Powstanie obowiązku podatkowego w związku ze zbyciem Centrum, w tym również wchodzących w ich skład (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2012 r. (data wpływu 14 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku ze zbyciem Centrum, w tym również wchodzących w ich skład gruntów, budynków i budowli? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku ze zbyciem Centrum, w tym również wchodzących w ich skład gruntów, budynków i budowli.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 lutego 2012 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego i kwestie związane z reprezentacją.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest niepubliczną szkołą wyższą działającą na podstawie ustawy z dnia 27.07.2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164 poz. 165 ze zm.), wpisaną do rejestru uczelni niepublicznych i związków uczelni niepublicznych prowadzonego przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego. Prowadzi kształcenie m.in. na studiach pierwszego i drugiego stopnia na kierunku Fizjoterapia. Dla potrzeb tego kształcenia wybudowane zostało Centrum (oddane do użytku 30.11.2004 r.) oraz Akademickie Centrum (oddane do użytku w częściach: stajnia: 31.12.2006 r., ujeżdżalnia 31.12.2007 r.). Oba Centra znajdują się w innej miejscowości niż siedziba Wnioskodawcy. Są wyodrębnione organizacyjnie. W skład Centrum wchodzą grunt, budynek oraz inne środki trwałe i wyposażenie. Na koniec 2011 r. budynek będzie zamortyzowany w 17,5%. Z kolei w skład Akademickiego Centrum wchodzą grunty, budynki: stajnia (zamortyzowana na koniec 2011 r. w 12,5%) i ujeżdżalnia (zamortyzowana w 10%), budowle: plac manewrowy (zamortyzowany w 27%) i ogrodzenie (zamortyzowane w 12,5%), a także środki transportu (zamortyzowane w 70%) i wyposażenie. Nadto w Akademickim Centrum znajduje się kilka koni stanowiących własność Wnioskodawcy. Pozostałe środki trwałe zamortyzowane są już w całości. Wydatki na nabycie wyposażenia zostały jednorazowo ujęte w ciężar kosztów uzyskania przychodów. W każdym z Centrów zatrudnieni są pracownicy odpowiedzialni za ich funkcjonowanie. Poza tym z każdy z Centrów współpracują osoby fizyczne na podstawie umów cywilnoprawnych. Usługi świadczone przez te osoby wykorzystywane są na potrzeby Centrów.

W związku ze zmianami zachodzącymi na rynku edukacyjnym Wnioskodawca zamierza zbyć zarówno Centrum jak i Akademickiego Centrum. Zbycie nastąpi w formie wniesienia wkładu niepieniężnego w zamian za udziały, do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącej m.in. niepubliczny zakład opieki zdrowotnej świadczący usługi w zakresie rehabilitacji, w tym również na podstawie umów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia. Drugą możliwością jest wydzierżawienie wskazanej spółce obu Centrów. Trzecią możliwością jest darowizna Centrów innej niepublicznej szkole wyższej, która prowadzi kształcenie m.in. na kierunkach Turystyka i rekreacja, Zdrowie publiczne, ratownictwo medyczne, a nadto ubiega się o uzyskanie uprawnień do kształcenia na kierunku Fizjoterapia. Funkcję założyciela Wnioskodawcy jak i uczelni, której mają być darowane zespoły majątkowe tworzące odpowiednio Centrum oraz Akademickie Centrum, jest ten sam podmiot. We wszystkich trzech przypadkach odpowiednia transakcja byłaby połączona z przejęciem pracowników w trybie art. 23 (1) Kodeksu pracy, tj. przejęciem w związku z przejściem zakładu pracy na nowego pracodawcę.

W piśmie z dnia 8 lutego 2012 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług. Jak zaznaczył, zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi wyodrębnioną całość organizacyjną i funkcjonalną. Zarówno Akademickie Centrum, jak i Centrum znajdują się w innej miejscowości niż siedziba Wnioskodawcy. O ich wyodrębnieniu świadczy też fakt, iż Centrum zostało wskazane bezpośrednio w statucie, jako jednostka organizacyjna uczelni o charakterze pomocniczym. Potwierdza to Regulamin Organizacyjny zarządzeniem rektora z dnia 14 maja 2010 r. Z kolei Akademickie Centrum działa w ramach Centrum (nie jest odrębną jednostką). W ramach kształcenia studentów (nauki praktycznej) świadczy działalność w zakresie hipoterapii oraz jazdy konnej. Skutkiem takiego rozwiązania organizacyjnego jest również wyodrębnienie przychodów i kosztów działalności Centrum (w tym Akademickiego Centrum) na odrębnych kontach księgowych. Pozwala to ustalić wynik finansowy Centrum. Przedmiotem planowanych działań (zbycia) ma być całość składników majątkowych Centrum i Akademickiego Centrum.

Do dnia 31.12.2011 r. składniki majątkowe tworzące Centrum i Akademickie Centrum były nieprzerwalnie wykorzystywane przez Uczelnię. Od dnia 01.01.2012 r. zostały oddane w najem spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, która prowadzi działalność komercyjną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

Czy zbycie Centrum i Akademickiego Centrum, w tym również wchodzących w ich skład gruntów, budynków i budowli, spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przepisów ustawy nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawiera art. 2 pkt 27e tej ustawy stanowiąc, że jest to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, i który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Definicja ta wymaga dla uznania za część przedsiębiorstwa połączenia składników majątkowych i niemajątkowych, a także zobowiązań oraz ich wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego.

Wskazana regulacja wyłączająca spod opodatkowania transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części oparta jest na art. 5 (8) Szóstej Dyrektywy zastąpionym przez art. 19 Dyrektywy 112/2006. Jak wynika z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (np. w wyroku z 27.11.2008 r. sygn. akt C-497/01), państwo, które zdecydowało się na implementację wskazanych przepisów nie może ograniczać jego zakresu, co oznacza, że ma wybór jedynie w odniesieniu do decyzji, czy implementować przepis, czy też nie. Jeśli jednak podejmie decyzję o implementacji, to musi przepisowi krajowemu nadać zakres odpowiadający postanowieniom Dyrektywy. W tym kontekście należy zwrócić uwagę, że w swoich orzeczeniach ETS przyjął, iż wskazane rozwiązanie ma za zadanie umożliwić państwom członkowskim ułatwienie przekazywania przedsiębiorstw lub części przedsiębiorstw, poprzez uproszczenie tych transakcji i unikanie naruszenia płynności finansowej nabywcy nadmiernym obciążeniem podatkowym, które i tak odzyskałby on następnie poprzez odliczenie naliczonego podatku VAT (zob. wyrok ETS z 27.11.2003 r. w sprawie Zita Modes - C-497/01). Ponadto Trybunał orzekł, że w świetle owego celu pojęcie ?przekazanie (...) całości lub części aktywów? należy interpretować w taki sposób, iż obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą (zob. powołany wyżej wyrok w sprawie Zita Modes, czy też wyrok z dn. 10.11.2011 r. w sprawie C-444/10). Zdaniem ETS stwierdzenie, że nastąpiło zbycie części przedsiębiorstwa wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Jest to przy tym warunek jedyny. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej (zob. wyrok w sprawie C-444/10).

Jak wynika z przedstawionych przepisów Dyrektywy oraz orzecznictwa ETS, dla wyłączenia z opodatkowania zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie jest konieczne ani wyodrębnienie finansowe, ani też przeniesienie zobowiązań, ponieważ żaden z tych elementów nie jest konieczny, aby zespół składników pozwalał na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Oznacza to również, że wskazany art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług jest niezgodny z przepisem art. 19 Dyrektywy 112/2006. W tym stanie rzeczy należy ocenić przedmiotowy stan faktyczny z uwzględnieniem regulacji wspólnotowych. W tym kontekście trzeba uznać, że zespół składników majątkowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę jako Centrum oraz Akademickiego Centrum stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a jego zbycie nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego (będzie objęte wyłączeniem, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Gdyby nawet przyjąć, że Centrum i Akademickie Centrum nie będą stanowić zorganizowanych części przedsiębiorstwa, to należy rozważyć, czy ich zbycie, a dokładniej, zbycie składników majątkowych, które wchodzą w ich skład będzie korzystało ze zwolnień, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Pierwszy ze wskazanych przepisów reguluje zwolnienie z podatku dostawy towarów używanych, o ile podatnikowi dokonującemu ich dostawy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez ?towary używane? rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2). Ponieważ Wnioskodawca świadczy prawie wyłącznie usługi zwolnione z podatku (art. 43 ust. 1 pkt 26) w związku z tym nie ma prawa do rozliczenia podatku naliczonego (art. 86 ust. 1 ustawy). Ruchomości wchodzące w skład Centrum i Akademickiego Centrum zostały nabyte przed ponad 6 miesiącami. Spełnione zostały w tym przypadku warunki zwolnienia.

Jeżeli chodzi o zwolnienie dostawy budynków i budowli, to kwestie te reguluje art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z pierwszym ze wskazanych przepisów zwolniona jest dostawa budynków i budowli z wyjątkiem przypadków, kiedy dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14. Zgodnie z tym przepisem przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu. Objęte pytaniem budynki i budowle zostały wybudowane przez Wnioskodawcę i są przez niego użytkowane. Nie były więc przedmiotem czynności opodatkowanych. Pierwsze zasiedlenie nastąpi więc dopiero w momencie ich zbycia. Nie były również przedmiotem ulepszenia. Wobec tego zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 nie znajdzie do nich zastosowania. Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a zwolnieniem objęta jest dostawa budynków i budowli, do których nie stosuje się zwolnienia określonego w pkt 10 pod warunkiem, że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie. Jak wskazano wyżej, Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego ze względu na fakt, iż wykonuje prawie wyłącznie działalność zwolnioną (udział działalności opodatkowanej nie przekracza 2%), wobec czego nie miał prawa rozliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca wykorzystuje przedmiotowe budynki i budowle na potrzeby własnej działalności, nie może więc znaleźć zastosowania art. 43 ust. 7a wyłączający zwolnienie ze względu na wykorzystywanie przez podatnika budynków i budowli na potrzeby działalności opodatkowanej. W tym stanie rzeczy dostawa opisanych budynków i budowli objęta będzie zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, o ile nie znalazłoby zastosowania wyłączenie określone w art. 6 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić. że dostawa wskazanych budynków i budowli nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie ?transakcja zbycia? należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu ?dostawa towarów? w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. ?zbycie? obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zatem przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego jest transakcją zbycia w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu ?przedsiębiorstwo?. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia ?przedsiębiorstwo? wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jest więc to, aby zbycie obejmowało zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

• składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

• zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww.
  zadania gospodarcze.
  
  

Zaznaczyć należy, iż definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług. Jest niepubliczną szkoła wyższą działającą na podstawie ustawy z dnia 27.07.2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym, wpisaną do rejestru uczelni niepublicznych i związków uczelni niepublicznych prowadzonego przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego. Prowadzi kształcenie m.in. na studiach pierwszego i drugiego stopnia na kierunku Fizjoterapia. Dla potrzeb tego kształcenia wybudowane zostało Centrum (oddane do użytku 30.11.2004 r.) oraz Akademickie Centrum (oddane do użytku w częściach: stajnia: 31.12.2006 r., ujeżdżalnia 31.12.2007 r.). Oba Centra znajdują się w innej miejscowości niż siedziba Wnioskodawcy. Są wyodrębnione organizacyjnie. W skład Centrum wchodzą grunt, budynek oraz inne środki trwałe i wyposażenie. Z kolei w skład Akademickiego Centrum wchodzą grunty, budynki: stajnia i ujeżdżalnia, budowle: plac manewrowy i ogrodzenie, a także środki transportu i wyposażenie. Nadto w Akademickim Centrum znajduje się kilka koni stanowiących własność Wnioskodawcy. W każdym z Centrów zatrudnieni są pracownicy odpowiedzialni za ich funkcjonowanie. Poza tym z każdy z Centrów współpracują osoby fizyczne na podstawie umów cywilnoprawnych. Usługi świadczone przez te osoby wykorzystywane są na potrzeby Centrów.

W związku ze zmianami zachodzącymi na rynku edukacyjnym Wnioskodawca zamierza zbyć zarówno Centrum jak i Akademickie Centrum. Zbycie nastąpi w formie wniesienia wkładu niepieniężnego w zamian za udziały, do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącej m.in. niepubliczny zakład opieki zdrowotnej świadczący usługi w zakresie rehabilitacji, w tym również na podstawie umów zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia. Drugą możliwością jest wydzierżawienie wskazanej spółce obu Centrów. Trzecią możliwością jest darowizna Centrów innej niepublicznej szkole wyższej, która prowadzi kształcenie m.in. na kierunkach Turystyka i rekreacja, Zdrowie publiczne, Ratownictwo medyczne, a nadto ubiega się o uzyskanie uprawnień do kształcenia na kierunku Fizjoterapia. Funkcję założyciela Wnioskodawcy jak i uczelni, której mają być darowane zespoły majątkowe tworzące odpowiednio Centrum oraz Akademickie Centrum, jest ten sam podmiot. We wszystkich trzech przypadkach odpowiednia transakcja byłaby połączona z przejęciem pracowników w trybie art. 23 (1) Kodeksu pracy, tj. przejęciem w związku z przejściem zakładu pracy na nowego pracodawcę.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi wyodrębnioną całość organizacyjną i funkcjonalną. O wyodrębnieniu świadczy fakt, iż Centrum zostało wskazane bezpośrednio w statucie, jako jednostka organizacyjna uczelni o charakterze pomocniczym. Z kolei Akademickie Centrum działa w ramach Centrum (nie jest odrębną jednostką). W ramach kształcenia studentów (nauki praktycznej) świadczy działalność w zakresie hipoterapii oraz jazdy konnej. Skutkiem takiego rozwiązania organizacyjnego jest również wyodrębnienie przychodów i kosztów działalności Centrum (w tym Akademickiego Centrum) na odrębnych kontach księgowych. Pozwala to ustalić wynik finansowy Centrum. Przedmiotem planowanych działań (zbycia) ma być całość składników majątkowych Centrum i Akademickiego Centrum.

Do dnia 31.12.2011 r. składniki majątkowe tworzące Centrum i Akademickie Centrum były nieprzerwalnie wykorzystywane przez Uczelnię. Od dnia 01.01.2012 r. zostały oddane w najem spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, która prowadzi działalność komercyjną.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku gdy, Centrum, w tym Akademickie Centrum, o którym mowa we wniosku, stanowi zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wydzielony w sposób organizacyjny, finansowy i funkcjonalny, w tym zobowiązania (o ile będą występować), to zespół ten stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji zbycie Centrum, w tym Akademickiego Centrum (poprzez wniesienie wkładu niepieniężnego w zamian za udziały do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub darowiznę), nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy. Tym samym czynność ta nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż w związku z okolicznością, iż zakres pytania Wnioskodawcy dotyczy wyłącznie obowiązku podatkowego w przypadku zbycia Centrum, w tym Akademickiego Centrum, to niniejsza interpretacja odnosi się do skutków podatkowych wniesienia wkładu niepieniężnego w zamian za udziały do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub darowizny. Przedmiotem interpretacji nie jest natomiast kwestia dotycząca skutków podatkowych w zakresie ewentualnej dzierżawy, gdyż nie stanowi ona formy zbycia.

W związku z powyższym mając na uwadze fakt, iż Wnioskodawca wskazał, że w przedmiotowej sprawie będzie miał zastosowanie art. 6 ust. 1 ustawy, to stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje ponadto, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego, w szczególności na informacji, iż przedstawiony we wniosku zespół składników został wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, iż powoływanie się przez Wnioskodawcę na orzecznictwo sądowe nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując orzecznictwa sądowego jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Końcowo nadmienia się, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.