Opodatkowanie podatkiem VAT zbycia aktywów niematerialnych.

21.6.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2012 r. (data wpływu 12 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu 5 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zbycia aktywów niematerialnych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy ruchomych aktywów materialnych, opodatkowania podatkiem VAT zbycia aktywów niematerialnych oraz opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług produkcyjnych w Okresie Przejściowym.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 maja 2012 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego oraz brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej: ?Sprzedający? lub ?Wnioskodawca?) jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce i jest zarejestrowana dla celów podatku VAT w Polsce.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce polegającą na wytwarzaniu komponentów i szerokiego asortymentu urządzeń elektrycznych niskiego i średniego napięcia. Działalność gospodarcza i produkcyjna Sprzedającego prowadzona jest w fabryce, będącej własnością Wnioskodawcy. Fabryka ta składa się z trzech wydziałów, w tym mechanicznego, tworzyw sztucznych i montażu. W ramach trzeciego wydziału, czyli wydziału montażu, Wnioskodawca produkuje lub produkował trzy główne rodzaje produktów, tj.: wyłączniki silnikowe, styczniki i bezpieczniki - standard brytyjski.

W okresie poprzedzającym opisaną poniżej transakcję w wydziale montażu Wnioskodawcy produkowane były bezpieczniki według standardu brytyjskiego (zwane dalej: ?Produktami?). Produkty przeznaczone są do stosowania w urządzeniach elektrycznych i infrastrukturze pracującej zgodnie z brytyjskimi standardami określonymi przez normy techniczne i technologiczne, prawne oraz zapotrzebowanie rynku (np. zapewnienie większego bezpieczeństwa użytkowania oraz wyższej niezawodności w stosunku do europejskich standardowych wyłączników). Z tego też powodu Produkty przeznaczone są na takie rynki jak Wielka Brytania, Indie, Kanada, Australia, itd.

Wnioskodawca zdecydował się zawrzeć umowę sprzedaży (dalej: ?Umowa?) z Kontrahentem (dalej: ?Kupujący?). Kupujący jest spółką z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca, jako Sprzedający, nie jest podmiotem powiązanym z Kontrahentem.

Przed zawarciem Umowy, Kupujący nie posiadał żadnego ludzkiego i technicznego zaplecza w Polsce, a w konsekwencji nie posiadał również stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, w rozumieniu polskich przepisów o VAT. Kupujący dokonał rejestracji dla celów podatku VAT w Polsce w związku z Umową zawartą ze Sprzedającym. W szczególności, w związku z realizacją Umowy oraz w późniejszym okresie Kupujący będzie zaangażowany w czynności, które mogą podlegać opodatkowaniu polskim podatkiem VAT.

Przedmiot transakcji

Przedmiotem Umowy była sprzedaż (dalej: ?Transakcja?) wybranych aktywów z linii produkcyjnej związanej z produkcją i dystrybucją Produktów (dalej: ?Aktywa?). Przedmiotowa linia produkcyjna nie była organizacyjnie wydzielona (na przykład, jako oddział) w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. W oparciu o zawartą Umowę następujące Aktywa zostały sprzedane na rzecz Kontrahenta:

ruchome aktywa materialne
- Maszyny znajdujące się w fabryce Wnioskodawcy, odpowiednio dostosowane do celów wytwarzania Produktów, omawiane aktywa nie zostały wywiezione poza terytorium Polski w wyniku Transakcji; intencją Kupującego jest jednak wywiezienie maszyn poza granice Polski po upływie pewnego okresu, który zgodnie z ustaleniami z Kupującym nie powinien przekroczyć okresu jednego roku (dalej: ?Okres przejściowy?); część maszyn zostanie zezłomowana w Polsce - nie zostaną wywiezione fizycznie;
- Komponenty (materiały) wykorzystane w procesie wytwarzania produktów, w momencie zawierania Transakcji będące własnością Wnioskodawcy; omawiane aktywa nie zostały wywiezione poza terytorium Polski w wyniku Transakcji, ponieważ zostaną one zużyte w Polsce w celu wytworzenia Produktów;
- Wyroby gotowe (zapasy) w momencie Transakcji będące własnością Sprzedającego; w wykonaniu Transakcji aktywa te zostały przez Kupującego wywiezione do innego państwa członkowskiego.
aktywa niematerialne, w szczególności:
- specjalistyczna wiedza techniczna (określona w Umowie jako know-how) i własności intelektualne związane z Produktami;
- lista Klientów i Dostawców, istotna w odniesieniu do produkcji i dystrybucji Produktów;
- zobowiązania Wnioskodawcy do zakazu konkurencji, polegające na powstrzymaniu się przez Wnioskodawcę od działań konkurencyjnych w stosunku do Kupującego w obszarze produkcji i dystrybucji Produktów;
- pozostałe aktywa niematerialne.

Jak wskazano powyżej, działalność gospodarcza Sprzedającego obejmuje swoim zakresem produkcję w oparciu o kilka linii produkcyjnych, natomiast zawarta Umowa obejmowała sprzedaż tylko wybranych Aktywów związanych wyłącznie z jedną linią produkcyjną przeznaczoną do wytwarzana Produktów. Następujące Aktywa związane z linią produkcyjną będącą przedmiotem Umowy, służące wytwarzaniu Produktów, nie zostały sprzedane Kupującemu (pozostały one własnością Sprzedającego):

prawa przynależne do majątku nieruchomego (polska fabryka);

pracownicy zaangażowani w proces produkcji i dystrybucji Produktów;

środki pieniężne lub ich ekwiwalenty;

wierzytelności i zobowiązania Wnioskodawcy związane z produkcją i dystrybucją Produktów, które powstały przed Transakcją.

Zgodnie z Umową, w zamian za Aktywa sprzedane w ramach Umowy, Kontrahent był zobowiązany do zapłaty wynagrodzenia na rzecz Sprzedającego. W Umowie strony zawarły zapisy dotyczące alokacji ceny sprzedaży na poszczególne Aktywa objęte Transakcją.

Sposób opodatkowania VAT sprzedaży przez Sprzedającego

Wnioskodawca zastosował następujący sposób opodatkowania VAT Aktywów sprzedanych Kupującemu w ramach Transakcji:

Wnioskodawca potraktował dostawę maszyn i komponentów jako sprzedaż lokalną towarów podlegającą opodatkowaniu polskim podatkiem VAT według stawki podstawowej 23%;

Wnioskodawca potraktował dostawę wyrobów gotowych do Wielkiej Brytanii jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;

Wnioskodawca potraktował zbycie aktywów niematerialnych jako świadczenie usług na rzecz Kupującego, niepodlegające opodatkowaniu polskim VAT (opodatkowane VAT w Wielkiej Brytanii, gdzie Kupujący posiada siedzibę).

Współpraca pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem w Okresie Przejściowym

Docelowo intencją Kontrahenta jest samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na produkcji i dystrybucji Produktów (dalej: ?Działalność?). Kupujący zamierza prowadzić tę Działalność poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Po upływie Okresu Przejściowego Kupujący zamierza zatem fizycznie wywieźć zakupione Aktywa materialne do jego zakładów produkcyjnych zlokalizowanych poza granicami Polski.

Niemniej jednak, Aktywa zakupione od Wnioskodawcy w ramach Transakcji nie są wystarczające dla samodzielnego prowadzenia na terytorium Polski Działalności obejmującej produkcję i dystrybucję Produktów przez Kupującego. W Okresie Przejściowym bowiem, Kontrahent nie będzie posiadał w Polsce pełnego zaplecza do prowadzenia działalności produkcyjnej i dystrybucyjnej. Kontrahent nie posiada bowiem, w szczególności, odpowiedniego miejsca przystosowanego i spełniającego wymagania niezbędne do prowadzenia Działalności (tj. fabryki), odpowiednio przeszkolonych zasobów ludzkich (pracowników), części maszyn używanych w procesie produkcji, kanałów zakupowych.

Mając na uwadze powyższe, Sprzedający i Kupujący zawarli odrębną umowę, na podstawie której w Okresie Przejściowym:

Kontrahent zleci Wnioskodawcy usługowe wytwarzanie Produktów na rzecz Kupującego;

Wnioskodawca będzie samodzielnie świadczyć usługi produkcyjne z wykorzystaniem swoich własnych zasobów ludzkich, zakładu produkcyjnego oraz wiedzy eksperckiej;

dla celów świadczenia usługi produkcyjnej, Kontrahent zapewni Wnioskodawcy niezbędne maszyny, a takie surowce potrzebne w procesie produkcji, które, ze względu na brak własnej sieci dostawców, Kontrahent będzie nabywał od Sprzedawcy; podczas procesu produkcji, przedmiotowe maszyny i surowce pozostawać będą własnością Kontrahenta;

zgodnie z postanowieniami zawartej umowy, w zamian za usługi produkcyjne Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie od Kontrahenta;

dodatkowo, Kontrahent wyśle do Wnioskodawcy w celach szkoleniowych odpowiednią liczbę swoich pracowników (dalej: ?Pracownicy?) po to, aby mogli oni zdobyć odpowiednią wiedzę na temat procesu wytwarzania Produktów, co ma docelowo umożliwić Kontrahentowi samodzielne prowadzenie Działalności; Wnioskodawca jest umownie zobowiązany do przeprowadzenia odpowiednich szkoleń dla Pracowników.

Produkty wytworzone w wyniku usługi produkcyjnej wyświadczonej przez Wnioskodawcę są bezpośrednio własnością Kontrahenta, który zamierza wysyłać je do swoich klientów bądź magazynów zlokalizowanych poza Polską. Kontrahent nie przewiduje na chwilą obecną dystrybucji Produktów w Polsce.

Jak wynika z powyższego, w Okresie Przejściowym Kupujący posiada pewną część infrastruktury technicznej w Polsce, która jest udostępniana Wnioskodawcy dla celów świadczenia przez ten podmiot usług produkcyjnych. Kontrahent nie ma jednak żadnych praw do nieruchomości, w szczególności do zakładu produkcyjnego Wnioskodawcy lub jego części. Grupa pracowników Kontrahenta bierze udział w szkoleniach, ale pracownicy ci nie są aktywnie zaangażowani w proces produkcji i/lub dystrybucji Produktów, bądź w jakiejkolwiek inny proces związany z podejmowaniem decyzji dotyczących Działalności, a celem ich tymczasowego oddelegowania do Polski jest jedynie umożliwienie odpowiedniego transferu wiedzy technicznej odnośnie procesu produkcji.

Jednocześnie, wszystkie istotne czynności kierownicze i decyzje zarządcze związane z prowadzoną Działalnością Kontrahent sprawował będzie spoza Polski (przez odpowiednich pracowników przebywających fizycznie poza Polską). Czynności takie obejmują między innymi:

negocjowanie umów z klientami (w stosunku do ilości, ceny),

składanie zleceń produkcyjnych do Wnioskodawcy,

organizowanie transportu wytworzonych Produktów do klientów Kontrahenta/ zewnętrznych magazynów.

W piśmie z dnia 31 maja 2012 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponadto wskazał, iż przed zawarciem umowy sprzedaży Kontrahent nie posiadał żadnego technicznego i ludzkiego zaplecza w Polsce, a w konsekwencji nie posiadał również stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu polskich przepisów VAT. Tym samym, na moment zawarcia umowy nabycia aktywów niematerialnych Kontrahent nie posiadał stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu polskich przepisów VAT.

Z kolei po podpisaniu umowy nabycia aktywów niematerialnych do Kontrahenta będą należały następujące zasoby techniczne i ludzkie, zlokalizowane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej:

maszyny i komponenty niezbędne w procesie wytwarzania produktów,

pracownicy wysłani do Spółki w celu zdobycia odpowiedniej wiedzy specjalistycznej na temat procesu wywarzania produktów.

Kontrahent nie będzie jednak posiadał w Polsce pełnego zaplecza do prowadzenia działalności produkcyjnej i dystrybucyjnej. Kontrahent nie posiada bowiem, w szczególności, odpowiedniego miejsca przystosowanego i spełniającego wymagania niezbędne do prowadzenia Działalności (tj. fabryki), odpowiednio przeszkolonych zasobów ludzkich (pracowników), części maszyn używanych w procesie produkcji, kanałów zakupowych.

W wyniku współpracy z Wnioskodawcą w Okresie Przejściowym Kupujący posiada pewną część infrastruktury technicznej w Polsce, która jest udostępniana przez Wnioskodawcę dla celów świadczenia przez ten podmiot usług produkcyjnych. Kontrahent nie ma jednak żadnych praw do nieruchomości, w szczególności do zakładu produkcyjnego Wnioskodawcy lub jego części. Grupa pracowników Kontrahenta bierze udział w szkoleniach, ale pracownicy ci nie są aktywnie zaangażowani w proces produkcji i/lub dystrybucji Produktów, bądź w jakikolwiek inny proces związany z podejmowaniem decyzji dotyczących Działalności, a celem ich tymczasowego oddelegowania do Polski jest jedynie umożliwienie odpowiedniego transferu wiedzy technicznej odnośnie procesu produkcji.

negocjowanie umów z klientami (w stosunku do ilości, ceny),

składanie zleceń produkcyjnych do Wnioskodawcy,

organizowanie transportu wytworzonych Produktów do klientów Kontrahenta/ zewnętrznych magazynów.

Zdaniem Wnioskodawcy obecność Kontrahenta w Polsce w okresie przejściowym nie wykazuje cech charakterystycznych dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, zdolnego do odbierania i wykorzystywania usługi świadczonej przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zbycie aktywów niematerialnych, tj. specjalistycznej wiedzy technicznej (know-how), własności intelektualnych, listy Klientów i Dostawców, pozostałych aktywów niematerialnych oraz zobowiązanie do zakazu konkurencji przez Wnioskodawcę na rzecz Kupującego, stanowi świadczenie usług niepodlegające opodatkowaniu polskim podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie aktywów niematerialnych, tj. specjalistycznej wiedzy technicznej (know-how), własności intelektualnych, listy Klientów i Dostawców, pozostałych aktywów niematerialnych oraz zobowiązanie do zakazu konkurencji przez Wnioskodawcę na rzecz Kupującego, stanowi świadczenie usług niepodlegające opodatkowaniu polskim podatkiem VAT.

W nawiązaniu do przytoczonego stanu faktycznego, następujące usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta zostały zakwalifikowane przez strony Umowy jako Aktywa niematerialne: specjalistyczna wiedza techniczna (know-how) i własności intelektualne związane z Produktami, odpowiednia Lista Klientów i Dostawców, istotna w odniesieniu do produkcji i dystrybucji Produktów, obowiązek zakazu konkurencji oraz pozostałe aktywa niematerialne (dalej ?Aktywa Niematerialne?).

W ocenie Wnioskodawcy, dostawa Aktywów Niematerialnych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu polskich przepisów o podatku VAT.

Przewidziany w art. 5 polskiej ustawy o VAT katalog czynności podlegających opodatkowaniu obejmuje odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski (z uwzględnieniem odpowiednich zasad dotyczących miejsca świadczenia przy dostawie towarów i przy świadczeniu usług).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 polskiej ustawy o VAT co do zasady, każde świadczenie na rzecz drugiej strony (w tym, zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania określonych czynności), które nie stanowi dostawy towarów, należy uznać za świadczenie usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie powyższego przepisu, zbycie Aktywów Niematerialnych ewidentnie stanowi odpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta. W szczególności, biorąc pod uwagę ustaloną linię orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: ?TSUE?), nie istnieją podstawy, aby uznać, iż Transakcja stanowi tak zwane świadczenie złożone. W ocenie TSUE, kilka poszczególnych, formalnie odrębnych czynności stanowi jednolitą transakcję dla celów podatku VAT w następujących przypadkach:

?gdy jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, a jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie pomocnicze dzielących los prawny (podatkowy) świadczenia głównego. W szczególności, świadczenie należy uznać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, gdy dla klientów nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z głównej usługi?(Ministero dell?Economia e delle Finanze przeciwko Part Service Srl. C-425/06, Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 lutego 2008 r.).
?gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą tylko jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny? (Ministero dell?Economia e delle Finanze przeciwko Part Service Srl. C-425/06, Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 lutego 2008 r.).

Powyższe uwagi przedstawione przez TSUE zostały powszechnie przyjęte przez polską praktykę podatkową, a na orzecznictwo TSUE w powyższym zakresie powołują się polskie władze podatkowe i sądy administracyjne (przykładowo: uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego .

Zdaniem Wnioskodawcy, żadna z powyższych sytuacji opisanych w wyroku TSUE nie miała miejsca w przypadku sprzedaży Aktywów. W szczególności, pomimo iż Aktywa objęte Transakcją związane są z linią produkcyjną przeznaczoną na cele produkcji Produktów, wszystkie Aktywa stanowią samodzielne składniki majątku, a każdy z nich może zostać odrębnie wykorzystany przez Kupującego na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Powyższe znajduje dodatkowe potwierdzenie w brzmieniu Umowy, która zawiera wykaz przenoszonych Aktywów i wskazuje odrębne wynagrodzenie w stosunku do każdego z nich.

Mając powyższe na uwadze, na potrzeby ustalenia, czy dostawa Aktywów Niematerialnych podlega opodatkowaniu polskim podatkiem VAT, należy rozpatrzyć Transakcję w świetle odpowiednich przepisów polskiej ustawy o VAT w zakresie zasad dotyczących miejsca świadczenia usług.

Na mocy art. 28b ust. 1 polskiej Ustawy o podatku VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Jednocześnie, zgodnie z art. 28b ust. 2 polskiej Ustawy o podatku VAT, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia dzielności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Polska ustawa o VAT zawiera szereg wyjątków od powyższej zasady generalnej dotyczącej miejsca świadczenia przy świadczeniu usług. Niemniej jednak, żaden z takich wyjątków nie znajduje zastosowania w przypadku omawianej sprzedaży Aktywów Niematerialnych. W konsekwencji, należy uznać, iż transakcja sprzedaży Aktywów Niematerialnych podlega opodatkowaniu w miejscu, w którym Kupujący posiada siedzibę dla celów prowadzonej działalności gospodarczej (tj. poza terytorium Polski), z wyjątkiem sytuacji, gdyby przedmiotowe Aktywa Niematerialne zostały przekazane na potrzeby stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez Kontrahenta, położonego w Polsce.

Jak podkreślił Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym, w okresie poprzedzającym zawarcie Transakcji Kontrahent nie posiadał w Polsce żadnej infrastruktury technicznej ani też zasobów ludzkich. Niewątpliwe zatem w momencie zawierania Transakcji Kupujący nie posiadał stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Kontrahent został właścicielem wybranych Aktywów zlokalizowanych w Polsce wyłącznie w wyniku wykonania Umowy.

W ocenie Wnioskodawcy, fakty te są kluczowe w świetle Rozporządzenia Wykonawczego Rady Unii Europejskiej Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: ?Rozporządzenie Rady?), które stanowi bezpośrednio obowiązujące źródło prawa i element polskiego systemu podatku VAT.

Na podstawie art. 25 Rozporządzenia Rady ?na użytek stosowania przepisów dotyczących miejsca świadczenia usług uwzględnia się wyłącznie okoliczności występujące w momencie zajścia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego. Wszelkie późniejsze zmiany dotyczące wykorzystania otrzymanej usługi pozostają bez wpływu na ustalenie miejsca jej świadczenia, pod warunkiem braku nadużyć?.

Zacytowany powyżej przepis Rozporządzenia Rady oznacza, iż przy ustalaniu miejsca świadczenia w odniesieniu do Aktywów Niematerialnych należy uwzględnić stan faktyczny w zakresie posiadanej przez Kontrahenta obecności w Polsce w dacie zawarcia umów. Jak wspomniano, w tym konkretnym momencie Kupujący nie posiadał w Polsce jakichkolwiek zasobów (technicznych bądź ludzkich). W związku z powyższym należy uznać, że Kupujący nie utrzymywał w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, na potrzeby którego dokonywałby on nabycia Aktywów Niematerialnych.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy transakcji sprzedaży Aktywów Niematerialnych nie można uznać za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu w innym miejscu niż miejsce siedziby działalności gospodarczej prowadzonej przez Kupującego, tj. w Wielkiej Brytanii. W konsekwencji, omawiane świadczenie usług należy uznać za świadczenie usług niepodlegających opodatkowaniu polskim podatkiem VAT.

W tym miejscu Wnioskodawca nadmienił, że intencją przytoczonych powyżej zasad w zakresie miejsca świadczenia usług, o których mowa w art. 28b polskiej Ustawy o podatku VAT, jest zapewnienie, że usługi świadczone na rzecz innych podatników podlegać będą opodatkowaniu w miejscu, gdzie są one efektywnie wykorzystywane (konsumowane). W przedmiotowym stanie faktycznym Aktywa Niematerialne konsumowane są poza terytorium Polski, w miejscu siedziby prowadzonej przez Kontrahenta działalności gospodarczej, gdzie podejmowane są wszystkie decyzje zarządcze związane z prowadzoną Działalnością. W przedmiotowym zakresie istotne znaczenie ma także fakt, iż celem nabycia przez Kontrahenta Aktywów od Sprzedającego jest prowadzenie Działalności poza Polską. W Okresie Przejściowym produkcja prowadzona będzie w Polsce głównie ze względu na to, że w okresie następującym bezpośrednio po przeprowadzeniu Transakcji, Kontrahent potrzebować będzie dodatkowego czasu na pozyskanie pozostałych aktywów (w szczególność: fabryki produkcyjnej i wykwalifikowanego personelu) na potrzeby wykonywania samodzielnej Działalności.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z krajowymi regulacjami w zakresie podatku VAT, sprzedaż Aktywów Niematerialnych należy uznać za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT poza terytorium Polski (tj. w miejscu, w którym usługobiorca posiada siedzibę prowadzonej działalności gospodarczej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja ?świadczenia usług? ma charakter dopełniający definicję ?dostawy towarów? i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Usługami w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Dana czynność podlega opodatkowaniu tym podatkiem wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy czynnością (zaniechaniem), a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi. Wynagrodzenie musi być należne za jej wykonanie.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności ? art. 28b ust. 2 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika a przepisy art. 28e, 28f ust. 1, 28g ust. 1, 28i, 28j i 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce i jest zarejestrowany dla celów podatku VAT w Polsce, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce polegającą na wytwarzaniu komponentów i szerokiego asortymentu urządzeń elektrycznych niskiego i średniego napięcia. Działalność gospodarcza i produkcyjna Sprzedającego prowadzona jest w fabryce, będącej własnością Wnioskodawcy.

Przedmiotem Umowy była sprzedaż (dalej: ?Transakcja?) wybranych aktywów z linii produkcyjnej związanej z produkcją i dystrybucją Produktów (dalej: ?Aktywa?).

Przedmiotowa linia produkcyjna nie była organizacyjnie wydzielona (na przykład, jako oddział) w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. W oparciu o zawartą Umowę następujące Aktywa zostały sprzedane na rzecz Kontrahenta aktywa niematerialne, w szczególności:

specjalistyczna wiedza techniczna (określona w Umowie jako know-how) i własności intelektualne związane z Produktami;

lista Klientów i Dostawców, istotna w odniesieniu do produkcji i dystrybucji Produktów;

zobowiązania Wnioskodawcy do zakazu konkurencji, polegające na powstrzymaniu się przez Wnioskodawcę od działań konkurencyjnych w stosunku do Kupującego w obszarze produkcji i dystrybucji Produktów;

pozostałe aktywa niematerialne.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż przed zawarciem umowy sprzedaży Kontrahent nie posiadał żadnego technicznego i ludzkiego zaplecza w Polsce, a w konsekwencji nie posiadał również stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu polskich przepisów VAT. Tym samym, na moment zawarcia umowy nabycia aktywów niematerialnych Kontrahent nie posiadał stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu polskich przepisów VAT.

Z kolei po podpisaniu umowy nabycia aktywów niematerialnych do Kontrahenta będą należały następujące zasoby techniczne i ludzkie, zlokalizowane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej:

maszyny i komponenty niezbędne w procesie wytwarzania produktów,

pracownicy wysłani do Spółki w celu zdobycia odpowiedniej wiedzy specjalistycznej na temat procesu wywarzania produktów.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że zbycie przez Wnioskodawcę aktywów niematerialnych (tj. specjalistycznej wiedzy technicznej (know-how), własności intelektualnych, listy Klientów i Dostawców, pozostałych aktywów niematerialnych oraz zobowiązanie do zakazu konkurencji przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta), wypełnia definicję świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i ze względu na ich odpłatny charakter podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże z uwagi na fakt, iż zbycie przedmiotowych aktywów niematerialnych nastąpi na rzecz kontrahenta spełniającego definicję podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, mającego siedzibę działalności gospodarczej w Wielkiej Brytanii i równocześnie nieposiadającego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, to - zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy - miejscem świadczenia przedmiotowych usług jest terytorium państwa członkowskiego, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej (tj. Wielka Brytania). W konsekwencji przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo tut. Organ zwraca uwagę, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy, w którym jednoznacznie wskazano, iż kontrahent Wnioskodawcy nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego i nie było przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zbycia aktywów niematerialnych. Natomiast, kwestie dotyczące stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy ruchomych aktywów materialnych oraz opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług produkcyjnych w Okresie Przejściowym, zostały załatwione odrębnymi rozstrzygnięciami

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.