Pomimo, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku (...)

Pomimo, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, czynność wniesienia w formie aportu ww. majątku ruchomego nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym aport przedmiotowych ruchomości będzie podlegał opodatkowaniu według stawek właściwych dla towarów będących przedmiotem aportu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2012 r. (data wpływu 19 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT aportu majątku ruchomego ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT aportu majątku ruchomego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miejska to jednostka samorządu terytorialnego szczebla podstawowego wykonująca zadania publiczne o charakterze gminnym w oparciu o ustawę z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. Nr 142, poz. 1591 z 2001 r.). Jako osoba prawna nie ma własnych struktur, a zadania wykonuje za pośrednictwem swoich organów - Prezydenta, Rady Gminy, aparatu pomocniczego - Urzędu Miasta i własnych jednostek organizacyjnych, jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i spółek ze 100% udziałem Gminy. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Z racji zawartych umów cywilnoprawnych Gmina odprowadza VAT należny i rozlicza się w oparciu o przedłożone deklaracje z Urzędem Skarbowym jako podatnik czynny.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Natomiast pkt 5 tego artykułu wskazuje, iż zadaniem takim jest zadanie z zakresu ochrony zdrowia.

Gmina Miejska jako jednostka samorządu terytorialnego zgodnie z art. 8 ust.1 pkt 3 już nie obowiązującej ustawy o zakładach opieki zdrowotnej z dnia 30 sierpnia 1991 r. (Dz. U. Nr 14 poz. 89) była organem założycielskim Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej.

Ustawę tą zastąpiła ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112 poz. 654), która stanowi w art. 6 ust. 1 pkt 2, iż jednostka samorządu terytorialnego może utworzyć i prowadzić podmiot leczniczy w formie: spółki kapitałowej i jednostki budżetowej. Nowa ustawa nie przewiduje już możliwości tworzenia przez jednostki samorządu terytorialnego podmiotów leczniczych w formie samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej. W związku z trudną sytuacją finansową Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Prezydent Miasta podjął stosowne działania zmierzające do przystąpienia do Programu ?....? tzw. Plan B w celu pozyskania środków na spłatę części zobowiązań. Jednym z niezbędnych warunków uczestnictwa w programie i uzyskania dotacji celowej z budżetu państwa dla Miasta na spłatę zobowiązań publicznoprawnych i cywilnoprawnych, o których mowa w załączniku do Uchwały Rady Ministrów było m.in. zabezpieczenie udzielania świadczeń zdrowotnych na bazie przekazanego spółce utworzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego majątku ruchomego i nieruchomego. Tak więc głównym warunkiem koniecznym dla przystąpienia do Planu B była likwidacja Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej i utworzenie spółki realizującej zadania z zakresu użyteczności publicznej polegających na wykonywaniu zadań dotyczących ochrony zdrowia. Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 25 lutego 2009 r. wyrażono zgodę, stosownie do art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. f i g ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, na utworzenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Centrum Medycznego.

Spółka owa została utworzona dnia 28 kwietnia 2009 r. na mocy aktu notarialnego Rep. A i wpisana do KRS. Spółka jest w 100% własnością Gminy.

Uchwalą Rady Miejskiej z dnia 17 czerwca 2009 r. w sprawie likwidacji Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej z podjęto równocześnie decyzję o likwidacji Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej. Termin likwidacji zgodnie z uchwałą określono pierwotnie na dzień 31 grudnia 2009 r. Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 13 listopada 2009 r. termin zakończenia likwidacji przesunięto na dzień 31 marca 2010 r., następnie kolejnymi uchwałami terminy likwidacji przesuwano:

  • Uchwałą z dnia 3 marca 2010 r. termin wyznaczono na 30 września 2010r.
  • Uchwalą z dnia 25 marca 2010 r. termin wyznaczono na 31 października 2010 r.
  • Uchwałą z dnia 8 września 2010 r. termin wyznaczono na 31 grudnia 2011 r.

Ostatecznie Uchwała z dnia 4 lipca 2011 r. zmieniła dzień zakończenia czynności likwidacyjnych i likwidacja ostatecznie zakończyła się w dniu 30 września 2011 r.

Zgodnie z zapisami art. 43j ust. 1 i 2 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej jednostki samorządu terytorialnego, które faktycznie wykonywały uprawnienia i obowiązki podmiotu, który utworzył samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, ponoszą odpowiedzialność za jego zobowiązania w częściach ułamkowych odpowiadających wysokości zobowiązań powstałych w okresach, w których wykonywały te czynności. W tym przypadku należności, zobowiązania i mienie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej stają się należnościami, zobowiązaniami i mieniem podmiotu, który przejął uprawnienia i obowiązki podmiotu, który utworzył zakład.

