Czy istnieje obowiązek złożenia zeznania podatkowego w Polsce za 2004 r. i czy można dokonać wspólnego (...)
Czy istnieje obowiązek złożenia zeznania podatkowego w Polsce za 2004 r. i czy można dokonać wspólnego rozliczenia wraz z małżonkiem?
W dniu 6.01.2005 r. wpłynął do Urzędu Skarbowego w Jaśle wniosek pana o udzielenie interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. We wniosku podał pan, iż prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz na koordynowaniu usług ubezpieczeniowych, świadczonych na własny rachunek przez agentów ubezpieczeniowych. Jako dyrektor regionalny nabywa pan prawo do prowizji od każdej umowy, do której zawarcia doprowadzi podległy panu organizacyjnie agent ubezpieczeniowy. Umowa, która łączy pana z towarzystwem ubezpieczeniowym przewiduje, iż do pana obowiązków należy m.in. periodyczne organizowanie, w zakresie prowadzonej działalności, szkoleń dla współpracujących z panem agentów ubezpieczeniowych. Na koszty szkolenia składają się przede wszystkim: wynajem lokalu, wynagrodzenie wykładowców, przygotowanie materiałów dla uczestników oraz koszt posiłków dla uczestników szkolenia i wykładowców. We wniosku złożył pan zapytanie w kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację szkolenia, a dotyczących zakupionych posiłków dla uczestników i wykładowców. Na posiłki powyższe składają się: ciastka, bułki, napoje oraz przekąski na ciepło o charakterze obiadowym. Wyrażając własne stanowisko, stwierdził pan, iż ww. wydatki na posiłki stanowią w całości koszty uzyskania przychodów, bowiem istnieje związek pomiędzy wydatkiem poniesionym na organizację szkolenia a spodziewanym przychodem. Ponieważ bezpośredni przychód z tytułu zawarcia umowy uzyskuje nie tylko towarzystwo ubezpieczeniowe i agent, lecz także osoba koordynująca ich współpracę, wszystkie podmioty współpracujące ze sobą są zainteresowane stałym zwiększaniem sprzedaży usług ubezpieczeniowych. Jednym ze środków prowadzących do tego jest podnoszenie jakości usług świadczonych przez agentów ubezpieczeniowych, do czego z kolei mają przyczynić się organizowane szkolenia.
Postanowieniem z dnia 21.02.2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jaśle stwierdził, iż stanowisko pana wyrażone we wniosku jest nieprawidłowe. Zdaniem organu I instancji, podstawowe znaczenie przy ustalaniu kosztów podatkowych mają przepisy art. 22 i 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). I tak, stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami podatkowymi są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Generalnie można przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Jeżeli zatem między tematem szkolenia, a zakresem działalności firmy prowadzonej przez podatnika istnieje związek, to wydatki na posiłki dla uczestników szkolenia oraz wykładowców w ramach organizacji przez podatnika szkolenia można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w ramach limitu, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie bowiem do ww. przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodu, chyba, że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.
W słowniku języka polskiego PWN - pojęcie 'reklama' oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję; środki (np. plakaty, napisy ogłoszenia itp.) służące temu celowi. Organ I instancji powołał się również na wykładnię sądową, z której wynika, iż reklama to nie tylko rozpowszechnianie informacji o towarach (usługach), ich zaletach, wartościach czy miejscach i możliwościach nabycia, ale również działania mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach (usługach) w celu zachęcenia ich do nabywania towarów (usług) od tego właśnie, a nie innego podmiotu gospodarczego. Natomiast 'reprezentacja' oznacza okazałość, wystawność służące kształtowaniu wizerunku firmy. W takim też rozumieniu wydatki ponoszone na organizację szkolenia w zakresie posiłków dla uczestników (będących odrębnymi podmiotami gospodarczymi) i wykładowców należało w ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jaśle zaliczyć do limitowanych kosztów uzyskania przychodów wymienionych w powołanym wyżej art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Pismem z dnia 28.02.2005 r. złożył pan zażalenie na powyższe postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie. W zażaleniu kwestionuje pan stanowisko organu I instancji, powielając argumentację zawartą we wniosku z dnia 29.12.2004 r. Dodatkowo podnosi pan, iż organ I instancji nie kwestionuje związku spornych wydatków z celem, jakim jest osiągnięcie przychodu, jednakże twierdzi, iż zaliczenie tych wydatków do kosztów jest możliwe tylko w ramach limitu, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to limit dotyczy wydatków na reprezentację i reklamę. Pana zdaniem stanowisko to jest błędne, bowiem szkolenia nie są prowadzone dla odbiorców towarów (usług), lecz dla podmiotów pozostających w stałych stosunkach gospodarczych z podatnikiem, którzy te 'usługi' dopiero mają oferować. Celem szkoleń nie jest 'poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach 'usługach', lecz przygotowanie agentów ubezpieczeniowych do kreowania wizerunku produktów, który umożliwi zwiększenie sprzedaży w przyszłości. Zdaniem pana stanowisko organu I instancji byłoby prawidłowe, gdyby szkolenia były skierowane do odbiorców usług, a nie do podmiotów, które te usługi oferują. Brak jest także podstaw do zakwalifikowania wydatków na szkolenie jako wydatków na cele reprezentacji. Ponoszone przez podatnika wydatki nie mają bowiem charakteru reprezentacyjnego. Zapewnienie posiłków uczestnikom szkolenia i wykładowcom jest rozwiązaniem pozwalającym zorganizować sprawnie szkolenie, a także zminimalizować jego koszty i czas trwania. Wobec powyższego wnosi pan o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Rozpatrując sprawę w postępowaniu odwoławczym Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie stwierdza, co następuje:
Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Warunkiem więc uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.
Organizowanie szkoleń dla agentów ubezpieczeniowych, podległych organizacyjnie podatnikowi - w sytuacji, gdy od każdej umowy zawartej przez ww. agentów podatnik nabywa prawo do prowizji - niewątpliwie ma taki wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu z prowadzonej działalności. Dlatego też takie wydatki, których poniesienie jest niezbędne z punktu widzenia możliwości zorganizowania szkolenia z pewnością należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z działalności. Do wydatków takich można zaliczyć koszty wynajmu lokalu, wynagrodzenie wykładowców, przygotowanie materiałów dla uczestników itp. Wydatki natomiast związane z organizacją posiłków dla uczestników szkoleń - z pewnością usprawniają organizację szkolenia, jednakże nie są to wydatki, których brak uniemożliwiałby przeprowadzenie szkolenia, bowiem bez ich poniesienia szkolenie najprawdopodobniej również by się odbyło. Oczywiście bezspornym jest, iż fundowanie takich posiłków agentom ubezpieczeniowym, którzy są odrębnymi podmiotami gospodarczymi, niewątpliwie wpływa korzystnie na wizerunek firmy podatnika, dlatego też zasadnym jest uznanie poniesionych na ten cel wydatków za koszty uzyskania przychodów, ale tylko w ramach limitu dotyczącego wydatków na reprezentację i reklamę określonego w art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do wysokości 0,25 % przychodu.
W związku z powyższym tut. organ podziela stanowisko organu I instancji wyrażone w zaskarżonym postanowieniu, co mając na uwadze postanowiono jak w sentencji.