Należy stwierdzić, że w obecnym stanie prawnym Wnioskodawca będzie mógł wystawiać i wysyłać (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.) uzupełnionego pismem z dnia 25 listopada 2011 r. (data wpływu 02 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przesyłania faktur w formie elektronicznej ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przesyłania faktur w formie elektronicznej.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 listopada 2011 r. (data wpływu 2 grudnia 2011 r.) poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma podpisaną umowę z operatorem systemu sprzedaży elektronicznej (dalej: operator) na sprzedaż elektronicznych jednostek doładowawczych (EJD ? oznacza określony cyfrowy lub cyfrowo literowy kod drukowany z terminala, umożliwiający zwiększenie wartości konta użytkownika telefonu komórkowego działającego w systemach przedpłaconych o wartość odpowiadającej wartości brutto kodu). Przedmiotem umowy jest sprzedaż przez operatora EJD do Wnioskodawcy, w celu ich dalszej odsprzedaży klientom. Sprzedaż klientom dokonywana jest przez terminale (samodzielne urządzenia elektroniczne z własną transmisją danych w systemie analogowym lub GPRS) działające w systemie sprzedaży elektronicznej, które operator użycza Wnioskodawcy. Na podstawie tej umowy, firma Wnioskodawcy ma podpisane umowy ze swoimi klientami, którzy dokonują bezpośredniej sprzedaży EJD ? kodów doładowujących. Wnioskodawca otrzymuje od operatora faktury (według zapisu wynikającego z umowy) za okresy rozliczeniowe. Faktury te (wraz z wykazem poszczególnych terminali z rozbiciem na rodzaje kodów EJD) dokumentują transakcje, jakie zostały dokonane na terminalach u klientów. Na podstawie tych faktur oraz wykazów ? specyfikacji, Wnioskodawca dolicza swoją marżę i wystawia faktury w formie papierowej do tych klientów, którzy w danym okresie rozliczeniowym dokonali sprzedaży EJD poprzez terminal.

Wnioskodawca jest zainteresowany wystawianiem faktur VAT drogą elektroniczną dla swoich klientów w formie pliku, który nie będzie zabezpieczony ani podpisem elektronicznym ani hasłem. Firma Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami prawa, wystąpi do swoich klientów o zgodę ? akceptację na przesyłanie faktur drogą elektroniczną. Otrzymane przez klientów faktury w formie elektronicznej będą drukowane przez klientów za pomocą terminali. Natomiast Wnioskodawca będzie drukować dla siebie powyższe faktury w formie papierowej, a następnie przechowywać je również w formie papierowej. Faktury tak wydrukowane będą stanowiły podstawę do zaksięgowania podatku VAT.

Pomiędzy fakturą sprzedaży EJD wysłaną w formie elektronicznej do klienta (drukowaną u klienta za pomocą terminala), a fakturą drukowaną w firmie Wnioskodawcy będą występować różnice wizualne (dotyczy formatu wydruku faktury). Zarówno faktura wydrukowana u klienta, jak i ta wydrukowana w firmie Wnioskodawcy będzie zawierać wszystkie pozycje wymagane dla faktur zawarte w § 5 ust. 1 rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, pozycje te będą identyczne. Faktura drukowana będzie przez sprzedawcę na papierze komputerowym w formacie A4, a przez nabywcę na papierze termicznym (którego szerokość nie przekracza 8 cm) za pomocą terminala.

W piśmie z dnia 25 listopada 2011 r. (data wpływu 02 grudnia 2011 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dopuszczalne i skuteczne będzie przesyłanie w formie elektronicznej faktur (w przypadku, gdy wydruk faktury u nabywcy różni się wizualnie od wydruku faktury u sprzedawcy przy zachowaniu wymaganych dla faktury elementów, faktury te nie będą zabezpieczone ani podpisem elektronicznym ani hasłem) dla potrzeb podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, po analizie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, przesyłanie faktur drogą elektroniczną jest dopuszczalne, gdy spełnione są następujące warunki:

• wykorzystanie formy zapewniającej autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury przy ich przesyłaniu,

• uzyskanie od kontrahenta zgody na przesyłanie faktur drogą elektroniczną.
  