W wyniku tej transformacji Gmina przejęła łączny dług w kwocie 107.958.872,77 zł., spłacając jeszcze w 2011 r. 86.536.093,92 zł. Na kolejne lata pozostała kwota 21.422.778,85 zł.

W zakresie majątku Gmina w styczniu 2010 roku protokołem przekazania - przejęcia przyjęła od Likwidatora SP ZOZ w likwidacji do swoich ksiąg rachunkowych majątek w postaci nieruchomości SP ZOZ w likwidacji (grunty, budynki i budowle), który na podstawie umowy z dnia 1 kwietnia 2010, zawartej pomiędzy Gminą Miejską a Centrum Medycznym został wydzierżawiony na czas nieoznaczony. Z tytułu umowy dzierżawca tj. spółka Centrum Medyczne (100 % udziałów w kapitale ma gmina), mająca w swoich strukturach Niepubliczny ZOZ płaci wydzierżawiającemu czynsz dzierżawny. Gmina Miejska odprowadza od tej transakcji należny podatek VAT.

Równocześnie z dniem zakończenia likwidacji tj. 30 września 2011 r. Gmina jako organ założycielski po zlikwidowanym SP ZOZ przyjęła również do swoich ksiąg rachunkowych jako mienie zlikwidowanych jednostek - wartość mienia ruchomego. Wartość netto w ewidencji księgowej wynosi 688.201,64 zł.

Gmina docelowo w roku 2013 zamierza wnieść majątek ruchomy oraz wartości niematerialne i prawne w formie aportu do spółki prawa handlowego jaką jest Centrum Medyczne, który będzie stanowił podwyższenie udziałów Gminy. W skład majątku ruchomego wchodzi sprzęt medyczny i wyposażenie. Podatek naliczony przy jego nabyciu nie podlegał odliczeniu z uwagi na to, iż szpital prowadził działalność leczniczą, zwolnioną od podatku od towarów i usług. Wnioskodawcy, czyli Miastu również nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

CM dotychczas korzysta z majątku ruchomego na podstawie umowy użyczenia z dnia 15 października 2009 roku aktualizowanej kolejnymi aneksami: nr 1 z dnia 28 grudnia 2009 roku, aneksem nr 2 z dnia 31 marca 2010 roku aneksem nr 3 z dnia 27 października 2010 roku, i umowy użyczenia z dnia 22 grudnia 2009 roku wraz z aneksem nr 1 z dnia 31 marca 2010 roku i aneksem nr 2 z dnia 27 października 2010 roku, umowy użyczenia z dnia 16 grudnia 2009 roku wraz z aneksem nr 1 z dnia 31 marca 2010 roku i aneksem nr 2 z dnia 27 października 2010 roku zawartych na podstawie Uchwały Rady Miejskiej z dnia 28 września 2009 r. w sprawie wyrażenia zgody na użyczenie majątku trwałego ruchomego Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w likwidacji oraz Uchwały z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie wyrażenia zgody na użyczenie majątku trwałego ruchomego Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w likwidacji. CM korzysta z wartości niematerialnych i prawnych na mocy porozumienia w przedmiocie użyczenia majątku trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych z dnia 15 grudnia 2011 roku. Porozumienie potwierdziło korzystanie z wartości niematerialnych i prawnych przez CM Spółka z o.o. w okresie od dnia 30 września 2011 roku do dnia 15 grudnia 2011. W protokole przekazania Gminie Miejskiej majątku Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej z dnia 15 grudnia 2011 roku przekazujący - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej, przejmujący - Gmina Miejska oraz CM zgodnie oświadczyli, że wartości niematerialne i prawne stanowiące pozostały po likwidacji majątek SP ZOZ, w okresie likwidacji były wykorzystywane zarówno przez SP ZOZ jak i CM i znajdują się obecnie w posiadaniu CM, który korzysta w tej części majątku w prowadzonej działalności. Przekazujący przekazał a Przejmujący przyjął majątek ruchomy oraz wartości niematerialne i prawne wraz z całą dokumentacją jego dotyczącą w tym dokumentacją techniczną, opisową i prawną oraz potwierdził zgodność jego stanu ilościowego i rodzajowego z dokumentacją przedłożoną przez Przekazującego pismem z dnia 9 grudnia 2011 roku. Przejmujący pozostawił przedmiotowy majątek w posiadaniu CM do czasu podjęcia przez organ stanowiący Gminy Miejskiej decyzji o jego przeznaczeniu, a CM majątek przyjął.

Tak więc majątek ruchomy będący przedmiotem aportu formalnie jest własnością Miasta od dnia 30.09.2011 r. i w chwili obecnej wykorzystywany jest przez spółkę ze 100% udziałem Miasta.

W roku 2012 Gmina zamierza w miejsce zawartej umowy użyczenia zawrzeć umowę dzierżawy celem zapewnienia dalszego nieprzerwanego udzielania świadczeń zdrowotnych bez ograniczenia ich dostępności, warunków ich udzielania oraz jakości świadczonych usług. Z tytułu umowy dzierżawy Gmina będzie pobierać określony czynsz dzierżawny (tzw. ?pożytki?) oraz odprowadzać należny podatek VAT do urzędu skarbowego. Umowa będzie realizowana przez okres dłuższy niż 6 miesięcy. Dopiero po upływie tego okresu zamierza przedmiotowy majątek ruchomy przekazać aportem do spółki ze 100% udziałem Gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jako jedyny udziałowiec i wspólnik Centrum Medycznego Gmina Miejska będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług czy też będzie zachodziła konieczność naliczenia i odprowadzenia podatku na rzecz urzędu skarbowego, od wnoszonego w postaci aportu majątku ruchomego użytkowanego obecnie przez spółkę ze 100% udziałem Gminy, a poprzednio przez SP ZOZ.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie majątku ruchomego w formie aportu na rzecz spółki nie rodzi obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Według art. 2 pkt 22 ustawy sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa cywilnego lub handlowego spełnia definicję dostawy zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji w podwyższonym kapitale zakładowym), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania wnoszonym towarem jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ? (Dz. Urz. UE.L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo ? przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

  1. dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,
  2. odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ochrony zdrowia (art. 7 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Powołane wyżej przepisy jednoznacznie wskazują, iż zwolnieniem od podatku nie są objęte czynności realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że wniesienie aportem majątku ruchomego jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów. Gmina w tym przypadku nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia określonego w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Wyjaśnić również należy, że z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy, przy czym nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także, np. świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony.

Zaznacza się, iż obecnie obowiązujące przepisy co do zasady nie przewidują zwolnienia od podatku od towarów i usług aportów wnoszonych do spółek prawa handlowego i cywilnego, w związku z powyższym czynność ta jest opodatkowana. Jednakże sposób jej opodatkowania (właściwa stawka podatku VAT, zwolnienie lub wyłączenie) zależy od tego co jest przedmiotem aportu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 43 ust. 2 ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy, powoduje, iż dostawa towarów nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wyrażony w cytowanym wyżej przepisie 43 ust. 2 ustawy, wymóg używania ruchomości odnosi się bezpośrednio do zbywcy i dotyczy faktycznego używania towaru. Przez używanie, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa ? www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, czy też prawa własności do towaru, przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie będzie towarzyszyć faktyczne wykorzystywanie towaru.

Zaznacza się, iż użytkownikiem dokonującym sprzedaży towaru używanego jest jedynie taki jego właściciel, który przed dokonaniem sprzedaży korzystał z towaru w ten sposób, że faktycznie go używał, a nie tylko pobierał z tego towaru, będącego jego własnością, pożytki cywilne i inne dochody. Stąd ?używanymi? nie mogą być towary, które były przedmiotem dzierżawy i nie były przez zbywcę faktycznie używane przez okres wymagany przepisem art. 43 ust. 2 ustawy.

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że zwolnienie od podatku obejmuje dostawę ruchomości tylko w sytuacji, gdy okres używania przez podatnika wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Zatem okres używania ruchomości liczy się od momentu nabycia ich przez podatnika na własność, przy czym za ?używanie? nie można uznać posiadania towaru, któremu nie towarzyszy faktyczne jego wykorzystywanie. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru przez wskazany przepisem czas.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, jako jednostka samorządu terytorialnego był organem założycielskim Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej. W dniu 28 kwietnia 2009 r. została utworzona spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Centrum Medyczne. Spółka jest w 100% własnością Gminy. Uchwalą Rady Miejskiej z dnia 17 czerwca 2009 r. podjęto równocześnie decyzję o likwidacji Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej. Likwidacja ostatecznie zakończyła się w dniu 30 września 2011 r. W wyniku tej transformacji Gmina przejęła łączny dług SP ZOZ oraz w zakresie majątku Gmina w styczniu 2010 roku protokołem przekazania - przejęcia przyjęła od Likwidatora do swoich ksiąg rachunkowych majątek w postaci nieruchomości SP ZOZ w likwidacji (grunty, budynki i budowle), który na podstawie umowy z dnia 1 kwietnia 2010, zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Centrum Medycznym został wydzierżawiony na czas nieoznaczony. Z tytułu umowy dzierżawca tj. Centrum Medyczne płaci wydzierżawiającemu czynsz dzierżawny. Równocześnie z dniem zakończenia likwidacji tj. 30 września 2011 r. Gmina jako organ założycielski po zlikwidowanym SP ZOZ przyjęła również do swoich ksiąg rachunkowych jako mienie zlikwidowanych jednostek - wartość mienia ruchomego. Gmina docelowo w roku 2013 zamierza wnieść majątek ruchomy oraz wartości niematerialne i prawne w formie aportu do spółki prawa handlowego jaką jest Centrum Medyczne, który będzie stanowił podwyższenie udziałów Gminy. W skład majątku ruchomego wchodzi sprzęt medyczny i wyposażenie. Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. CM dotychczas korzysta z majątku ruchomego na podstawie umowy użyczenia z dnia 15 października 2009 roku aktualizowanej kolejnymi aneksami w sprawie wyrażenia zgody na użyczenie majątku trwałego ruchomego SP ZOZ w likwidacji oraz Uchwały z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie wyrażenia zgody na użyczenie majątku trwałego ruchomego SP ZOZ w likwidacji. CM korzysta z wartości niematerialnych i prawnych na mocy porozumienia w przedmiocie użyczenia majątku trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych z dnia 15 grudnia 2011 roku. Porozumienie potwierdziło korzystanie z wartości niematerialnych i prawnych przez CM w okresie od dnia 30 września 2011 roku do dnia 15 grudnia 2011. W protokole przekazania Gminie majątku SP ZOZ z dnia 15 grudnia 2011 roku przekazujący - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej, przejmujący - Gmina Miejska oraz CM zgodnie oświadczyli, że wartości niematerialne i prawne stanowiące pozostały po likwidacji majątek SP ZOZ, w okresie likwidacji były wykorzystywane zarówno przez SP ZOZ jak i CM i znajdują się obecnie w posiadaniu CM, który korzysta w tej części majątku w prowadzonej działalności. Przekazujący przekazał a Przejmujący przyjął majątek ruchomy oraz wartości niematerialne i prawne wraz z całą dokumentacją jego dotyczącą w tym dokumentacją techniczną, opisową i prawną oraz potwierdził zgodność jego stanu ilościowego i rodzajowego z dokumentacją przedłożoną przez Przekazującego pismem z dnia 9 grudnia 2011 roku. Przejmujący pozostawił przedmiotowy majątek w posiadaniu CM do czasu podjęcia przez organ stanowiący Gminy decyzji o jego przeznaczeniu, a CM majątek przyjął. Majątek ruchomy będący przedmiotem aportu formalnie jest własnością Miasta od dnia 30.09.2011 r. i wykorzystywany jest przez spółkę ze 100% udziałem Miasta.

W 2012 roku Gmina zamierza w miejsce zawartej umowy użyczenia zawrzeć umowę dzierżawy celem zapewnienia dalszego nieprzerwanego udzielania świadczeń zdrowotnych bez ograniczenia ich dostępności, warunków ich udzielania oraz jakości świadczonych usług. Z tytułu umowy dzierżawy Gmina będzie pobierać określony czynsz dzierżawny (tzw. ?pożytki?) oraz odprowadzać należny podatek VAT do urzędu skarbowego. Umowa będzie realizowana przez okres dłuższy niż 6 miesięcy. Dopiero po upływie tego okresu zamierza przedmiotowy majątek ruchomy przekazać aportem do spółki ze 100% udziałem Gminy.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że wymienionego we wniosku majątku ruchomego w postaci sprzętu medycznego i wyposażenia, nie będzie można uznać za towar używany, bowiem z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika, iż Gmina przedmiotowego majątku ruchomego faktycznie nie wykorzystywała na potrzeby własnej działalności przez okres co najmniej pół roku od nabycia. Wnioskodawca wskazał, że od dnia 30 września 2011 r., czyli od dnia zakończenia likwidacji i przyjęcia przez Gminę do swoich ksiąg rachunkowych wartości mienia ruchomego, majątek ten wykorzystywany jest przez spółkę ze 100% udziałem Miasta. Ponadto, fakt oddania ww. majątku w dzierżawę, czyli do bezpośredniego wykorzystywania przez inny podmiot, nie spowoduje uznania składników majątku ruchomego za towary używane w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

W tej sytuacji, pomimo, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, czynność wniesienia w formie aportu ww. majątku ruchomego nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym aport przedmiotowych ruchomości będzie podlegał opodatkowaniu według stawek właściwych dla towarów będących przedmiotem aportu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika