Jeżeli inwestycja będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (najem) oraz czynności (...)

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu ???.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 września 2014 r. (data wpływu 03 października 2014 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina aktualizowała w 2013 r. wniosek o dofinansowanie projektu ,,?? w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013, II Oś Priorytetowa - Ochrona Środowiska, Zapobieganie Zagrożeniom i Energetyka.

Gmina w 2009 r. miała koszty związane z przedmiotową inwestycją, ale podatku VAT nie odliczała.

W dniu 27 listopada 2009 r. Gmina wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, którą otrzymała w dniu 01 marca 2010 r., (ILPP1/443-1488/09-4/HW z dnia 25 lutego 2010r.), ale z uwagi na zmianę ustawy o podatku od towarów i usług, po raz wtóry występuje z wnioskiem o interpretację.

We wniosku o dofinansowanie Gmina wskazała, iż głównym celem projektu jest poprawa ogólnego stanu środowiska naturalnego oraz ograniczenie emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych odprowadzanych do atmosfery z terenu Gminy. W wyniku realizacji inwestycji Gmina pozyska oszczędności wynikające ze zmniejszenia zużycia paliwa i energii elektrycznej, dzięki którym istnieje możliwość dalszego inwestowania w potrzebne dla lokalnej społeczności dziedziny życia, w tym inwestycje proekologiczne. Na terenie Gminy odczuwalny jest brak obiektów, które mogłyby pełnić rolę miejsca spotkań dla społeczności, zarówno dla dzieci, młodzieży jak i osób starszych. Budynek, o którym mowa pełnił wcześniej rolę Szkoły Podstawowej, obecnie zagospodarowany jest tylko parter na prowadzenie Centrum Kształcenia na Odległość, odbywają się tam warsztaty muzyczne Gminnej Orkiestry, próby Młodzieżowego Zespołu Folklorystycznego. Realizacja projektu spowoduje kompleksową termomodernizację jednego obiektu, na który składają się: docieplenie dachu, wymiana stolarki okiennej i drzwiowej na energooszczędną, docieplenie ścian zewnętrznych, wymiana instalacji elektrycznej wewnętrznej na energooszczędną, wymiana instalacji centralnego ogrzewania, modernizacja kotłowni.

Bezpośrednim beneficjentem projektu jak również inwestorem jest Gmina. Beneficjent zapewni trwałość projektu przez okres 5 lat licząc od daty przekazania płatności końcowej. Oznacza to zachowanie celów projektu oraz niepoddanie go znaczącej modyfikacji mającej wpływ na charakter lub warunki realizacji projektu. Do realizacji inwestycji w drodze przetargu, zostanie wybrany wykonawca oraz ustanowiony będzie odpowiedni nadzór inwestorski.

Całkowita wartość realizacji projektu planowana jest na kwotę ok. 500 tys. zł, z czego 85% zostanie dofinansowane w ramach RPOWŁ, a 15 % stanowić będzie wkład własny Gminy.

Obecnie budynek po byłej Szkole Podstawowej, zgodnie z zawartymi przez Gminę umowami jest:

1. użyczony na podstawie umowy użyczenia. Gminnej Bibliotece Publicznej. Zgodnie z zapisami umowy bezpłatne używanie nieruchomości, tj. działki nr 102 o pow. 0,3780 ha, zabudowanej budynkiem murowanym, obowiązuje od 14 października 2010 r. do 14 października 2017 r., dla realizacji celów statutowych, z wyłączeniem pomieszczeń znajdujących się na parterze budynku o pow. 54 m2. Każdej ze stron przysługuje prawo rozwiązania umowy za jednomiesięcznym okresem wypowiedzenia na koniec każdego miesiąca kalendarzowego. Wszelkie koszty z tytułu korzystania z budynku, w tym również koszty ogrzewania w okresie obowiązywania umowy ponosi Biorący do używania. Biorący do używania zobowiązuje się także do bieżącej konserwacji przedmiotu użyczenia. Rozliczenie kosztów ogrzewania pomieszczeń oddanych w najem pomiędzy stronami umowy następować będzie po zakończeniu okresu grzewczego odrębnym pisemnym zestawieniem;
2. wynajęty na podstawie umowy najmu lokalu użytkowego z dnia 03 lipca 2012 r., na prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwą Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej. Umowa została zawarta na czas od 03 lipca 2012 r. do 02 lipca 2017 r. Każda ze stron może wypowiedzieć umowę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia na koniec miesiąca kalendarzowego. Najemca zobowiązany jest opłacać w okresach miesięcznych czynsz i opłaty z tytułu dostawy energii cieplnej do 10 każdego miesiąca.
   
   

Faktury dotyczące inwestycji wystawione będą na Gminę.

Gmina po zakończeniu inwestycji planuje nadal wynajmować 54 m² na prowadzenie działalności NZOZ, piętro oddać w bezpłatne użyczenie Gminnej Bibliotece Publicznej w celu realizacji jej celów statutowych, natomiast parter budynku (z wyłączeniem wynajmowanych 54 m²) przeznaczyć na środowiskowy dom samopomocy pobytu dziennego, który jako jednostka organizacyjna Gminy będzie zajmować się opieką dzienną osób niepełnosprawnych intelektualnie oraz osób przewlekle psychicznie chorych. Środowiskowy dom samopomocy będzie świadczył nieodpłatne usługi w ramach zadań zleconych.

W dniu 17 lipca 2014 r. został spisany protokół przekazania terenu i placu budowy dla wykonania robót ???.

Pierwszą fakturę dotyczącą inwestycji Gmina otrzymała w dniu 02 września 2014 r.

Inwestycja nie została oddana do używania. Planowany termin zakończenia inwestycji to 15 maja 2015 r.

Inwestycja stanowi środek trwały o wartości powyżej 15.000 zł.

Gmina zamierzała wykorzystywać inwestycję częściowo do realizacji czynności opodatkowanych (pow. 54 m² wynajęta NZOZ), a pozostałą część przeznaczyć w celu realizacji czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (użyczenie lub trwały zarząd dla Gminnej Biblioteki Publicznej oraz jednostce podległej w celu prowadzenia środowiskowego domu samopomocy pobytu dziennego).

Gmina udostępni budynek NZOZ na podstawie umowy najmu (czynność odpłatna), a jednostkom podległym na podstawie umowy użyczenia lub trwałego zarządu (czynność nieodpłatna). Gmina planuje wykorzystać efekty inwestycji bezpośrednio po oddaniu jej do używania zarówno do czynności opodatkowanych (najem), jak i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (użyczenie lub trwały zarząd nieruchomości).

Gmina nie odlicza podatku VAT w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji, gdyż pierwsza faktura, którą otrzymała jest wystawiona w dniu 01 września 2014 r. (data wpływu 02 września 2014 r.). W związku z tym w deklaracji VAT-7 za wrzesień 2014 r. Gmina będzie mogła ewentualnie uwzględnić fakturę (w zależności od otrzymanej interpretacji indywidualnej).

Koszty korzystania z budynku będą refakturowane na podmioty użytkujące budynek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Gmina będzie mogła odliczać VAT w całości, na bieżąco z otrzymywanych faktur?
2. Czy Gmina może odliczyć VAT na bieżąco z otrzymywanych faktur, ale tylko według udziału procentowego powierzchni wynajmowanej NZOZ do powierzchni ogólnej?
3. Czy Gmina może odliczyć VAT na bieżąco z otrzymywanych faktur, ale tylko według udziału procentowego sumy powierzchni wynajmowanej NZOZ i powierzchni, którą planuje przeznaczyć na środowiskowy dom samopomocy pobytu dziennego do powierzchni ogólnej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina może odliczyć VAT na bieżąco z otrzymywanych faktur, ale tylko według udziału procentowego powierzchni ogólnej do powierzchni wynajmowanej NZOZ.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Gmina może odliczyć VAT od powierzchni wynajmowanej NZOZ, gdyż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego.

Gmina nie może odliczyć podatku od całości inwestycji, gdyż część budynku użyczona jest bibliotece, na którą zostały cedowane zadania własne gminy. Biblioteka została utworzona między innymi na podstawie art. 7 ust 1 pkt 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, w związku z czym do jej zadań należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie kultury.

Gmina nie może również odliczyć podatku od części budynku, którą zamierza przeznaczyć na środowiskowy dom samopomocy pobytu dziennego, gdyż usługi będą świadczone nieodpłatnie przez jednostkę organizacyjną gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępnie należy wskazać, iż pomimo, że Wnioskodawca zaznaczył jako przedmiot wniosku zaistniały stan faktyczny, to mając na uwadze okoliczności sprawy oraz zakres zadanych pytań tut. Organ uznał, iż wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego i w związku z tym niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W świetle art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest wykorzystywanie zakupionych towarów lub usług do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

I tak, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Powyższe oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina, która jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, realizuje projekt ,,?? w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013, II Oś Priorytetowa - Ochrona Środowiska, Zapobieganie Zagrożeniom i Energetyka.

Głównym celem projektu jest poprawa ogólnego stanu środowiska naturalnego oraz ograniczenie emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych odprowadzanych do atmosfery z terenu Gminy. Realizacja projektu spowoduje kompleksową termomodernizację jednego obiektu, na który składają się: docieplenie dachu, wymiana stolarki okiennej i drzwiowej na energooszczędną, docieplenie ścian zewnętrznych, wymiana instalacji elektrycznej wewnętrznej na energooszczędną, wymiana instalacji centralnego ogrzewania, modernizacja kotłowni.

Bezpośrednim beneficjentem projektu jak również inwestorem jest Gmina.

Obecnie budynek, którego dotyczy wniosek, zgodnie z zawartymi przez Gminę umowami jest użyczony bezpłatnie Gminnej Bibliotece Publicznej, dla realizacji celów statutowych, z wyłączeniem pomieszczeń znajdujących się na parterze budynku o pow. 54 m², wynajętych na podstawie umowy najmu lokalu użytkowego na prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwą Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej.

Faktury dotyczące inwestycji wystawione będą na Gminę.

Gmina po zakończeniu inwestycji planuje nadal wynajmować 54 m² na prowadzenie działalności NZOZ, piętro oddać w bezpłatne użyczenie Gminnej Bibliotece Publicznej w celu realizacji jej celów statutowych, natomiast parter budynku (z wyłączeniem wynajmowanych 54 m²) przeznaczyć na środowiskowy dom samopomocy pobytu dziennego, który jako jednostka organizacyjna Gminy będzie zajmować się opieką dzienną osób niepełnosprawnych intelektualnie oraz osób przewlekle psychicznie chorych. Środowiskowy dom samopomocy będzie świadczył nieodpłatne usługi w ramach zadań zleconych.

Gmina nie odlicza podatku VAT w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji, gdyż pierwsza faktura, którą otrzymała jest wystawiona w dniu 01 września 2014 r. Koszty korzystania z budynku będą refakturowane na podmioty użytkujące budynek.

Jak wyżej wskazano prawo do odliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (?).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ? (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32 art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE. serii L Nr 347 str. 1 ze zm.). Stosownie do art. 73 powołanej Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Przepis art. 73 ww. Dyrektywy posługuje się pojęciem zapłaty (wynagrodzenia), którą dostawca lub świadczący usługę otrzymał lub ma otrzymać, a ustawodawca polski stanowi o obrocie, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży. Mimo różnic w nazewnictwie należy uznać, że pojęcia te sobie odpowiadają.

Jak stanowi art. 78 cyt. Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności z wyłączeniem podatku VAT. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje dodatkowe koszty, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi dostawca lub usługodawca obciąża nabywcę lub usługobiorcę. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania.

Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

W świetle powyższego, uwzględniając treść wskazanej wyżej regulacji art. 29a ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że w przypadku świadczonych usług za podstawę opodatkowania uznać należy kwotę zapłaty wynikającą z całości świadczenia pieniężnego pobieranego przez wykonawcę od nabywcy, tj. łącznie z kosztami dodatkowymi. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania w przypadku świadczenia usług należy zaliczyć pobierane przez wykonującego wynagrodzenie także w tym zakresie, w którym obejmuje ono zwrot kosztów dodatkowych.

Na tle przedstawionego stanu prawnego stwierdzić należy, że jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja. Po pierwsze zatem, czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym ? jak wynika z § 2 tego samego artykułu ? czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Należy zauważyć, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową, nakładającą na strony tej umowy określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest ze wzajemnym świadczeniem najemcy lub dzierżawcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne.

Natomiast umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy regulujących zasady używania rzeczy. Przez umowę użyczenia w świetle regulacji art. 710-719 ustawy Kodeks cywilny, użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy.

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Jednakże jeśli pojawia się jakakolwiek płatność związana z użytkowaniem rzeczy oddanej w używanie, to na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług umowa ta przestaje być umową nieodpłatną i staje się czynnością odpłatną, a więc jako taka podlega opodatkowaniu.

Z ww. art. 8 ust. 2 ustawy wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi mieć miejsce brak związku świadczonych usług z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Niedopełnienie warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i zdarzenie przyszłe należy zauważyć, że każda czynność wykonana przez podatnika, której efektem jest świadczenie na rzecz drugiego podmiotu, jest w podatku od towarów i usług traktowana jako świadczenie usługi, bowiem usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatników w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów. Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna.

Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane ?po kosztach? ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Należy zaznaczyć, że strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa najmu nieruchomości, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży w przypadku, gdy wynajmujący wyposaża przedmiot najmu w dodatkowe elementy (np. ?media?), ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy.

W myśl ogólnych zasad ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia konkretnej usługi, nie powinno się wyodrębniać poszczególnych jej elementów, które na tę usługę się składają i opodatkowywać ich osobno. Usługodawca bowiem sprzedaje określoną usługę, a nie elementy (koszty), które się na nią składają. Znajduje to potwierdzenie w brzmieniu cyt. wyżej przepisu art. 29a ust. 1 ustawy, którego treść wskazuje, że podstawą opodatkowania opłat za używanie lokalu mieszkalnego lub użytkowego jest cała kwota należna z tytułu wykonania usługi. Zatem przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest całe wynagrodzenie związane ze świadczoną usługą, a nie poszczególne elementy, z uwzględnieniem których opłata ta została skalkulowana.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że świadczenia dodatkowe, w tym opłata za media, stanowią zapłatę w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy i w związku z tym są one opodatkowane stawką właściwą dla świadczonych przez Zainteresowanego usług najmu, użyczenia bądź oddania w trwały zarząd lokalu użytkowego.

Świadczenia te są nierozerwalnie związane z usługą świadczoną na rzecz podmiotów korzystających na podstawie ww. tytułów z lokali, jako konieczne do korzystania z lokalu, mające w stosunku do niej charakter poboczny. Jak wskazano wyżej, z treści art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. W związku z powyższym, zapłata obejmuje wszystkie koszty związane z usługą świadczoną na rzecz podmiotów korzystających z lokali, kształtujące w efekcie kwotę żądaną od nabywcy.

Zatem, przedmiotem świadczenia Gminy na rzecz podmiotów jest szeroko rozumiana usługa zdefiniowana w art. 8 ust. 1 ustawy, polegająca na zaspokajaniu potrzeb lokalowych, a koszty dodatkowe (media związane z korzystaniem z lokalu) są elementem tej usługi.

Biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku VAT oraz ww. okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, że w sytuacji zawarcia umów nieodpłatnego użyczenia, na podstawie których biorący do używania będzie ponosił koszty użytkowania budynku, opłaty za energię, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będą stanowiły świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

W sytuacji użyczenia lokalu nie będziemy mieli do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem usług przez Wnioskodawcę na rzecz Gminnej Biblioteki Publicznej i jednostki prowadzącej dom samopomocy, ale z odpłatnym udostępnianiem pomieszczeń.

Strony stosunku cywilnoprawnego mogą w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych zawrzeć w umowie postanowienie, co do rozliczenia kosztów za korzystanie z budynku. A zatem stanowi to zobowiązanie cywilnoprawne, uregulowane w zawartej umowie, a więc należy je traktować jako należność otrzymaną z tytułu odpłatnego świadczenia ww. usługi.

W przedmiotowej sprawie opłaty z tytułu ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z korzystaniem z budynku stanowią wynagrodzenie za usługę w postaci udostępnienia nieruchomości będących własnością Wnioskodawcy ww. podmiotom.

Zatem należy uznać, iż czynności udostępniania na podstawie umowy użyczenia części budynku Bibliotece oraz jednostce organizacyjnej na prowadzenie domu samopomocy pobytu dziennego będą ? wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy i nie będą korzystały ze zwolnienia.

Natomiast w sytuacji oddania parteru nieruchomości w trwały zarząd jednostce organizacyjnej należy zwrócić uwagę na regulacje dotyczące instytucji trwałego zarządu, tj. przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2014 poz. 518 z późn. zm.).

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawa określa zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego.

Na mocy art. 4 pkt 10 ustawy o gospodarce nieruchomościami przez jednostkę organizacyjną należy rozumieć państwową lub samorządową jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

Stosownie do art. 18 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomości mogą być oddawane jednostkom organizacyjnym w trwały zarząd, najem i dzierżawę oraz użyczane na cele związane z ich działalnością.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, trwały zarząd jest formą prawną władania nieruchomością przez jednostkę organizacyjną.

