Proporcja rzeczywista wyniosła za 2010r. 99% (w zaokrągleniu), to czy w 2011r. Wnioskodawca stosuje (...)

Proporcja rzeczywista wyniosła za 2010r. 99% (w zaokrągleniu), to czy w 2011r. Wnioskodawca stosuje w okresie I-III/2011 100% a od IV-XII/2011 99% jeżeli kwota podatku naliczonego niepodlegającego odliczeniu za 2010 rok pomiędzy wskaźnikiem 97% a 100% jest większa niż 500 złotych (Wnioskodawca nie wie, czy dobrze porównuje podatek nieodliczony, czy jest to różnica pomiędzy 97% a 100%, ponieważ nie korygował na 99% w 2010r. tylko odliczał 97%) oraz czy powinien dokonać korekty rocznej w styczniu 2011r. jeżeli różnica pomiędzy proporcją szacunkową a rzeczywistą nie przekroczyła dwóch punktów procentowych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2012 r. (data wpływu 31 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

  • braku obowiązku dokonania korekty rocznej za rok 2010, w rozliczeniu za styczeń 2011r., sposobu stosowania współczynnika proporcji w okresie od stycznia do marca 2011r. - jest prawidłowe,
  • sposobu stosowania współczynnika proporcji w okresach rozliczeniowych od kwietnia do grudnia 2011r. - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w 2011 r. w oparciu o współczynnik proporcji oraz obowiązku dokonania korekty rocznej w styczniu 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W firmie Wnioskodawcy występuje sprzedaż mieszana, w związku z tym w 2010 roku stosowano wstępną (szacunkową) proporcję bazową równą 97%.

Po zakończeniu roku Wnioskodawca ustalił, że proporcja bazowa rzeczywista wynosi w zaokrągleniu 99%.

W 2011 roku w okresie od I-III/2011 Wnioskodawca stosował 100% wskaźnik proporcji, natomiast od IV-XII/2011 równy 99%, ponieważ zmieniły się przepisy, które obowiązywały od 01 kwietnia 2011 r. (Dz. U. 2001 r. Nr 64 poz. 332) oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu za 2010r. pomiędzy wskaźnikiem 97% a 100% jest większa od 500 zł.

Korekty rocznej w styczniu 2011r. Wnioskodawca nie dokonał, ponieważ zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy z dn. 11 marca 2004r. ustawy o VAT wskaźnik proporcji między proporcją szacunkową a rzeczywistą nie przekroczył dwóch punktów procentowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Proporcja rzeczywista wyniosła za 2010r. 99% (w zaokrągleniu), to czy w 2011r. Wnioskodawca stosuje w okresie I-III/2011 100% a od IV-XII/2011 99% jeżeli kwota podatku naliczonego niepodlegającego odliczeniu za 2010 rok pomiędzy wskaźnikiem 97% a 100% jest większa niż 500 złotych (Wnioskodawca nie wie, czy dobrze porównuje podatek nieodliczony, czy jest to różnica pomiędzy 97% a 100%, ponieważ nie korygował na 99% w 2010r. tylko odliczał 97%) oraz czy powinien dokonać korekty rocznej w styczniu 2011r. jeżeli różnica pomiędzy proporcją szacunkową a rzeczywistą nie przekroczyła dwóch punktów procentowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, korekty rocznej, dotyczącej podatku naliczonego nie dokonuje, ponieważ różnica pomiędzy proporcją szacunkową a rzeczywistą nie przekracza dwóch punktów procentowych, zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (stan prawny na dzień 01 stycznia 2011r.), natomiast Wnioskodawca stosował proporcję wstępną w okresie I-III/2011 równą 100%, ponieważ art. 90 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT stan prawny na dzień 01 stycznia 2011r. mówi, że Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całkowitą kwotę podatku naliczonego, jeżeli proporcja przekroczyła 98%, a w okresie IV-XII/2011 stosował 99%, ponieważ od 01 kwietnia 2011r. zmieniły się przepisy dotyczące stosowania proporcji bazowej (art. 90 ust. 10 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy ? Prawo o miarach (Dz. U. z 2011r. Nr 64 poz. 332).

Wnioskodawca nadmienia, iż w kwietniu 2011 roku obliczono kwotę podatku naliczonego niepodlegającego odliczeniu za 2010 rok pomiędzy 97% a 100% i jest większa niż 500 zł, dlatego też ma wątpliwości, czy przy ustaleniu kwoty podatku naliczonego niepodlegającego odliczeniu należy uwzględnić różnicę pomiędzy 97% (szacunkową) a 100%, czy między 99% (rzeczywista) a 100%, ponieważ nie dokonywano korekty rocznej zgodnie z ustawą i faktycznie był stosowany wskaźnik 97%, dlatego też Wnioskodawca porównywał pomiędzy 97% a 100%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

  • prawidłowe ? w zakresie braku obowiązku dokonania korekty rocznej za rok 2010, w rozliczeniu za styczeń 2011r., sposobu stosowania współczynnika proporcji w okresie od stycznia do marca 2011r.,
  • nieprawidłowe ? w zakresie sposobu stosowania współczynnika proporcji w okresach rozliczeniowych od kwietnia do grudnia 2011r.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego ? na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy ? stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 86 ust. 19 ustawy, jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Ponadto, jak stanowi art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia ? jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT ? spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przypadku gdy podatnik dokonuje zakupów związanych z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje i jednocześnie nie potrafi wydzielić i przyporządkować podatku naliczonego do tych czynności, zastosowanie znajdują przepisy art. 90 i 91 ustawy.

Przepis art. 90 ust. 1 ustawy, stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 ? art. 90 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W oparciu o art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika ? używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Ponadto, w świetle art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna, o czym stanowi art. 90 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 90 ust. 10 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2011r., w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

  1. przekroczyła 98% - podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2,
  2. nie przekroczyła 2% - podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2.

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011r. w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

  1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
  2. nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Zatem, dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Przepisy art. 90 ustawy stanowią, iż obliczając podatek naliczony od zakupów mieszanych (tj. związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi) należy czynić to w dwóch etapach:

  1. wstępnie odliczyć podatek naliczony według wskaźnika określonego na podstawie sprzedaży z poprzedniego roku, albo wskaźnika ustalonego w formie prognozy ustalonej z naczelnikiem urzędu skarbowego,
  2. po zakończeniu roku, na podstawie rzeczywistych obrotów osiągniętych w danym roku, podatnik będzie zobowiązany do obliczenia proporcji ostatecznej, która służy ustaleniu wysokości korekty podatku naliczonego.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Stosownie bowiem do art. 91 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2011r., po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Przepis art. 91 ust. 1 ustawy, z dniem 1 kwietnia 2011r. otrzymał brzmienie: ?Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.?

Podkreślić należy, iż jak wynika z art. 8 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy ? Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), przepis art. 91 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od korekt dokonywanych za rok 2011.

W świetle art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Zatem po zakończeniu roku podatkowego, Wnioskodawca jest zobowiązany do wyliczenia za ten rok proporcji, w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 ustawy i odpowiedniego skorygowania kwot podatku naliczonego, o które został obniżony podatek należny, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach art. 91 ust. 1-3 ustawy.

W przedmiotowej sprawie, w firmie Wnioskodawcy występuje sprzedaż mieszana, w związku z tym w 2010 roku stosowano wstępną (szacunkową) proporcję bazową równą 97%. Po zakończeniu roku Wnioskodawca ustalił, że proporcja bazowa rzeczywista wynosi w zaokrągleniu 99%.

W 2011 roku w okresie od I-III/2011 Wnioskodawca stosował 100% wskaźnik proporcji, natomiast od IV-XII/2011 równy 99%, ponieważ zmieniły się przepisy, które obowiązywały od 01 kwietnia 2011 r. (Dz. U. 2001 r. Nr 64 poz. 332) oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu za 2010r. pomiędzy wskaźnikiem 97% a 100% jest większa od 500 zł.

Korekty rocznej w styczniu 2011r. Wnioskodawca nie dokonał, ponieważ zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy z dn. 11 marca 2004r. ustawy o VAT wskaźnik proporcji między proporcją szacunkową a rzeczywistą nie przekroczył dwóch punktów procentowych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz ww. przepisy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie miał obowiązku dokonywania korekty odliczonego podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług w 2010 r w deklaracji za styczeń 2011r., ponieważ różnica (99% - 97%) pomiędzy proporcją wstępną obliczoną na podstawie obrotu uzyskanego w roku poprzedzającym a proporcją faktyczną za dany rok nie przekraczała 2 punktów procentowych.

Z uwagi na powołany stan faktyczny sprawy należy wskazać, iż w okresie styczeń-marzec 2011 r., zgodnie z przepisem art. 90 ust. 10 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2011 r., dokonując ?wstępnego? odliczenia podatku naliczonego, Wnioskodawca miał prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego związanego z czynnościami mieszanymi, w stosunku do których nie wystąpiła obiektywna możliwość przyporządkowania do poszczególnych rodzajów czynności.

Od dnia 1 kwietnia 2011 r., z uwagi na zmianę brzmienia przepisu art. 90 ust. 10 pkt 1 ustawy, w przypadku, gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8 przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%.

Przy czym należy zauważyć, iż przepis art. 90 ust. 10 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r., odnosi się do ustalenia wskaźnika proporcji za ubiegły rok ale do odliczenia podatku naliczonego w bieżącym roku.

Celem dokonania, w trakcie roku 2011, wstępnego odliczenia podatku naliczonego, należy zastosować wskaźnik proporcji z poprzedniego roku /2010r/ a następnie odnieść go do kwoty podatku naliczonego związanego z wydatkami mieszanymi występującymi w danym bieżącym okresie rozliczeniowym.

W świetle przepisu art. 90 ust.1 pkt 10 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r., Wnioskodawca ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%, pod warunkiem, że proporcja, określona zgodnie z ust. 2-8, za 2010 r. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł.

W rozpatrywanej sprawie, proporcja rzeczywista za 2010 r. w zaokrągleniu wynosiła 99%, wobec tego Wnioskodawca nie może przyjąć, że proporcja wynosi 100%, chyba że kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł.

Jak wynika z ww. przepisu art. 90 ust. 1 pkt 10 ustawy, kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, o której mowa w tym przepisie, winna wynikać z danych rzeczywistych jakie wystąpiły za rok ubiegły, tj. w niniejszej sprawie za 2010.

Przy czym należy zauważyć, iż Wnioskodawca dla wyliczenia kwoty niepodlegającej odliczeniu za rok ubiegły (2010), winien przyjąć rzeczywistą wartość proporcji za 2010 r., tj. 99%. Fakt wstępnego odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego w wysokości 97% i niezłożenia korekty podatku naliczonego za 2010r. nie ma znaczenia dla sposobu liczenia kwoty podatku naliczonego niepodlegającej odliczeniu.

Wobec powyższego, Wnioskodawca w okresie od 1 kwietnia do 31 grudnia 2011 r., winien stosować proporcję rzeczywistą za ubiegły rok, która wynosi w zaokrągleniu 99%, jeżeli kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu nie była mniejsza niż 500 zł.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie stosowania art. 90 ust. 10 pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011r., wobec wskazania, iż przy ustaleniu kwoty podatku naliczonego niepodlegającego odliczeniu Wnioskodawca porównywał proporcję 97%(szacunkową) i 100%, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika