Czy zakup do działalności gospodarczej samochodu osobowego o wartości 30.000 zł, z zamiarem wykorzystywania (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2013 r. (data wpływu) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochodu osobowego, a następnie przeniesienia go na rzecz podatnika w części dotyczącej:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na zakup ww. pojazdu ? jest prawidłowe,
• przekazania tegoż składnika majątkowego, przed upływem roku, na cele osobiste podatnika ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochodu osobowego, a następnie przeniesienia go na rzecz podatnika.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług doradztwa podatkowego - biuro rachunkowe, w związku z czym zatrudnia pracowników. Ponadto prowadzi księgę przychodów i rozchodów. Dla celów działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zamierza zakupić samochód osobowy o wartości ok. 30.000 zł. Samochód byłby przeznaczony do wyjazdów pracowników biura w celu załatwiania spraw związanych z bieżącą obsługą klientów biura, czyli dojazd do banków, urzędów, ZUS czy siedziby klientów. Wnioskodawczyni zakłada, że samochód ten wykorzystywany będzie przez okres krótszy aniżeli rok, w związku z powyższym nie zakwalifikuje go do środków trwałych firmy. Zakup samochodu zamierza wprowadzić do ewidencji wyposażenia i odnieść w koszty bieżące firmy. Do rozliczenia wydatków związanych z eksploatacją samochodu zamierza prowadzić tzw. kilometrówkę.

Wobec z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy zakup do działalności gospodarczej samochodu osobowego o wartości 30.000 zł, z zamiarem wykorzystywania go przez okres krótszy aniżeli 1 rok, Wnioskodawczyni może zakwalifikować jednorazowo do kosztów uzyskania przychodu w dacie zakupu ?
2. Czy wycofanie samochodu na potrzeby własne przed upływem roku od dnia wprowadzenia wywoła obowiązek rozpoznania przychodu lub korekty kosztów?

Zdaniem Wnioskodawczyni, samochód o wartości ok. 30.000 zł ze względu na okres wykorzystywania krótszy aniżeli 1 rok stanowi element wyposażenia firmy i może być jednorazowo wpisany w koszty bieżące firmy.

Z kolei wycofanie samochodu na potrzeby własne przed upływem roku nie wywołuje powstania przychodu z tego tytułu ani obowiązku korekty kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na zakup samochodu osobowego za prawidłowe, natomiast w części dotyczącej przekazania tegoż składnika majątkowego, przed upływem roku, na cele osobiste podatnika ? nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie zaś do art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty
   
   
   
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wobec powyższego jednym z kryteriów decydujących przy kwalifikowaniu składników majątku do środków trwałych jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok.

Niemniej jednak wskazać należy, że o tym jak długo będzie używany samochód decyduje podatnik. Jeżeli przewidywany okres używania tego składnika majątku, na potrzeby związane z działalnością, jest równy lub krótszy niż rok, to wydatki na jego nabycie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia.

Jak wynika ze złożonego wniosku, dla celów działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zamierza zakupić samochód osobowy o wartości ok. 30.000 zł. Samochód byłby przeznaczony do wyjazdów pracowników biura w celu załatwiania spraw związanych z bieżącą obsługą klientów biura, czyli dojazd do banków, urzędów, ZUS czy siedziby klientów. Wnioskodawczyni zakłada, że samochód ten wykorzystywany będzie przez okres krótszy aniżeli rok, w związku z powyższym nie zakwalifikuje go do środków trwałych firmy. Wnioskodawczyni zamierza wprowadzić samochód do ewidencji wyposażenia i odnieść w koszty bieżące firmy. Do rozliczenia wydatków związanych z eksploatacją samochodu zamierza prowadzić tzw. kilometrówkę.

