Rozliczenie przez Wnioskodawcę podatku należnego z tytułu usług telekomunikacyjnych za styczeń 2012 (...)

27.6.2012

Rozliczenie przez Wnioskodawcę podatku należnego z tytułu usług telekomunikacyjnych za styczeń 2012 r.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2012 r. (data wpływu 20 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 czerwca 2012 r. (data wpływu 4 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia w deklaracji VAT-7 za styczeń i luty 2012 r. podatku należnego z tytułu dostawy usług telekomunikacyjnych w styczniu 2012 r. - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia w deklaracji VAT-7 za styczeń i luty 2012 r. podatku należnego z tytułu dostawy usług telekomunikacyjnych w styczniu 2012 r.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 czerwca 2012 r. poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego oraz kwestie związane z reprezentacją.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka Y) jest niezależnym operatorem telekomunikacyjnym, zajmującym się emisją programów radiowych i telewizyjnych dla nadawców publicznych i komercyjnych na terenie całej Polski.

Spółka Y powstała w wyniku podziału Spółki X na podstawie art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 37, poz. 1094, ze zm.) tj. podziału przez wydzielenie, wynikiem którego było przeniesienie części jej majątku na spółkę nowo zawiązaną ? Spółkę Y w zamian za udziały w Spółce Y przyznane wspólnikom Spółki X. Procedurę podziału przez wydzielenie, która miała miejsce w dniu 20 stycznia 2012 r. formalnie zainicjowało sporządzenie planu podziału Spółki X dnia 28 października 2011 r. sporządzonego na podstawie art. 533 § 2 k.s.h.

Na podstawie tego dokumentu Spółka Y objęła majątkowe składniki (pasywa i aktywa) niezbędne dla prowadzenia przez nią działalności polegającej na: emisji programów radiowych i telewizyjnych, projektowaniu, budowie masztów i wież antenowych oraz konstrukcji wsporczych pod anteny nadawcze na terenie całego kraju, instalacji anten nadawczych, odbiorczych i innych urządzeń radiowych, projektowaniu, doborze, dostawie nadawczych systemów antenowych, nadajników radiowych i telewizyjnych, oraz innych urządzeń radiowych, kompleksowej realizacji procesu budowlanego obiektu nadawczego, konserwacji, serwisie, napraw wysokościowych obiektów budowlanych i urządzeń radiowych, dystrybucji i wydzierżawianiu urządzeń nadawczo-odbiorczych. Składniki majątkowe podlegające przeniesieniu na nowo powstałą Spółkę stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Na Spółkę nowo zawiązaną przeszły również wszystkie roszczenia i wierzytelności wynikające z umów najmu powierzchni na obiektach wysokościowych w celu świadczenia usług telewizji cyfrowej DVB oraz innych umów związanych z technologią DVB.

W dzielonej Spółce X pozostały składniki majątkowe (pasywa i aktywa), jak również prawa i obowiązki wynikające z ulg, koncesji i zwolnień wskazanych w planie podziału. Spółce dzielonej przysługują głównie uprawnienia wynikające z decyzji ?..dotyczących rezerwacji częstotliwości obejmującej kanały o szerokości 8 MHz z zakresu 470-790 MHz, umów licencji na emisję programów radiowych i telewizyjnych w technologii DVB-H. Po dniu wydzielenia Spółka X nadal prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o opisane składniki majątkowe.

Spółka X prowadziła i nadal będzie prowadziła działalność opodatkowaną podatkiem VAT. Spółka Y złożyła deklarację VAT-R dnia 31 stycznia 2012 r. i od dnia 01 lutego 2012 r. stała się podatnikiem VAT czynnym.

W miesiącu styczniu 2012 r. Spółka X (przed podziałem do 20 stycznia 2012 r.), jak też Spółka Y (po podziale od 20 stycznia 2012 r.) świadczyły usługi polegające na emisji programów radiowych i telewizyjnych. Obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług, w związku ze świadczeniem tych usług ustalony jest, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1b ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) i dostawa tych usług podlega udokumentowaniu fakturami VAT.

Spółka dzielona wystawiła kilka refaktur za energię elektryczną z datą 17 stycznia 2012 r. z odroczonym terminem płatności oraz jedną z tytułu sprzedaży usług (naprawa nadajnika). Natomiast usługi emisji programów radiowych i telewizyjnych za miesiąc styczeń 2012 r. zgodnie z zawartymi umowami zostały zafakturowane po zakończonym miesiącu. Faktury zostały wystawione z datą 01 lutego 2012 r. przez Spółkę Y za miesiąc styczeń 2012 r.

W miesiącu styczniu 2012 r. przed dniem wydzielenia Spółki Y, Spółka X, w związku z najmem powierzchni wysokościowych za miesiąc styczeń otrzymała faktury VAT dokumentujące zakup tych usług, Spółka we wskazanym okresie otrzymała również inne faktury dokumentujące zakup usług (media) niezbędnych do wykonywania w miesiącu styczniu prowadzonej działalności gospodarczej w opisanym zakresie.

Wnioskodawca ponadto wskazuje, że w miesiącu styczniu 2012 r. w Spółce X, która w wyniku podziału pozyskała aktywa umożliwiające świadczenie hurtowych usług telewizji mobilnej, nie wystąpiła sprzedaż w tym zakresie. Natomiast w Spółce Y wystąpiła za miesiąc styczeń 2012 r. sprzedaż z tytułu świadczenia wszystkich usług innych niż świadczenie hurtowych usług telewizji mobilnej, co zostało udokumentowane fakturami VAT wystawionymi z datą 01 lutego 2012 r. - w związku z tym obowiązek podatkowy z tytułu dostawy usług za cały miesiąc styczeń realizuje się w miesiącu lutym 2012 r.

W piśmie z dnia 1 czerwca 2012 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że w zawartych przez Spółkę umowach na świadczenie usług telekomunikacyjnych przewiduje się następujące warunki dotyczące fakturowania :

?płatności będą dokonywane miesięcznie z dołu na podstawie faktury VAT wystawionej przez Operatora? (czyli przez Spółkę Y).

W większości umów ustalono następujące terminy płatności:

?nabywca zobowiązuje się do uregulowania należności w ciągu 14 dni od daty wystawienia faktury?

lub

?nabywca zobowiązuje się do uregulowania należności na 21 dni od daty wystawienia faktury?.

Natomiast w kilku umowach z odbiorcami określono termin płatności 30 dni od daty doręczenia faktury.

Termin płatności w fakturach wystawionych 01 lutego 2012 r. za usługi wykonane w styczniu 2012 r. ustalono zgodnie z zapisami w umowach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

W tak opisanym stanie faktycznym powstaje pytanie w zakresie obowiązku wykazania w złożonych deklaracjach VAT-7 za miesiąc styczeń i luty 2012 r., przez Wnioskodawcę podatku należnego od dostawy za miesiąc styczeń 2012 r. usług telekomunikacyjnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, podział Spółki Dzielonej nastąpił przez wydzielenie w formie zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki Y, na mocy art. 529 § 1 pkt 4 ustawy k.s.h. Zgodnie z tym przepisem, podział może być dokonany przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub spółkę nowo zawiązaną. W myśl art. 530 § 2 ustawy k.s.h., dzień wydzielenia przypada na dzień, w którym dokonano wpisu do rejestru podwyższenia kapitału zakładowego spółki przejmującej.

W przedmiotowej sprawie, dniem wydzielenia był 20 styczeń 2012 r. Zgodnie z art. 531 § 1 ustawy k.s.h., spółki przejmujące lub spółki nowo zawiązane powstałe w związku z podziałem wstępują z dniem podziału, bądź z dniem wydzielenia, w prawa i obowiązki spółki dzielonej określone w planie podziału. Powołany przepis dotyczy w szczególności sukcesji praw i obowiązków cywilnoprawnych oraz administracyjnych. Kwestię sukcesji praw i obowiązków podatkowych w sytuacji podziału przez wydzielenie reguluje natomiast art. 93c Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują z dniem wydzielenia we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im w planie podziału składnikami majątku. Powyższy przepis należy także stosować, jeżeli przy podziale przez wydzielenie majątek spółki dzielonej stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Przyjmuje się, że opisane w tym przepisie zasady przejścia praw i obowiązków noszą nazwę sukcesji generalnej.

Zdaniem Wnioskodawcy zauważyć należy, że ustawodawca nie zdefiniował pojęcia ?praw i obowiązków podatkowych związanych ze składnikami majątku?, będących zarazem przedmiotem sukcesji na podstawie art. 93c Ordynacji podatkowej. Stąd można przyjąć, że sukcesji nie powinny podlegać te prawa i obowiązki, które na mocy obowiązujących przepisów podatkowych zostały przypisane do dnia wydzielenia do osoby dzielonego podatnika. Z drugiej strony, sukcesji zaś powinny podlegać te prawa i obowiązki, które choć mogą wynikać ze zdarzeń mających miejsce przed podziałem, to nie uległy konkretyzacji do tej daty na gruncie rozliczeń podatkowych, w szczególności na gruncie podatku VAT - w postaci powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT.

W ocenie Zainteresowanego, w przypadku podziału przez wydzielenie decydujące znaczenie ma okoliczność, czy dane prawo lub obowiązek powstało i istniało przed dniem wydzielenia. Wniosek taki nasuwa językowa wykładnia art. 93c Ordynacji podatkowej, zgodnie z którą sukcesji podlegają prawa i obowiązki ?pozostające? w związku z przydzielonymi spółce przejmującej składnikami majątku. Należy zwrócić szczególną uwagę na fakt, że w analizowanym przepisie ustawodawca posłużył się czasem teraźniejszym.

W konsekwencji, uzasadnione jest przyjęcie stanowiska, że w przypadku podziału przez wydzielenie sukcesji będą podlegały wyłącznie nieskonkretyzowane prawa i obowiązki, które na dzień wydzielenia ?pozostają? w związku z przydzielonymi spółce przejmującej składnikami majątku.

W odpowiedzi na postawione pytanie, przy uwzględnieniu powyższego, zdaniem Wnioskodawcy jak wskazano powyżej sukcesji podlegają prawa i obowiązki pozostające w związku z przydzielonymi spółce przejmującej składnikami majątku. Dotyczy to także tych praw i obowiązków, które choć mogą wynikać ze zdarzeń mających miejsce przed podziałem, to nie uległy konkretyzacji do tej daty na gruncie rozliczeń podatkowych.

W konsekwencji, jeżeli obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu czynności dokonanych przez Spółkę X nie powstał (nie uległ konkretyzacji) przed dniem wydzielenia części przedsiębiorstwa, w ramach której transakcja ta została zawarta, w ocenie Zainteresowanego oznacza to, że zobowiązanym do rozliczenia VAT należnego będzie podatnik, który tę część przedsiębiorstwa przejął, a więc Spółka Y.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego zdaniem Wnioskodawcy uznać zatem należy, że podatek należny z tytułu dostawy usług, powinien zostać wykazany w deklaracji podatkowej VAT-7 za miesiąc styczeń i luty złożonej przez Spółkę Y.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ? Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

osób prawnych,
osobowych spółek handlowych,
osobowych i kapitałowych spółek handlowych,

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 cyt. ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

innej osoby prawnej (osób prawnych);
osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

Zgodnie z art. 93c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie ? także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (art. 93c § 2 Ordynacji podatkowej).

Z cytowanych przepisów prawa wynika, że w przypadku podziału osoby prawnej następuje sukcesja jej praw i obowiązków. Zakres sukcesji związany jest z przydzielonymi w planie podziału składnikami majątku. Warunkiem sukcesji jest, aby majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie ? także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Nadmienić przy tym należy, iż zgodnie z art. 93e Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej. Oznacza to, że aby określić zakres przejmowanych przez następcę prawnego praw i obowiązków, należy dokonać oceny nie tylko przepisów Ordynacji podatkowej, ale także innych aktów prawnych.

Zagadnienie podziału spółek jest również uregulowane w tytule IV dziale II ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), zwanej dalej k.s.h.

W treści art. 529 § 1 k.s.h. wyróżniono cztery sposoby dokonania podziału spółek kapitałowych. Jednym z nich jest, zgodnie z pkt 4 tego przepisu, podział przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie).

Do podziału przez wydzielenie stosuje się przepisy o podziale spółek dotyczące odpowiednio spółki przejmującej lub spółki nowo zawiązanej (art. 529 § 2 k.s.h.). Podział przez wydzielenie jest instytucją prawa handlowego będącą jedną z form restrukturyzacji, polegającą na rozdrobnieniu majątku spółki dzielonej, które polega na przekazaniu składników majątkowych (pasywów i aktywów) spółki dzielonej bez przeprowadzenia likwidacji, do spółek nowo tworzonych. Instytucję podziału spółek regulują przepisy art. 528 - 550 k.s.h.

Stosownie do art. 531 § 1 k.s.h. spółki przejmujące lub spółki nowo zawiązane powstałe w związku z podziałem wstępują z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w prawa i obowiązki spółki dzielonej, określone w planie podziału. Na spółkę przejmującą lub spółkę nowo zawiązaną powstałą w związku z podziałem przechodzą z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w szczególności zezwolenia, koncesje oraz ulgi, pozostające w związku z przydzielonymi jej w planie podziału składnikami majątku spółki dzielonej, a które zostały przyznane spółce dzielonej, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji lub ulgi stanowi inaczej (art. 531 § 2 k.s.h.).

Art. 532 § 1 k.s.h. wprost stanowi, że do podziału spółki stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące powstania właściwego typu spółki przejmującej albo nowo zawiązanej, z wyłączeniem przepisów o wkładach niepieniężnych.

Istotą podziału przez wydzielenie w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych jest to, że przy takim trybie podziału nie dochodzi do wniesienia aportu do nowo powstałej spółki.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 93c Ordynacji podatkowej w powiązaniu z art. 531 § 1 k.s.h. Z przepisów tych jednoznacznie wynika, iż osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Jednakże podział przez wydzielenie ma szczególny charakter, ze względu na fakt, iż spółka dzielona nie traci swojej podmiotowości prawnej, a jedynie zmniejsza swój majątek o część, która jest przenoszona do istniejącego podmiotu lub nowo powstałego. Zatem następstwo prawne, w zakresie o którym mowa powyżej dotyczy tylko i wyłącznie określonej w planie podziału części przenoszonej na inny podmiot (sukcesja uniwersalna częściowa).

Należy również podkreślić, iż przedmiotem sukcesji prawno-podatkowej przewidzianej w art. 93c Ordynacji podatkowej będą jedynie te prawa i obowiązki dzielonej osoby prawnej, które pozostają w związku z przydzielonymi sukcesorowi w planie podziału składnikami majątku. Przepis art. 93c Ordynacji podatkowej zakłada możliwość wyodrębnienia praw i obowiązków podatkowych związanych z poszczególnymi zorganizowanymi częściami majątku oraz że tak wyodrębnione zespoły praw i obowiązków są objęte sukcesją. Powyższy przepis wprowadza zatem do systemu podatkowego zasadę sukcesji podatkowej częściowej.

Zgodnie z tą zasadą, w przypadku podziału przez wydzielenie, podmiot przejmujący wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki podatkowe, które związane są z tą częścią majątku, która jest przejmowana. Należy jednak zwrócić uwagę na to, iż w wyniku podziału przez wydzielenie przejmowane są prawa i obowiązki przewidziane w przepisach prawa podatkowego, ale pod warunkiem, że majątek przejmowany na skutek podziału, a także majątek osoby prawnej dzielonej stanowi zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa (art. 93c § 2 Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez pojęcie sprzedaży ? według art. 2 pkt 22 ustawy ? rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem z powyższych uregulowań wynika, iż faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży, a ustawodawca określił w jakich okolicznościach należy ją wystawić. Przede wszystkim wystawiane przez podatników podatku od towarów i usług faktury VAT muszą dokumentować wykonanie przez nich czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

W przepisie art. 19 ust. 1 ustawy, wprowadzona została ogólna zasada, zgodnie z którą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jak stanowi art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z kolei w stosunku do niektórych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ustawodawca powiązał moment powstania obowiązku podatkowego z upływem terminu płatności.

I tak w myśl art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu:

dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego,
świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych, z zastrzeżeniem ust. 18,
świadczenia usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;

Stosownie do art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur zawiera rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

I tak, jak stanowi § 4 ust 1 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami ?FAKTURA VAT?.

Stosownie do treści § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
numer kolejny faktury oznaczonej jako ?FAKTURA VAT?;
dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawki podatku;
sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest niezależnym operatorem telekomunikacyjnym, zajmującym się emisją programów radiowych i telewizyjnych dla nadawców publicznych i komercyjnych na terenie całej Polski. Spółka Y powstała w wyniku podziału Spółki X na podstawie art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, tj. podziału przez wydzielenie, wynikiem którego było przeniesienie części jej majątku na spółkę nowo zawiązaną ? Spółkę Y w zamian za udziały w Spółce Y przyznane wspólnikom Spółki X. Procedurę podziału przez wydzielenie, która miała miejsce w dniu 20 stycznia 2012 r. formalnie zainicjowało sporządzenie planu podziału, na podstawie którego Wnioskodawca objął majątkowe składniki (pasywa i aktywa) niezbędne dla prowadzenia działalności polegającej m.in. na emisji programów radiowych i telewizyjnych. Składniki majątkowe podlegające przeniesieniu na nowo powstałą Spółkę stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Spółka X prowadziła i nadal będzie prowadziła działalność opodatkowaną podatkiem VAT. Wnioskodawca dnia 31 stycznia 2012 r. złożył VAT-R i od dnia 01 lutego 2012 r. stał się podatnikiem VAT czynnym. W miesiącu styczniu 2012 r. Spółka X (przed podziałem do 20 stycznia 2012 r.), jak też Spółka Y (po podziale od 20 stycznia 2012 r.) świadczyły usługi polegające na emisji programów radiowych i telewizyjnych. Usługi emisji programów radiowych i telewizyjnych za miesiąc styczeń 2012 r. zgodnie z zawartymi umowami zostały zafakturowane po zakończonym miesiącu. Faktury dotyczące przedmiotowych usług za styczeń 2012 r. zostały wystawione z datą 01 lutego 2012 r. przez Spółkę Y.

Nadto Wnioskodawca wskazał, iż w zawartych umowach na świadczenie usług telekomunikacyjnych przewiduje się, iż płatności będą dokonywane miesięcznie z dołu na podstawie faktury VAT wystawionej przez Operatora (czyli przez Spółkę Y). W większości umów ustalono następujące terminy płatności: ?nabywca zobowiązuje się do uregulowania należności w ciągu 14 dni od daty wystawienia faktury? lub ?nabywca zobowiązuje się do uregulowania należności na 21 dni od daty wystawienia faktury?. Natomiast w kilku umowach z odbiorcami określono termin płatności 30 dni od daty doręczenia faktury.

Termin płatności w fakturach wystawionych 01 lutego 2012 r. za usługi wykonane w styczniu 2012 r. ustalono zgodnie z zapisami w umowach.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii w zakresie obowiązku wykazania w złożonej deklaracjach VAT-7 za miesiąc styczeń i luty 2012 r., przez Wnioskodawcę podatku należnego od dostawy za miesiąc styczeń 2012 r. usług telekomunikacyjnych.

Umiejscowienie momentu powstania obowiązku podatkowego względem dnia wydzielenia będzie miało wpływ na to, który podmiot będzie obowiązany do rozliczenia podatku VAT należnego w deklaracji ? Spółka Dzielona czy nowopowstała Spółka.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że do rozliczenia podatku należnego, w sytuacji, gdy obowiązek podatkowy powstanie przed dniem wydzielenia, zobowiązana będzie Spółka Dzielona. Natomiast, jeśli obowiązek podatkowy powstanie po dniu wydzielenia, rozliczenia podatku należnego będzie musiała dokonać nowopowstała Spółka.

Odnosząc się do powyższego podkreślić należy, iż obowiązek podatkowy dla czynności wskazanych w art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy, został określony w sposób szczególny. Powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu wymienionych świadczeń. Oznacza to, że niezależnie od daty zrealizowania świadczenia, otrzymania zapłaty czy wystawienia faktury, nawet jeżeli wystawienie faktury lub zapłata (zaliczka, przedpłata itp.) nastąpi wcześniej niż wykonanie usługi, obowiązek i tak powstanie z dniem upływu terminu płatności określonego w umowie właściwej dla świadczenia tych usług.

Skoro w umowach zawartych przez Wnioskodawcę określone są terminy płatności za świadczone usługi telekomunikacyjne stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie obowiązek podatkowy powstaje na zasadach szczególnych, tzn. na podstawie art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy, tj. z chwilą upływu terminu płatności określonego w umowie.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że do rozliczenia podatku należnego z tytułu usług telekomunikacyjnych świadczonych za styczeń 2012 r. - które jak wskazał Zainteresowany zostały udokumentowane fakturami VAT wystawionymi 1 lutego 2012 r. z terminami płatności ustalonymi zgodnie z zapisami w umowach - zobowiązany jest Wnioskodawca. Rozliczenia podatku należnego winien dokonać Zainteresowany poprzez wykazanie przedmiotowych usług w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy określony na podstawie art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy pod warunkiem, że czynności te pozostają w związku z przydzielonymi Wnioskodawcy w planie podziału składnikami majątku.

Jednocześnie wskazać należy, iż z przedstawionego opisu sprawy wynika, że nie powstanie w rozliczeniu za styczeń 2012 r. obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia przedmiotowych usług za styczeń 2012 r. Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego podatek należny z tytułu dostawy za styczeń 2012 r. przedmiotowych usług powinien zostać wykazany w deklaracji podatkowej VAT-7 za styczeń i luty 2012 r. złożonej przez Wnioskodawcę, należało uznać je za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Końcowo należy dodać, że niniejsza interpretacja nie dotyczy oceny, czy wydzielona część majątku jest zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, kwestia ta stanowi element stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.