Czy wydatki związane z kosztami czesnego pokrywane przez Wnioskodawczynie można zaliczyć do kosztów (...)

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za studia pracownika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadząc działalność gospodarczą w charakterze doradcy podatkowego, zatrudnia Pani pracowników. Ponieważ nie posiada Pani pracowników, którzy mogliby pod Pani nadzorem prowadzić księgi rachunkowe, skierowała Pani jednego z nich na studia podyplomowe z rachunkowości przedsiębiorstw. Studia te mają na celu przygotowanie pracownika do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z kosztami czesnego pokrywane przez Panią można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy przepisy art. 17 k.p. zawierają jedną z naczelnych zasad prawa pracy, która stanowi, iż pracodawca jest zobowiązany ułatwić pracownikowi podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Art. 103 k.p. stanowi zaś, że w zakresie i warunkach określonych przez Ministerstwo Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, w rozporządzeniu wykonawczym, pracodawca ułatwia pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Jest to rozporządzenie z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 z zm.). Zgodnie z treścią ww. rozporządzenia za wydatki na podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się kształcenie m. in. w szkole wyższej. Studia podyplomowe na które skierowała Pani pracownika odbywają się w szkole wyższej, mieszczącej się w katalogu tej ustawy.

Katalog art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów nie zawiera wydatków ponoszonych na rzecz pracownika z tytułu świadczeń na podnoszenie kwalifikacji zawodowych. W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia przychodów.

Ukończenie przez pracownika studiów podyplomowych z rachunkowości wiąże się z możliwością zwiększenia Pani przychodów, poprzez zwiększenie ilości obsługiwanych przedsiębiorstw.

Dlatego uważa Pani, że może wydatki na czesne zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów swego przedsiębiorstwa.

Podobne stanowisko znajduje się w orzeczeniu NSA z dnia 13 maja 1998 r. sygn. akt SA/Sz 1354/97, POP 2000/3/78 ? ?podnoszenie kwalifikacji pracowniczych ma wpływ na osiągane przez firmę przychodów i powinno być zakwalifikowane jako koszt uzyskania przychodów, choć taki wydatek trudno wiązać z konkretnym przychodem. Jest to koszt ogólny działalności firmy, podobnie jak płace pracowników i inne tego typu kwoty funkcjonowania przedsiębiorstwa?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl § 2 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 ze zm.), przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych rozumie się kształcenie w szkołach dla dorosłych i szkołach wyższych oraz kształcenie, dokształcanie, a także doskonalenie w formach pozaszkolnych. Podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego w formach szkolnych i pozaszkolnych może być realizowane na podstawie skierowania zakładu pracy lub bez takiego skierowania. Natomiast § 4 i § 5 daje możliwość udzielenia pomocy pracownikom, którzy podnoszą kwalifikacje zawodowe. Z przepisów rozporządzenia wynika też, iż pracownikowi, który podejmuje naukę w szkole na podstawie skierowania zakładu pracy lub bez skierowania zakładu pracy, pracodawca może przyznać dodatkowe świadczenie m.in. może pokryć opłaty za naukę pobierane przez szkołę, koszty dojazdu czy zakup podręczników.

Natomiast na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tejże ustawy.

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracownika, do których zalicza się wydatki na kształcenie w szkołach wyższych, nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do obciążenia ich wartością kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego uprawnienia konieczne jest by wydatek mógł przyczynić się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła oraz by był prawidłowo udokumentowany.

Celowość ponoszenia tego rodzaju kosztów przez przedsiębiorcę jest uzasadniona wynikającym z przepisów prawa pracy nakazem ułatwiania pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Zakres wiedzy, jaki pracownicy mogą zdobywać na koszt pracodawcy w ramach wyżej wymienionego obowiązku podnoszenia kwalifikacji nie jest jednak nieograniczony. Wydatki na podnoszenie kwalifikacji pracowniczych ? aby mogły stanowić koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy ? muszą mieć ścisły związek z zakresem obowiązków pracownika wynikającym ze stosunku pracy oraz charakterem działalności pracodawcy.

Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu, ale jednocześnie nie jest niezbędne odnoszenie ich do konkretnego przychodu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że poniesione przez Panią wydatki dotyczą sfinansowania czesnego na studiach podyplomowych z rachunkowości zatrudnionego u Pani pracownika. Kierunek sfinansowanych przez Panią studiów ściśle wiąże się z zakresem wykonywanych przez niego czynności w ramach stosunku pracy, a także z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą w charakterze doradcy podatkowego. Studia te mają na celu przygotowanie Pani pracownika do prowadzenia ksiąg rachunkowych pod Pani nadzorem, co w konsekwencji wiąże się z możliwością zwiększenia Pani przychodów, poprzez ilość obsługiwanych przedsiębiorstw.

Przyjąć zatem należy, iż spełniona zostaje dyspozycja generalna dotycząca kosztów uzyskania przychodów wynikająca z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, tj. przedmiotowy wydatek poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, może więc zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Co do zasady zatem, bez względu na to, czy przedmiotowe świadczenie na rzecz pracownika - będzie dla tego pracownika przychodem ze stosunku pracy podlegającym opodatkowaniu, czy też podlegać będzie zwolnieniu od tego podatku, bądź też w ogóle nie będzie stanowić źródła przychodu ? jeśli spełnia pozostałe warunki dotyczące kosztów uzyskania przychodów wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie jest wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy, stanowi dla pracodawcy koszt uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.