Czy w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, prawidłowe jest ewidencjonowanie naprawionych (...)

Czy w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, prawidłowe jest ewidencjonowanie naprawionych (odzyskanych) części w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w sposób następujący: a) części naprawione (odzyskane) przez podmiot zewnętrzny w kolumnie 15 w dacie otrzymania (przekazanie do magazynu) w wartości wykazanej przez ten podmiot na fakturze (za usługę naprawy); b) części naprawione (odzyskane ) w ramach pracy własnej lub pracowników w kolumnie 15 w dacie przekazania do magazynu wycenione według wartości rynkowej z uwzględnieniem stopnia zużycia z dnia odzyskania; c) części o których mowa w pkt a i b, w przypadku braku ich sprzedaży w trakcie roku winny być wykazane w spisie z natury na koniec roku według ww. wartości.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2014 r. (data wpływu 13 lutego 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wskazanych we wniosku wydatków oraz ujęcia ich w spisie z natury ? jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 13 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wskazanych we wniosku wydatków oraz ujęcia ich w spisie z natury.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie szeroko rozumianych usług mechaniki pojazdowej w tym usług naprawy samochodów ciężarowych i osobowych. W sytuacji zlecenia przez klienta naprawy samochodu, usługa naprawy i przywrócenia sprawności danego samochodu wiąże się najczęściej z koniecznością usunięcia uszkodzonej (wadliwej) części i wymiany na część sprawną (niewadliwą). Z uwagi na dużą podaż ww. usług na rynku, w celu przygotowania atrakcyjnej cenowo oferty dla klienta, przy założeniu jego akceptacji, planowane jest wykorzystywanie części i elementów uszkodzonych i używanych odzyskanych po wcześniej wykonanych usługach (nieodebranych przez klientów).

Uszkodzone części (elementy), będą naprawiane ?na zewnątrz?, bądź naprawiane przy wykorzystaniu pracy własnego personelu. Po stwierdzeniu ich przydatności sprzedawane wraz z usługą. Wnioskodawca wymienioną działalność prowadzi w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


Czy w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, prawidłowe jest ewidencjonowanie naprawionych (odzyskanych) części w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w sposób następujący:


  1. części naprawione (odzyskane) przez podmiot zewnętrzny w kolumnie 15 w dacie otrzymania (przekazanie do magazynu) w wartości wykazanej przez ten podmiot na fakturze (za usługę naprawy);
  2. części naprawione (odzyskane ) w ramach pracy własnej lub pracowników w kolumnie 15 w dacie przekazania do magazynu wycenione według wartości rynkowej z uwzględnieniem stopnia zużycia z dnia odzyskania;
  3. części o których mowa w pkt a i b, w przypadku braku ich sprzedaży w trakcie roku winny być wykazane w spisie z natury na koniec roku według ww. wartości.


Zdaniem Wnioskodawcy, wymienione wyżej części z uwagi na fakt, że nie zostały zakupione nie mogą być ujęte w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Z uwagi na fakt, że jako materiał będą wykorzystywane w zakresie sprzedawanych usług, należy - w odniesieniu do sformułowanych pytań ? ewidencjonować w następujący sposób:


  1. w celu ich ujawnienia jako zdarzenia gospodarczego, w kolumnie 15 wymienionej księgi, z wskazaniem wartości wynikającej z faktury w przedmiocie zakupionej uprzednio usługi naprawy i ewentualnym przywołaniem w kolumnie 16 księgi w pozycji pod którym był ten zakup zaksięgowany,
  2. w celu ich ujawnienia jako zdarzenia gospodarczego, w kolumnie 15 wymienionej księgi, z wskazaniem wartości, rynkowej z uwzględnieniem stopnia zużycia z dnia odzyskania i ewentualnym przywołaniem w kolumnie 16 księgi dowodu przyjęcia do magazynu .


Ujęcie części wymienionych w pytaniu a) i b) ma charakter wyłącznie ewidencyjny i nie wywołuje skutków podatkowych w dacie księgowania. Natomiast, z uwagi na ich charakter należy je wykazywać w spisie z natury na koniec roku z uwzględnieniem podanych wartości, co w konsekwencji będzie wpływało na wynik w przedmiocie obliczenia dochodu za dany rok podatkowy.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.


Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:


  • musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • musi być należycie udokumentowany.


Z przeanalizowanych regulacji prawnych wynika, że przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnia możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów od spełnienia m.in. warunku, że wydatek ten musi zostać poniesiony przez podatnika.

Według definicji ?kosztu? zawartej w Słowniku języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN, pojęcie to oznacza ? sumę pieniędzy wydatkowanej na kupno lub opłacenie czegoś, natomiast definicja ?kosztów? z tegoż słownika oznacza ? nakłady, wydatki poniesione przez przedsiębiorstwo w celu wytworzenia (nabycia) określonego produktu.

Biorąc powyższy zapis pod uwagę stwierdzić należy, że skoro samo nabycie uszkodzonych (wadliwych) części nastąpiło nieodpłatnie ? to ich wartość nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, ponieważ nie została spełniona jedna z przesłanek wynikająca z ww. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wymóg poniesienia kosztu.

Jednakże, jak wskazał Wnioskodawca, te nieodpłatnie nabyte, uszkodzone i zużyte części, są naprawiane przez podmioty zewnętrzne lub w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i mogą być ponownie wykorzystane w świadczonych przez niego usługach. Można zatem stwierdzić, że z bezużytecznych przedmiotów stanowiących odpady, wytwarzane są części o określonych parametrach użytkowych, które mogą być wykorzystane ponownie w świadczonych przez Wnioskodawcę usługach.

W myśl art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W związku z powyższym, w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinny być ujęte te przychody i te wydatki, które mają wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i wysokość tego podatku.

Sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475, z późn. zm.).

Według § 3 pkt 1 lit. a) ww. rozporządzenia, towarami są: towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

W świetle § 3 pkt 1 lit. b) ww. rozporządzenia, materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania ? puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi.

Materiałami pomocniczymi są natomiast materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości (§ 3 pkt 1 lit. c) ww. rozporządzenia).

W myśl zaś § 3 pkt 1 lit. d), wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane.

Zgodnie z § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, cena zakupu oznacza cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku ? wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Z kolei w myśl pkt 3 cytowanego powyżej paragrafu, przez cenę nabycia należy rozumieć cenę zakupu składnika majątku powiększoną o koszty uboczne związane z zakupem towarów i składników majątku do chwili złożenia w magazynie według ich cen zakupu, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku oraz ubezpieczenia w drodze.

Za koszt wytworzenia zgodnie z pkt 4 uważa się wszelkie koszty związane bezpośrednio i pośrednio z przerobem materiałów, z wykonywaniem usług lub pozyskaniem (wydobyciem) kopalin, z wyłączeniem kosztów sprzedaży wyrobów gotowych i usług.

Szczegółowe zasady dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zostały zawarte w załączniku Nr 1 do ww. rozporządzenia, stanowiącym objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Jak wynika z treści ww. załącznika, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu. W kolumnie 11 ewidencjonujemy koszty uboczne zakupu. Natomiast kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. Do wpisywania łącznej kwoty wydatków wykazanych w kolumnach 12 i 13 jest przeznaczona kolumna 14. Kolumna 15 jest wolna. W kolumnie tej można wpisywać inne zaszłości gospodarcze poza wymienionymi w kolumnach 1-13. W kolumnie tej można również wpisywać wydatki odnoszące się do przychodów miesiąca lub roku następnego (lat następnych).

Kolumna 16 jest przeznaczona do wpisywania uwag co do treści zapisów w kolumnach 2-15. Kolumna ta może być także wykorzystywana np. do wpisywania pobranych zaliczek, obrotu opakowaniami zwrotnymi. W kolumnie tej mogą być także ewidencjonowane przychody faktycznie przez podatnika otrzymane. W przypadku wyboru w następnym roku podatkowym opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych limit otrzymanych przychodów w poprzednim roku podatkowym w kwocie stanowiącej równowartość 25.000 euro jest - zgodnie z art. 21 ust. 1b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym - warunkiem korzystania z kwartalnego sposobu wpłacania ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki.

Zgodnie z tym przepisem, wartość pracy Wnioskodawcy, przy naprawie zużytych części w celu przywrócenia ich do używalności nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Przepisy ustawy nie przewidują również możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nabytych nieodpłatnie części naprawianych przez pracowników podatnika w wartości rynkowej z uwzględnieniem stopnia zużycia tych części z dnia naprawy (odzyskania).

Skoro Wnioskodawca nie poniósł wydatków na zakup zużytych części, a naprawa dokonana została w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to nie można uznać, że poniósł z tego tytułu wydatek, który mógłby zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu.

Przepis § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy. Księgę uważa się za rzetelną, z zastrzeżeniem ust. 4, jeżeli dokonywane w niej zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty (ust. 3). Przepisy te wskazują, iż w podatkowej księdze przychodów i rozchodów winny znaleźć odzwierciedlenie wszelkie przeprowadzone operacje gospodarcze, zgodnie z ich rzeczywistym przebiegiem.

A zatem, nieodpłatne nabycie (wyremontowanych we własnym zakresie) części, z zamiarem ich dalszego wykorzystania w świadczonych przez Wnioskodawcę usługach stanowi operację gospodarczą, która chociaż nie generuje poniesienia wydatku, to winna znaleźć odzwierciedlenie w zapisach w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca powinien wykazać w kolumnie 16 tej księgi tylko ilościowo (bez wyceny) naprawione i zdatne do użytku części (materiały podstawowe) z wyszczególnieniem ich rodzaju, nazwy i cech charakterystycznych.

W przypadku zaś części nabytych nieodpłatnie, ale naprawianych przez podmioty obce, jedynymi wydatkami poniesionymi przez Wnioskodawcę, z tytułu nabycia zużytych części do ponownego wykorzystania w świadczonych przez Wnioskodawcę usługach, są wydatki z tytułu zakupu usług obcych, przywracających tym zużytym częściom zamiennym cechy użytkowe. Wydatki dotyczące tych części, stanowiących materiały podstawowe powinny zostać ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 10 ? ?Zakup towarów handlowych i materiałów według cen zakupu?, a nie jak wskazuje Wnioskodawca w kolumnie 15 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W myśl art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania, powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (?).

Zasady dotyczące sporządzenia spisu z natury określa natomiast § 27 ww. rozporządzenia, w świetle którego, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej ?spisem z natury?, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

W myśl § 29 ust. 1 rozporządzenia, podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że nabyte nieodpłatnie i naprawione przez podmioty zewnętrzne części samochodowe, będące materiałami podstawowymi, nie sprzedane na koniec roku podatkowego, należy ująć w remanencie końcowym jako materiały podstawowe, a wartość remanentu wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Przy czym części te należy ująć w remanencie w wartości zakupu usługi obcej, przywracającej zużytym częściom zamiennym cechy użytkowe, a wartość wynikającą z ww. wyceny, należy wziąć pod uwagę przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast części zamienne nabyte nieodpłatnie i naprawione w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, nie sprzedane na koniec roku podatkowego, powinny być ujęte również w remanencie końcowym, ale tylko ilościowo, bez wskazania ich wartości. Wartość tych części, nie może być brana pod uwagę przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podsumowując, wskazać należy, że nabyte nieodpłatnie i naprawione części zamienne stanowią materiały pomocnicze w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przypadku części naprawionych przez podmioty obce, należy ująć je według wartości usług obcych w kolumnie 10 ? zakup towarów handlowych i materiałów.

Natomiast w przypadku części naprawionych przez Wnioskodawcę lub jego pracowników, z uwagi na to, że wydatki z tego tytułu nie są kosztem uzyskania przychodu, Wnioskodawca powinien jedynie - w celu ujawnienia zdarzeń gospodarczych - wykazać je ilościowo (bez określenia ich wartości) w kolumnie 16 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Nie sprzedane na koniec roku podatkowego naprawione przez podmioty zewnętrzne części zamienne w wartości wskazanej powyżej, należy ująć w remanencie końcowym jako materiały podstawowe i wartość remanentu wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, natomiast części naprawione w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy powinny być ujęte w remanencie tylko ilościowo, bez podania ich wartości.

Przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej należy brać pod uwagę jedynie wartość części zamiennych (odpowiadającą wartości usług obcych) naprawianych przez podmioty obce.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika