Czy kuter rybacki o symbolu statystycznym Klasyfikacji Środków Trwałych grupa 7 podgrupa 77 nadanym (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2012 r. (data wpływu 28 września 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 listopada 2012 r. (data wpływu 19 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 listopada 2012 r. (data wpływu 19 listopada 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie rybołówstwa w wodach morskich. Działalność prowadzona jest od września 2011 r. W latach 2001-2011 był Pan wspólnikiem spółki cywilnej wykonującej działalność w tym samym zakresie. We wrześniu 2011 r. wycofał się Pan ze spółki cywilnej. W wyniku postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 27 kwietnia 2011 r. otrzymał Pan majątek w formie kutra rybackiego o wartości 1.444.000 zł, który wprowadził do ewidencji środków trwałych w jednoosobowej działalności od 1 stycznia 2012 r. Kuter był wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej oraz był amortyzowany metodą liniową, stawką 7%.

Do połowów ryb zakupił Pan włoki pelagiczne (sieci o dużej rozpiętości między górą, a dołem zakończone workiem o małych lub dużych oczkach służące do poławiania ryb w toni wodnej), oraz deski trałowe do połowów pelagicznych (na które zakłada się włoki o różnej wielkości oczek, deski rozciągają włok pelagiczny w toni wodnej) zakwalifikowane do Klasyfikacji Środków Trwałych grupa 8 rodzaj 808.

Włoki pelagiczne i deski trałowe nie mogą spełniać swojej roli poza kutrem. Kuter jest przystosowany tylko do połowów, nie może więc funkcjonować bez włoków i desek trałowych. Podobnie deska trałowa i włok są bezużyteczne bez kutra. Włoki i deski są przedmiotami o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Włoki nie są umocowane na stałe do deski trałowej i nie spełniają oddzielnej funkcji w połowach. Deski trałowe i włoki nie mogą funkcjonować oddzielnie, ponieważ tylko przymocowanie danego (o określonych rozmiarach oczek) włoka do deski trałowej umożliwia połów ryb o określonych parametrach (wymiarach).

Wskazuje Pan, iż w roku 2011 iw roku bieżącym spełniał i spełnia definicję ?małego podatnika?.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1).

Czy kuter rybacki o symbolu statystycznym Klasyfikacji Środków Trwałych grupa 7 podgrupa 77 nadanym przez GUS nabyty w tej formie mógł Pan, jako mały podatnik amortyzować jednorazowo w wysokości 50.000 EURO od wartości początkowej zgodnie z art. 22k ust 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Pana, zgodnie z art. 22k ust 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako mały podatnik ma prawo do jednorazowej amortyzacji środków trwałych zaliczonych do grupy 3 -8 Klasyfikacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztem uzyskania przychodów mogą być natomiast, zgodnie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a ? 22o, z uwzględnieniem art. 23. W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Na podstawie ust. 12 ww. art. 22k, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Stosownie natomiast do treści art. 22h ust. 3c ww. ustawy, w przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. Przy czym, w myśl art. 22h ust. 3 ww. ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż jako osoba fizyczna od września 2011 r. prowadzi Pan samodzielnie pozarolniczą działalność gospodarczą, a od 2001 r. prowadził działalność gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej. We wrześniu 2011 r. wycofał się Pan ze spółki cywilnej. W wyniku postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 27 kwietnia 2011 r. otrzymał Pan majątek w formie kutra rybackiego, który wprowadził do ewidencji środków trwałych w jednoosobowej działalności od 1 stycznia 2012 r. Kuter był wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej oraz był amortyzowany metodą liniową.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż przyjmując do swojej działalności gospodarczej środek trwały (kuter rybacki), który otrzymał Pan w związku z wystąpieniem ze spółki cywilnej, której był wspólnikiem, zobowiązany był Pan ustalić jego wartość początkową na podstawie cyt. wyżej art. 22h ust. 3c w związku z ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w wysokości wartości przyjętej wcześniej przez spółkę cywilną i kontynuować stosowaną przez tą spółkę metodę amortyzacji przedmiotowego środka trwałego. Przy dokonywaniu amortyzacji ww. środka trwałego powinien Pan również uwzględnić dokonane już przez spółkę odpisy amortyzacyjne.

Z uwagi na powyższe, w sytuacji przedstawionej we wniosku nie ma Pan możliwości stosowania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o którym mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Pana należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.