Stosownie do art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami jednostka organizacyjna ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 6, korzystania z nieruchomości oddanej w trwały zarząd, a w szczególności do korzystania z nieruchomości w celu prowadzenia działalności należącej do zakresu jej działania.

Zgodnie z art. 43 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomości stanowiące przedmiot własności lub przedmiot użytkowania wieczystego Skarbu Państwa oddaje się w trwały zarząd państwowej jednostce organizacyjnej, a nieruchomości stanowiące przedmiot własności lub przedmiot użytkowania wieczystego jednostki samorządu terytorialnego - odpowiedniej samorządowej jednostce organizacyjnej, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.

Na podstawie art. 44 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami trwały zarząd ustanawia się na czas nieoznaczony lub czas oznaczony.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 i 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami trwały zarząd na rzecz jednostki organizacyjnej ustanawia właściwy organ, w drodze decyzji, z zastrzeżeniem art. 60 ust. 2 oraz art. 60a ust. 3.

Decyzja o ustanowieniu trwałego zarządu powinna zawierać:

1. nazwę i siedzibę jednostki organizacyjnej, na rzecz której jest ustanawiany trwały zarząd;
2. oznaczenie nieruchomości według księgi wieczystej oraz według katastru nieruchomości;
3. powierzchnię oraz opis nieruchomości;
4. przeznaczenie nieruchomości i sposób jej zagospodarowania;
5. cel, na jaki nieruchomość została oddana w trwały zarząd;
6. termin zagospodarowania nieruchomości;
7. cenę nieruchomości i opłatę z tytułu trwałego zarządu;
8. możliwość aktualizacji opłaty z tytułu trwałego zarządu;
9. czas, na który trwały zarząd został ustanowiony.
   
   

Przepis art. 82 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, że za nieruchomość oddaną w trwały zarząd pobiera się opłaty roczne. Opłaty z tytułu trwałego zarządu, zgodnie z art. 83 ust. 1 ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości.

Wyżej przytoczone przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami, na podstawie których następuje oddanie nieruchomości gminnych w odpłatny trwały zarząd ich jednostkom organizacyjnym, wskazują na inny niż cywilnoprawny charakter przekazania nieruchomości w trwały zarząd.

W komentarzu do ustawy o gospodarce nieruchomościami wskazano, że: ?Trwały zarząd jest prawem niezbywalnym. Podlega ochronie prawnej i jest instytucją prawa administracyjnego powodującą powstanie stosunku prawnego pomiędzy osobą prawną prawa publicznego a jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej. Wobec powyższego Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego, przyznając trwałemu zarządcy określone uprawnienia w stosunku do nieruchomości, są zobligowane uregulować prawa i obowiązki związane z gospodarowaniem mieniem publicznym. Chodzi tu przede wszystkim o zakres odpowiedzialności jednostki organizacyjnej wobec organu wykonawczego reprezentującego właściciela oraz uprawnienia tej jednostki w stosunku do posiadanej nieruchomości. Ponieważ tych stosunków nie można regulować przepisami prawa cywilnego, ustawodawca postanowił, że ustanowienie na rzecz jednostki organizacyjnej trwałego zarządu odbywać się będzie w drodze decyzji administracyjnej wydawanej przez upoważnione właściwe organy, tj. w odniesieniu do nieruchomości Skarbu Państwa ? starostę, zaś jednostek samorządu terytorialnego odpowiednio wójta, burmistrza, prezydenta miasta, zarząd powiatu lub zarząd województwa. Natomiast upoważnienie ustawowe do oddania nieruchomości Skarbu Państwa w trwały zarząd na rzecz jednostek organizacyjnych wymienionych w art. 60 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy posiada wyłącznie minister właściwy do spraw administracji publicznej? ? Michał Horoszko w: ?Gospodarka nieruchomościami. Komentarz?, red. dr Dariusz Pęchorzewski, C.H. Beck 2009 r.

Mając na uwadze ww. przepisy należy wskazać, że przekazanie nieruchomości w trwały zarząd jest czynnością mającą charakter inny niż cywilnoprawny. Gospodarka nieruchomościami należy do zadań własnych gminy wymienionych w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Zatem w omawianej sprawie zastosowanie znajdzie wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. Gmina działa bowiem w tej sytuacji jako organ władzy publicznej, wymieniona czynność zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym uiszczane opłaty za korzystanie z nieruchomości jako czynności poboczne do świadczenia głównego jakim jest oddanie nieruchomości w trwały zarząd nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec powyższego jeżeli przedmiotowa inwestycja będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (najem, odpłatne oddanie do użytkowania), to w świetle art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT w całości w związku z realizacją projektu ???, ponieważ wydatki poniesione w ramach realizacji projektu będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Natomiast w sytuacji gdy przedmiotowa inwestycja będzie służyła czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT (najem) i czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu (trwały zarząd) to Wnioskodawca w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT związanego z inwestycją winien zastosować regulacje art. 86 ust. 7 b ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 7b ustawy, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy, rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Cytowany wyżej przepis art. 86 ust. 7b ustawy reguluje sposób obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności gospodarczej, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana zarówno na cele związane z tą działalnością, jak i na inne cele, czyli cele pozostające poza zakresem VAT. Zatem powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Przepis ten zobowiązuje zatem podatników do wyodrębnienia części podatku naliczonego związanego z czynnościami niepodlegającymi ustawie o VAT, która w świetle art. 86 ust. 1 nie podlega odliczeniu.

Jak wynika z okoliczności sprawy ? wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na termomodernizację budynku mogą być wykorzystywane do działalności opodatkowanej, i niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym oznacza to, że będą wykorzystywane do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza.

Tym samym, Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym, iż ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania. Warto nadmienić, iż zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia jaka część realizowanej inwestycji związana będzie z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana będzie dla potrzeb innych niż prowadzona działalność, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy.

Stosownie zatem do treści przepisu art. 86 ust. 7b ustawy, w związku z art. 2 pkt 14a ustawy, Wnioskodawca winien określić udział procentowy, w jakim ww. wydatki będą wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wobec powyższego Gmina będzie zobowiązana do określenia udziału procentowego, w jakim przedmiotowa inwestycja będzie wykorzystywana do celów prowadzonej działalności gospodarczej (najem) i zgodnie z tym udziałem będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych ze zrealizowaną inwestycją. Bowiem prowadząc działalność gospodarczą w przedmiotowym budynku Gmina będzie wykonywać czynności opodatkowane podatkiem VAT. Z opisu sprawy nie wynika bowiem, że prowadząc działalność gospodarczą w budynku będącym przedmiotem inwestycji Gmina będzie wykonywała czynności zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT.

W sytuacji gdy przedmiotowy budynek będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych (najem) oraz niepodlegających opodatkowaniu (trwały zarząd) Gminie będzie przysługiwać zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z realizowaną inwestycją, nie od całości ponoszonych wydatków, ale tylko według udziału procentowego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, zgodnie z art. 86 ust. 7b, w związku z art. 2 pkt 14a ustawy. A zatem Gmina będzie musiała określić udział procentowy, o którym mowa w powyższym przepisie, tj. w jakim stopniu budynek będzie wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej, w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

W odniesieniu do stosowanej metody określenia udziału procentowego, wskazać należy, że metoda ta winna mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody określenia udziału procentowego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy, gdyż metoda takiego wyodrębnienia nie została określona w ustawie, ani w przepisach wykonawczych do ustawy. Ważne jest by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą. Należy podkreślić, iż wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z prowadzona działalnością gospodarczą, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Nadmienia się, że zgodnie z art. 90a ust. 1 ustawy ? w przypadku gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana w użytkowanie, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Jeżeli podatnik wykorzystuje tę nieruchomość w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90 ust. 3-10, zastosowaną przy odliczeniu.

Stosownie natomiast do art. 90a ust. 2 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisu art. 8 ust. 2 nie stosuje się.

Zatem jeżeli po oddaniu budynku do użytkowania zmieni się stopień jego wykorzystania na potrzeby prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej, w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy, Gmina powinna dokonać odpowiedniej korekty podatku naliczonego od wydatków poniesionych na jego termomodernizację.

Zauważyć również należy, iż prawidłowe określenie udziału procentowego, o którym mowa w art. 86 ust. 7b i art. 90a ustawy, a w konsekwencji części podatku naliczonego, związanej z czynnościami opodatkowanymi, należy do podatnika. Natomiast ocena prawidłowości przyjętych rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji.

Wobec powyższego jeżeli przedmiotowa inwestycja będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (najem) oraz czynności niepodlegających opodatkowaniu (trwały zarząd), to Wnioskodawca będzie miał prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją projektu ???, stosownie do art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu

na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.