Czy nabywane przez Spółkę Sp. z o.o. (będącą zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT) usługi (...)

Czy nabywane przez Spółkę Sp. z o.o. (będącą zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT) usługi cateringowe (w postaci posiłków profilaktycznych dostarczanych do miejsca pracy pracowników spółki oraz posiłków dostarczanych na narady produkcyjne i spotkania z kontrahentami) nie stanowią usług gastronomicznych wymienionych w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy i czy w związku z tym Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem ww. usług?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2012 r. (data wpływu 3 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związany z nabyciem usług cateringowych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związany z nabyciem usług cateringowych

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz prowadzi działalność opodatkowaną. Spółka w ramach prowadzonej działalności nabywa od podmiotów trzecich usługi cateringowe w postaci posiłków profilaktycznych dostarczanych do miejsca pracy pracowników spółki (na teren prowadzonych budów oraz na teren zakładu sprzętu drogowego i transportu) oraz posiłków dostarczanych na narady produkcyjne, spotkania z kontrahentami, sklasyfikowanych przez dostawcę symbolem PKWiU 56.21, uwzględnionym na fakturze VAT z tyt. ich zakupu. Wyżej wymienione zakupy usług cateringowych są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zakup usług cateringowych ma miejsce w przypadku spotkań z kontrahentami, w trakcie narad i szkoleń organizowanych dla pracowników. Zakup posiłków profilaktycznych wynika z nałożonego na Spółkę jako pracodawcę obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych wynikającego z przepisu art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nabywane przez Spółkę z o.o. (będącą zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT) usługi cateringowe (w postaci posiłków profilaktycznych dostarczanych do miejsca pracy pracowników Spółki oraz posiłków dostarczanych na narady produkcyjne i spotkania z kontrahentami) nie stanowią usług gastronomicznych wymienionych w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy i czy w związku z tym Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem ww. usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, do dnia 31 grudnia 2010 r. podatek naliczony od usług cateringowych jako klasyfikowanych pod pozycją 55.5 PKWiU był odliczany przez Spółkę od podatku VAT należnego, stosownie do reguł przewidzianych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka nie odliczała natomiast podatku naliczonego VAT od usług gastronomicznych sklasyfikowanych pod pozycją 55.3 PKWiU.

Od 1 stycznia 2011 roku dla celów podatku VAT obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 207 poz. 1293 z późn. zm.; dalej jako ' PKWiU ').

W myśl nowego PKWiU z 2008 r. obowiązującego obecnie w dziale 56 PKWiU sklasyfikowane są 'Usługi związane z wyżywieniem'. 'Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)' sklasyfikowano pod symbolem PKWiU 56.21, natomiast 'Pozostałe usługi gastronomiczne' - pod symbolem 56.29. Z powyższego wynika, iż nadal ustawodawca wyodrębnia usługi gastronomiczne od cateringowych. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, catering to usługa polegająca na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć. W świetle powyższego można uznać, że usługi cateringowe różnią się od usług gastronomicznych miejscem spożycia posiłków przygotowanych przez usługodawcę, albowiem usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany (np. restauracja), podczas gdy catering obejmuje dodatkowo dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego (np. siedziba firmy, gdzie owe posiłki są spożywane).

Tym samym z uwagi na odmienny charakter usług cateringowych od gastronomicznych nie znajdzie zastosowania ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

W ocenie Spółki po 1.01.2011 r. nadal przysługuje prawo do odliczania podatku VAT naliczonego od zakupionych usług cateringowych.

Zbieżne stanowisko reprezentują polskie organy podatkowe, jak chociażby Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 17 stycznia 2011r., nr ITPPl/443-1032/10/JJ oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 01.09.2011r., nr IPTPP2/443-194/11-4/PM uznając jednoznacznie, że usługi cateringowe stanowią usługi odrębne od gastronomicznych i nie stosuje się wobec nich ograniczeń w odliczeniu VAT, o jakich mowa w art. 88 ust. 1 pkt - 4 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4 (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Powyższe regulacje oznaczają, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni (wydatek na nabycie towaru, który następnie zostanie przez podatnika sprzedany), bądź pośredni (koszty ogólne).

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług, i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

I tak, w przedmiotowej sprawie należy mieć na względzie przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, w ramach prowadzonej działalności nabywa od podmiotów trzecich usługi cateringowe w postaci posiłków profilaktycznych dostarczanych do miejsca pracy pracowników spółki (na teren prowadzonych budów oraz na teren zakładu sprzętu drogowego i transportu) oraz posiłków dostarczanych na narady produkcyjne, spotkania z kontrahentami, sklasyfikowanych przez dostawcę symbolem PKWiU 56.21, uwzględnionym na fakturze VAT z tyt. ich zakupu. Wyżej wymienione zakupy usług cateringowych są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zakup usług cateringowych ma miejsce w przypadku spotkań z kontrahentami, w trakcie narad i szkoleń organizowanych dla pracowników. Zakup posiłków profilaktycznych wynika z nałożonego na Spółkę jako pracodawcę obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych wynikającego z przepisu art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279).

Wskazać należy, iż kwestie dotyczące wydawania pracownikom posiłków profilaktycznych reguluje przepis art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 ze zm.), zgodnie z którym pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Przepisy wykonawcze regulujące powyższe obowiązki to:

  • rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),
  • rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t. j. z 2003 r. Dz. U. Nr 169, poz. 1650 ze zm.).

Jak stanowi § 1 powołanego rozporządzenia w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

  1. posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej 'posiłkami', w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,
  2. napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

Na mocy § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

  1. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8375 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,
  2. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10°C lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25°C,
  3. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,
  4. pod ziemią.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji dotyczących usług cateringowych, stąd też należy je identyfikować według klasyfikacji statystycznych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU. Należy zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje usługi gastronomicznej, ani usługi cateringowej. Zasadne jest zatem rozważenie, czy catering różni się od usług gastronomicznych, czy też rzeczywisty charakter tych usług jest taki sam.

Usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji, czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowywanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki. Taką też definicję odnajdziemy w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., wydanie internetowe www.sjp.pwn.pl), zgodnie z którą catering to usługa polegająca na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć. Zwrócić należy również uwagę, iż stosowana do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207 poz. 1293 ze zm.), w sekcji I ? Usługi związane z zakwaterowaniem i usługi gastronomiczne, w dziale 56 ? Usługi związane z wyżywieniem, wyróżnia pod symbolami: PKWiU 56.1 ? Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych i PKWiU 56.2 ? Usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne. Przy czym grupa PKWiU 56.2 wyróżnia dwie klasy: PKWiU 56.21 ? Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) oraz PKWiU 56.29 ? Pozostałe usługi gastronomiczne. Jak wynika z powyższego, usługa cateringowa nie jest sklasyfikowana jako usługa gastronomiczna, co oznacza, iż nie są one tożsame.

Definicja określająca usługi cateringowe zawarta została również w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej Dz. Urz. UE L z 2011 r. Nr 77 str. 1). Zgodnie z art. 6 ust. 1 i ust. 2 tego rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

W świetle powyższego uznać należy, iż catering stanowi usługę odrębną od gastronomicznej. W powołanym przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, ustawodawca wymienił jedynie usługi gastronomiczne, tym samym nie zostało wykluczone prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu usług cateringowych. Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa podatkowego mające zastosowanie w sprawie, w kontekście przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż przesłanki uprawniające Wnioskodawcę do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług cateringowych są spełnione: nabywane usługi związane są w sposób pośredni z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi oraz nie zachodzi wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższy opis stanu faktycznego oraz przedstawione wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro nabywane przez Wnioskodawcę (będącego zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT) są usługami cateringowymi (w postaci posiłków profilaktycznych dostarczanych do miejsca pracy pracowników Spółki oraz posiłków dostarczanych na narady produkcyjne i spotkania z kontrahentami), o ile służą wykonywaniu czynności opodatkowanych, to Zainteresowanemu przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem ww. usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. Organ nie jest nimi związany.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika