Czy odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej sieci wodno ? kanalizacyjnej mogą być zaliczone (...)

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji sieci wodno ? kanalizacyjnej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.)

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zakończyła inwestycję ? budowę sieci wodno - kanalizacyjnej na własnym terenie, która prowadzona była w latach 2007-2012. Faktury dotyczące budowy sieci wodno - kanalizacyjnej traktowane były jako przyszła inwestycja w działalności gospodarczej. Na bieżąco rozliczany był wyłącznie podatek VAT. Budowa sieci wodno - kanalizacyjnej związana jest z zaopatrzeniem w przyłącza budynków, wybudowanych na terenach należących do majątku prywatnego ? stanowiących przedmiot najmu prywatnego, do terenów związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni oraz w przyszłości z doprowadzeniem wody i kanalizacji do sprzedawanych działek rolnych (nie włączonych do majątku firmy). Przedmiotową sieć wodno ? kanalizacyjną Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zdarzenia gospodarcze Wnioskodawczyni ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, podatek dochodowy płaci w formie podatku liniowego według stawki 19%. Sieć wodno ? kanalizacyjna jest kompletna i zdatna do samodzielnego użytku, Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać ją w działalności gospodarczej dłużej niż rok. Sieć ta pozostanie własnością Wnioskodawczyni po sprzedaży wydzielonych działek. Nastąpił już odbiór urządzeń sieci, jest ona podłączona do sieci przedsiębiorstwa zajmującego się dostarczaniem wody i odbiorem ścieków. Faktury za zużycie wody otrzymane od ww. przedsiębiorstwa dostarczającego wodę, będą refakturowane na poszczególnych najemców budynków prywatnych oraz właścicieli działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej sieci wodno ? kanalizacyjnej mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, odpisy amortyzacyjne od sieci wodno ? kanalizacyjnej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Właściwą stawką amortyzacją dla KŚT 211 jest stawka 4,5%

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy,
  

• być właściwie udokumentowany.
  

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Środki trwałe stanowią jeden ze składników majątku trwałego firmy. Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
  

• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
  

• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
  

• składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.
  

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy).

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

W myśl ust. 4 ww. przepisu, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 22i ww. ustawy), stanowiącym załącznik nr 1 do ww. ustawy, który odwołuje się do odpowiedniego symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 2010 r. Nr 242, poz. 1622 ze zm.).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się w Klasyfikacji Środków Trwałych pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiektu zbiorczego, którym może być, np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy osiedla, zespoły komputerowe lub rusztowania składające się z szeregu pojedynczych elementów, które nie mogą funkcjonować samodzielnie.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni zakończyła inwestycję na własnym terenie, polegającą na wybudowaniu sieci wodno ? kanalizacyjnej. Budowa sieci wodno - kanalizacyjnej związana jest z zaopatrzeniem w przyłącza budynków, wybudowanych na terenach należących do majątku prywatnego ? stanowiących przedmiot najmu prywatnego, do terenów związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni oraz w przyszłości z doprowadzeniem wody i kanalizacji do sprzedawanych działek rolnych (nie włączonych do majątku firmy). Przedmiotową sieć wodno ? kanalizacyjną Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Sieć wodno ? kanalizacyjna jest kompletna i zdatna do samodzielnego użytku, Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać ją w działalności gospodarczej dłużej niż rok. Sieć ta pozostanie własnością Wnioskodawczyni po sprzedaży wydzielonych działek. Nastąpił już odbiór urządzeń sieci, jest ona podłączona do sieci przedsiębiorstwa zajmującego się dostarczaniem wody i odbiorem ścieków.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia wskazać należy, że Wnioskodawczyni dokonała wytworzenia środka trwałego w postaci sieci wodno ? kanalizacyjnej, którą zamierza wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, grupa 2 ? Obiekty inżynierii lądowej i wodnej, obejmuje podgrupę 21 ? Rurociągi, linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne obejmują rurociągi przesyłowe (naziemne, podziemne lub podwodne) do transportu wody i ścieków oraz stacje pomp, stacje filtrów lub ujęć wody. Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, roczna stawka amortyzacyjna dla obiektów inżynierii lądowej i wodnej, z wyłączeniem ogrodów i parków publicznych, skwerów, ogrodów botanicznych i zoologicznych wynosi 4,5%.

Należy zaznaczyć, iż to podatnik dokonuje klasyfikacji do odpowiedniej grupy środków trwałych stosownie do obowiązujących przepisów prawa a mianowicie w oparciu o ww. rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych. Po dokonaniu zaś takiej klasyfikacji to na podatniku spoczywa ciężar udowodnienia faktu, iż dany obiekt podlega odpowiedniej klasyfikacji, to podatnik bowiem z tego faktu wywodzi określone skutki prawne. W przypadku wątpliwości dotyczących odpowiedniej klasyfikacji, podatnik jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, może zwrócić się o dokonanie klasyfikacji do Urzędu Statystycznego.

Zatem jeżeli wytworzona przez Wnioskodawczynię sieć wodno ? kanalizacyjna została prawidłowo zakwalifikowana do grupy 2 podgrupy 21, Wnioskodawczyni może amortyzować powyższą sieć wodno ? kanalizacyjną według stawki 4,5%. Prawidłowo dokonane odpisy amortyzacyjne mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.