Opodatkowanie sprzedaży udziałów w spółce z o.o.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy odpłatne zbycie udziałów stanowi sprzedaż towarów lub usługi i czy podlega opodatkowaniu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 stycznia 2012 r. (data wpływu 27 stycznia 2012 r.) w zakresie doprecyzowania stanu faktycznego i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego oraz w dniu 16 kwietnia 2013 r. o opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca - ?.z siedzibą w ?.(dalej cyt. ?Spółka?) posiadała 3.666 udziałów w ?. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w?.

W dniu 27 października 2011 r. Spółka sprzedała wszystkie posiadane udziały w ??? Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w ?osobie fizycznej - innemu wspólnikowi, za cenę 1.000.000 zł.

Z treści umowy Spółki oraz z treści odpisu z KRS wynika, iż w zakres przedmiotu działalności Spółki wchodzi działalność finansowa. Wynika to z faktu, iż przedmiot działalności Spółki został określony w sposób możliwie jak najszerszy. W rzeczywistości jednak Spółka nie prowadzi obecnie oraz nigdy nie prowadziła działalności, którą można by określić jako działalność finansowa, w szczególności nie prowadzi działalności maklerskiej, brokerskiej polegającej na obrocie udziałami, akcjami, walutą, czy też innymi instrumentami finansowym, jak też działalności polegającej na zarządzaniu innymi podmiotami. ?Spółka z o.o. z siedzibą w ?.prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług diagnostycznych na stacjach kontroli pojazdów na terenie całego kraju. Spółka - w sposób oczywisty, nie zajmowała stanowiska w organie zarządzającym ??.? Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, stanowiska takiego nie zajmowali także członkowie Zarządu Spółki. W dniu zbycia udziałów należących do Spółki, członkiem Zarządu ??? Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w ?..był pracownik Spółki, zatrudniony na stanowisku Dyrektora.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, iż posiada udziały w innych spółkach, to jest:

1. ?Sp. z o.o. ul. ?.75, ?.,
2. ?.Sp. z o.o. ?.134, ?,
3. ?Sp. z o.o. ?134,?..
   
   

Wnioskodawca nie zbywał w przeszłości udziałów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odpłatne zbycie przez Spółkę w dniu 27 października 2011 r. udziałów posiadanych w ??? Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w ?stanowi sprzedaż towarów lub usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r. Nr 54 poz. 535 ze zm., dalej cyt. ?u.p.t.u.?) i czy powinno zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowanym w piśmie z dnia 23 stycznia 2012 r.), w pierwszej kolejności wskazać należy, iż czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy są wykonywane przez podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.t.u., działającego w takim charakterze w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy podatnikami podatku VAT są osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Z ust. 2 tego przepisu wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelkiego rodzaju działalność producentów, handlowców, lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także osoby wykonujące wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem działalnością gospodarczą w rozumieniu wskazanego przepisu będzie tylko taka działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej aktywności podatnika (por. wyrok z dnia 4 lutego 2009 r.; sygn. akt: I SA/Wr 1084/2008).

Istotną cechą działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 cytowanej ustawy jest jej ciągły i profesjonalny charakter. To stanowisko należy uznać za prawidłowe, znajdujące oparcie w brzmieniu art. 15 ust 2 u.p.t.u., jak też w piśmiennictwie i w ugruntowanym orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym m.in. w wyroku z dnia 27 listopada 2007 r. (sygn. akt: I FPS 3/2007). Zatem jeśli nawet jakaś czynność jest dokonywana przez podmiot mający status podatnika podatku VAT w ogóle, to będzie ona podlegała opodatkowaniu tym podatkiem jedynie wówczas, gdy zostanie dokonana w okolicznościach pozwalających na przypisanie jej cech działalności gospodarczej, a zatem jeśli będzie miała ona charakter profesjonalny i ciągły. Konieczność spełnienia tego warunku opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest mocno akcentowana w orzecznictwie ETS. Wynika z niego, że w przypadku osób fizycznych, nawet jeśli są one podatnikami VAT, transakcje przez nich dokonane podlegają opodatkowaniu wyłącznie wówczas, gdy dana czynność ma charakter działalności gospodarczej (por. wyroki ETS: z dnia 4 października 1995 r. Sprawa C-291/92 Finanzamt Uelzen przeciwko Dieter Ambrecht, z dnia 8 marca 2001 r. Sprawa C 415/98 Laszlo Baksci przeciwko Finanzamt Fuerstenfelbruck).

Podobnie w przypadku niektórych transakcji finansowych dokonywanych przez podmiot będący w ogóle podatnikiem, czynności takie nie podlegają opodatkowaniu z tego względu, że w tych właśnie transakcjach dany podmiot nie występuje w charakterze podatnika (por. wyrok z dnia 6 lutego 1997 r. Sprawa C-80/95 Harnas & Helm CV przeciwko Staatssecretaris van Financien). Z przytoczonego orzecznictwa, które sądy krajowe obowiązane są uwzględniać zgodnie z art. 234 Traktatu EWG (obecnie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zmienionego przez Traktat z Lizbony zmieniający Traktat o Unii Europejskiej - Dz. Urz. UE C 2007.306.1 - z dniem 1 grudnia 2009 r.) dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania i jednolitej wykładni prawa wspólnotowego we wszystkich państwach członkowskich wynika zatem, że działania, które polegają na zwykłej sprzedaży akcji i innych papierów wartościowych, takich jak jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy i tym samym nie są objęte jej zakresem. Tak więc w odniesieniu do tych transakcji podmiot, którego zakres prowadzonej działalności gospodarczej nie obejmuje obrotu papierami wartościowymi, nie występuje jako podatnik, a tylko wówczas mogłyby one podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT (por. wyroku ETS z dnia 29 kwietnia 2004 r. Sprawa C-77/01).

Wnioskodawca wskazał, iż stanowisko takie wydaje się być akceptowane przez organy podatkowe, które przyjmują, iż w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi, to czynność samego nabycia/sprzedaży akcji czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jak działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W takiej sytuacji są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zysku. Tego rodzaju czynności nie spełniają także drugiego elementu definicji działalności gospodarczej, a mianowicie - iż samo nabycie lub też sprzedaż udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach nie może być traktowane jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

Wnioskodawca stwierdził, iż ze stanowiskiem tym należy się zgodzić. ETS wielokrotnie i konsekwentnie podkreślał, że samo posiadanie czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika (tak w cyt. wyżej wyrokach: Sprawa C-60/90 i Sprawa C-155/94 oraz Sprawa C-80/95, jak też w późniejszym orzecznictwie, np. w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. Sprawa C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro (EDM), w którym Trybunał uznał, że zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy.

Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej (por. także glosę W. Varga do powyższego wyroku). Stanowisko to zostało podtrzymane w orzeczeniu z dnia 26 maja 2005 r. Sprawa C 465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz, gdzie Trybunał odwołał się do swego utrwalonego już orzecznictwa, że samo nabycie lub dzierżenie akcji nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu VI Dyrektywy. Samo nabycie wkładów finansowych w innych przedsiębiorstwach nie stanowi wykorzystywania dobra w celach zarobkowych w sposób ciągły, jako że ewentualna dywidenda, stanowiąca pożytek tego wkładu, wynika z prawa własności, a nie jest świadczeniem wzajemnym z tytułu jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumienie Dyrektywy.

Jednakże analiza orzecznictwa ETS odnoszącego się do kwestii nabywania i zbywania udziałów lub akcji w przedsiębiorstwach prowadzi do stwierdzenia, że Trybunał od zasady nieuznawania za działalność gospodarczą czynności polegających na transakcjach dotyczących udziałów istotnie przewidział odstępstwa, przytoczone przez organ w uzasadnieniu zaskarżonej interpretacji.

Jednym z takich wyjątków, określonych przez ETS jest sytuacja uczestnictwa spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami zależnymi. Takie ogólne stwierdzenie zawarł ETS w orzeczeniu Sprawa C-60/90 Polysar, jednakże jego rozwinięcie, wprowadzające dodatkowe kryteria warunkujące uznanie uczestnictwa spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami zależnymi za działalność gospodarczą, Trybunał ten zawarł w późniejszych wyrokach dotyczących tej kwestii, np. w orzeczeniu z dnia 14 listopada 2000 r. Sprawa C-l42/99, z dnia 12 lipca 2001 r. Sprawa C-102/00, z dnia 29 kwietnia 2004 r. Sprawa C-77/01 czy z dnia 27 września 2001 r. Sprawa C-16/00). Również w piśmiennictwie dotyczącym analizowanego zagadnienia wskazuje się, że uznanie transakcji związanych z papierami wartościowymi może być uznane za działalność gospodarczą, ale tylko pod określonymi warunkami, w ściśle oznaczonych przypadkach (por. J. Fornalik (w): Komentarzu do VI Dyrektywy VAT pod red. K. Sachsa, Wyd. C.H.Beck W-wa 2004 str. 71-73).

Kontynuacją tego kierunku wykładni było orzeczenie ETS z dnia 27 września 2001 r. Sprawa C 16/00 Cibo Participations. Trybunał podtrzymał w nim stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami, których udziały nabyła, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, ale tylko w przypadku, gdy pociąga to za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową na rzecz spółek zależnych usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych. W związku z powyższym, zdaniem ETS, samo nabycie i posiadanie akcji spółki nie powinno być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, nadająca ich posiadaczowi status podatnika. Trybunał powtórzył tu wyrażone wcześniej w orzeczeniu z dnia 20 czerwca 1996 r. Sprawa C-155/94 stanowisko, że jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie (zob. także orzeczenie ETS z dnia 26 czerwca 2003 r. Sprawa C-442/01).

Przyjąć więc należy, że w odniesieniu do sprzedaży udziałów w spółce dokonywanej przez podmiot, który nie trudni się działalnością polegającą na pośrednictwie finansowym, tego rodzaju czynności nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. oraz art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112/2006. Nie będzie również miało takiego charakteru zbycie udziałów w sytuacji podatnika, który wprawdzie w zarządzaniu spółką uczestniczy, lecz nie posiada portfela udziału spółek i ich nie kontroluje, nie prowadzi działalności zarobkowej w oparciu o te udziały, nie wykonuje w ramach działalności gospodarczej różnego rodzaju usług na rzecz tych spółek, czy też - jak w przedmiotowym stanie
faktycznym - na rzecz spółki, której udziały posiada.

Odnosząc powyższe rozważania do stanu faktycznego niniejszej sprawy Wnioskodawca wskazuje, iż po pierwsze, iż Spółka nie uczestniczyła w zarządzaniu podmiotem, którego udziały posiadała a następnie zbyła. Gdyby jednak nawet sam fakt pełnienia funkcji członka Zarządu ?? Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przez pracownika Spółki uznać za ?uczestniczenie w jej zarządzaniu? tą spółką to i tak - w świetle cytowanego orzecznictwa, zbycie udziałów w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy nie będzie dostawą towaru lub usługi. Po wtóre, wskazać należy iż Spółka nie prowadziła nigdy działalności polegającej na obrocie akcjami bądź udziałami, jak też nie prowadziła działalności polegającej na zarządzaniu innymi podmiotami.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Spółka stoi na stanowisku, iż odpłatne zbycie przez Spółkę w dniu 27 października 2011 r. udziałów posiadanych w ??.? Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w ?.nie stanowi sprzedaży towarów lub usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Odpłatne zbycie udziałów nie będzie podlegało podatkowi VAT, gdyż ?nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W dniu 13 lutego 2013r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w imieniu Ministra Finansów ? wydał postanowienie Nr IPTPP4/443-61/11-4/BM, którym pozostawił wniosek Spółki bez rozpatrzenia z uwagi na niedopełnienie wymogów zawartych w wezwaniu do uzupełnienia wniosku Nr IPTPP4/443-61/11-2/BM z dnia 16 stycznia 2012 r.

Na ww. postanowienie Wnioskodawca złożył zażalenie z dnia 22 lutego 2012 r. , wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.

Organ odwoławczy w wyniku analizy zarzutów zawartych w zażaleniu, postanowienie z dnia 25 kwietnia 2012 r. Nr IPTPP4/443Z-1/12-2/ALN, utrzymał w mocy ww. postanowienie z dnia 13 lutego 2012 r. Nr IPTPP4/443-61/11-4/BM.

Powyższe postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w z dnia 25 kwietnia 2012r. zostało zaskarżone przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w?, który wyrokiem z dnia ?sygn. ?.uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów z dnia 13 lutego 2012 r. Nr IPTPP4/443-61/11-4/BM.

W wyroku Sąd stwierdził, iż zaskarżone postanowienie, poprzedzające je postanowienie nie odpowiadają prawu. Jako dowolną Sąd ocenił interpretację art. 14b § 3 w powiązaniu z art. 14c § 1 o.p., przyjętą u podstaw zaskarżonego postanowienia, zgodnie z którą wnioskodawca ma obowiązek uzupełnić opis zaistniałego stanu faktycznego o każdą okoliczność żądaną przez organ, także o taką, bez której jest możliwa ocena stanowiska wnioskodawcy. Taka dowolna interpretacja prowadzi do dowolnego zastosowania art. 14g § 1, § 3, art. 14h o.p.

Sąd stwierdził, iż organ nie wykazał, by brak odpowiedzi na pytanie o przyszłe zamierzenia Spółki w zakresie zbywania, nabywania udziałów, był równoznaczny z brakiem możliwości wydania interpretacji indywidualnej na gruncie już opisanego zaistniałego stanu faktycznego, podanych w tym opisie okoliczności.

W tym stanie kontrolowanego postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej samo stwierdzenie organu, że wnioskodawca nie wskazał wszystkich okoliczności faktycznych żądanych przez organ, nie przemawia za legalnością zaskarżonego postanowienia. To co ma zasadnicze znaczenie, to zaniechanie przez organ wykazania, że brak odpowiedzi na zawarte w wezwaniu pytanie o przyszłe nabywanie i zbywanie udziałów, w świetle już opisanego zaistniałego stanu faktycznego, wyklucza możliwość oceny stanowiska wnioskodawcy i wydania interpretacji indywidualnej. Wobec takiego zaniechania, dowolne jest stwierdzenie organu braku wymogów wniosku z art. 14b § 3 w rozumieniu art. 14 g § 1 o.p.

Sąd wskazał, iż w dalszym postępowaniu w sprawie wydania interpretacji indywidualnej organ powinien respektować prawidłową wykładnię spornego art. 14b § 3 w powiązaniu z art. 14c § 1 o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tą definicją pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów ? stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy? rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również m.in. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych oraz inne zdarzenia, które w kontekście opisywanych zdarzeń pozostają poza sferą niniejszych rozważań.

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy ? opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy ? czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? na mocy ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tak więc, nie każda czynność dokonana przez podmiot, mający status podatnika będzie podlegać opodatkowaniu. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Zatem, za działalność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na posiadaniu i sprzedaży własnych akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Posiłkując się tym orzecznictwem należy stwierdzić, że co do zasady, powyższe czynności nie stanowią działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem. Od tej zasady orzecznictwo TSUE przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania papierów wartościowych wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Dotyczy to sytuacji gdy:

1. posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której udziały posiada,
2. sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej,
3. posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.
   
   

W orzeczeniu z dnia 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 Floridienne S.A. Beginvest przeciwko Państwu belgijskiemu Trybunał stwierdził, że zaangażowanie w zarządzanie spółkami zależnymi (w holdingu) należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4(2) VI Dyrektywy, ale tylko w zakresie, w jakim pociąga to za sobą dokonywanie transakcji podlegających VAT na mocy art. 2 VI Dyrektywy, takich jak świadczenie przez Floridienne usług administracyjnych, rachunkowych i informatycznych na rzecz swoich spółek zależnych. Również w orzeczeniu z dnia 12 lipca 2001 r. w sprawie C-102/00 Welthgrove BV (także spółka holdingowa) przeciwko Staatssecretaris van Financien TSUE wyraźnie wskazał, że samo zaangażowanie spółki holdingowej w zarządzanie jej spółkami zależnymi, lecz bez dokonywania transakcji podlegających VAT w rozumieniu art. 2 VI Dyrektywy, nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4(2) tej Dyrektywy. Wobec tego działalnością gospodarczą będzie tylko takie zarządzanie spółkami zależnymi, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 VI Dyrektywy. W orzeczeniu TSUE z dnia 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 Cibo Participations. Trybunał podtrzymał w nim stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami, których udziały nabyła, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, ale tylko w przypadku, gdy pociąga to za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową na rzecz spółek zależnych usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych. W związku z powyższym, zdaniem TSUE, samo nabycie i posiadanie akcji spółki nie powinno być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, nadająca ich posiadaczowi status podatnika.

Z powyższego orzecznictwa TSUE wynika, iż zbycie udziałów będzie stanowiło działalność gospodarczą wówczas, gdy pociąga to za sobą dokonywanie czynności podlegających opodatkowaniu.

Udziałem w spółce jest ogół praw i obowiązków wspólnika. Udział w spółce posiadającej osobowość prawną jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem transakcji (prawo zbywalne), nie mieści się jednak ani w definicji towarów, ani usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto, w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia lub sprzedaży udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia, czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiadał 3.666 udziałów w ??? Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w...

W dniu 27 października 2011 r. Wnioskodawca sprzedał wszystkie posiadane udziały w ??? Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w ?osobie fizycznej - innemu wspólnikowi.

Z treści umowy Spółki oraz z treści odpisu z KRS wynika, iż w zakres przedmiotu działalności Spółki wchodzi działalność finansowa. Wynika to z faktu, iż przedmiot działalności Spółki został określony w sposób możliwie jak najszerszy. W rzeczywistości jednak Spółka nie prowadzi obecnie oraz nigdy nie prowadziła działalności, którą można by określić jako działalność finansowa, w szczególności nie prowadzi działalności maklerskiej, brokerskiej polegającej na obrocie udziałami, akcjami, walutą, czy też innymi instrumentami finansowym, jak też działalności polegającej na zarządzaniu innymi podmiotami. Wnioskodawca nie zajmował stanowiska w organie zarządzającym ??? Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w.. , stanowiska takiego nie zajmowali także członkowie Zarządu Spółki. W dniu zbycia udziałów należących do Spółki, członkiem Zarządu ??.? Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w ?był pracownik Spółki, zatrudniony na stanowisku Dyrektora.

Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca nie prowadzi obecnie oraz nigdy nie prowadził działalności, którą można by określić jako działalność finansowa, a w szczególności nie prowadzi działalności maklerskiej ani brokerskiej, polegającej na obrocie udziałami, akcjami, walutą czy też innymi instrumentami finansowymi. Wnioskodawca wskazał także, iż nie prowadzi działalności polegającej na zarządzaniu innymi podmiotami. W dniu zbycia udziałów należących do Spółki, członkiem Zarządu ??? Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w ?(której udziały Wnioskodawca zbył), był pracownik Spółki zatrudniony na stanowisku Dyrektora. Udział pracownika Wnioskodawcy w zarządzaniu Spółką ??? nie przesądza, iż sprzedaż udziałów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z przedstawionego wyżej orzecznictwa TSUE wynika, iż sprzedaż udziałów spółki dokonywana przez podmiot, który nie trudni się działalnością polegają na obrocie udziałami, nie stanowi działalności gospodarczej, nawet w sytuacji, gdy podmiot ten w zarządzaniu spółką uczestniczy, lecz nie wykonuje na rzecz tej spółki czynności podlegających opodatkowaniu takich jak świadczenie usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych.

Natomiast z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, aby Spółka ?.wykonywała na rzecz Spółki ??.? tego rodzaju usługi.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów w Spółce ??.? nie stanowi sprzedaży towarów lub usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.