Czy kwota doładowania karty, która tylko przepływa przez Wnioskodawcy rachunek bankowy jest jego obrotem (...)

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2012 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania kwoty doładowania prepaidowej karty płatniczej za obrót.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem wg daty nadania z dnia 19 grudnia 2012 r. poprzez doprecyzowanie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, sformułowanie pytania oraz przedstawienie własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie wg daty nadania z dnia 19 grudnia 2012 r.).

Spółka (Wnioskodawca) zamierza przeprowadzić kampanię polegającą na oferowaniu lokalom gastronomicznym udziału w programie partnerskim ???. Spółka zamierza zakupić karty prepaidowe od ich wystawcy (bank ?), a następnie przekazać je w depozyt lokalom gastronomicznym, które zdecydują się uczestniczyć w programie. Lokale gastronomiczne będą oferować zakup kart swoim klientom. Na zakup karty będzie składać się kwota opłaty za kartę oraz kwota jej pierwszego doładowania. Kwota doładowania będzie mogła być w przyszłości wykorzystana przez klientów do zapłaty za usługi gastronomiczne w różnych lokalach. W momencie zakupu, karta zostanie zasilona kwotą doładowania, która zależy od rodzaju zakupionej karty. Kwota doładowania będzie obciążać rachunek bankowy Wnioskodawcy przeznaczony tylko i wyłącznie na realizację natychmiastowych doładowań.

Spółka wystawi dla restauracji fakturę sprzedaży na kwotę równą opłacie za sprzedaną kartę, natomiast restauracja obciąży Wnioskodawcę kwotą za pośrednictwo w sprzedaży kart, wystawiając dla Spółki fakturę VAT. Restauracja przekaże na rachunek Wnioskodawcy kwotę równą opłacie za sprzedaną kartę pomniejszoną o należną prowizję (kompensata wzajemnych rozrachunków na podstawie podpisanej umowy i wystawionych faktur VAT).

Oprócz powyższej kwoty restauracja przekaże na wyodrębniony rachunek Spółki, kwotę pierwszego doładowania karty, którą wcześniej otrzymała od osoby, która zakupiła kartę. Do każdej sprzedanej karty będzie założony i przypisany w banku odrębny rachunek bankowy, który należeć będzie do osoby, która zakupiła kartę (karta na okaziciela). Rachunek karty zostanie uznany kwotą pierwszego doładowania, w którym będzie pośredniczył Wnioskodawca. Tym samym Spółka będzie musiała wcześniej zaangażować swoje środki pieniężne na doładowanie kart, po czym otrzyma ich zwrot od lokali gastronomicznych pośredniczących w operacji sprzedaży i doładowania kart.

Wnioskodawca zamierza zgłosić się do podatku VAT przed rozpoczęciem sprzedaży kart, tym samym w dniu rozpoczęcia przedmiotowej kampanii będzie czynnym podatnikiem VAT.

Nadto Spółka wskazała, iż cena nabycia karty od banku przez Wnioskodawcę będzie obejmowała tylko koszt jej produkcji. Wystawca karty wystawi dla Wnioskodawcy fakturę VAT za zakupione karty. Osoba nabywająca kartę (klient lokali gastronomicznych) będzie uprawniona do zniżki za zakupione usługi gastronomiczne w lokalach, które przystąpią (podpiszą umowę z Wnioskodawcą) do programu partnerskiego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie wg daty nadania z dnia 19 grudnia 2012 r.).

Czy kwota doładowania karty, która tylko przepływa przez Wnioskodawcy rachunek bankowy jest jego obrotem i czy stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie wg daty nadania z dnia 19 grudnia 2012 r.), zwrot kwoty wcześniej dokonanego doładowania nie jest obrotem stanowiącym podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Za odpłatne świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 2 pkt 2, należy również rozumieć nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Powołane regulacje wskazują, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi według ustawy jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika ? nie będące dostawą towarów ? na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z kolei zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza przeprowadzić kampanię polegającą na oferowaniu lokalom gastronomicznym udziału w programie partnerskim ???. Spółka zamierza zgłosić się do podatku VAT przed rozpoczęciem sprzedaży kart, tym samym w dniu rozpoczęcia przedmiotowej kampanii będzie czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany zamierza zakupić karty prepaidowe od ich wystawcy (banku), a następnie przekazać je w depozyt lokalom gastronomicznym, które zdecydują się uczestniczyć w programie. Lokale gastronomiczne będą oferować zakup kart swoim klientom. Na zakup karty będzie składać się kwota opłaty za kartę oraz kwota jej pierwszego doładowania. Kwota doładowania będzie mogła być w przyszłości wykorzystana przez klientów do zapłaty za usługi gastronomiczne w różnych lokalach. W momencie zakupu, karta zostanie zasilona kwotą doładowania, która zależy od rodzaju zakupionej karty. Kwota doładowania będzie obciążać rachunek bankowy Wnioskodawcy przeznaczony tylko i wyłącznie na realizację natychmiastowych doładowań. Zainteresowany wystawi dla restauracji fakturę sprzedaży na kwotę równą opłacie za sprzedaną kartę, natomiast restauracja obciąży Wnioskodawcę kwotą za pośrednictwo w sprzedaży kart, wystawiając dla Spółki fakturę VAT. Restauracja przekaże na rachunek Wnioskodawcy kwotę równą opłacie za sprzedaną kartę pomniejszoną o należną prowizję (kompensata wzajemnych rozrachunków na podstawie podpisanej umowy i wystawionych faktur VAT).

Oprócz powyższej kwoty restauracja przekaże na wyodrębniony rachunek Spółki, kwotę pierwszego doładowania karty, którą wcześniej otrzymała od osoby, która zakupiła kartę. Do każdej sprzedanej karty będzie założony i przypisany w banku odrębny rachunek bankowy, który należeć będzie do osoby, która zakupiła kartę (karta na okaziciela). Rachunek karty zostanie uznany kwotą pierwszego doładowania, w którym będzie pośredniczył Wnioskodawca. Tym samym Spółka będzie musiała wcześniej zaangażować swoje środki pieniężne na doładowanie kart, po czym otrzyma ich zwrot od lokali gastronomicznych pośredniczących w operacji sprzedaży i doładowania kart.

Nadto Zainteresowany wskazał, iż cena nabycia karty od banku przez Wnioskodawcę będzie obejmowała tylko koszt jej produkcji. Wystawca karty wystawi dla Wnioskodawcy fakturę VAT za zakupione karty. Osoba nabywająca kartę (klient lokali gastronomicznych) będzie uprawniona do zniżki za zakupione usługi gastronomiczne w lokalach, które przystąpią (podpiszą umowę z Wnioskodawcą) do programu partnerskiego.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że kwota doładowania prepaidowej karty płatniczej nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy wynagrodzenia za świadczoną usługę, gdyż środkami tymi dysponować będzie właściciel karty. W związku z tym kwota doładowania ww. karty nie będzie wchodziła do podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług, a zatem nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy obrotu w myśl uregulowania określonego w art. 29 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.