Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę niezabudowanej nieruchomości gruntowej, o której mowa we wniosku (...)

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę niezabudowanej nieruchomości gruntowej, o której mowa we wniosku (w której posiadanie Wnioskodawca wszedł w wyniku przekazania części majątku Spółki cywilnej do majątku prywatnego ? własnego każdego z obydwu wspólników), podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czy też nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 08 września 2011 r. (data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 26 września 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 grudnia 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2011 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

W związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, pismem z dnia 23 września 2011 r., przesłało ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 26 września 2011r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 08 grudnia 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.) w zakresie doprecyzowania opisy zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadził wraz ze wspólnikiem działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (Spółka została rozwiązana 31.12.2007 roku). W październiku 1997 r. Spółka cywilna, której wspólnikiem był Wnioskodawca, nabyła niezabudowaną nieruchomość gruntową.

Spółka w związku ze zmianą planów, na wyżej wymienionym gruncie nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. W marcu 1999 roku wspólnicy stwierdzili, że ww. niezabudowana nieruchomość gruntowa stała się zbędna na cele prowadzonej działalności gospodarczej i aktem notarialnym repertorium z dnia 15.03.1999 r. w Kancelarii Notarialnej zawarto umowę o zniesieniu współwłasności wyżej wymienionej nieruchomości i przekazano poszczególne części do majątku prywatnego (własnego) obydwu wspólników - oświadczając do aktu notarialnego, ?że na opisanej wyżej nieruchomości nie podjęli jakiejkolwiek działalności gospodarczej i działalności takiej nie zamierzają prowadzić w przyszłości?.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Niezabudowana nieruchomość będąca przedmiotem zamierzonej sprzedaży przez Wnioskodawcę składa się z jednej działki. Przeznaczenie gruntu (nieruchomości gruntowej, o której mowa powyżej) ? to teren produkcyjno-usługowy 1PUa.

Nieruchomość, o której mowa powyżej, nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie czerpał z ww. nieruchomości pożytków. Wnioskodawca nie dokonał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia nieruchomości. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Posiada jedynie współwłasność z małżonką w dwóch działkach (o pow. 21,76 ar oraz 7,62 ar) - przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe - przeznaczenie ww. działek to cele własne mieszkaniowe podatnika oraz dzieci podatnika (budowa domu podatnika i domów dzieci podatnika).

Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość gruntową, w której to posiadanie wszedł w podany wyżej sposób, a środki uzyskane ze sprzedaży niezabudowanej nieruchomości, będącej przedmiotem zamierzonej sprzedaży zostaną przeznaczone na budowę domu podatnika oraz potrzeby osobiste podatnika i jego małżonki.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż w chwili obecnej nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca zbył działkę, która to działka była objęta ustawową wspólnotą małżeńską o powierzchni 7,22 ara nabytą 23.10.1997 r. Zbył w dniu 15.04.2011 r. ? działka była przeznaczona pod budowę domu jednej z córek, lecz córka przeprowadziła się do innego miasta i działka ta stała się zbędna jako składnik majątku prywatnego. Powyższa transakcja była jednorazową okazjonalną transakcją przeprowadzoną incydentalnie poza sferą działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie przewiduje sprzedaży innych działek poza działką objętą wnioskiem ORDiN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę niezabudowanej nieruchomości gruntowej, o której mowa we wniosku (w której posiadanie Wnioskodawca wszedł w wyniku przekazania części majątku Spółki cywilnej do majątku prywatnego ? własnego każdego z obydwu wspólników), podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając nieruchomość nie występuje on w charakterze handlowca, gdyż przez pojęcie handel należy rozumieć dokonywane w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich dalszej odsprzedaży. W analizowanej sprawie nie można stwierdzić, że grunt ten został nabyty w celu odsprzedaży, a Zainteresowany wszedł w jego posiadanie poprzez wycofanie zbędnego składnika majątku spółki cywilnej i przekazanie tego gruntu do majątku własnego (prywatnego).

Z przedstawionego stanu faktycznego w żaden sposób nie można doszukać się obiektywnych czynników potwierdzających zamiar rozpoczęcia działalności gospodarczej, jak również poniesienia przez podatnika nakładów inwestycyjnych.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku ETS sprawa C-400/98 pomiędzy Finanzamt Goslar a Brigitte Breitsohl, z dnia 8 czerwca 2000 roku stwierdza: ?Ten, kto ma zamiar potwierdzony przez obiektywne czynniki rozpoczęcia niezależnej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 szóstej dyrektywy i kto dokonuje pierwszych wydatków inwestycyjnych w tym celu, musi być uznawany za podatnika?.

Wnioskodawca sprzedając przedmiotową działkę korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a więc zdaniem Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosowanie do treści art. 5 ust. 2 ustawy, czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do podwójnego opodatkowania, braku opodatkowania, czy zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.: powszechność opodatkowania, faktyczne opodatkowanie konsumpcji, stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ?częstotliwości?, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji osoba dokonująca danej czynności działa jako podatnik. Istotne jest więc ustalenie czy okoliczności związane ze sprzedażą jednoznacznie wskazują, że sprzedaż dokonywana jest w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. art. 15 ust. 2 ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa, czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo - prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Prowadził wraz ze wspólnikiem działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Spółka nabyła niezabudowaną nieruchomość gruntową. W związku ze zmianą planów na wyżej wymienionym gruncie nigdy nie była prowadzona działalność gospodarcza, więc przekazano poszczególne części do majątku prywatnego (własnego) obydwu wspólników. Nieruchomość, o której mowa, nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Podatnik zamierza sprzedać nieruchomość gruntową, a środki uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na budowę domu podatnika oraz potrzeby osobiste podatnika i jego małżonki. W chwili obecnej Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie przewiduje sprzedaży innych działek poza działką objętą wnioskiem.

Z powyższego wynika, iż dostawę przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową, czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Zainteresowanego za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy w odniesieniu do przyszłej dostawy działki. Oznacza to zatem działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, w oparciu o przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej przez Wnioskodawcę nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika