W zakresie udokumentowania dostawy działki nr 198/2 w zamian za odszkodowanie, w tym stawki podatku (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2013 r. (data wpływu 6 lutego 2013 r.) uzupełnionym pismami z dnia 17 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.) oraz 25 kwietnia 2013 r. (data wpływu 29 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania dostawy działki nr 198/2 w zamian za odszkodowanie, w tym stawki podatku VAT oraz podstawy opodatkowania ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania dostawy działki nr 198/2 w zamian za odszkodowanie, w tym stawki podatku VAT, podstawy opodatkowania oraz zastosowania zwolnienia z opodatkowania dla dostawy działki nr 198/3 wraz z posadowionym na niej ogrodzeniem w zamian za odszkodowanie.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 17 kwietnia 2013 r. i 25 kwietnia 2013 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz o kwestie związane z reprezentacją.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny (sformułowany w uzupełnieniu wniosku).

Sp. z o.o. (Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jest właścicielem gruntów z zabudowaniami, nabytych 28 maja 1997 r. - Akt notarialny Repertorium, na których obszarze zaplanowano drogi publiczne. Pod drogę publiczną położoną w Gminie X (decyzja Starosty z dnia 2.09.2009 r. nr ?) została zajęta działka nr 198/2 o powierzchni 0,0164 ha wyceniona przez rzeczoznawcę na kwotę 27.060,00 zł. Działka ta jest niezabudowana, z przeznaczeniem według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ? droga. Dla działki 198/2 nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Spółce zostało przyznane odszkodowanie (decyzja z dnia 15.03.2012 r.) na działkę nr 199/10 o powierzchni 0,0216 ha, stanowiącą własność Gminy X oznaczoną w ewidencji gruntów symbolem R (grunty orne) i zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem podstawowym gruntów pod zabudowę przemysłową z obiektami towarzyszącymi.

Na rozprawie administracyjnej uzgodniono, iż za wywłaszczoną działkę nr 198/2 na rzecz Wnioskodawcy zostanie przyznana działka zamienna nr 199/10 wyceniona na 45.600,00 zł. Nieruchomość zamienna posiada większą powierzchnię, stąd Spółka została zobowiązana do dopłaty w kwocie 8.580,00 zł, różnica - 9.960,00 zł.

Dnia 7.01.2013 r. Gmina wystawiła fakturę VAT nr ?, w której uznała Wnioskodawcę za: ?Przeniesienie prawa własności. Działka ? 198/2 w zamian za odszkodowanie nr decyzji Starosta

• netto 22.000,00 - VAT 5.060,00 - butto 27.060,00
  

• netto 6.975,61 - VAT 1.604.39 - brutto 8.580,00
  

Razem: netto 28.975,61 - VAT 6.664,39 - brutto 35.640,00?

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak powinna być udokumentowana dostawa działki 198/2? (oznaczone w treści wniosku ORD-IN jako pytanie nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa działki 198/2 powinna zostać udokumentowana przez Spółkę fakturą VAT w kwocie 27.060,00 zł brutto, stawka VAT podstawowa ? 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Z powyższego przepisu wynika, iż przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa). W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną - objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Ponadto zaznaczyć należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż ? co do zasady ? opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową ? zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną ? zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.), ustawa określa zasady i warunki przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.), zwanych dalej ?drogami?, a także organy właściwe w tych sprawach.

Art. 11a ust. 1 ww. ustawy stanowi, że wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z art. 11f ust. 1 pkt 6 powołanej powyżej ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 12 ust. 4 cytowanej ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a ww. ustawy).

Zgodnie zaś z art. 12 ust. 4b powołanej ustawy, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (art. 12 ust. 4f ww. ustawy).

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy wynika, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w przepisach ustawy obowiązujących do dnia 31 marca 2013 r., jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu.

Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 powołanej powyżej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

Tym samym, o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak wynika z przytoczonego powyżej przepisu podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług.

Odnosząc się do natomiast podstawy opodatkowania dla transakcji dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na mocy art. 29 ust. 3 ustawy, jeżeli należność jest określona w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku.

Według art. 2 pkt 27b lit. a ustawy, przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się w odniesieniu do towarów ? kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97 poz. 1050 ze zm.), cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Z powyższych regulacji wynika, że kwotę należną (zapłatę), stanowi korzyść majątkowa, jaką podatnik uzyska lub ma uzyskać, w związku z wykonaniem czynności opodatkowanej. Zasada ta ma również zastosowanie do transakcji, w ramach których zapłata dokonywana przez nabywcę towaru bądź usługi ma charakter mieszany, tj. jedna jej część realizowana jest w formie pieniężnej, zaś druga ma charakter świadczenia w naturze, czy też transakcji w których odpłatność przybiera formę rzeczową.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest właścicielem gruntów z zabudowaniami, nabytych 28 maja 1997 r., na których obszarze zaplanowano drogi publiczne. Pod drogę publiczną została zajęta działka nr 198/2 o powierzchni 0,0164 ha wyceniona przez rzeczoznawcę na kwotę 27.060,00 zł. Działka ta jest niezabudowana, z przeznaczeniem według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ? droga. Dla działki 198/2 nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Decyzją z dnia 15.03.2012 r. Spółce zostało przyznane odszkodowanie na działkę nr 199/10 o powierzchni 0,0216 ha, stanowiącą własność Gminy. Na rozprawie administracyjnej uzgodniono, iż za wywłaszczoną działkę nr 198/2 na rzecz Wnioskodawcy zostanie przyznana działka zamienna nr 199/10 wyceniona na 45.600,00 zł. Nieruchomość zamienna posiada większą powierzchnię, stąd Spółka została zobowiązana do dopłaty w kwocie 8.580,00 zł. Dnia 7.01.2013 r. Gmina wystawiła fakturę VAT, w której uznała Wnioskodawcę za:

?Przeniesienie prawa własności. Działka ? 198/2 w zamian za odszkodowanie nr decyzji Starosta

• netto 22.000,00 - VAT 5.060,00 - brutto 27.060,00
  

• netto 6.975,61 - VAT 1.604.39 - brutto 8.580,00
  

Razem: netto 28.975,61 - VAT 6.664,39 - brutto 35.640,00?

Odnosząc się zatem do przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa, należy wskazać, że Zainteresowany dokonując przedmiotowej dostawy działki niezabudowanej nr 198/2, winien ją udokumentować fakturą. Przy czym, skoro ww. działka niezabudowana zgodnie z zapisami w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego - jak wskazał Wnioskodawca - przeznaczona jest jako droga, to należy uznać, że dostawa tej nieruchomości w zamian za odszkodowanie, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ nieruchomość ta przeznaczona jest pod zabudowę (drogę publiczną) i w konsekwencji zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku VAT, tj. 23%.

Ponadto należy wskazać, że jeżeli wartość rynkowa działki nr 198/2 wyceniona przez rzeczoznawcę jest jedynym wynagrodzeniem należnym Wnioskodawcy z tytułu dostawy przedmiotowej działki, to stanowi kwotę należną zawierającą podatek od towarów i usług. Podstawą opodatkowania jest zatem wartość rynkowa ww. nieruchomości pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Jeśli natomiast zgodnie z odpowiednimi dokumentami, przepisami innych gałęzi prawa czy uzgodnieniami pomiędzy stronami, wartość rynkowa nieruchomości wynikająca z operatu szacunkowego nie jest jedyną kwotą należną Wnioskodawcy za nieruchomość i z tych dokumentów, przepisów czy też uzgodnień wynika, że jest to kwota, do której należy doliczyć podatek VAT według właściwej stawki, to kwota ta będzie kwotą netto.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga fakt, iż co do zasady (poza wyjątkami określonymi w ustawie np. w art. 32 ustawy) przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii wysokości wynagrodzenia za dostawę towarów czy świadczenie usług. Tylko sprzedawca jest w stanie określić, co dokładnie jest wkalkulowane w kwotę należną od nabywcy. Podstawa opodatkowania wynikać powinna wyłącznie z umowy zawartej pomiędzy kontrahentami. Dodatkowo należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, co może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego.

Reasumując, Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jest zobowiązany udokumentować dostawę działki niezabudowanej nr 198/2 w zamian za odszkodowanie w postaci innej nieruchomości, fakturą wystawioną na podstawie art. 106 ustawy. Przedmiotowa czynność przeniesienia prawa własności ww. działki w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT, tj. 23%, stosownie do art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy. I w przypadku, gdy wartość rynkowa ww. działki wyceniona przez rzeczoznawcę jest jedynym wynagrodzeniem należnym Zainteresowanemu z tytułu jej dostawy, to podstawę opodatkowania stanowi ta wartość rynkowa przedmiotowej nieruchomości pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Końcowo informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania dostawy działki nr 198/2 w zamian za odszkodowanie, w tym stawki podatku VAT oraz podstawy opodatkowania. Natomiast kwestie dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z opodatkowania dla dostawy działki nr 198/3 wraz z posadowionym na niej ogrodzeniem w zamian za odszkodowanie oraz podatku dochodowego od osób prawnych, zostały załatwione odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.