  

Firma Wnioskodawcy będzie wystawiać faktury sprzedaży w formie elektronicznej za usługi EJD, które faktycznie zostały sprzedane (potwierdza to wydruk wykazu poszczególnych terminali z rozbiciem na rodzaje kodów doładowujących. Wydruk ten pochodzi z systemu komputerowego operatora, z którym Wnioskodawca ma podpisaną umowę. Wydruk ten zawiera transakcje, które potwierdzają dokonanie sprzedaży określonego kodu doładowującego. Poza tym każdy klient jest w stanie sprawdzić ilość kodów, które sprzedał, gdyż ewidencjonując na kasie fiskalnej sprzedaż, może porównać ją z treścią faktury). Zatem autentyczność faktury jest zachowana.

W związku z zachowaniem integralności treści faktury, czyli okoliczności braku zmiany danych zawartych w fakturze, firma Wnioskodawcy będzie wykorzystywać program do wystawiania faktur uniemożliwiający wprowadzenie zmian zawartości pliku.

W ocenie Wnioskodawcy w czasie obowiązywania poprzedniej regulacji (rozporządzenie z dnia 14 lipca 2005 r.) konieczność zachowania cech (autentyczność pochodzenia i integralność treści) była potwierdzona narzuceniem zamkniętego katalogu form, w jakich faktury elektroniczne mogły być przesyłane (dotyczyło to bezpiecznego podpisu elektronicznego i elektronicznej wymiany danych EDI). W chwili obecnej, katalog ten został zdaniem Wnioskodawcy otwarty i nie ogranicza się do powyższych rozwiązań. Ustawodawca w § 2 ust. 2 rozporządzenia użył zwrotu ?w szczególności? ? co pozwala w ocenie Wnioskodawcy na traktowanie bezpiecznego podpisu elektronicznego i EDI jedynie jako przykładów.

W związku z powyższym, firma Wnioskodawcy chcąc przesłać faktury w formie elektronicznej, będzie wykorzystywać program, który zapewnia zarówno autentyczność pochodzenia, jak i integralność treści faktury w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego.

Wnioskodawca będzie wysyłać faktury w formie elektronicznej do tych klientów, którzy pisemnie wyrażą na to akceptację. Firma Wnioskodawcy będzie przesyłać faktury do klientów w formie elektronicznej, natomiast dla własnych potrzeb faktury te będzie drukować w wersji papierowej i w takiej też wersji będzie je przechowywać. Pozwala na to zapis § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. mówiący o tym, że faktury przesyłane w drodze elektronicznej mogą być przechowywane w ?dowolny sposób?.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że może przesyłać faktury sprzedaży w formie elektronicznej do swoich klientów, za uzyskaniem wcześniej zgody na otrzymywanie takich faktur. Faktury te nie będą zabezpieczone ani podpisem elektronicznym ani hasłem. Jednak program, który będzie wykorzystywany do przesyłania powyższych faktur, w ocenie Wnioskodawcy zapewnia autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury. Faktura przesłana w formie elektronicznej będzie drukowana za pomocą terminala przez klienta i będzie się różniła wizualnie od wydruku tej samej faktury wydrukowanej w firmie Wnioskodawcy. Różnica ta jednak dotyczy formatu ? wielkości faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68 poz. 360) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako 'FAKTURA VAT';
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Zgodnie z dyspozycją wyrażoną w § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r., faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Stosownie do ust. 2 ww. paragrafu, przepisu ust. 1 nie stosuje się do faktur i faktur korygujących przesyłanych w formie elektronicznej. W przypadku tych faktur sprzedawca przesyła je, w tym udostępnia nabywcy, zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.

W myśl § 21 ust. 1 ww. rozporządzenia podatnicy są obowiązani przechowywać faktury oraz faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Stosownie do ust. 2 tego paragrafu, podatnicy przechowują faktury, faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:

1. autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego;
2. łatwe ich odszukanie;
3. organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej umożliwiający tym organom również przetwarzanie danych w nich zawartych.
   
   

Od dnia 1 stycznia 2011 r. sposób i warunki przysyłania oraz przechowywania faktur w formie elektronicznej reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 roku w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249 poz. 1661) zwane dalej rozporządzeniem, wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 10 i 11 ustawy. Ww. rozporządzenie w § 10 uchyla rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 roku w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133 poz. 1119).

W myśl § 3 ust. 1 - 3 rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane, w formie elektronicznej w dowolnym formacie elektronicznym, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury. Akceptacja albo jej cofnięcie może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej. W przypadku cofnięcia akceptacji przez odbiorcę faktury wystawca faktury traci prawo do przesyłania temu odbiorcy faktur w formie elektronicznej od dnia następującego po dniu, w którym otrzymał powiadomienie od odbiorcy o cofnięciu akceptacji, chyba że strony uzgodnią inny termin utraty przez wystawcę prawa do przesyłania faktur w formie elektronicznej, nie dłuższy jednak niż 30 dni.

Zgodnie zaś z § 4 rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane w formie elektronicznej pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury.

Przy czym przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury (§ 2 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia). Natomiast integralność treści faktury oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (§ 2 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia).

Stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

1. bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130 poz. 1450 ze zm.), weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub
2. elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.
   
   

Ponadto, w myśl § 6 rozporządzenia, faktury przesłane drogą elektroniczną są przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:

1. autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego;
2. łatwe ich odszukanie;
3. organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur.
   
   

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż za fakturę elektroniczną należy uznać taki dokument, co do którego zapewniona jest tożsamość wystawcy (sprzedawcy) oraz nienaruszalność treści i został przesłany drogą elektroniczną po uprzedniej akceptacji odbiorcy (nabywcy) co do takiej formy przesyłania faktur.

Należy zauważyć, że obecnie obowiązujące regulacje prawne nie narzucają podatnikom żadnej szczególnej technologii fakturowania elektronicznego. Faktury muszą odzwierciedlać faktyczne transakcje, dlatego też konieczne jest zapewnienie ich autentyczności, integralności i czytelności, jednakże można gwarantować autentyczność pochodzenia i integralność treści faktur według metody określonej przez podatnika. Zarówno bezpieczny podpis elektroniczny, jak i elektroniczna wymiana danych (EDI) zostały wskazane jedynie jako rozwiązania fakultatywne w celu zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury. Zatem jest to katalog otwarty i dopuszczalne są wszystkie metody gwarantujące spełnienie powyższych wymogów.

Jak już wspomniano, stosowanie przesyłu elektronicznego faktur wymaga uprzedniej akceptacji przez odbiorcę dla takiego sposobu przekazywania tego dokumentu. Z kolei, w przypadku cofnięcia akceptacji wystawca faktury traci prawo do przesyłania temu odbiorcy faktur od dnia następującego po dniu, w którym otrzymał powiadomienie od odbiorcy o cofnięciu akceptacji, chyba że strony uzgodnią inny termin.

Zatem strony transakcji muszą uzgodnić sposób przesyłania faktur w formie elektronicznej ze względu na konieczność spełnienia wymogów technicznych (np. odpowiednie oprogramowanie czy sposób prowadzenia księgowości elektronicznej) oraz organizacyjnych zarówno po stronie dostawcy, jak i odbiorcy tak, aby zapewnić również prawidłowy sposób przechowywania faktur.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma podpisaną umowę z operatorem systemu sprzedaży elektronicznej na sprzedaż elektronicznych jednostek doładowawczych (EJD ? oznacza określony cyfrowy lub cyfrowo literowy kod drukowany z terminala, umożliwiający zwiększenie wartości konta użytkownika telefonu komórkowego działającego w systemach przedpłaconych o wartości odpowiadającej wartości brutto kodu). Przedmiotem umowy jest sprzedaż przez operatora EJD do firmy Wnioskodawcy, w celu ich dalszej odsprzedaży klientom. Sprzedaż klientom dokonywana jest przez terminale. Wnioskodawca jest zainteresowany wystawianiem faktur VAT drogą elektroniczną dla swoich klientów w formie pliku, który nie będzie zabezpieczony ani podpisem elektronicznym ani hasłem. Wnioskodawca, zgodnie z przepisami prawa, wystąpi do swoich klientów o zgodę ? akceptację na przesyłanie faktur drogą elektroniczną. Otrzymane przez klientów faktury w formie elektronicznej będą drukowane przez klientów za pomocą terminali. Natomiast Wnioskodawca będzie drukować dla siebie powyższe faktury w formie papierowej, a następnie przechowywać je również w formie papierowej. Pomiędzy fakturą sprzedaży EJD wysłaną w formie elektronicznej do klienta, a fakturą drukowaną w firmie Wnioskodawcy będą występować różnice wizualne (dotyczy formatu wydruku faktury).

Firma Wnioskodawcy chcąc przesłać faktury w formie elektronicznej, będzie wykorzystywać program, który zapewnia jak wskazał Zainteresowany zarówno autentyczność pochodzenia, jak i integralność treści faktury w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Wnioskodawca będzie wystawiał faktury sprzedaży w formie elektronicznej na podstawie wydruku pochodzącego z systemu komputerowego operatora, który zawiera transakcje potwierdzające sprzedaż określonego kodu doładowującego. Zatem autentyczność faktur będzie zachowana. W związku z zachowaniem integralności treści faktury, czyli okoliczności braku zmiany danych zawartych w fakturze, firma Wnioskodawcy będzie wykorzystywać program do wystawiania faktur uniemożliwiający wprowadzenie zmian zawartości pliku.

Zarówno faktura wydrukowana u klienta, jak i ta wydrukowana w firmie Wnioskodawcy będzie zawierać wszystkie pozycje wymagane dla faktur zawarte w § 5 ust. 1 rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do opisanego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w obecnym stanie prawnym Wnioskodawca będzie mógł wystawiać i wysyłać faktury w wersji elektronicznej w sposób wskazany w opisie sprawy, pod warunkiem zagwarantowania przez Zainteresowanego dokonującego takiego przesyłu autentyczności pochodzenia i integralności treści faktur oraz uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury. Jednocześnie wskazać należy, iż Wnioskodawca obowiązany będzie umożliwić organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej również przetwarzanie danych w nich zawartych.

Końcowo wskazać należy, iż faktycznej oceny prawidłowości zastosowanego sposobu (systemu) przesyłu faktur oraz wypełnienia warunków zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści przesyłanych faktur będzie mógł dokonać właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej, bowiem postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnej, stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, opiera się jedynie na interpretacji prawa podatkowego. Przepisy te ? jak wskazano wyżej ? nie określają konkretnych wymogów technicznych w przedmiotowym zakresie, tak więc każde rozwiązanie techniczne, o ile zagwarantuje spełnienie wymogów prawa podatkowego będzie prawidłowe.

Podkreśla się także, iż tutejszy Organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje odpowiednimi narzędziami, w tym określonymi w Dziale IV ustawy Ordynacja podatkowa, umożliwiającymi przeprowadzenie takiego postępowania.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wskazane we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej ? rozpatrzone.

Niniejsza interpretacja została wydana w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje żadnych skutków dla kontrahentów Zainteresowanego. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretacją indywidualną).

Niniejszą interpretacją rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast w kwestii dotyczącej podatku dochodowego wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.