Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu wyprowadzenia z ewidencji środków (...)

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wycofania nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej na cele osobiste.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W latach 1992-1995 ze środków pochodzących z majątku prywatnego Wnioskodawca wybudował dwie nieruchomości, które wprowadził do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Są to budynki użytkowe, obecnie przystosowanie do celów handlowych. Żona Wnioskodawcy jest ich współwłaścicielką w ramach małżeńskiej wspólnoty majątkowej. Budynki są zaliczone do środków trwałych i podlegają amortyzacji. Powierzchnia ogólna pierwszego, budynku wynosi 1071,5 m², w tym powierzchnia najmu 1002 m². Obecnie podpisane są umowy najmu z 3 firmami i powierzchnia handlowa budynku jest w pełni wynajęta. Drugi budynek jest znacznie mniejszy, a jego powierzchnia wynosi ok. 106 m². Obecnie całość jest wynajmowana.

Zakres działalności Wnioskodawcy wg PKD to wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (68.20.Z). Wnioskodawca jest podatnikiem VAT i opłaty pobierane od najemców dokumentuje fakturami VAT.

W czasie, gdy budynki powstawały Wnioskodawca nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatek ten został wprowadzony w roku, w którym budowa była już na ukończeniu, tak więc od kosztów budowy VAT nie został odliczony.

W latach kolejnych licząc od 1992 Wnioskodawca dokonywał ulepszeń budynku (ostatnie ulepszenie, podwyższające wartość środka trwałego miało miejsce w maju 2012). Jako zarejestrowany czynny podatnik VAT Wnioskodawca odliczał podatek VAT od faktur dokumentujących zakup materiałów i usług budowlanych. Istnieje prawdopodobieństwo ulepszeń w latach kolejnych, jeśli takie będą sugestie najemców.

W przyszłym roku Wnioskodawca zamierza przejść na emeryturę i zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej. Ze względu na likwidację działalności przedmiotowy budynek planuje wyprowadzić z ewidencji środków trwałych, przenieść do majątku prywatnego i wynajmować prywatnie przy zastosowaniu ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne z dnia 20 listopada 1998 r. Budynkiem użytkowym, który Wnioskodawca posiada nadal są zainteresowani najemcy, dlatego Wnioskodawca postanowił razem z małżonką, mimo emerytury, kontynuować najem w ramach tzw. najmu prywatnego i umożliwić przedsiębiorcom dostęp do nieruchomości. Zostaną zawarte nowe umowy najmu, ponieważ obecne umowy zostały podpisane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Małżonka Wnioskodawcy jest na emeryturze od roku 2004 i nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej.

Wnioskodawca ma świadomość, że planowany wynajem budynku w ramach tzw. Najmu prywatnego, będzie nadal działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc nadal będzie czynnym podatnikiem VAT i najem prywatny zostanie przez Wnioskodawcę opodatkowany podatkiem od towarów i usług (będzie dokumentowany fakturami VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w chwili przekazania, budynków do majątku prywatnego nastąpi dostawa towaru zgodnie z art. 7 ust. 2, a co za tym idzie konieczność opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w chwili przekazania budynku do majątku prywatnego nie nastąpi dostawa w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowy budynek jako towar będzie wykorzystywany w sposób ciągły do celów zarobkowych, o czym świadczy planowany wynajem budynku w ramach tzw. najmu prywatnego.

W rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nadal będzie prowadzona działalność gospodarcza i mimo likwidacji działalności w CEIDG Wnioskodawca pozostanie zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Usługi najmu będą przez Wnioskodawcę dokumentowane fakturami VAT.

W chwili przekazania budynku Wnioskodawca nie będzie zatem zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu wyprowadzenia nieruchomości z ewidencji środków trwałych, wykorzystywanej w działalności gospodarczej, a następnie przeniesionej do majątku prywatnego celem kontynuacji wynajmu w ramach najmu prywatnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak wynika z art. 7 ust. 2 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z opisu sprawy wynika, iż w latach 1992-1995 ze środków pochodzących z majątku prywatnego Wnioskodawca wybudował dwie nieruchomości, które wprowadził do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zakres działalności Wnioskodawcy wg PKD to wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (68.20.Z). Wnioskodawca jest podatnikiem VAT i opłaty pobierane od najemców dokumentuje fakturami VAT. W czasie, gdy budynki powstawały Wnioskodawca nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatek ten został wprowadzony w roku, w którym budowa była już na ukończeniu, tak więc od kosztów budowy VAT nie został odliczony. W latach kolejnych licząc od 1992 Wnioskodawca dokonywał ulepszeń budynku (ostatnie ulepszenie, podwyższające wartość środka trwałego miało miejsce w maju 2012). Jako zarejestrowany czynny podatnik VAT Wnioskodawca odliczał podatek VAT od faktur dokumentujących zakup materiałów i usług budowlanych. Istnieje prawdopodobieństwo ulepszeń w latach kolejnych, jeśli takie będą sugestie najemców. W przyszłym roku Wnioskodawca zamierza przejść na emeryturę i zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej. Ze względu na likwidację działalności przedmiotowy budynek planuje wyprowadzić z ewidencji środków trwałych, przenieść do majątku prywatnego i wynajmować prywatnie.

Należy zauważyć, że w świetle regulacji art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014r., poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Należy zauważyć, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie tej rzeczy przez jego najemcę.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji ?prywatny? najem budynków niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Uwzględniając powołane przepisy wskazać należy, że nieruchomości wycofane z ewidencji środków trwałych (ewidencji firmy) i przeznaczone na cele najmu ?prywatnego?, będą nadal wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, .

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpi dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, bowiem nie nastąpi przekazanie budynków na cele osobiste. Przedmiotowe budynki jako towary będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w sposób ciągły do celów zarobkowych, o czym świadczy planowany wynajem budynków w ramach tzw. najmu prywatnego. Zatem Zainteresowany będzie nadal prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji czynność polegająca na wycofaniu nieruchomości z ewidencji środków trwałych ? w sytuacji gdy będzie ona w dalszym ciągu wykorzystywana do działalności gospodarczej ? nie będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem VAT przedmiotowej transakcji.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu wyprowadzenia z ewidencji środków trwałych nieruchomości, wykorzystywanej w działalności gospodarczej, a następnie przeniesionej do majątku prywatnego celem przeznaczenia na wynajem w ramach tzw. najmu prywatnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.