W zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymanym odszkodowaniem z tytułu wywłaszczenia udziału (...)

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymanym odszkodowaniem z tytułu wywłaszczenia udziału w nieruchomości na rzecz gminy.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 października 2013 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 15 grudnia 2007 r. Wnioskodawczyni nabyła razem z bratem aktem notarialnym nieruchomość rolną ? sad o powierzchni 5,3015 ha (po 1/2 udziału) dz. nr 346/1 w ?. W momencie zakupu przedmiotowa działka rolna objęta była planem miejscowym z podstawowym przeznaczeniem pod mieszkalnictwo jednorodzinne, realizowane w formie zabudowy wolnostojącej, zbliźniaczonej z urządzeniami towarzyszącymi. Nabycie nieruchomości nastąpiło w celu uprawy sadu oraz dywersyfikacji majątku osobistego. W 2011 r. Zainteresowana wystąpiła z bratem o podział nieruchomości zgodnie z obowiązującym planem miejscowym. Decyzją administracyjną nr ? z dnia 05.08.2011 r. Urzędu Gminy ? działka została podzielona na 51 działek. W przedmiotowej Decyzji występuje zapis ?Wyznaczone zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działki o nr 346/56 i 346/57 o łącznej powierzchni 0,2013 ha będą stanowiły poszerzenie dróg publicznych ? gminnych (ew. nr dz. 345, 189). Zgodnie z art. 98 wspomnianej ustawy (ustawa o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpień 1997 r. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), wydzielone działki pod drogi publiczne lub poszerzenie istniejących dróg publicznych przechodzą z mocy prawa na własność gminy z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna. Za działki gruntu oznaczone nr 346/56 i 346/57 przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem a właściwym organem. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasady i trybu obowiązującego przy wywłaszczeniu nieruchomości?.

Na podstawie przytoczonego zapisu Gmina dokonała w lipcu 2013 r. sformalizowania przejęcia przedmiotowych działek i złożyła wniosek o wpis własności w księgach wieczystych. Postanowieniem Sądu Rejonowego w ? działki nr 346/56 i 346/57 stały się własnością Gminy. Po otrzymaniu zaktualizowanego odpisu z Ksiąg Wieczystych brat Wnioskodawczyni wystąpił z podaniem do Urzędu Gminy o wykonanie operatu szacunkowego przejętych nieruchomości. Po dokonaniu wyceny nieruchomości Zainteresowana z bratem będą wnioskować o wypłatę odszkodowania.

Wnioskodawczyni nadmieniła, że nie prowadziła i nie prowadzi aktualnie działalności gospodarczej (brat aktualnie prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną VAT jako osoba fizyczna, w wpisie do ewidencji działalności gospodarczej figuruje PKD 68.10.Z ? Kupno i sprzedaż nieruchomości na rachunek własny). Nabyta nieruchomość w 1/2 części wspólnej stanowi majątek osobisty ? prywatny Wnioskodawczyni (brata również). Zainteresowana nie podejmowała w przeszłości (brat również) sprzedaży działek. Podjęła (z bratem) działania związane z realizacją inwestycji własnych na działkach: 346/15, 346/16, 346/17, 346/18, 346/24, polegające na opracowaniu dokumentacji projektowej budynków oraz wystąpili do dostawców mediów o przyłączenie przedmiotowych działek do sieci elektrycznej i gazowej (sieci te w przypadku realizacji stanowią własność dostawców mediów i będą wykonane ich kosztem i staraniem).

Pozostałe działki w dalszym ciągu mają charakter rolny i prowadzona jest uprawa sadu. W 2008 r. jeszcze niepodzielona działka pierwotna nr 346/1 była jeden raz dzierżawiona (dzierżawa trwała 1 rok, co nie można uznać jako działalność częstotliwą i opodatkowana była podatkiem ryczałtowym ? bez VAT). Wnioskodawczyni nie czyniła (brat również) żadnych nakładów w celu przysposobienia wydzielonych działek, poza działkami na których podjęła realizację (razem z bratem) inwestycji własnej (46/15, 346/16, 346/17, 346/18, 346/24). Zainteresowana nie dokonywała (brat również) działalności marketingowej związanej z potencjalną sprzedażą działek. Nie zamierza (brat również) na dzień dzisiejszy prowadzić aktywnej działalności związanej z obrotem działkami powstałymi z podziału. Nie wyklucza to jednostkowej okazjonalnej sprzedaży działek stanowiących w 1/2 części majątek osobisty Wnioskodawczyni (i brata).

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że:

1. nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
2. nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami;
3. wytworzone produkty rolne konsumuje we własnym zakresie, więc w świetle art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (?rolniku ryczałtowym ? rozumie się przez to rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych?) Zainteresowana nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, a tym bardziej rolnika obowiązanego do prowadzenia ksiąg rachunkowych;
4. na pytanie o treści: ?Czy dla działek nr 346/56 i 346/57 został ustanowiony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego??, Wnioskodawczyni odpowiedziała: ?Tak?;
5. w odpowiedzi na pytanie tut. Organu: ?Jakie jest przeznaczenie ww. działek będących przedmiotem wywłaszczenia zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego??, Zainteresowana wskazała: ?Działki 346/56 i 346/57 o łącznej powierzchni 0,2013 ha stanowią poszerzenie dróg publicznych ? gminnych (ew. nr dz. 345, 189)?.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość odszkodowania pieniężnego, które będzie wypłacone Wnioskodawczyni z tytułu przejęcia działek o nr 346/56 i 346/57 pod poszerzenie drogi publicznej przez Gminę, na mocy decyzji administracyjnej, podlega podatkowi od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przejęcie działek przez Gminę na mocy decyzji administracyjnej i wypłaty z tego tytułu odszkodowania nie można uznać za formę prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej w świetle ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowa operacja wystąpiła z mocy Ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.), jest działaniem jednostkowym, nie ma znamion częstotliwości, dokonana została na majątku osobistym Zainteresowanej, nie podejmowane były ze strony Wnioskodawczyni działania promocyjne. Oszacowana przez biegłego, powołanego z urzędu, wartość odszkodowania i wypłata przez Gminę tej kwoty stanowić będzie realne zadośćuczynienie w uszczerbku majątku osobistego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Z powyższego przepisu wynika, iż przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa). W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną ? objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Ponadto zaznaczyć należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 cytowanego Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli, na podstawie art. 199 ww. Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 687), ustawa określa zasady i warunki przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 260), zwanych dalej ?drogami?, a także organy właściwe w tych sprawach.

Art. 11a ust. 1 ww. ustawy stanowi, że wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z art. 11f ust. 1 pkt 6 powołanej powyżej ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a ww. ustawy).

Zgodnie zaś z art. 12 ust. 4b powołanej powyżej ustawy, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (art. 12 ust. 4f ww. ustawy).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że przeniesienie własności nieruchomości na rzecz właściwej jednostki samorządu terytorialnego za odszkodowaniem, co do zasady stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Jednakże należy mieć na uwadze, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak bowiem stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż podstawowym kryterium dla opodatkowania dostawy towarów, w tym przypadku nieruchomości gruntowych, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Ponadto, z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Skutkiem powyższego status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji dostawy nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczy. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania dostawy gruntów w zamian za odszkodowanie podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca czy usługodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy, jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180 i C-181, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu zatem ? dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności ? konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 Kodeksu cywilnego, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 ustawy Kodeks cywilny uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (?) (Edward Gniewek ?Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni niebędąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w dniu 15 grudnia 2007 r. nabyła razem z bratem aktem notarialnym nieruchomość rolną ? sad o powierzchni 5,3015 ha (po 1/2 udziału) dz. nr 346/1 w ?. W momencie zakupu przedmiotowa działka rolna objęta była planem miejscowym z podstawowym przeznaczeniem pod mieszkalnictwo jednorodzinne, realizowane w formie zabudowy wolnostojącej. Nabycie nieruchomości nastąpiło w celu uprawy sadu oraz dywersyfikacji majątku osobistego. W 2011 r. Zainteresowana wystąpiła z bratem o podział nieruchomości zgodnie z obowiązującym planem miejscowym. Decyzją administracyjną Urzędu Gminy z dnia 5 sierpnia 2011 r. działka została podzielona na 51 działek. Zgodnie z przedmiotową decyzją, wyznaczone według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki o nr 346/56 i 346/57 o łącznej powierzchni 0,2013 ha będą stanowiły poszerzenie dróg publicznych ? gminnych. W lipcu 2013 r. Gmina dokonała sformalizowania przejęcia przedmiotowych działek i złożyła wniosek o wpis własności w księgach wieczystych. Postanowieniem Sądu Rejonowego ww. działki nr 346/56 i 346/57 stały się własnością Gminy. Po otrzymaniu zaktualizowanego odpisu z Ksiąg Wieczystych brat Wnioskodawczyni wystąpił z podaniem do Urzędu Gminy o wykonanie operatu szacunkowego przejętych nieruchomości. Po dokonaniu wyceny nieruchomości Zainteresowana z bratem będą wnioskować o wypłatę odszkodowania.

Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi aktualnie działalności gospodarczej, w tym w zakresie obrotu nieruchomościami (brat aktualnie prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną VAT jako osoba fizyczna, we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej PKD 68.10.Z ? Kupno i sprzedaż nieruchomości na rachunek własny). Zainteresowana nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w świetle art. 2 pkt 19 ustawy. Nabyta nieruchomość w 1/2 części wspólnej stanowi majątek osobisty ? prywatny Wnioskodawczyni. Zainteresowana nie podejmowała w przeszłości sprzedaży działek. Podjęła działania związane z realizacją inwestycji własnych na działkach: 346/15, 346/16, 346/17, 346/18, 346/24, polegające na opracowaniu dokumentacji projektowej budynków oraz wystąpiła do dostawców mediów o przyłączenie przedmiotowych działek do sieci elektrycznej i gazowej. Pozostałe działki w dalszym ciągu mają charakter rolny i prowadzona jest uprawa sadu. W 2008 r. jeszcze niepodzielona działka pierwotna nr 346/1 była jeden raz dzierżawiona (dzierżawa trwała 1 rok, co nie można uznać jako działalność częstotliwą i opodatkowana była podatkiem ryczałtowym ? bez VAT). Wnioskodawczyni nie czyniła żadnych nakładów w celu przysposobienia wydzielonych działek, poza działkami na których podjęła realizację inwestycji własnej. Zainteresowana nie dokonywała działalności marketingowej związanej z potencjalną sprzedażą działek i nie zamierza na dzień dzisiejszy prowadzić aktywnej działalności związanej z obrotem działkami powstałymi z podziału. Nie wyklucza to jednostkowej okazjonalnej sprzedaży działek stanowiących w 1/2 części majątek osobisty Wnioskodawczyni. Działki będące przedmiotem zapytania stanowią, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, poszerzenie dróg publicznych ? gminnych.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że z okoliczności sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dokonując dostawy udziału w nieruchomościach o numerach 346/56 i 346/57 pod poszerzenie drogi publicznej w zamian za odszkodowanie, Zainteresowana nie będzie działała bowiem w charakterze handlowca. Z przedstawionych okoliczności wynika, iż Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Zainteresowana nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, a wytworzone produkty rolne konsumuje we własnym zakresie. Ponadto Wnioskodawczyni nie podejmowała jakichkolwiek czynności zmierzających do przygotowania przedmiotowych działek do zorganizowanej, handlowej sprzedaży. Zainteresowana nie dokonywała wcześniej sprzedaży innych nieruchomości niż wskazane we wniosku.

Zatem, Wnioskodawczyni, dokonując dostawy udziału w nieruchomościach gruntowych nr 346/56 i 346/57 w zamian za odszkodowanie, będzie korzystała z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie będzie stanowiło działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy. Wobec powyższego, Zainteresowana w związku z dostawą udziału w przedmiotowych nieruchomościach, nie będzie występowała w roli podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji dostawa udziału we własności działek nr 346/56 i 346/57 na rzecz Gminy w zamian za odszkodowanie nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując należy uznać, iż Wnioskodawczyni w wyniku dostawy udziału w przedmiotowych działkach pod poszerzenie drogi publicznej w zamian za odszkodowanie nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem dostawa udziału w tych nieruchomościach nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy wskazać, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współwłaściciela przedmiotowych działek (brata Wnioskodawczyni).

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawczynię. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.