Kwestia opodatkowania sprzedaży działki położonej na terenie, dla którego nie ma opracowanego miejscowego (...)

Postanowieniem z dnia 30.01.2007 r. znak: II US II-443/104/2006, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie uznał zaprezentowane przez stronę stanowisko za nieprawidłowe, konkludując, że od przeznaczenia gruntu zależy czy jego dostawa będzie opodatkowana, czy też zwolniona z opodatkowania, a ?brak planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej działki oraz zaliczenie w ewidencji gruntów tej działki jako użytki rolne nie przesądza o możliwości uznania nieruchomości za tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę?. Organ podatkowy stwierdził, iż ?Jednostka, sprzedając grunt zakwalifikowany jako rolny ale przeznaczony w dokumencie - studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego - pod budownictwo mieszkalne, nie może skorzystać dla tej dostawy ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy?. Zatem w ocenie organu I instancji, czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu wg stawki podstawowej tj. 22%.

Nie godząc się z interpretacją udzieloną przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego, strona wniosła zażalenie, wnosząc o zmianę wymienionego rozstrzygnięcia.

Rozpatrując przedmiotową sprawę, Dyrektor tut. Izby Skarbowej stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Towarem zaś, zgodnie z regulacją art. 2 pkt 6 ustawy VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlega zatem dostawa terenów budowlanych niezabudowanych bądź przeznaczonych pod zabudowę.

Zauważyć należy, iż przepisy prawa podatkowego, w tym w szczególności ustawa o podatku od towarów i usług, nie definiują pojęcia ?teren budowlany? oraz ?teren przeznaczony pod zabudowę?, a także nie wskazują na kryteria, jakimi należy kierować się przy ocenie gruntu. Regulacji i definicji tychże pojęć należy zatem poszukiwać w innych przepisach prawa aniżeli prawa podatkowego. Analiza przepisów ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) pozwala na stwierdzenie, że o tym czy dany grunt będzie przeznaczony pod zabudowę decyduje gmina. Stosownie do regulacji art. 3 ust. 1 tej ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z art. 4 powołanej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (art. 9 ust. 1 wymienionej ustawy), które co prawda nie jest aktem prawa miejscowego (art. 9 ust. 5), jednakże jego uchwalenie stanowi niezbędny etap poprzedzający uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a ustalenia w nim (studium) zawarte są wiążące dla organów gminy przy uchwalaniu planu (art. 9 ust. 4). Rada gminy uchwala bowiem plan miejscowy po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium ? art. 20 ust. 1. W przypadku zatem braku planu zagospodarowania przestrzennego, o przeznaczeniu danej nieruchomości decydują ogólne zasady, kierunki i zamierzenia w zakresie realizacji polityki przestrzennej gminy, znajdujące odzwierciedlenie w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Pomimo że, jak podnosi strona w zażaleniu, studium nie jest aktem prawa powszechnie obowiązującego, ww. przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie pozwalają na ocenę przeznaczenia gruntu ? gdy brak planu miejscowego ? w oderwaniu od ustaleń studium. Jak bowiem wskazano wyżej, czynnością towarzyszącą uchwaleniu planu miejscowego, jest stwierdzenie zgodności tegoż planu ze studium. Analogiczne stanowisko prezentowane jest również w orzecznictwie, np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13.09.2005 r. sygn. akt II OSK 64/05 (publ. w Systemie Informacji Prawnej LEX nr 194989), w którym wskazano, że ?Przepis art. 9 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, odsyłający do ustaleń studium, pozwala na uznanie za legalne tylko takie uchwalenie (sporządzenie) planu, które jest zgodne ze studium.?, a także w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 9.02.2006r. sygn. akt II SA/Bk 583/05 (publ. w LEX nr 173715).

Tut. organ zauważa, że ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, wskazując na możliwość objęcia zwolnieniem od podatku od towarów i usług dostawy terenów niezabudowanych, posłużył się kryterium przeznaczenia terenu. Skoro o przeznaczeniu gruntu decydują władze gminne, które przewidziały daną działkę w studium pod budownictwo mieszkaniowe, to dostawa tejże działki, nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

Odnosząc się natomiast do argumentacji strony i przywołanych przepisów ustawy z dnia 3.02.1995r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (j. t. Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1266), tut. organ wskazuje, iż zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy ?Przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, wymagającego zgody, o której mowa w ust. 2, dokonuje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, sporządzonym w trybie określonym w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym?. Jak natomiast wyżej wskazano, tryb ten przewiduje, że uchwalenie planu następuje po stwierdzeniu jego zgodności ze studium. Tym samym potwierdzić należy zajęte przez organ I instancji stanowisko, że do czasu uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego, wiążące dla oceny prawa podatnika do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, są ustalenia zawarte w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Wobec powyższego stanowisko prezentowane przez stronę, we wniosku z dnia 4.12.2006 r., podtrzymane w zażaleniu z dnia 7.02.2007 r., uznaje się za nieprawidłowe. W tej sytuacji, Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie nie znajduje podstaw do uchylenia postanowienia Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 30.01.2007 r. znak: II US II-443/104/2006.