Przedmiotowa usługa udzielenia pożyczek na rzecz swojego komplementariusza w oparciu o art. 5 w związku (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2012 r. (data wpływu 29 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług udzielania pożyczek ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług udzielania pożyczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo, czynny podatnik podatku od towarów i usług, prowadzi podstawową działalność w zakresie sprzedaży materiałów eksploatacyjnych do przemysłowych drukarek atramentowych.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca udziela sporadycznie oprocentowanych pożyczek na rzecz swojego komplementariusza - spółki z o.o.. W 2011 roku Wnioskodawca uruchomił cztery transze pożyczki (spłata w dwóch ratach na koniec 2011 roku i na początku 2012 r.). W kwietniu 2012 roku została uruchomiona kolejna transza pożyczki. W przyszłości planowane jest udzielenie kolejnych pożyczek, ale na chwilę obecną nie jest znany termin ich udzielenia oraz kwota.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy udzielanie przez Wnioskodawcę pożyczek w przedstawionej sytuacji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, z punktu widzenia ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: u.p.t.u.) dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jeżeli jest łącznie spełniony warunek przedmiotowy i podmiotowy. Warunek przedmiotowy określa kategorie czynności objętych zakresem opodatkowania. Natomiast warunek podmiotowy dotyczy konieczności wskazania, że dana czynność jest wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika VAT. W przypadku łącznego spełnienia tych warunków możliwe będzie opodatkowanie VAT danej czynności. Wobec tego konieczna jest analiza, czy w przedstawionej sytuacji spełnione zostały oba warunki oraz czy czynność udzielania pożyczek będzie opodatkowana VAT.

Zakres przedmiotowy opodatkowania został wskazany w art. 5 ust. 1 u.p.t.u. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.t.u. przez świadczenie usług, rozumie się ?każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)?. Z przedstawionych przepisów wynika jednoznacznie, że zwrot ?świadczenie usług? został zdefiniowany bardzo szeroko. Każde świadczenie niebędące dostawą towaru stanowi świadczenie usług. W ocenie Wnioskodawcy nie może budzić wątpliwości, że w definicji tej mieści się również usługa udzielania pożyczek.

Umowa pożyczki jest umową nazwaną uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 roku - Kodeks cywilny (dalej: k.c.). Zgodnie z art. 720 § 1 k.c., ?przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej ilości?. Pożyczka oznacza zatem, że w wyniku spełnienia świadczenia przez pożyczkodawcę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością pożyczkobiorcy. Jednak stanowią one własność pożyczkobiorcy czasowo, ponieważ spoczywa na nim obowiązek zwrotu przedmiotu pożyczki tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju. Z gospodarczego punktu widzenia udzielenie pożyczki stanowi usługę polegającą na czasowym udostępnieniu przedmiotu pożyczki.

Powyższe uregulowania wskazują dobitnie, że udzielanie pożyczek stanowi świadczenie usług i jako takie powinno podlegać pod podatek VAT.

Przechodząc do warunku podmiotowego należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u. ?podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności?. Wnioskodawca jest spółką komandytową, czyli z prawnego punktu widzenia jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej. W świetle przytoczonej definicji może zatem być uznany za podatnika.

Podatnikami są m.in. jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą. Na potrzeby u.p.t.u. działalność gospodarcza została zdefiniowana w art. 15 ust. 2. Zgodnie z tym przepisem ?działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych?. Za działalność gospodarczą uznaje się m.in. działalność usługodawców, a jak wskazano wcześniej udzielanie pożyczek stanowi świadczenie usług. Definicja działalności gospodarczej w u.p.t.u. obejmuje wszystkie podmioty występujące w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Świadczone usługi muszą mieć profesjonalny charakter, czyli cechować się pewnym stopniem zorganizowania i częstotliwości działań.

W ocenie Wnioskodawcy udzielane przez niego pożyczki mieszczą się w przytoczonej definicji działalności gospodarczej, ponieważ działalność w tym zakresie ma charakter profesjonalny. Wnioskodawca w ciągu półtora roku przekazał w sumie pięć transz pożyczki dla jednego podmiotu, co niewątpliwie wskazuje na powtarzalność tych czynności. Działalność Wnioskodawcy w zakresie udzielania pożyczek prowadzona jest samodzielnie i we własnym imieniu. Ponadto, Wnioskodawca ma zamiar w przyszłości udzielić jeszcze pożyczek. Zgodnie z omawianą definicją już sam zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy (przez co należy rozumieć wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności) oznacza, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą w rozumieniu podatku VAT. W niniejszej sprawie taki zamiar po stronie Wnioskodawcy istnieje. Podsumowując ten fragment należy uznać, że Wnioskodawca w zakresie udzielanych pożyczek występuje w charakterze podatnika VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u.

Wobec dotychczasowych ustaleń ? zdaniem Wnioskodawcy - należy przyjąć, że spełnia warunki przedmiotowe i podmiotowe, a tym samym udzielanie przez niego pożyczek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Dla pełnego obrazu należy jednak wspomnieć o treści art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u. obowiązującego od 1 stycznia 2011 roku, a więc w okresie w którym były udzielane pożyczki. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u. zwolnione są od podatku ?usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę?. Zwolnienie to nie ma zastosowania jednak do czynności ściągania długów, w tym factoringu, usług doradztwa oraz usług w zakresie leasingu (art. 43 ust. 15 u.p.t.u.). Z przepisów tych wynika, ze zwolnieniu podlegają usługi udzielania pożyczek bez względu na podmiot świadczący te usługi (bank czy też inny podmiot). Zatem pożyczki udzielane przez Wnioskodawcę, podlegające pod podatek VAT, będą jednak z niego zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy udzielane przez niego pożyczki na rzecz jego komplementariusza sp. z o. o. stanowią czynność objętą zakresem podatku VAT, lecz zwolnioną z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko własne znajduje potwierdzenie w interpretacjach Ministra Finansów i orzecznictwie sądów administracyjnych wydanych w zbliżonych stanach faktycznych. Wnioskodawca w pełni podziela argumentację przedstawioną w cytowanych niżej interpretacjach i wyrokach.

• W interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 2 kwietnia 2012 roku (sygn. IPTPP2/443-50/12-2/PR) czytamy: ?Obecnie w związku z profilem swojej działalności Wnioskodawca udziela pożyczek innym podmiotom gospodarczym (zarówno z grupy) jak również osobom fizycznym. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi udzielania pożyczek mają charakter odpłatny (w formie odsetek od pożyczek). Ww. czynności Wnioskodawca zamierza wykonywać także w przyszłości. Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż w zakresie wykonywania przedmiotowych czynności Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

  Czynność udzielania przez Wnioskodawcę pożyczek należy uznać za świadczenie usług, zgodnie z cyt. art. 8 ust. 1 ustawy. Bowiem udzielanie pożyczek przez Wnioskodawcę jest czynnością mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług. Tym samym przedmiotowa usługa udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę jest zwolniona od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy?.
  

• W interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 26 kwietnia 2012 roku (sygn. IPTPP1/443-111/12-2/MW) stwierdzono: ?Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony stan sprawy należy stwierdzić, iż czynność udzielania przez Wnioskodawcę oprocentowanych pożyczek stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, na podstawie, art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi jednak na fakt, że przedmiotowa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?.
  

• Bez znaczenia dla opodatkowania udzielanych przez Wnioskodawcę pożyczek pozostaje fakt, że pożyczkobiorcą jest komplementariusz spółki. Słusznie stwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 19 kwietnia 2012 roku (sygn. IPPP1/443-158/12-4/IGo): ?Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż przedmiotowa usługa udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę na rzecz spółek powiązanych korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe?.
  

• W wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 roku w sprawie Empresa de Desenvolvimento Mineiro (sygn. C - 77/01) Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że coroczne udzielanie pożyczek przez spółkę holdingową spółkom, w których posiada udziały oraz dokonywanie lokat w depozytach bankowych lub papierach wartościowych, takich jak bony skarbowe lub certyfikaty depozytowe stanowi działalność gospodarczą prowadzoną przez podatnika występującego w takim charakterze w rozumieniu art. 2 pkt 1 oraz art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy VAT. Transakcje te jednak są zwolnione z VAT na podstawie art. 13 część B lit. d pkt 1 i 5 VI Dyrektywy. Powyższa interpretacja zachowuje swoją aktualność także na gruncie Dyrektywy 2006/112/WE.
  

• W konkluzji wyroku z dnia 30 czerwca 2009 roku (sygn. I FSK 903/08) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził: ?Udzielanie przez podatnika pożyczek spółkom, w których posiada udziały (...) stanowi działalność gospodarczą prowadzoną przez podatnika występującego w takim charakterze w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. z 2004 r. i jako świadczenie usług finansowych kwalifikowanych w ramach grupowania 65.22.10-00.90 ?Usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym? (PKWiU z 1997 r.), na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 3 do załącznika nr 4 do u.p.t.u. z 2004 r., korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, a jeżeli ma charakter czynności dokonywanych sporadycznie - na podstawie art. 90 ust. 6 u.p.t.u. z 2004 r. nie wlicza się ich do obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 u.p.t.u. z 2004 r.? Obecnie zwolnienie z podatku pożyczek uregulowane jest w art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W oparciu o art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? na mocy ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia ?zamiar?. Zgodnie z definicją zawartą we ?Współczesnym słowniku języka polskiego? (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.), ?zamiar? oznacza ?intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć?. Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc, rok), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie w ramach działalności producenta, handlowca lub usługodawcy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a także zwolnień od podatku VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwolnione są od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37?41 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Zgodnie z zapisem art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13 nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Powyższe regulacje stanowią implementację do krajowego porządku prawnego zapisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.). Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady, Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca będącym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi podstawową działalność w zakresie sprzedaży materiałów eksploatacyjnych do przemysłowych drukarek atramentowych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca udziela sporadycznie oprocentowanych pożyczek na rzecz swojego komplementariusza. W 2011 roku Wnioskodawca uruchomił cztery transze pożyczki (spłata w dwóch ratach na koniec 2011 roku i na początku 2012 r.). W kwietniu 2012 roku została uruchomiona kolejna transza pożyczki. W przyszłości planowane jest udzielenie kolejnych pożyczek, ale na chwilę obecną nie jest znany termin ich udzielenia oraz kwota.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów prawa oraz opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż przedmiotowa usługa udzielenia pożyczek na rzecz swojego komplementariusza w oparciu o art. 5 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jednocześnie korzysta ze zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług udzielania pożyczek. Natomiast dla wniosku w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług udzielania pożyczek wydana została odrębna interpretacja indywidualna nr IPTPP2/443-561/12-3/PR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.