Czy zbycie w ramach działalności gospodarczej wierzytelności nabytej przez osobę fizyczną przed (...)

Czy zbycie w ramach działalności gospodarczej wierzytelności nabytej przez osobę fizyczną przed rozpoczęciem działalności gospodarczej i wprowadzonej do tej działalności, podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu 3 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów z działalności gospodarczej przychodu z tytułu zbycia lub wyegzekwowania nabytej wierzytelności - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 3 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów z działalności gospodarczej przychodu z tytułu zbycia lub wyegzekwowania nabytej wierzytelności.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca (cesjonariusz), poza prowadzoną w Polsce działalnością gospodarczą jako wspólnik spółki osobowej, nabył od upadłego podmiotu mającego siedzibę w Niemczech wierzytelność. Podstawą nabycia wierzytelności była umowa sporządzona w miejscowości będącej siedzibą upadłego w dniu 29 sierpnia 2007 r. Zobowiązanym do uregulowania nabytej wierzytelności był polski przedsiębiorca. Wierzytelność ta zasądzona była wyrokiem zaocznym wydanym przez Izbę ds. Handlowych Sądu Krajowego w K.

Na powyższy wyrok Wnioskodawca otrzymał postanowienie z 30 listopada 2009 r. klauzulę wykonalności nadaną przez polski sąd okręgowy.

Od 1 lutego 2010 r. Wnioskodawca rozpoczął samodzielną działalność gospodarczą w zakresie której znajduje się również obrót wierzytelnościami. Obecnie zamierza wprowadzić do powyższej działalności nabytą wierzytelność oraz ją wyegzekwować lub zbyć w ramach tej działalności.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy zbycie w ramach działalności gospodarczej wierzytelności nabytej przez osobę fizyczną przed rozpoczęciem działalności gospodarczej i wprowadzonej do tej działalności, podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych...


Zdaniem Wnioskodawcy, bezsprzecznym jest, że u podatnika nie prowadzącego działalności gospodarczej, samo nabycie wierzytelności, nie rodzi skutków podatkowych. Natomiast opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega zbycie wierzytelności.


Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są odpowiednio:


  • pozarolnicza działalność gospodarcza;
  • kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienionych w pkt 8 lit. a) do c).


Jak już zaznaczono w opisie stanu faktycznego, wierzytelność została nabyta poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a zamiarem nabywcy jest jej wyegzekwowanie lub sprzedaż w ramach rozpoczętej działalności gospodarczej.

Zatem jako źródło przychodów z tytułu zbycia wierzytelności należy uznać pozarolniczą działalność gospodarczą, tj. źródło określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane.

Jednocześnie zgodnie z art. 14 ust. 1c ustawy, za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania albo częściowego wykonania usługi, nie później niż na dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Przy czym w myśl ust. 1i cyt. przepisu, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Tak więc w przypadku zbycia wierzytelności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na windykacji nabytych uprzednio wierzytelności na własny rachunek, nie powstaje sytuacja, w której nominalna wartość wierzytelności stanowiłaby przychód należny o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy. Przychód u podatnika powstaje w tej sytuacji dopiero w momencie wyegzekwowania od dłużnika lub sprzedaży wierzytelności i będzie nim każda wpłata z datą jej otrzymania przez wierzyciela.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) źródłami przychodów jest m. in.:


  • pozarolnicza działalność gospodarcza oraz
  • kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).


Definicję przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych zawiera art. 14 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi, że za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.


W myśl art. 5a pkt 6 cytowanej wyżej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:


  1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
  2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
  3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.


Powołane przepisy nie wyłączają z działalności gospodarczej, działalności polegającej na wykonywaniu czynności mającej charakter usług pośrednictwa finansowego (obrót wierzytelnościami).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej nabył w dniu 29 sierpnia 2007 r. od upadłego podmiotu wierzytelność. W dniu 1 lutego 2010 r. rozpoczął samodzielną działalność gospodarczą m. in. w zakresie obrotu wierzytelnościami. Nabytą wierzytelność, Wnioskodawca zamierza wprowadzić do powyższej działalności i w ramach tej działalności ją wyegzekwować lub zbyć.

W świetle przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji, gdy osoba fizyczna prowadząc działalność gospodarczą m. in. zakresie obrotu wierzytelnościami zamierza sprzedać lub wyegzekwować opisaną powyżej wierzytelność, powstały przychód należy zaliczyć do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochód z tego tytułu podlegać będzie zatem opodatkowaniu na zasadach przewidzianych dla tego źródła przychodów.


Co do momentu powstania przychodu z tego tytułu należy stwierdzić co następuje. Zgodnie z art. 14 ust. 1c ww. ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:


  1. wystawienia faktury albo
  2. uregulowania należności.


Przy czym w myśl ust. 1i ww. przepisu w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Ustalenie momentu uzyskania przychodu w przypadku podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą uzależnione jest zatem od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej w odniesieniu do tytułu (przedmiotu) uzyskania tego przychodu.

W przypadku podmiotów gospodarczych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na windykacji nabytych uprzednio wierzytelności na własny rachunek, nie powstaje sytuacja, w której nominalna wartość nabytych wierzytelności stanowiłaby przychód należny, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ww. ustawy.

Nabywca wierzytelności przed jej dalszą sprzedażą lub wyegzekwowaniem, musiał bowiem najpierw ponieść wydatek na jej nabycie. Pomimo, iż nabywca wierzytelności staje się wierzycielem, to jednak do czasu faktycznej realizacji wierzytelności nie uzyskuje on przychodu.

Przychód w tym przypadku powstanie dopiero w momencie dalszej odsprzedaży wierzytelności lub też wyegzekwowania wierzytelności od dłużnika i będzie nim każda wpłata otrzymana przez wierzyciela (art. 14 ust. 1i ww. ustawy).


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika