1. Czy zakupione eksponaty muzealne o wartości powyżej 3.500 zł należy wykazać w ewidencji środków (...)

1. Czy zakupione eksponaty muzealne o wartości powyżej 3.500 zł należy wykazać w ewidencji środków trwałych, jeśli tak, to czy w tej samej wartości co majątek trwały firmy? 2. Czy zakup eksponatów muzealnych o wartości poniżej 3.500 zł stanowi bezpośredni koszt uzyskania przychodów? 3. Czy eksponaty muzealne o wartości powyżej 3.500 zł podlegają amortyzacji?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2011 r. (data wpływu 8 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji eksponatów muzealnych - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 8 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji eksponatów muzealnych.


W przedmiotowym wniosku przedstawiony następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie naprawy pojazdów mechanicznych, usług transportowych oraz wynajmu sprzętu wojskowego (stanowiącego majątek trwały firmy). Podatek dochodowy rozlicza na zasadach ogólnych. Niedawno utworzył Muzeum jako osoba prywatna.

Tworząc muzeum wystąpił z wnioskiem o nadanie numeru statystycznego REGON, w którym jako forma prawna wskazano: bez szczególnej formy prawnej, własność krajowych osób fizycznych.

Muzeum zostało zgłoszone do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, w ramach tego Muzeum prowadzona jest księga inwentarzowa eksponatów muzealnych, został również sporządzony regulamin Muzeum. Działalność muzeum oparta jest o przepisy ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach. W ramach swej działalności muzeum pobiera opłaty wstępu (bilety). Zysk wypracowany ze sprzedaży biletów jest przeznaczany na działalność statutową muzeum. Dodatkowo w ramach prowadzonego muzeum są ponoszone wydatki tj. naprawa i konserwacja eksponatów, podatek od nieruchomości, paliwo do eksponatów, wydatki związane z zakupem eksponatów itp.

Muzeum posiada w swych zasobach eksponaty nabywane zarówno w drodze kupna, jak i otrzymane nieodpłatnie z MON na podstawie wydanych decyzji, gdzie wnioskodawcą jest muzeum. W drodze wydanej decyzji Wnioskodawca otrzymuje zgodę na nieodpłatne otrzymanie mienia ruchomego wraz z załączonym zestawieniem zbiorczym, na którym widnieją poszczególne składniki mienia, ich wartość, rok produkcji, nr rejestracyjny itp. Dodatkowo w dniu wydania mienia ruchomego jednostka wojskowa, która dotychczas dysponowała mieniem wystawia na rzecz muzeum tzw. przekazanie środka trwałego PT, na którym widnieje nazwa składnika, jego wartość, podstawa przekazania, data przekazania. Wartości przekazywanego mienia ruchomego różnią się od siebie, inna jest wartość na dokumencie PT inna na zestawieniu wystawianym przez MON. Wnioskodawca uzgodnił, iż wartość wykazywana przez MON jest ustalana na dzień wydania decyzji (zgody) o nieodpłatnym przekazaniu, natomiast na dokumencie PT widnieje wartość przyjęta przez jednostkę wojskową dla celów ewidencyjno-księgowych. Eksponaty te, to pojazdy wojskowe, oprzyrządowanie militarne itp.

Sprzęt wojskowy jest nabywany nieodpłatnie na własność dla Muzeum Sprzętu Wojskowego. Otrzymanie to odbywa się na podstawie otrzymanego z Ministerstwa Obrony Narodowej pisma wraz z załączonym zestawieniem zbiorczym przekazywanego mienia. Sprzęt militarny - pojazdy (ruchomości), te które są remontowane na pojazdy zabytkowe, a następnie rejestrowane w Urzędzie Komunikacji Miejskiej są wpisane do Ewidencji Konserwatora Zabytków w Olsztynie. Pozostałe pojazdy np. gąsienicowe, które nie podlegają rejestracji w Urzędzie Komunikacji Miejskiej, są wpisane na listę muzealiów do księgi Inwentarzowej i każdy z tych pojazdów posiada kartę ewidencyjną. Przekazywany nieodpłatnie sprzęt wojskowy to produkcja seryjna (podwozia), natomiast zabudowy pojazdów i wyposażenie mają charakter unikatowy i posiadają cenne wartości historyczne i edukacyjne.

Reasumując, część sprzętu militarnego i niektóre pojazdy, są remontowane na pojazdy zabytkowe, są rejestrowane w Urzędzie Komunikacji oraz niektóre z nich wpisywane są do Ewidencji Konserwatora Zabytków.


W związku z powyższym zadano następujące pytania, oznaczone we wniosku numerami od pięć do siedem.


  1. Czy zakupione eksponaty muzealne o wartości powyżej 3.500 zł należy wykazać w ewidencji środków trwałych, jeśli tak, to czy w tej samej wartości co majątek trwały firmy?
  2. Czy zakup eksponatów muzealnych o wartości poniżej 3.500 zł stanowi bezpośredni koszt uzyskania przychodów?
  3. Czy eksponaty muzealne o wartości powyżej 3.500 zł podlegają amortyzacji ?


Zdaniem Wnioskodawcy, zakupione eksponaty należy ująć w ewidencji środków trwałych. Dla przejrzystości powinien zaprowadzić odrębną ewidencję środków trwałych.

Zakup eksponatów muzealnych o wartości poniżej 3.500 zł stanowi koszt uzyskania przychodu.

Eksponaty muzealne o wartości powyżej 3.500 zł, stanowią środki trwałe, które nie podlegają amortyzacji.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Na wstępie niniejszej interpretacji indywidualnej, wskazać należy, że zgodnie z treścią interpretacji indywidualnej nr ITPB1/415-115a/11/WM, stanowiącej odpowiedź na pytania oznaczone we wniosku numerami od jeden do cztery, Muzeum Sprzętu Wojskowego prowadzone jest przez Wnioskodawcę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.


Interpretacja pojęcia ?koszty uzyskania przychodów? zawartego ww. art. 22 ust. 1 ustawy, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wszelkich wydatków, pod warunkiem że:


  1. są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,
  2. są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  3. nie są wydatkami wymienionymi w art. 23 ust. 1 ustawy.


Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu (ochronę źródła). Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione we wskazanym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem przez podatnika jego celowości i związku z przychodem jak i prawidłowym udokumentowaniem. To na podatniku bowiem ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia obciążenia podatkowego.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.


Stosownie do treści art. 22a ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:


  • maszyny, urządzenia i środki transportu,
  • inne przedmioty


    - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.


Wymienione środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:


  1. zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
  2. stanowią własność lub współwłasność podatnika,
  3. są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  4. przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
  5. są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
  6. nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 22c i art. 23 ustawy.


Natomiast w myśl art. 22c pkt 3 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają dzieła sztuki i eksponaty muzealne zwane również środkami trwałymi.

Z treści wniosku wynika, że sprzęt militarny ? pojazdy, które są remontowane na pojazdy zabytkowe, są rejestrowane w Urzędzie Komunikacji oraz są wpisywane do Ewidencji Konserwatora Zabytków, pozostałe zaś pojazdy np. gąsienicowe, które nie podlegają rejestracji w Urzędzie Komunikacji, są wpisywane na listę muzealiów do księgi inwentarzowej i każdy z tych pojazdów posiada kartę ewidencyjną. Wnioskodawca wskazał jednocześnie, że przekazywany nieodpłatnie sprzęt wojskowy, to produkcja seryjna (dotyczy podwozia), natomiast zabudowy pojazdów i wyposażenie mają charakter unikatowy i posiadają cenne wartości historyczne i edukacyjne.

Pojazdy te zatem jako eksponaty muzealne o których mowa w art. 22c pkt 3 ww. ustawy, nie podlegają amortyzacji, tym samym, Wnioskodawca nie będzie mógł zaliczać w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych.

Brak możliwości amortyzacji środków trwałych będących eksponatami muzealnymi, nie wyklucza obowiązku ujmowania ich w ewidencji środków trwałych.

W myśl art. 22d ust. 2 ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Na podstawie treści tego przepisu, stwierdzić należy, że eksponaty muzealne, których wartość jednostkowa przekracza 3.500 zł, tj. będące środkami trwałymi, należy ująć w ewidencji środków trwałych w miesiącu przekazania do używania. Jednakże nie ma możliwości ich amortyzacji.

Natomiast eksponatów muzealnych, których wartość jednostkowa nie przekracza 3.500 zł, Wnioskodawca może nie zaliczyć do środków trwałych, a w konsekwencji może nie ujmować w ewidencji środków trwałych. Kosztami uzyskania przychodów z tytułu zakupu takich eksponatów (nie zaliczonych do środków trwałych) są koszty poniesione na ich odpłatne nabycie, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku nie poniesienia wydatków na nabycie takich eksponatów, tj. w przypadku nieodpłatnego otrzymania takich eksponatów, koszt uzyskania przychodów nie wystąpi.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika