Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych w związku z przedłużeniem umowy leasingu (...)

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur i faktury korygującej, wystawionych przez finansującego na okoliczność wydłużenia okresu umowy leasingu finansowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - handel materiałami budowlanymi i wykończenia wnętrz.

Działalność ta jest w całości opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na potrzeby prowadzonej działalności 29.12.2010 r., podpisał umowę leasingu finansowego, której przedmiotem - zgodnie z posiadanym wyciągiem ze świadectwa homologacji - jest samochód ciężarowy o dopuszczalnej ładowności 1090 kg. Jest to tzw. ?samochód z kratką?. Przy nabyciu pojazdu Wnioskodawca skorzystał z pełnego odliczenia podatku naliczonego od wartości przedmiotu leasingu oraz osobno od sumy rat odsetkowych - za cały okres leasingu. Umowa leasingu została zawarta na okres 47 miesięcy.

21.01.2011 r. - w związku z wymogami ustawowymi - Wnioskodawca zarejestrował ww. umowę we właściwym Urzędzie Skarbowym.

Przedmiot leasingu został ujęty w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy i zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest przez niego amortyzowany.

W listopadzie 2012r., Wnioskodawca wystąpił do leasingodawcy o wprowadzenie zmiany harmonogramu spłat i wydłużenie okresu spłat o 24 miesiące.

Leasingodawca przychylił się do wniosku i wydłużył okres umowy z 47 do 71 miesięcy.

Z tytułu zmiany harmonogramu spłat rat firma leasingowa wystawiła faktury obciążające Wnioskodawcę z tytułów: 1) ?symulacja zmiany harmonogramu umowy?; 2) ?zmiana harmonogramu umowy?; oraz 3) ?suma rat odsetkowych?- podwyższona i rozliczona fakturą korygującą. Wszystkie tytuły zostały obciążone podatkiem VAT. Wnioskodawca otrzymał faktury w miesiącu grudniu 2012 r.

W związku ze zmianą przepisów ustawy o podatku od towarów i usług od 01.01.2011 r. - dotyczących prawa do odliczania podatku przy nabyciu pojazdów samochodowych i paliwa do tych pojazdów - pojazd będący w użytkowaniu Wnioskodawcy, jako tzw. ?samochód z kratką? - nie spełnia kryteriów do dokonywania odliczeń podatku VAT od kupowanego paliwa.

Brak jasnego uregulowania kwestii zakazu bądź istnienia prawa do odliczania podatku VAT w ustawie o podatku od towarów i usług, wielość zmian przepisów prawa, wielość norm i regulacji prawnych dotyczących kwestii odliczania podatku VAT przy nabyciu pojazdów samochodowych i od kupowanego do nich paliwa powoduje, że podatnik traci pewność co do prawidłowości swojego postępowania.

W tym stanie rzeczy Wnioskodawca postanowił zwrócić się o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku VAT z faktur (faktur korygujących), wystawionych przez finansującego na okoliczność wydłużenia okresu umowy leasingu finansowego z tytułów:

1. ?symulacja zmiany harmonogramu umowy?;
2. ?zmiana harmonogramu umowy?; oraz
3. ?suma rat odsetkowych??
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie miał prawo do pełnego (100%) odliczenia podatku VAT z faktur (faktur korygujących), wystawionych przez leasingodawcę tytułem: 1) ?symulacja zmiany harmonogramu umowy?; 2) ?zmiana harmonogramu umowy?; oraz 3) ?suma rat odsetkowych?.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Samochód, o którym mowa we wniosku jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Samochód będący przedmiotem umowy leasingu dawał w czasie zawierania umowy i spełnienia warunku rejestracji umowy, prawo do pełnego (w 100%) odliczenia podatku VAT.

W stosunku do samochodu będącego przedmiotem wniosku do dnia 31 grudnia 2010r., przysługiwało Wnioskodawcy pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z umowy leasingu i nie miały do niego zastosowania ograniczenia zawarte w art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

Opłaty związane z wydłużeniem harmonogramu spłat, jako koszty finansowe - ponoszone na będący składnikiem majątkowym firmy samochód - dają prawo do pełnego odliczenia podatku VAT.

Umowa leasingu zgodnie z którą odpisów amortyzacyjnych dla potrzeb podatku dochodowego od wartości początkowej środka trwałego dokonuje Korzystający, oraz to, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione, są podstawą, dla uznania, że wydanie środka trwałego winno być traktowane jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym przypadku dostawa miała miejsce 29.12.2010 r.

16 listopada 2009 r., Polska wystąpiła z wnioskiem do Komisji Europejskiej o upoważnienie do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od przepisów dyrektywy 2006/112/WE regulujących prawo do odliczenia naliczonego podatku (?szczególny środek?). Komisja Europejska przychyliła się do tego wniosku i Decyzją Wykonawczą Rady z dnia 27 września 2010 r., w ramach odstępstwa od art. 168 dyrektywy 2006/112/WE, Rzeczpospolita Polska została uprawniona do ograniczenia do 60% prawa do odliczenia podatku VAT należnego z tytułu zakupu, wewnątrzwspólnotowego nabycia, przywozu, wynajmu lub leasingu pojazdów silnikowych innych niż pojazdy osobowe, do maksymalnej kwoty 6 000 PLN.

Ograniczenie to ma zastosowanie wyłącznie do pojazdów silnikowych, innych niż pojazdy osobowe o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg i dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Podkreślić należy użyte w Decyzji określenie ?ograniczenie?. Nie ma w Decyzji uprawnienia do pozbawienia podatników prawa do odliczenia podatku.

W przepisach krajowych wymienione ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego zostało zawarte w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r., o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym. Ograniczenia dotyczą między innymi usługobiorców użytkujących ww. samochody. Ograniczeniami jest objęty podatek od płatności czynszowych za użytkowanie na podstawie umów leasingu, najmu dzierżawy i podobnych. W przypadku leasingu dotyczy to umów leasingu operacyjnego, który traktowany jest jako świadczenie usług, a w sytuacji Wnioskodawcy, jak było wyżej, leasing finansowy stanowi dostawę towarów.

Zgodnie z treścią art. 86.1. ustawy o podatku od towarów i usług zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Wnioskodawca spełnia powyższe wymogi.

W tym stanie rzeczy Wnioskodawca uważa, że nie mogą być stosowane w jego przypadku ograniczenia wprowadzone ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, obowiązujące w okresie przejściowym od 01.01.2011 do 31.12.2012 r.

Wnioskodawca pomija kwestie oceny moralnej przyzwolenia jakiego Polsce udzieliła Komisja Europejska na wprowadzenie ograniczenia prawa do odliczania podatku naliczonego zwłaszcza w świetle obowiązującej (do czasu) zasady ?stand still?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy, rozumie się umowy w wyniku, których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty - art. 7 ust. 9 ustawy.

Dostawą towarów jest więc wydanie towaru w ramach tylko takiej umowy leasingu (najmu, dzierżawy), w której przewidziano, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z zapłatą ostatniej raty prawo własności rzeczy zostanie przeniesione na korzystającego, a w wyniku takiej umowy zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (tzw. leasing finansowy).

W świetle wyżej powołanych przepisów wydanie towarów w ramach umowy leasingu finansowego należy uznać za dostawę towarów. Skoro z punktu widzenia leasingodawcy wydanie towaru na podstawie umowy leasingu finansowego stanowi u leasingodawcy dostawę towaru to u leasingobiorcy należy ją traktować jako nabycie towaru.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl powyższego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca przyznał zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 86 ust. 3, zgodnie z którym w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:

DŁ = 357 kg + n × 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza liczbę miejsc (siedzeń), łącznie z miejscem dla kierowcy

-kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

W myśl ust. 4 tego artykułu, przepis ust. 3 nie dotyczy:

1. przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu tych samochodów (pojazdów) stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. pojazdów specjalnych - jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika, że jest to pojazd specjalny;
3. pojazdów samochodowych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika takie przeznaczenie.
   
   

W ust. 5 ww. przepisu wskazano, że dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Z dniem 22 sierpnia 2005r. ustawa z dnia 21 kwietnia 2005r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 90, poz. 756) wprowadziła nowe brzmienie przepisów dotyczących zasad rozliczania podatku naliczonego przy nabyciu samochodów.

Stosownie do nowego brzmienia przepisu art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie, w myśl zapisów art. 86 ust. 4 ustawy, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od

1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1?4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) przepis ograniczający prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodów zawarty był w art. 25 ust. 1 pkt 2 i brzmiał następująco: ?Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odsprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika.?

Podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów ? § 10 ust. 3 ww. rozporządzenia.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347/1 ze zm.), a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. UE. L 145/1 ze zm.).

Zgodnie z art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy Rady (odpowiednio art. 176 obowiązującej Dyrektywy), podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w momencie wejścia w życie niniejszej Dyrektywy. Na gruncie prawa Unii Europejskiej istnieje zatem możliwość stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy Rady formułuje zasadę ?standstill? (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie tej Dyrektywy. Z uwagi na cel przepisu art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy Rady pojęcie ?prawo krajowe? odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula ?standstill? ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonanie zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście, uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku. W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, na potrzeby prowadzonej działalności 29.12.2010 r., podpisał umowę leasingu finansowego, której przedmiotem - zgodnie z posiadanym wyciągiem ze świadectwa homologacji - jest samochód ciężarowy o dopuszczalnej ładowności 1090 kg. Jest to tzw. ?samochód z kratką?. Przy nabyciu pojazdu Wnioskodawca skorzystał z pełnego odliczenia podatku naliczonego od wartości przedmiotu leasingu oraz osobno od sumy rat odsetkowych - za cały okres leasingu. Umowa leasingu została zawarta na okres 47 miesięcy.

Przedmiot leasingu został ujęty w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy i zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? jest przez Niego amortyzowany.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, iż przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004r. dawałyby Wnioskodawcy pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu, natomiast przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r. oraz w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r. częściowo ograniczyły Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zatem w momencie zakupu samochodu, będącego przedmiotem wniosku, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tego samochodu przez Wnioskodawcę należało stosować przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące przed dniem 1 maja 2004 r.

Ponadto we wniosku podano, iż w listopadzie 2012r., Wnioskodawca wystąpił do leasingodawcy o wprowadzenie zmiany harmonogramu spłat i wydłużenie okresu spłat o 24 miesiące.

Leasingodawca przychylił się do wniosku i wydłużył okres umowy z 47 do 71 miesięcy.

Z tytułu zmiany harmonogramu spłat rat firma leasingowa wystawiła faktury obciążające Wnioskodawcę z tytułów: 1) ?symulacja zmiany harmonogramu umowy?; 2) ?zmiana harmonogramu umowy?; oraz 3) ?suma rat odsetkowych?- podwyższona i rozliczona fakturą korygującą. Wszystkie tytuły zostały obciążone podatkiem VAT. Wnioskodawca otrzymał faktury w miesiącu grudniu 2012 r.

We wniosku wskazano, iż samochód, o którym mowa we wniosku jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, iż w przypadku samochodu, dla którego wydano świadectwo homologacji potwierdzające, iż przedmiotowy pojazd jest samochodem ciężarowym, a jego dopuszczalna ładowność przekracza 500 kg, przepisy umożliwiały odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego określonego w fakturach VAT dokumentujących nabycie przedmiotowego samochodu, pod warunkiem wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do czynności opodatkowanych. Tym samym z wystawionej przez Leasingodawcę faktury korygującej zwiększającej sumę rat odsetkowych, a więc zwiększającej wartość nabycia samochodu, stosownie do powyższych przepisów, Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego, o ile ? jak wskazano we wniosku - przedmiotowy samochód jest w całości wykorzystywany do czynności opodatkowanych i nie zachodzą przesłanki z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawcy ? stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje także prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z wystawionych przez Leasingodawcę faktur dotyczących: symulacji zmiany harmonogramu umowy oraz zmiany harmonogramu umowy, jeżeli przedmiotowy samochód jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, by działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, np. poprzez wydłużenie zawartej wcześniej umowy leasingu finansowego, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Tak więc każde takie działanie winno być uzasadnione ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. osiągnięcia dochodu. Należy przy tym wyraźnie zaznaczyć, że skorzystanie z praw przysługujących podatnikom a określonych w przepisach prawa jest niemożliwe w przypadku, gdy podatnicy podejmują takie działania, które mają na celu służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uzyskaniu nieuzasadnionych korzyści podatkowych.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.