Samochody - dot. odliczenia. sygn: IPTPP4/443-418/14-8/JM

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z zakupem samochodów osobowych oraz wydatków dotyczących nabycia oleju napędowego, napraw i konserwacji.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 sierpnia 2014 r. (data wpływu 26 sierpnia 2014 r.) oraz pismem z dnia 3 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Dom Kultury jest instytucją kultury, jest wpisany do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (samorząd województwa). Posiada osobowość prawną od chwili wpisu do rejestru instytucji kultury.

Podstawowym celem DK, zawartym w statucie jest tworzenie, upowszechnianie i ochrona kultury. Podstawy programowe DK obejmują działania na rzecz rozwoju kultury w województwie. DK świadczy usługi związane z działalnością na rzecz rozwoju i upowszechniana kultury, w szczególności prowadzi promocję i ochronę wielokulturowego dziedzictwa województwa, tworzy warunki do odkrywania, poznawania i kształtowania własnej tożsamości mieszkańców województwa, wspiera i aktywizuje samorządowe instytucje kultury. DK świadczy usługi związane z kulturą i rekreacją, prowadzi działalność filmową, wystawienniczą, wydawniczą, wynajmuje własne pomieszczenia i sale.

Stosownie do przepisu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 25 października 1991 roku o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 406) działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 ww. ustawy nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

DK prowadzi działalność kulturalną (statutową), która nie jest działalnością gospodarczą w świetle art. 3 ust. 2 ww. ustawy.

DK jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z prowadzoną działalnością instytucja odlicza podatek naliczony VAT od zakupów związanych z czynnościami opodatkowanymi w 100%, a od pozostałych zakupów strukturą w wysokości 85%.

Dom Kultury nabył w maju 2014 roku dwa samochody osobowe.

Samochody wykorzystywane są wyłącznie do celów prowadzonej działalności statutowej (kulturalnej), co reguluje Zarządzenie Dyrektora DK z dnia 28 kwietnia 2014 r. zmienione Aneksem z dnia 3 czerwca 2014r.

W terminie 7 dni od dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z zakupionymi pojazdami samochodowymi została złożona w Urzędzie Skarbowym właściwym dla podatnika informacja VAT-26, oraz od pierwszego dnia rozpoczęcia wykorzystywania samochodów do działalności statutowej (kulturalnej) prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdów.

Faktury dokumentujące nabycie przedmiotowych pojazdów i wydatki zostały wystawione na Dom Kultury.

Samochody będące własnością DK wyjeżdżają poza teren na podstawie zleceń wystawionych przez pracownika DK oraz zaakceptowanych przez Dyrektora DK.

Dowodem wyjazdów służbowych na zakupy realizowane na potrzeby DK jest faktura oraz wpis do ewidencji wyjazdów, który jest zgodny z adnotacją w karcie drogowej pojazdu.

Wszystkie wyjazdy są rejestrowane w karcie drogowej pojazdu oraz w ewidencji przebiegu pojazdu (do celu rozliczenia podatku VAT) prowadzonej zgodnie z Zarządzeniem Dyrektora DK.

Pojazdy wykorzystywane są zarówno do czynności opodatkowanych, zwolnionych i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ewidencja przebiegu pojazdów, o której mowa w opisie stanu faktycznego zawiera wszystkie elementy, o których mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług (druk ewidencji przebiegu pojazdu w załączeniu).

Dom Kultury nie ma możliwości określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi jak i czynnościami zwolnionymi.

Wykorzystując swoje samochody do działalności instytucji podatek VAT naliczony Wnioskodawca odlicza stosując strukturę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Dom Kultury jako instytucja kultury, która prowadzi działalność kulturalną, określoną w statucie, będący czynnym podatnikiem podatku VAT może odliczyć w 85% podatek VAT od zakupu samochodów osobowych oraz od ponoszonych kosztów związanych z ich eksploatacją (nabycie oleju napędowego, naprawy, konserwacje itp.)?