Zatem, jeżeli Wnioskodawczyni dla zakupionego samochodu osobowego wykorzystywanego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej określi okres używania krótszy niż rok i nie zaliczy go do środków trwałych, to wydatek poniesiony na zakup tego samochodu osobowego będzie mogła zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli po upływie roku samochód będzie nadal użytkowany, zastosowanie znajdzie art. 22e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak bowiem stanowi art. 22e ust. 1 przytoczonej ustawy, jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

1. zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia;
2. zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym ?Wykazem stawek amortyzacyjnych?, a dla wartości niematerialnych i prawnych - przy zastosowaniu zasad określonych w art. 22m;
3. stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych;
4. wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub 1a pkt 2; odsetki od różnicy, o której mowa w pkt 2, są naliczane według stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Jeżeli różnica, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest wyższa od kosztów danego miesiąca, nierozliczona nadwyżka kosztów pomniejsza koszty w następnych miesiącach (art. 22e ust. 3 ww. ustawy).

Przy tym jak wynika z art. 22 ust. 1 ustawy, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie składników majątku, możliwe jest, jeżeli podatnik wykaże, że składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jeżeli jednak zakupiony składnik majątku nie przyczynił się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż służył celom osobistym, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że ciężar udowodnienia celowości wydatku spoczywa na podatniku. Zatem przede wszystkim podatnik musi wykazać, że wydatek na nabycie samochodu osobowego poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła przychodów.

W konsekwencji, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawczyni, że wydatek na nabycie samochodu osobowego wykorzystywanego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, dla którego Wnioskodawczyni określi okres używania krótszy niż rok będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia.

Obowiązek wpisania składnika majątku do ewidencji wyposażenia nakładają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1, obowiązane do prowadzenia księgi, zwane dalej ?podatnikami?, prowadzą:

1. ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n ust. 2-6 ustawy o podatku dochodowym;
2. ewidencję wyposażenia.

Ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł. Powinna ona zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny wpisu, datę nabycia, numer faktury lub rachunku, nazwę wyposażenia, cenę zakupu wyposażenia lub koszt wytworzenia, numer pozycji, pod którą wpisano w księdze koszt związany z nabyciem wyposażenia, datę likwidacji (w tym również datę sprzedaży lub darowizny) oraz przyczynę likwidacji wyposażenia (§ 4 ust. 2 i ust. 3 ww. rozporządzenia). Przy czym zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia za wyposażenie uznaje się rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

Odnosząc się natomiast do kwestii skutków podatkowych przekazania samochodu osobowego ? przed upływem roku ? na cele osobiste stwierdzić należy, że w sytuacji kiedy podatnik, który wydatek na zakup rzeczowego składnika majątku zużywającego się stopniowo zaliczył jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów ze względu na jego przewidywany okres używania krótszy niż rok, a następnie przed upływem roku wycofa go z działalności na cele osobiste, jest zobowiązany skorygować koszty o całą kwotę uprzednio zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Zatem, w sytuacji przedstawionej we wniosku, późniejsze przekazanie na cele osobiste samochodu osobowego, wykorzystywanego w działalności gospodarczej przez okres krótszy niż 1 rok (niebędącego środkiem trwałym), spowoduje konieczność zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o całą kwotę wydatków poniesionych na jego nabycie, uprzednio zaliczoną w koszty.

Dyspozycja przytoczonego art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy wyraźnie odnosi się bowiem do wydatków na nabycie, a nie do ich części. Przepis ten nie pozwala na proporcjonalne rozliczanie wydatków na nabycie w stosunku do okresu wykorzystywania składnika majątku dla prowadzonej działalności gospodarczej. Proporcjonalne rozliczanie wydatków na nabycie w postaci odpisów amortyzacyjnych dotyczy wyłącznie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Reasumując, przekazanie dla celów osobistych Wnioskodawczyni ? przed upływem roku ? samochodu osobowego, zakupionego uprzednio na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i wpisanego do ewidencji wyposażenia, rodzić będzie konsekwencje w postaci konieczności korekty kosztów uzyskania przychodu w wysokości całej kwoty wydatków poniesionych na nabycie ww. pojazdu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.