Gmina nie ma możliwości odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu, (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2012r. (data wpływu 19 stycznia 2011r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 stycznia 2012r. (data wpływu 23 stycznia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu

• ustalenia czy Gmina jest podatnikiem podatku VAT przy realizacji opisanego projektu.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 stycznia 2012r. (data wpływu 23 stycznia 2012r.) w zakresie doprecyzowania zaistniałego stanu faktycznego, pytania oraz własnego stanowiska w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Gmina podjęła zamiar realizacji projektu. Projekt ten według planu ma zostać dofinansowany w ramach Programu Operacyjnego ??' i środka 4.1. Rozwój obszarów zależnych od rybactwa z wyłączeniem realizacji operacji polegających na funkcjonowaniu lokalnej grupy rybackiej (LGR) oraz nabywaniu umiejętności i aktywizacji lokalnych społeczności.

Zakres operacji obejmuje modernizację oczek wodnych w celu przystosowania ich do stworzenia miejsc siedliskowych, odtworzenia stanu środowiska w celu zapewnienia bioróżnorodności biologicznej w tym zachowania i przywrócenia chronionych lub zagrożonych gatunków ryb lub innych organizmów wodnych. Zaplanowana operacja przyczyni się do stworzenia warunków do zwiększenia bioróżnorodności biologicznej. Zaplanowane działanie rekultywacji oczek wodnych, stworzy nowy ekosystem biologiczny. Ekosystem ten przyczyni się do zwiększenia bioróżnorodności biologicznej, gdyż dzięki zarybieniu, zagospodarowaniu, wzrośnie przywrócenie stanu siedlisk innych gatunków zwierząt i roślin oczek wodnych. Zwiększy się migracja owadów, ptaków płazów i gadów, co wpłynie na wzrost środowiska flory i fauny tych terenów.

Zastosowanie małej architektury ma przyczynić się do realizacji monitoringu gatunków przyrodniczych występujących na terenach oczek wodnych. Elementy składowe należące do małej architektury, jak tablice informacyjno-edukacyjne uwidaczniać mają różnorodność gatunków roślin i zwierząt występujących na terenie oczek wodnych, uświadamiać o ich populacji, rozwoju, znaczeniu w środowisku. Kładki drewniane umieszczane nad taflą wody również pomóc mają w obserwacji organizmów żyjących w tym biotopie.

Wykorzystanie elementów małej architektury nie będzie miało szkodliwego, bezpośredniego udziału, wpływu na ingerencję w środowisko. Działania te służą jedynie do celów monitorowania i kontroli. Miejsca oczek wodnych zostaną oddzielone balustradami w celu nieingerowania osób postronnych na ten obszar. Wykorzystanie elementów małej architektury: ławki, ławostoły, kładki umiejscowione przy oczkach bezpośrednio wskazują miejsca przebywania dla zwiedzających i pozytywnie będą wpływać na funkcjonowanie człowieka i środowiska.

Elementy małej architektury, stojaki na rowery, balustrady oddzielające, kosze na śmieci za zadanie mają również pomóc utrzymać tereny w czystości. Ze względu na położenie oczek wodnych przy drogach istnieje zagrożenie niekontrolowanej presji człowieka na te ekosystemy, stąd w celu niwelowania potencjalnych negatywnych zjawisk jak: zanieczyszczenie odpadami, wydeptanie roślinności planuje się zorganizowanie koszy na odpady, oznaczenie oczek poprzez zastosowanie małej architektury: brama totem, ustawienie ławostołów i ław, stojaków na rowery.

Ze względu na przyrodnicze walory Gminy, w tym obszarów objętych we wniosku należy również umożliwić mieszkańcom, turystom, przyrodnikom nieinwazyjne zwiedzanie. Zastosowanie małej architektury jest niezbędne i racjonalne aby utrzymać zamierzone efekty i osiągnąć rezultaty trwałości tego projektu przez okres pięciu lat. Dokonując kalkulacji kosztów zadania, a także operacji finansowych następujących w okresie trwałości inwestycji przyjęto założenie, że podatek od towarów i usług, który będzie ponoszony przez Gminę jest kosztem kwalifikowalnym.

Po realizacji projektu nie wystąpią żadne czynności opodatkowane. Gmina nie będzie bowiem pobierała opłat. Wydatki nie mają zatem związku z jakąkolwiek sprzedażą.

Nadto Gmina nie przystępuje do zadania w charakterze organu władzy publicznej. Jest ono bowiem dla niej czynnością fakultatywną. Obowiązek realizacji inwestycji nie został nałożony na Gminę przepisami prawa. Jej charakter mieści się w zadaniach związanych z ochroną środowiska. Niemniej jednak ani ustawa ustrojowa z dnia 8 marca 1990 o samorządzie gminnym (w szczególności art. 7) ani ustawa z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska nie nakładają obowiązku na Gminę podjęcia takiego zadania jako ochrony bioróżnorodności.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego ponoszonego w kosztach wykonania projektu...

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego i ponoszonego w kosztach wykonania zadania, ponieważ nie będzie miał on żadnego związku ze sprzedażą i czynnościami opodatkowanymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (wyłączenie w przypadku Wnioskodawcy nie ma zastosowania).

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Dokumentem uprawniającym do odliczenia jest faktura VAT, otrzymana przez podatnika z tytułu nabycia przez niego towarów i usług.

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ? (Dz. Urz. UE.L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast, zgodnie z art. 6 ust.1 cytowanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej,

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina może też prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej, wyłącznie w przypadkach i formie określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody Dz.U.09.151.1220 j.t. Obowiązkiem organów administracji publicznej, osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych oraz osób fizycznych jest dbałość o przyrodę będącą dziedzictwem i bogactwem narodowym.

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, ochrona przyrody, w rozumieniu ustawy, polega na zachowaniu, zrównoważonym użytkowaniu oraz odnawianiu zasobów, tworów i składników przyrody:

1. dziko występujących roślin, zwierząt i grzybów;
2. roślin, zwierząt i grzybów objętych ochroną gatunkową;
3. zwierząt prowadzących wędrowny tryb życia;
4. siedlisk przyrodniczych;
5. siedlisk zagrożonych wyginięciem, rzadkich i chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów;
6. tworów przyrody żywej i nieożywionej oraz kopalnych szczątków roślin i zwierząt;
7. krajobrazu;
8. zieleni w miastach i wsiach;
9. zadrzewień.
   
   

Stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy, celem ochrony przyrody jest:

1. utrzymanie procesów ekologicznych i stabilności ekosystemów;
2. zachowanie różnorodności biologicznej;
3. zachowanie dziedzictwa geologicznego i paleontologicznego;
4. zapewnienie ciągłości istnienia gatunków roślin, zwierząt i grzybów, wraz z ich siedliskami, przez ich utrzymywanie lub przywracanie do właściwego stanu ochrony;
5. ochrona walorów krajobrazowych, zieleni w miastach i wsiach oraz zadrzewień;
6. utrzymywanie lub przywracanie do właściwego stanu ochrony siedlisk przyrodniczych, a także pozostałych zasobów, tworów i składników przyrody;
7. kształtowanie właściwych postaw człowieka wobec przyrody przez edukację, informowanie i promocję w dziedzinie ochrony przyrody.
   
   

Biorąc pod uwagę opisany zaistniały stan faktyczny oraz ww. przepisy należy stwierdzić, iż realizacja zadań w zakresie modernizacji oczek wodnych w celu przystosowania ich do stworzenia miejsc siedliskowych, odtworzenia stanu środowiska w celu zapewnienia bioróżnorodności biologicznej w tym zachowania i przywrócenia chronionych lub zagrożonych gatunków ryb lub innych organizmów wodnych należy do zadań własnych gminy z zakresu ochrony przyrody. Wobec tego realizując ww. czynności w ramach zadań własnych korzystają one ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia.

Z przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca realizuje projekt w ramach Programu Operacyjnego ?Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013' i środka 4.1. Rozwój obszarów zależnych od rybactwa z wyłączeniem realizacji operacji polegających na funkcjonowaniu lokalnej grupy rybackiej (LGR) oraz nabywaniu umiejętności i aktywizacji lokalnych społeczności. Zakres projektu obejmuje modernizację oczek wodnych w celu przystosowania ich do stworzenia miejsc siedliskowych, odtworzenia stanu środowiska w celu zapewnienia bioróżnorodności biologicznej w tym zachowania i przywrócenia chronionych lub zagrożonych gatunków ryb lub innych organizmów wodnych. Zaplanowana operacja przyczyni się do stworzenia warunków do zwiększenia bioróżnorodności biologicznej. Zostanie stworzony nowy ekosystem biologiczny. Ekosystem ten przyczyni się do zwiększenia bioróżnorodności biologicznej, gdyż dzięki zarybieniu, zagospodarowaniu wzrośnie przywrócenie stanu siedlisk innych gatunków zwierząt i roślin oczek wodnych. Zwiększy się migracja owadów, ptaków płazów i gadów, co wpłynie na wzrost środowiska flory i fauny tych terenów. Zastosowanie małej architektury ma przyczynić się do realizacji monitoringu gatunków przyrodniczych występujących na terenach oczek wodnych. Elementy składowe należące do małej architektury, jak tablice informacyjno-edukacyjne uwidaczniać mają różnorodność gatunków roślin i zwierząt występujących na terenie oczek wodnych, uświadamiać o ich populacji, rozwoju, znaczeniu w środowisku. Kładki drewniane umieszczane nad taflą wody również pomóc mają w obserwacji organizmów żyjących w tym biotopie. Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Po realizacji projektu nie wystąpią żadne czynności opodatkowane. Gmina nie będzie bowiem pobierała opłat. Wydatki nie mają zatem związku z jakąkolwiek sprzedażą.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie zostały spełnione, gdyż towary i usługi nabywane w ramach realizacji projektu nie są związane z czynnościami opodatkowanymi tym podatkiem. Zatem, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizowanym projektem.

Reasumując, Gmina nie ma możliwości odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu, ponieważ poniesione wydatki nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W zakresie przedmiotowego projektu Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 04 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 cyt. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia tych warunków, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 9 ww. rozporządzenia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania z bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczyć jednak należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o zaistniały stan faktyczny opisany w złożonym wniosku, z którego wprost wynika, że ww. projekt nie będzie służyć czynnościom opodatkowanym

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu. Natomiast wniosek w części dotyczącej uznania Gminy za podatnika podatku VAT przy realizacji ww. projektu został rozpatrzony interpretacją nr ITPPP1/443-59/12-5/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski

Referencje

IPTPP1/443-59/12-5/AK, interpretacja indywidualna