Zdaniem Wnioskodawcy Wnioskodawca będzie mógł odliczyć podatek VAT w wysokości 85% (struktura) od zakupu samochodów osobowych oraz od ponoszonych kosztów związanych z ich eksploatacją (nabycie oleju napędowego, naprawy, konserwacje itp.).

DK ww. pojazdy będzie wykorzystywał wyłącznie do prowadzonej działalności statutowej (kulturalnej), złożył w odpowiednim terminie Informację VAT-26 oraz zgodnie z art. 86a pkt 6 i 7 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, prowadzi od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdów ewidencję przebiegu pojazdów.

Stosownie do przepisu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 25 października 1991 roku o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tj. Dz. u. z 2012 r, poz. 406) działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 ww. ustawy nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

DK prowadzi działalność kulturalną, która nie jest działalnością gospodarczą w świetle art. 3 ust. 2 ww. ustawy.

Wątpliwości interpretacyjne powstały w związku z tym, iż zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Intencją ustawodawcy było uniemożliwienie odliczania podatku VAT w pełnej wysokości od pojazdów wykorzystywanych przez podatnika do celów prywatnych.

Zdaniem Wnioskodawcy Dom Kultury jest uprawniony do odliczenia podatku VAT w 85% (struktura), pomimo, iż działalność kulturalna nie jest działalnością gospodarczą. Dom Kultury jest instytucją kultury i działalność kulturalna jest jego podstawowym celem statutowym, a samochody są wykorzystywane wyłącznie do działalności statutowej podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca przyznał zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawca ponosi wydatki, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, to zgodnie z cytowanym przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy, będącemu podatnikiem VAT, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w części w jakiej poniesione wydatki służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Należy zaznaczyć, że od 1 kwietnia 2014 r., kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z tymi pojazdami zostały uregulowane w przepisach art. 86a ust. 1-10 ustawy.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Na mocy art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Mocą art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Na podstawie art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
3. pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   1. agregat elektryczny/spawalniczy,
   2. do prac wiertniczych,
   3. koparka, koparko-spycharka,
   4. ładowarka,
   5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
   6. żuraw samochodowy

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z ust. 10 powołanego artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

1. pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2. pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
   
   

W art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, wskazano, że dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, jeżeli przed terminem najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego lub przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest przedmiotem dostawy, dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone nie później niż przed dniem dokonania dostawy.

Stosownie do ust. 3 cyt. artykułu, zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r., paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   
   

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest instytucją kultury, jest wpisany do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (samorząd województwa). Posiada osobowość prawną od chwili wpisu do rejestru instytucji kultury. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nabył w maju 2014 roku dwa samochody osobowe. Pojazdy wykorzystywane są zarówno do czynności opodatkowanych, zwolnionych i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W terminie 7 dni od dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z zakupionymi pojazdami samochodowymi została złożona w Urzędzie Skarbowym właściwym dla podatnika informacja VAT-26, oraz od pierwszego dnia rozpoczęcia wykorzystywania samochodów do działalności statutowej (kulturalnej) prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdów.

Faktury dokumentujące nabycie przedmiotowych pojazdów i wydatki zostały wystawione na Wnioskodawcę. Samochody będące własnością Wnioskodawcy wyjeżdżają poza teren na podstawie zleceń wystawionych przez pracownika oraz zaakceptowanych przez Dyrektora.

Dowodem wyjazdów służbowych na zakupy realizowane na potrzeby Wnioskodawcy jest faktura oraz wpis do ewidencji wyjazdów, który jest zgodny z adnotacją w karcie drogowej pojazdu. Wszystkie wyjazdy są rejestrowane w karcie drogowej pojazdu oraz w ewidencji przebiegu pojazdu (do celu rozliczenia podatku VAT) prowadzonej zgodnie z Zarządzeniem Dyrektora. Ewidencja przebiegu pojazdów, o której mowa w opisie stanu faktycznego zawiera wszystkie elementy, o których mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług (druk ewidencji przebiegu pojazdu w załączeniu). Wnioskodawca nie ma możliwości określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi jak i czynnościami zwolnionymi. Wykorzystując swoje samochody do działalności instytucji podatek VAT naliczony Wnioskodawca odlicza stosując strukturę.

W odniesieniu do opisanego wyżej stanu faktycznego, tj. sytuacji, w której samochody są pojazdami samochodowymi o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, do których nie ma zastosowania art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy, wskazać należy, że kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich naprawą, konserwacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej, do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Dla celów pełnego odliczania VAT ? fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości innego niż działalność gospodarcza użytku tych pojazdów. Przy czym użytek inny niż działalność gospodarcza należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Wnioskodawca wskazał, że samochody będące własnością Wnioskodawcy wyjeżdżają poza teren na podstawie zleceń wystawionych przez pracownika oraz zaakceptowanych przez Dyrektora. Dowodem wyjazdów służbowych na zakupy realizowane na potrzeby Wnioskodawcy jest faktura oraz wpis do ewidencji wyjazdów, który jest zgodny z adnotacją w karcie drogowej pojazdu. Wszystkie wyjazdy są rejestrowane w karcie drogowej pojazdu oraz w ewidencji przebiegu pojazdu (do celu rozliczenia podatku VAT) prowadzonej zgodnie z Zarządzeniem Dyrektora.

Opisane przez Wnioskodawcę procedury, nie wykluczają użycia samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Zatem ustalone przez Zainteresowanego zasady używania tych pojazdów będą przewidywały ich użycie do celów mieszanych. Obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu jest jedynie potwierdzeniem sposobu użytkowania pojazdów samochodowych do celów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą i ma na celu udokumentować oraz zagwarantować taki sposób użytkowania.

Z uwagi na powyższe, nie można uznać, że samochody opisane we wniosku są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Jak wynika z przedstawionych okoliczności możliwe jest użycie tych samochodów do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy. Bez znaczenia jest, że Wnioskodawca prowadzi dla tych samochodów ewidencję przebiegu pojazdu oraz poinformował właściwego naczelnika urzędu skarbowego na odpowiednim formularzu o wykorzystywaniu tych samochodów do celów działalności gospodarczej, ponieważ już z samej procedury sposobu użytkowania tych pojazdów będzie wynikać użytek mieszany.

W tak przedstawionych okolicznościach nie można obiektywnie stwierdzić, że ww. samochody będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej. Opisany sposób użytkowania tych samochodów umożliwia ich użycie również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Zatem, wskazany przez Wnioskodawcę sposób użytkowania samochodów nie jest równoznaczny ze stworzeniem stosownych procedur użytkowania tych pojazdów, które wykluczają ich potencjalne użycie do celów innych niż działalność gospodarcza.

Należy zatem stwierdzić, że w opisanych warunkach Wnioskodawca nie stworzył procedur/zasad wykorzystania pojazdów w pełni wykluczających potencjalny ich użytek mieszany, co powoduje, że przedmiotowe pojazdy nie są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku dotyczącego nabycia oleju napędowego, należy zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r., paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych. Przy czym zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Zatem w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r., Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej ani w ograniczonej do 50% wysokości w przypadku nabycia oleju napędowego przeznaczonego do napędu samochodów osobowych wykorzystywanych do celów ?mieszanych? tj. do działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazuje, że pojazdy wykorzystywane są do czynności opodatkowanych, zwolnionych i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym w niniejszej sprawie kwota podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów oraz wydatków związanych z naprawą i konserwacją ww. pojazdów stanowi 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur, nie zaś jak twierdzi Wnioskodawca 100% podatku wykazanego na fakturach.

Z uwagi na przedstawiony opis stanu faktycznego, należy przeanalizować czy w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku w związku z zakupem samochodów osobowych oraz wydatków związanych z naprawą, konserwacją ww. pojazdów, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r.

W przypadkach gdy podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje czynności uprawniające do odliczenia podatku VAT i nieuprawniające do tego odliczenia i nie ma możliwości przyporządkowania ponoszonych wydatków do czynności opodatkowanych i zwolnionych, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ustawy o VAT, który ma na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w art. 90 ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zatem, dokonując analizy cytowanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Przepisy art. 90 ustawy stanowią, że obliczając podatek naliczony od zakupów mieszanych (tj. związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi) należy czynić to w dwóch etapach:

1. wstępnie odliczyć podatek naliczony według wskaźnika określonego na podstawie sprzedaży z poprzedniego roku, albo wskaźnika ustalonego w formie prognozy ustalonej z naczelnikiem urzędu skarbowego,
2. po zakończeniu roku, na podstawie rzeczywistych obrotów osiągniętych w danym roku, podatnik będzie zobowiązany do obliczenia proporcji ostatecznej, która służy ustaleniu wysokości korekty podatku naliczonego.
   
   

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że podatnik prowadzący tzw. sprzedaż mieszaną (tj. jednocześnie opodatkowaną i zwolnioną), który nie ma obiektywnej możliwości wyodrębnienia podatku naliczonego do poszczególnych czynności, może odliczyć podatek naliczony z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych oraz wydatki związane z eksploatacją ww. samochodów (naprawy, konserwacje) w części odpowiadającej udziałowi czynności opodatkowanych w całkowitym obrocie. W powołanych wyżej przepisach ustawy o VAT nie przewidziano wyłączenia stosowania współczynnika proporcji dla odliczenia podatku naliczonego w przypadku samochodów, co do których podatnikowi przysługuje ograniczone prawo odliczenia podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wykorzystuje pojazdy zarówno do czynności opodatkowanych, zwolnionych i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie ma możliwości określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi jak i czynnościami zwolnionymi.

W tym miejscu należy podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że kwotę podatku naliczonego stanowi nie cały wykazany na fakturze podatek, lecz tylko 50% powyższego podatku związanego z wydatkami dotyczącymi każdego z użytkowanych samochodów. Oznacza to, że podatek naliczony podlegający odliczeniu w związku z zakupem samochodów osobowych oraz wydatków związanych z eksploatacją ww. samochodów tj. naprawy, konserwacje, w stosunku do których Wnioskodawca nie ma obiektywnej możliwości wyodrębnienia podatku do poszczególnych czynności (tj. opodatkowanych i zwolnionych), powinien zostać obliczony według wzoru: kwota podatku na fakturach zakupu x 50% x wskaźnik proporcji.

Zatem, Wnioskodawca, w związku z zakupem samochodów osobowych oraz ponoszeniem wydatków związanych z eksploatacją ww. samochodów tj. naprawą, konserwacją przeznaczonych do wykorzystywania w działalności gospodarczej oraz do czynności innych niż działalność gospodarcza, jest ? z uwagi na ograniczenie wyrażone w art. 86a ust. 1 ustawy (podatkiem naliczonym jest 50% kwoty podatku wykazanej na fakturach wystawionych na rzecz Wnioskodawcy) ? zobowiązany do nałożenia dodatkowego ograniczenia, wynikającego z ogólnej zasady wyrażonej w art. 90 ust. 2 (odliczenie wg proporcji sprzedaży). Po zakończeniu roku podatkowego, Wnioskodawca będzie zobowiązany do skorygowania odliczonego VAT-u w pierwszej deklaracji rozliczeniowej składanej w kolejnym roku podatkowym w oparciu o faktyczną proporcję sprzedaży, która wystąpiła w roku poprzednim.

Natomiast w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r., Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia oleju napędowego przeznaczonego do napędu samochodów osobowych wykorzystywanych do celów ?mieszanych? tj. do działalności gospodarczej i do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Dlatego stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zauważa, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ w związku z § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o stan faktyczny w nim przedstawiony.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.