1) Czy w ramach pakietu promocyjnego usługi telewizji kablowej, jak również telefonii stacjonarnej (...)

1) Czy w ramach pakietu promocyjnego usługi telewizji kablowej, jak również telefonii stacjonarnej i dostępu do Internetu mogą być traktowane jako jedna usługa kompleksowa, w wyniku czego do dwóch ostatnich usług może być zastosowana stawka 8%? 2) W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1, czy jeżeli Spółka organizuje promocję, w której klient nabywa pakiet promocyjny, w ramach którego usługi dostępu do telewizji cyfrowej kosztują 148 zł, zaś usługa telefonii stacjonarnej - 1 zł oraz dostęp do Internetu - 1 zł, to czy wówczas usługa dostępu do telewizji opodatkowana jest stawką 8%, zaś usługi telefonii i dostępu do Internetu - 23%? 3) Czy świadczone przez Spółkę usługi dostępu do usług cyfrowych (przesyłu sygnału telewizji kablowej w technologii cyfrowej), są opodatkowane stawką 8%?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2014 r. (data wpływu 9 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 września 2014 r. (data wpływu 1 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

  • pytania nr 1 ? jest nieprawidłowe,
  • pytań nr 2 i 3 ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania usług telewizji kablowej, telefonii stacjonarnej i dostępu do Internetu świadczonych w ramach pakietu za usługę kompleksową oraz zastosowania stawki podatku VAT dla ww. usług. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 września 2014 r. poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

... (zwana dalej: Spółką lub Wnioskodawcą) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi płatnej telewizji cyfrowej (kablowej) na rzecz abonentów w zakresie rozprowadzania programów telewizyjnych, a także usługi telekomunikacyjne (telefonii stacjonarnej oraz usługi dostępu do sieci Internet). Usługa telewizji jest świadczona z wykorzystaniem sieci teleinformatycznych w różnych technologiach (w tym za pomocą transmisji strumieniowej, czy też światłowodów).

Usługi telewizji cyfrowej świadczone są przez Wnioskodawcę na podstawie stosownej umowy zawartej pomiędzy Spółką i danym abonentem. Przedmiotowe usługi są świadczone przez Wnioskodawcę w sposób ciągły. W ramach usługi telewizyjnej Wnioskodawca oferuje swoim abonentom usługi rozprowadzania programów telewizyjnych (w standardzie SD oraz HD), w zamian za które są oni zobowiązani do dokonywania na rzecz Spółki określonych miesięcznych płatności (opłat abonamentowych). Ponadto Spółka dostarcza klientom odpowiedni sprzęt (dekoder) służący m.in. do odbioru sygnału cyfrowego.

Wnioskodawca przeprowadza akcję promocyjną, w ramach której oferuje usługi objęte zróżnicowanymi stawkami podatku od towarów i usług. Pakiet promocyjny obejmuje następujące usługi: telewizji kablowej, telefonii stacjonarnej oraz dostępu do Internetu. W ramach pakietu promocyjnego usługi dostępu do telewizji cyfrowej kosztują 148 zł, zaś usługa telefonii stacjonarnej - 1 zł oraz usługa dostępu do Internetu - 1 zł. W normalnych (niepromocyjnych) warunkach usługi telefonii stacjonarnej oraz dostępu do Internetu objęte są płatnością w wyższej wysokości, jednak w związku z zakupem promocyjnego pakietu ich cena jest niższa.

W piśmie z dnia 29 września 2014 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż usługi telewizji cyfrowej (kablowej) świadczone przez Wnioskodawcę nie dotyczą usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie. W opinii Wnioskodawcy, zostało to podkreślone w poz. 70 wniosku ORD-IN poprzez wskazanie, że tzw. usługi VOD (Video on Demand - wideo na życzenie) znajdują się poza zakresem wniosku, a ponadto są wyraźnie wyłączone z możliwości zastosowania stawki preferencyjnej, co wynika z wprost z treści poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy w ramach pakietu promocyjnego usługi telewizji kablowej, jak również telefonii stacjonarnej i dostępu do Internetu mogą być traktowane jako jedna usługa kompleksowa, w wyniku czego do dwóch ostatnich usług może być zastosowana stawka 8%?
  2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1, czy jeżeli Spółka organizuje promocję, w której klient nabywa pakiet promocyjny, w ramach którego usługi dostępu do telewizji cyfrowej kosztują 148 zł, zaś usługa telefonii stacjonarnej - 1 zł oraz dostęp do Internetu - 1 zł, to czy wówczas usługa dostępu do telewizji opodatkowana jest stawką 8%, zaś usługi telefonii i dostępu do Internetu - 23%?
  3. Czy świadczone przez Spółkę usługi dostępu do usług cyfrowych (przesyłu sygnału telewizji kablowej w technologii cyfrowej), są opodatkowane stawką 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W świetle utrwalonej linii orzeczniczej Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej każde świadczenie powinno być, co do zasady, uznawane za odrębne i niezależne. Jednakże transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, aby nie pogarszać funkcjonalności systemu VAT. Ponadto, w pewnych okolicznościach, formalnie odrębne transakcje, które mogą być wykonywane oddzielnie (a zatem, które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia) należy uważać za jedną transakcję, jeżeli nie są one od siebie niezależne. Opisany w stanie faktycznym pakiet promocyjny obejmuje usługi telewizji kablowej, telefonii stacjonarnej oraz dostępu do Internetu. Pierwsza z nich objęta jest stawką podatku od towarów i usług 8%, zaś dwie kolejne - 23%. Koszt pakietu promocyjnego wynosi 150 zł, zaś proporcje w ramach pakietu są następujące: 148 zł - telewizja kablowa, 1 zł - telefonia stacjonarna oraz 1 zł - dostęp do Internetu. Podkreślenia wymaga fakt, że w normalnych warunkach nieobjętych promocją, ceny za te usługi kształtują się inaczej (usługi telefonii stacjonarnej oraz dostępu do Internetu objęte są płatnością w wyższej wysokości). Zatem ceny te obowiązują wyłącznie w ramach opisywanego pakietu.

Zdaniem Wnioskodawcy zasadne jest uznanie, że mamy do czynienia z usługą kompleksową. Co prawda formalnie przytoczone usługi mogą być wykonywane oddzielnie i niezależnie, jednak należy zwrócić uwagę, że jest to pakiet promocyjny, który zakłada inne niż zwykle warunki. Dlatego też z ekonomicznego punktu widzenia usługi te powinny być traktowane jako kompleksowe, ponieważ poszczególne usługi wchodzące w skład pakietu są ze sobą ściśle związane. Związek ten polega na tym, iż poza pakietem usługi te są świadczone na innych warunkach niż w pakiecie. Jedynie w pakiecie abonenci będą mieli możliwość nabycia wskazanych usług na korzystnych, opisanych wyżej warunkach, zatem należy uznać pakiet za jedno kompleksowe świadczenie, jednolite pod względem ekonomicznym, którego rozdzielenie pozbawiłoby usługę jej promocyjnego waloru.

Ad. 2

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1 i uznania, że nie ma do czynienia z usługą kompleksową, stanowisko Wnioskodawcy jest następujące. W razie organizowania promocji, w której oferowane są pakiety promocyjne (o łącznej wartości 150 zł), w ramach których usługi dostępu do telewizji cyfrowej kosztują 148 zł, zaś usługa telefonii stacjonarnej - 1 zł oraz dostęp do Internetu - 1 zł, zdaniem Wnioskodawcy pierwsza z wymienionych usług (dostęp do telewizji cyfrowej) będzie wówczas podlegała opodatkowaniu stawką obniżoną 8% na mocy poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej u.p.t.u. lub ustawa) - podstawa ta jest szerzej opisana w stanowisku do pytania nr 3. Usługi telefonii i dostępu do Internetu są zaś opodatkowane są stawką podstawową w wysokości 23%.

Ad. 3

Zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 u.p.t.u. oraz poz. 169 załącznika nr 3 do u.p.t.u., obniżoną 8% stawką objęte są usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie (przy czym należy zauważyć, że obniżona stawka nie obejmuje usług reklamowych i promocyjnych). Warto zaznaczyć, że wcześniejsze brzmienie poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy obejmowało PKWiU 61.10.5 - ?Usługi radia i telewizji kablowej?, ponadto usługi związane z telewizją i radiem ujęte były w poz. 164-172 załącznika nr 3 do ustawy (stan prawny do 31 marca 2013 r.). Jednak 1 kwietnia 2013 r., celem dostosowania regulacji do przepisów dyrektywy 2006/112/WE, uchylono poz. 164-168 oraz 170-172 załącznika nr 3 do ustawy, zaś poz. 169 otrzymała szerszy, wyżej wskazany zakres, symbol PKWiU nie ma odtąd znaczenia. Poniższe rozważania - z uwagi na treść pytania - są zawężone do usług telewizyjnych.

Treść poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką podatku usług udostępniania programów telewizyjnych. Z przepisu tego nie wynika, żeby obniżoną stawką były objęte usługi realizowane jedynie za pośrednictwem użycia konkretnej techniki, regulacja nie dokonuje zróżnicowania w zakresie sposobu rozpowszechniania programów. Można zatem stwierdzić, że z preferencyjnej stawki korzystają usługi rozprowadzania programów telewizyjnych i radiowych realizowane w sieciach telewizji kablowej niezależnie od tego, czy są one świadczone za pomocą użycia technik cyfrowej, czy też nie.

Regulacja wskazuje, że z preferencyjnego opodatkowania wyłączone są usługi elektroniczne (z którymi nie mamy do czynienia w opisywanym stanie faktycznym), w grę wchodzą zaś usługi polegające na umożliwianiu odbioru programów telewizyjnych za pomocą urządzeń odbiorczych (urządzenia te - dekodery - są dostarczane abonentom przez Spółkę). Usługi przesyłu sygnału telewizji kablowej w technologii cyfrowej podlegają zatem, zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu stawką obniżoną.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 14 maja 2013 r. (IPPP2/443-254/13-2/KG) uznał, że z opodatkowania stawką preferencyjną mogą korzystać jedynie usługi w zakresie telewizji cyfrowej (kablowej), w ramach której na podstawie zawartej z klientem umowy umożliwia ona abonentowi odbiór cyfrowego sygnału telewizyjnego. W tym zakresie organ interpretacyjny zgodził się z Wnioskodawcą, iż wskazane usługi (jako usługi rozprowadzania cyfrowych programów telewizyjnych z wykorzystaniem sieci teleinformatycznych za pomocą transmisji strumieniowej), korzystają z opodatkowania według preferencyjnej stawki w wysokości 8%. Dodać należy, że w pozostałym zakresie stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za nieprawidłowe, jednak dotyczyło ono tzw. usług VOD (Video on Demand - wideo na życzenie), które znajdują się poza obszarem niniejszego wniosku i prezentowanych rozważań, a ponadto są wyraźnie wyłączone z możliwości zastosowania stawki preferencyjnej, co wynika wprost z treści poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy. W części dotyczącej usług dostępu do usług cyfrowych organ interpretacyjny wyraził stanowisko zbieżne z poglądem Wnioskodawcy. Co istotne, zaprezentowane stanowisko zawarte w interpretacji z 14 maja 2013 r. zostało potwierdzone przez WSA w Warszawie w wyroku z 7 lutego 2014 r. (III SA/Wa 2144/13). Ponadto, pogląd taki został wyrażony również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 listopada 2013 r. (ILPP5/443-172/13-2/PG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

  • pytania nr 1 ? jest nieprawidłowe,
  • pytań nr 2 i 3 ? jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Jak stanowi przepis art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku ? stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy ? wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

  1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
  2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 169 mieszczą się ?Usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie?, bez względu na symbol PKWiU.

W tym miejscu zasadnym będzie odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226, z późn. zm.).

Zgodnie z przepisem art. 4 pkt 1 ww. ustawy, usługą medialną jest usługa w postaci programu albo audiowizualnej usługi medialnej na żądanie, za którą odpowiedzialność redakcyjną ponosi jej dostawca i której podstawowym celem jest dostarczanie poprzez sieci telekomunikacyjne ogółowi odbiorców audycji, w celach informacyjnych, rozrywkowych lub edukacyjnych; usługą medialną jest także przekaz handlowy.

Dostawcą usługi medialnej jest osoba fizyczna, osoba prawna lub osobowa spółka handlowa ponosząca odpowiedzialność redakcyjną za wybór treści usługi medialnej i decydująca o sposobie zestawienia tej treści, będąca nadawcą lub podmiotem dostarczającym audiowizualną usługę medialną na żądanie (art. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Nadawcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub osobowa spółka handlowa, która tworzy i zestawia program oraz rozpowszechnia go lub przekazuje innym osobom w celu rozpowszechniania (art. 4 pkt 5 ww. ustawy).

Z kolei w myśl art. 4 pkt 7 ww. ustawy, rozpowszechnianiem jest emisja programu drogą bezprzewodową lub przewodową do odbioru przez odbiorców. Natomiast rozprowadzaniem jest przejmowanie rozpowszechnionego programu w całości i bez zmian oraz równoczesne, wtórne jego rozpowszechnianie (art. 4 pkt 8 cyt. ustawy).

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi płatnej telewizji cyfrowej (kablowej) na rzecz abonentów w zakresie rozprowadzania programów telewizyjnych, a także usługi telekomunikacyjne (telefonii stacjonarnej oraz usługi dostępu do sieci Internet). Usługa telewizji jest świadczona z wykorzystaniem sieci teleinformatycznych w różnych technologiach (w tym za pomocą transmisji strumieniowej, czy też światłowodów). Usługi telewizji cyfrowej świadczone są przez Wnioskodawcę na podstawie stosownej umowy zawartej pomiędzy Spółką i danym abonentem. Przedmiotowe usługi są świadczone przez Wnioskodawcę w sposób ciągły. W ramach usługi telewizyjnej Wnioskodawca oferuje swoim abonentom usługi rozprowadzania programów telewizyjnych (w standardzie SD oraz HD), w zamian za które są oni zobowiązani do dokonywania na rzecz Spółki określonych miesięcznych płatności (opłat abonamentowych). Ponadto Spółka dostarcza klientom odpowiedni sprzęt (dekoder) służący m.in. do odbioru sygnału cyfrowego. Wnioskodawca przeprowadza akcję promocyjną, w ramach której oferuje usługi objęte zróżnicowanymi stawkami podatku od towarów i usług. Pakiet promocyjny obejmuje następujące usługi: telewizji kablowej, telefonii stacjonarnej oraz dostępu do Internetu. W ramach pakietu promocyjnego usługi dostępu do telewizji cyfrowej kosztują 148 zł, zaś usługa telefonii stacjonarnej - 1 zł oraz usługa dostępu do Internetu - 1 zł. W normalnych (niepromocyjnych) warunkach usługi telefonii stacjonarnej oraz dostępu do Internetu objęte są płatnością w wyższej wysokości, jednak w związku z zakupem promocyjnego pakietu ich cena jest niższa. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż usługi telewizji cyfrowej (kablowej) świadczone przez Wnioskodawcę nie dotyczą usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wskazać należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych (kompleksowych). Jednakże na gruncie orzecznictwa podatkowego wielokrotnie podkreślano, iż nie należy sztucznie dzielić czynności złożonych.

Niemniej orzecznictwo to, w tym przede wszystkim orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, za zasadę przewodnią przyjmuje, że każde świadczenie powinno być uznawane za odrębne i niezależne, zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady, a wcześniej Szóstą Dyrektywą Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L 145 ze zm.). Podstawową zasadę odrębności i niezależności świadczeń Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wywodzi z art. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady. W tym kontekście ? zdaniem TSUE ? tylko w pewnych okolicznościach odrębne świadczenia można uznać za jednolitą czynność.

Przykładowo w wyroku z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Ministero dell?Economia e delle Finanze vs. Part Service Srl TSUE stwierdził: ?(?) gdy czynność obejmuje kilka świadczeń, powstaje pytanie, czy należy ją uważać za jednolitą czynność, czy też kilka odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie. Kwestia ta ma szczególne znaczenie z punktu widzenia podatku VAT, w szczególności dla zastosowania stawek opodatkowania lub przepisów dotyczących zwolnień przewidzianych przez szóstą dyrektywę (zob. wyrok z 27 października 2005r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank). W tym zakresie z jej art. 2 wynika, że każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne?.

Powyższe wynika także z wyroku TSUE z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Ltd (CPP) v. Comissionners of Customs & Excise.

Podobnie orzekł w wyroku z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro vs. Finanční ředitelství v Ústí nad Labem. Zdaniem TSUE ?chociaż usługi sprzątania części wspólnych budynku towarzyszą korzystaniu z najętego dobra, to nie muszą być objęte zakresem pojęcia najmu w rozumieniu art. 13 część B lit. b) VI dyrektywy. Ponadto, skoro najem mieszkań oraz sprzątanie części wspólnych budynku mogą być, w okolicznościach takich jak w sprawie przed sądem krajowym, wzajemnie rozdzielone, to nie można uznać, że stanowią jedno świadczenie w rozumieniu orzecznictwa Trybunału?.

Zgodnie z podejściem zaprezentowanym przez Trybunał m.in. w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse, za pomocniczą należy uznać czynność, która nie stanowi dla nabywcy celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej, a jej cel jest zdeterminowany przez czynność główną.

Mając na uwadze powyższe przepisy jak i orzeczenia TSUE, zdaniem Organu, aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu ? do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jako element usługi złożonej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Zatem, świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze ? tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru, ani wartości z punktu widzenia nabywcy ? wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w sytuacji opisanej w złożonym wniosku nie mamy do czynienia ze świadczeniem o charakterze kompleksowym. Usługi telefonii stacjonarnej i dostępu do Internetu stanowią świadczenia dodatkowe, które nie są niezbędne do rzetelnego i właściwego świadczenia usługi polegającej na rozprowadzaniu programów telewizyjnych w ramach usługi telewizji cyfrowej (kablowej). Nie sposób bowiem uznać, że stworzenie możliwości zakupu w ramach pakietu promocyjnego przez abonenta dodatkowych usług, czyni świadczenie złożonym. Umożliwienie skorzystania za dodatkową odpłatnością z oferowanych usług telefonii stacjonarnej i dostępu do Internetu nie powoduje automatycznie, że świadczenia te wykazują ścisłe powiązanie i są konieczne do dostarczenia programów telewizyjnych, w taki sposób, iż w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, których rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Nie można również uznać, że ww. świadczenia są zdeterminowane przez usługę główną oraz że nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez ww. dodatkowych usług.

Wobec powyższego oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać je za nieprawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kwestii zastosowania stawki podatku VAT dla ww. usług, objętych pakietem promocyjnym wskazać należy, iż Wnioskodawca powinien odrębnie opodatkować świadczone usługi dostępu do telewizji cyfrowej, usługi telefonii stacjonarnej oraz dostępu do Internetu. W przypadku usługi telewizji cyfrowej (kablowej) świadczonej na rzecz abonentów polegającej na rozprowadzaniu programów telewizyjnych zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 8% zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 i poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy. Natomiast dla usług telefonii stacjonarnej i dostępu do Internetu zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku VAT w wysokości 23%, stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Odpowiadając natomiast na zadane pytanie nr 3 stwierdzić należy, iż świadczone przez Spółkę usługi dostępu do usług cyfrowych (przesyłu sygnału telewizji kablowej w technologii cyfrowej) podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 i poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy

A zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 2 i 3 należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika