Momentu powstania obowiązku podatkowego przy świadczeniu przedmiotowych usług faktoringu.

21.5.2013

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2013 r. (data wpływu 14 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką podatku 23% usług zarządzania, administrowania, finansowania wierzytelności oraz momentu powstania obowiązku podatkowego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 kwietnia 2013 r. poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna (dalej: Spółka, Wnioskodawca) będąca czynnym podatnikiem VAT, jest przedsiębiorcą wyspecjalizowanym w oferowaniu produktów i usług o charakterze finansowym dla podmiotów działających na rynku medycznym. W ramach prowadzonej działalności finansowej Spółka zawiera z kontrahentami (dalej: Kontrahent, Kontrahenci) tzw. umowy faktoringu powierniczego (dalej: Umowa, Umowy).

Kontrahenci posiadają wierzytelności (dalej: Wierzytelności) powstałe w związku z realizacją umów handlowych zawartych z dłużnikami (dalej: Dłużnik, Dłużnicy). Na wspomniane Wierzytelności składają się następujące kwoty:

Zgodnie ze wspomnianymi Umowami (tj. umowami faktoringu powierniczego) podstawowym obowiązkiem Spółki jest zarządzanie Wierzytelnościami, w celu określenia zasad realizacji zobowiązań przez Dłużników, przy wykorzystaniu potencjału i doświadczenia Spółki. Spółka jest zobowiązana do administrowania Wierzytelnościami, tj. w szczególności do:

W związku z:

Spółka udziela Kontrahentowi finansowania, które jest wypłacane na rzecz Kontrahenta w określonych w Umowie terminach i kwotach.

Dodatkowo w związku z zawarciem wspomnianej Umowy, a w szczególności przejęciem przez Spółkę ryzyka odzyskania środków wynikających z Wierzytelności, Spółce przysługuje prawo zatrzymania środków wynikających z Wierzytelności.

Ponadto, na podstawie omawianej Umowy Kontrahent:

Z tytułu świadczonej usługi Kontrahent zapłaci Spółce prowizję w kwocie określonej w Umowie i w określonym terminie. Zapłata prowizji następuje w formie przelewu bankowego na rachunek wskazany przez Spółkę bądź poprzez potrącenie (z kwotą udzielonego przez Spółkę finansowania). Dodatkowo zgodnie z postanowieniami Spółki i Kontrahenta strony ustaliły, że przez wykonanie usługi przez Spółkę będącej przedmiotem wspomnianej Umowy strony rozumieją datę zawarcia Umowy.

W piśmie z dnia 26 kwietnia 2013 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że na podstawie umów faktoringu powierniczego nie dochodzi do cesji wierzytelności. Spółka nie nabywa wierzytelności od Kontrahentów, którzy pozostają Wierzycielami w stosunku do Dłużników. Zawierając umowy faktoringu powierniczego, Kontrahenci nie dokonują przelewu Wierzytelności na rzecz Spółki, a zatem Spółka nie staje się Wierzycielem w stosunku do Dłużników. W wyniku realizacji umów faktoringu powierniczego Spółce nie przysługuje np. charakterystyczne dla sytuacji Wierzyciela uprawnienie do dalszego zbywania Wierzytelności. Na podstawie umów faktoringu powierniczego Spółka upoważniona jest do dokonywania czynności Zarządu i Administrowania Wierzytelnościami przysługującymi Kontrahentom wobec Dłużników, których zakres zdefiniowany został we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (część G).

W odpowiedzi na pytanie ?W oparciu o jakie postanowienia umowne pomiędzy stronami m.in. Kontrahent przekazuje na rzecz Spółki świadczenia Dłużnika wynikające z wierzytelności, Kontrahent zobowiązany jest do przekazywania środków z wierzytelności na rzecz Spółki, w sytuacji gdy wpłyną one na konto Kontrahenta oraz ustanowione są na rzecz Spółki przekazy środków wynikających z wierzytelności?? Wnioskodawca wskazał, że postanowienia te zostały zawarte w § 4 ust. 1 lit. b) umowy faktoringu powierniczego, na podstawie którego, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji przedmiotu Umowy, w szczególności w zakresie Zarządzania Wierzytelnościami i Administrowania Wierzytelnościami, Kontrahent w związku z udzieleniem upoważnienia Spółki lub Profesjonalnego Pełnomocnika do odbioru świadczenia - środków wynikających z Wierzytelności, przekazuje na rzecz Spółki lub Profesjonalnego Pełnomocnika świadczenia Dłużnika wynikające z Wierzytelności, a w przypadku, gdy świadczenia te wpłyną na rachunek bankowy Profesjonalnego Pełnomocnika, upoważnia go do przekazywania tych środków na rzecz Spółki. Postanowienia te zostały zawarte również w § 4 ust. 5 umowy faktoringu powierniczego, na podstawie którego Kontrahent oświadcza, iż wszelkie wpłaty z tytułu Wierzytelności dokonane przez Dłużników na rachunek Kontrahenta, po udzieleniu przez Spółkę Finansowania, przekazywane będą na rzecz Spółki w terminie 7 (siedmiu) dni od dnia uznania rachunku bankowego Kontrahenta kwotą tych środków. Realizacja ww. wpłaty ma charakter rozliczeniowy i nie stanowi elementu usługi świadczonej na podstawie Umowy.

Środki wynikające z wierzytelności przewyższają kwotę prowizji otrzymanej przez Spółkę z tytułu świadczenia usługi na podstawie umowy faktoringu powierniczego.

W odpowiedzi na pytanie ?Jeżeli kwoty wynikające z wierzytelności są wyższe od należnej Wnioskodawcy prowizji, na podstawie jakich uregulowań umownych są one przekazywane na rzecz Spółki?? Wnioskodawca wskazał, że postanowienia te zostały zawarte w § 3 ust. 5 umowy faktoringu powierniczego, na podstawie którego w związku z zawarciem Umowy, a w szczególności przejęciem przez Spółkę ryzyka odzyskania środków wynikających z Wierzytelności, Spółce przysługuje prawo zatrzymania środków wynikających z Wierzytelności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy momentem, w którym należy uznać usługę świadczoną przez Spółkę za wykonaną dla celów VAT, jest moment podpisania Umowy i konsekwentnie obowiązek podatkowy z tytułu VAT powstanie z chwilą wystawienia faktury nie później jednak niż w 7. dniu od dnia wykonania usługi (tj. podpisania Umowy)? (oznaczone we wniosku ORD-IN jako pytanie nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, momentem, w którym należy uznać usługę świadczoną przez Spółkę za wykonaną dla celów VAT jest moment podpisania Umowy i konsekwentnie obowiązek podatkowy z tytułu VAT powstaje z chwilą wystawienia faktury nie później jednak niż w 7. dniu od wykonania usługi (tj. podpisania Umowy).

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Mając zatem na uwadze powyższe przepisy, w ocenie Wnioskodawcy, dla prawidłowego określenia momentu, w którym daną usługę należy rozliczyć dla celów VAT, niezbędnym jest prawidłowe zdefiniowanie momentu wykonania usługi.

Zdaniem Spółki momentem wykonania usługi w omawianym przypadku będzie moment zdjęcia z Kontrahenta ciężaru egzekucji Wierzytelności, a zatem moment przejęcia przez Spółkę ryzyka odzyskania środków wynikających z Wierzytelności tożsamy z momentem zawarcia Umowy.

Mając na uwadze powyższe, strony zawarły w Umowie postanowienie, że usługę świadczoną przez Spółkę na rzecz Kontrahenta uważa się za wykonaną w momencie podpisania Umowy.

Reasumując w opinii Spółki moment powstania obowiązku podatkowego dla celów VAT w przypadku omawianej usługi powstaje z momentem wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu od chwili zawarcia Umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Podstawowa zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi ? art. 19 ust. 4 ustawy.

W świetle art. 19 ust. 5 ustawy, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi.

W oparciu o art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT, jest przedsiębiorcą wyspecjalizowanym w oferowaniu produktów i usług o charakterze finansowym dla podmiotów działających na rynku medycznym. W ramach prowadzonej działalności finansowej Spółka zawiera z kontrahentami tzw. umowy faktoringu powierniczego.

W związku z:

Spółka udziela Kontrahentowi finansowania, które jest wypłacane na rzecz Kontrahenta w określonych w Umowie terminach i kwotach.

Ponadto, na podstawie omawianej Umowy Kontrahent:

Na podstawie umów faktoringu powierniczego nie dochodzi do cesji wierzytelności. Spółka nie nabywa wierzytelności od Kontrahentów, którzy pozostają Wierzycielami w stosunku do Dłużników. Zawierając umowy faktoringu powierniczego, Kontrahenci nie dokonują przelewu Wierzytelności na rzecz Spółki, a zatem Spółka nie staje się Wierzycielem w stosunku do Dłużników. W wyniku realizacji umów faktoringu powierniczego Spółce nie przysługuje np. charakterystyczne dla sytuacji Wierzyciela uprawnienie do dalszego zbywania Wierzytelności. Na podstawie umów faktoringu powierniczego Spółka upoważniona jest do dokonywania czynności Zarządu i Administrowania Wierzytelnościami przysługującymi Kontrahentom wobec Dłużników.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że ustawodawca nie zawarł szczególnych unormowań w zakresie powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, dla przedmiotowych usług. Tym samym, obowiązek podatkowy przy świadczeniu przedmiotowych usług faktoringu, powstanie z momentem wykonania takiej usługi. Przy czym wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca, za moment wykonania usługi nie sposób przyjąć momentu podpisania umowy. Należy podkreślić, iż dokonywanie wykładni przepisów prawa przez pryzmat woli stron zawartych umów (porozumień) nie może obalić wykładni dokonanej przez organ udzielający interpretacji w oparciu o przepisy obowiązującego prawa podatkowego.

W przypadku, gdy Wnioskodawca z tytułu świadczonej usługi otrzymuje od Kontrahenta prowizję w kwocie określonej w Umowie i w określonym terminie, to obowiązek podatkowy przy świadczeniu przedmiotowych usług, powstaje z momentem wykonania takiej usługi, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, tj. (w tym konkretnym przypadku) z chwilą otrzymania przez Wnioskodawcę prowizji, bądź z upływem terminu płatności (momentem wymagalności) ww. prowizji, w zależności od tego, który z tych momentów nastąpi wcześniej.

Jeżeli natomiast wykonanie przedmiotowej usługi powinno być potwierdzone fakturą, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wykonania usługi, stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy.

Zatem, oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie fatycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Natomiast wniosek w części dotyczącej:

zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania stawką podatku 23% usług zarządzania, administrowania, finansowania wierzytelności został rozpatrzony interpretacją Nr IPTPP2/443-122/13-5/JN,

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.