiębiorstwa".

W uzasadnieniu Sąd Najwyższy przytoczył argumenty uzasadniające przyjętą tezę uchwały. Otóż wejście przyłączonych urządzeń w skład przedsiębiorstwa (zakładu) jest jedynie kwestią faktu, który nie oznacza, że stają się one własnością przedsiębiorcy. Właścicielowi przedsiębiorstwa mogą bowiem przysługiwać nie tylko prawo własności tych urządzeń, lecz także inne prawa rzeczowe albo obligacyjne. Z punktu widzenia realizacji zadań przedsiębiorstwa decydujące znaczenie ma zapewnienie przedsiębiorcy możliwości gospodarczego wykorzystania wymienionych urządzeń, a nie ich status prawny.

Wobec tego, nowowybudowana linia L400 - WSK II poprzez fakt podłączenia do sieci ..., nie stała się własnością ..., a urządzenia elektroenergetyczne wchodzące w skład starej sieci pozostały własnością .... Z tego względu uzasadnionym stało się zawarcie umowy przenoszącej własność przebudowanej linii elektroenergetycznej na ..., a zdemontowanej na PL. Tą umową stała się umowa zamiany, na mocy której ... nabyło własność przebudowanej linii, w zamian przenosząc na PL własność urządzeń elektroenergetycznych (urządzeń w rozumieniu technicznym - tj. urządzeń technicznych stosowanych w procesach energetycznych) wchodzących w skład dotychczas funkcjonującej linii L400 - WSK II.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 213, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy VAT, dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w art. 43. ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy). Aby zatem skorzystać ze zwolnienia od podatku konieczne jest łączne zaistnienie dwóch warunków:

przedmiotem dostawy jest towar używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy VAT, tj. podatnik dokonujący ich dostawy użytkował towar co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nim jak właściciel,
przy nabyciu tego towaru podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabył urządzenia wchodzące w skład linii elektroenergetycznej w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu. Zauważyć jednak należy, że w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu był wnoszony m.in. majątek będący kompletną, zdatną do użytku linią przesyłową, a nie urządzenia wchodzące w skład tej linii. Tak też zostało to zaewidencjonowane w kartotece środków trwałych. Nie istnieje zatem tożsamość pomiędzy tym co zostało wniesione do majątku Wnioskodawcy w ramach procesu konsolidacyjnego (wniesiono linię wysokiego napięcia), a tym co zostało zbyte w ramach Umowy zamiany (urządzenia wchodzące w skład linii wysokiego napięcia).

Z tego też powodu nie można uznać, że w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT. Powyższe, aczkolwiek z innych powodów, potwierdza orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 8 grudnia 2005 roku w sprawie C-280/04, Jyske Finans A/S przeciwko Skatteministeriet, który dopuszcza zwolnienie dostaw towarów wyłącznie wtedy gdy przy nabyciu tych towarów prawo do odliczenia podatku nie wystąpiło w związku z faktem, że towary te zostały nabyte na cele działalności zwolnionej, albo w związku z faktem, że ustawodawca zakazał odliczenia, a nie dlatego, że podatek naliczony przy nabyciu nie wystąpił. W swoim rozstrzygnięciu Trybunał stwierdził, że artykuł 13 część B lit. c) szóstej dyrektywy Rady 77/388 zmienione; dyrektywą 94/5, który dotyczy zwolnienia dostaw towarów, w stosunku do których nie przysługuje prawo do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 dyrektywy, należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na cele swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowania wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że brak jest podstaw do objęcia dostawy urządzeń zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, zasadnym było zatem opodatkowanie tych dostaw podatkiem VAT obliczonym wg. stawki 23%.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lutego 2013r. sygn. akt FSK 627/12.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 2 ust. 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zatem ustawa definiuje podatnika jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Z kolei w myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W oparciu o przepis art. 17 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Powyższe regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

nabywcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
dostawcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
dostawca złomu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
dostawa złomu nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywca złomu nie powinien rozliczać VAT z tytułu dostaw złomu.

Należy zauważyć, że ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r., odwołał się do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

W załączniku nr 11 do ustawy wymieniono bowiem towary, identyfikując je na podstawie symbolu PKWiU, co oznacza, że w obowiązującym stanie prawnym istotna jest klasyfikacja towaru.

I tak, w załączniku stanowiącym ?Wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy? zostały wymienione następujące towary:

w poz. 1 ? PKWiU ex 24.10.14.0 ?Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali ? wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu?,

w poz. 2 ? PKWiU ex 24.45.30.0 ?Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali ? wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych?,

w poz. 3 ? PKWiU 38.11.51.0 ?Odpady szklane?,

w poz. 4 ? PKWiU 38.11.54.0 ?Pozostałe odpady gumowe?,

w poz. 5 ? PKWiU 38.11.55.0 ?Odpady z tworzyw sztucznych?,

w poz. 6 ? PKWiU 38.11.58.0 ?Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal?,

w poz. 7 ? PKWiU 38.12.27 ?Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,

w poz. 8 ? PKWiU ex 38.32.29.0 ?Surowce wtórne z pozostałych metali ? wyłącznie odpady i złom?.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do 31 grudnia 201 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy.

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 43 ust. 2 ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy, powoduje, iż dostawa towarów nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wyrażony w cytowanym wyżej przepisie art. 43 ust. 2 ustawy, wymóg używania ruchomości odnosi się bezpośrednio do zbywcy i dotyczy faktycznego używania towaru. Przez używanie, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa ? www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Za ?używanie?, jako przesłankę zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie można uznać posiadania towaru, któremu nie towarzyszy faktyczne jego wykorzystywanie. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, czy też prawa własności do towaru, przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie będzie towarzyszyć faktyczne wykorzystywanie towaru.

Nadto, dostawa towaru używanego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, obejmuje dostawę tego samego towaru, który został nabyty lub wytworzony przez podatnika. Natomiast w sytuacji gdy przedmiotem dostawy są elementy/poszczególne części składające się na towar nabyty/wytworzony to nie mamy do czynienia z tym samym towarem i ww. przepis nie będzie miał zastosowania.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka powstała w dniu 27 listopada 2009 roku, była podmiotem konsolidującym działalność w zakresie obszaru dystrybucji energii elektrycznej. W dniu 31sierpnia 2010 r. nastąpiło połączenie, w wyniku którego Spółka przejęła osiem spółek dystrybucyjnych, m.in. ?B? Sp. z o. o., która w dniu 16 października 2009 roku zawarła Porozumienie w sprawie przebudowy urządzeń z Portem Lotniczym S.A., m.in. linii wysokiego napięcia 110 kV relacji 400 - WSK 2. Po dokonaniu przebudowy odcinka sieci elektroenergetycznej, strony Porozumienia w terminie 14 dni zobowiązały się do podpisania umowy zamiany urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład linii przebudowywanej na urządzenia elektroenergetyczne wchodzące w skład przebudowanej części linii elektroenergetycznej wraz z dokumentacją techniczną i prawną. W wykonaniu tego zobowiązania ... i PL w dniu 14 marca 2012 roku zawarto Umowę zamiany urządzeń elektroenergetycznych. Z § 1 i § 2 Umowy wynika, że ... przeniosła na jej podstawie na rzecz PLL własność urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej części sieci elektroenergetycznej (wysokiego napięcia 1400 - WSK II) - linia 110 kv relacji 400 - WSK II, a PL przeniosła na rzecz Spółki własność urządzeń elektroenergetycznych składających się na przebudowany przez PL odcinek sieci elektroenergetycznej (wysokiego napięcia 400 - WSK II), tj. linii kablowej wysokiego napięcia wraz z osprzętem oraz słupy linii napowietrznej. Wydanie przez ... urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii nastąpiło w dniu 1 marca 2012 roku. Na udokumentowanie tej czynności została wystawiona faktura VAT, gdzie wykazano podatek obliczony wg. stawki 23% od kwoty 3.020.080 zł, tj. wartości przekazywanych urządzeń. Z uwagi na to, że nakłady na wybudowanie linii były ponoszone w okresie, gdy nie obowiązywała ustawa z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, a także poprzednia ustawa z dnia 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, oraz przy nabyciu towarów i usług niezbędnych do wybudowania tych linii przez podmioty, które dokonały wydzielenia ze swoich struktur działalności dystrybucyjnej (zakładów samodzielnie sporządzających bilans), które następnie zostały wniesione do spółek dystrybucyjnych - podatek VAT nie wystąpił. Wnioskodawca nabywając przedmiotową linię w ramach majątku ?B? Sp. z o.o., tj. czynności niepodlegającej opodatkowaniu (przejęcie 8 spółek dystrybucyjnych) nie odliczył podatku naliczonego z uwagi na to, że podatek ten nie wystąpił. Oczywiście w trakcie eksploatacji przedmiotowej linii, po dniu 5 lipca 1993 roku podatek naliczony od ponoszonych bieżących wydatków podlegał odliczeniu. Wnioskodawca nabywając przedmiotową linię w ramach majątku ?B? Sp. z o.o., tj. czynności niepodlegającej opodatkowaniu (przejęcie 8 spółek dystrybucyjnych) nie odliczył podatku naliczonego z uwagi na to, że podatek ten nie wystąpił. Sam Wnioskodawca, jak również podmioty, których następcą jest Wnioskodawca, użytkował linię wysokiego napięcia co najmniej pół roku. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, można uznać, że również i same urządzenia wchodzące w skład tej linii Wnioskodawca używał co najmniej pół roku.

Mając na uwadze ww. przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy wskazać, iż przeniesienie przez Wnioskodawcę na rzecz PL własność urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej części sieci elektroenergetycznej stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z ww. opisu, przedmiotem dostawy nie była linia energetyczna (PKWiU 42), lecz urządzenia elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej części sieci elektroenergetycznej (PKWiU 27). Wnioskodawca, jak sam wskazał, nabył majątek będący kompletną, zdatną do użytku linią przesyłową, a nie urządzenia wchodzące w skład tej linii. Tak też zostało to zaewidencjonowane w kartotece środków trwałych. Nie istnieje zatem tożsamość pomiędzy tym co zostało wniesione do majątku Wnioskodawcy w ramach procesu konsolidacyjnego (wniesiono linię wysokiego napięcia), a tym co zostało zbyte w ramach Umowy zamiany (urządzenia wchodzące w skład linii wysokiego napięcia). Należy stwierdzić, że Wnioskodawca użytkował linię elektroenergetyczną w całości. Poszczególne jej urządzenia, jako niestanowiące samodzielnych elementów, nie mogły być przedmiotem skutecznego ich wykorzystywania w prowadzonej działalności. Zatem nie można przyjąć, że ww. urządzenia były wykorzystywane przez Wnioskodawcę co najmniej przez pół roku.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że wymieniona we wniosku dostawa urządzeń nie może być uznana za sprzedaż towarów używanych, gdyż towary te nie wypełniają warunków, o których mowa w art. 43 ust. 2 ustawy. Dostawa ta nie może być wiec objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Dostawa ta również nie podlega rozliczeniu na zasadach przewidzianych w art. 17 ustawy, z wagi na to, że symbol PKWiU wskazany przez Wnioskodawcę dla towarów będących przedmiotem dostawy nie jest objęty zakresem uregulowań tego przepisu.

Stosownie do art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Równocześnie, jak wskazano wyżej, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Wobec tego, że Wnioskodawca zaklasyfikował sprzedawane urządzenia pod symbolem PKWiU 27, a dla tego symbolu ustawodawca nie przewidział obniżonych stawek opodatkowania należy uznać, iż sprzedaż ta podlegała opodatkowaniu stawką VAT 23%.

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca postąpił prawidłowo naliczając podatek VAT wg stawki 23% od dostawy urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie prawidłowość stawki podatku VAT dla wskazanych we wniosku dostawy. Nie rozstrzyga natomiast poprawności klasyfikacji dla wyżej wymienionej dostawy towarów. Symbole PKWiU potraktowano jako element stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Podany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe stanowi jedyną faktyczną podstawę udzielonej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywoływać określone w ustawie skutki prawne. Od początku wprowadzenia w procedurze podatkowej instytucji ?interpretacji? przyjmuje się, że specyfika regulacji dotyczącej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyklucza stosowanie przepisów Ordynacji podatkowej regulujących postępowanie dowodowe (wyjaśniające), zatem postępowanie w przedmiocie interpretacji bazuje wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Podkreśla się, iż tut. Organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje odpowiednimi narzędziami, w tym określonymi w Dziale IV ustawy Ordynacja podatkowa, umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stawki podatku VAT przy dostawie urządzeń elektroenergetycznych wchodzących w skład przebudowanej linii wysokiego napięcia. Wniosek w części dotyczącej podstawy opodatkowania został załatwiony interpretacją Nr IPTPP1/443-107/13-5/MW, natomiast w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury wystawionej przez PL ? interpretacją Nr IPTPP1/443-107/13-6/MW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.