Czy niezarejestrowany na dzień wniesienia aportu znak towarowy, którym od wielu lat posługuje się (...)

Czy niezarejestrowany na dzień wniesienia aportu znak towarowy, którym od wielu lat posługuje się przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni i jej męża, może być amortyzowany przez spółkę komandytową, do której zostanie wniesiony aport, od wartości początkowej określonej jako wartość znaku ustalonej w wycenie rzeczoznawcy?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2010 r. (data wpływu 12 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji znaku towarowego - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 12 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 24 maja 2010 r. (data wpływu 27 maja 2010 r.) oraz pismem z dnia 27 maja 2010 r. (data wpływu 2 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji znaku towarowego.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem w 1/2 części majątku wchodzącego w skład przedsiębiorstwa, które stanowi współwłasność Wnioskodawczyni i jej męża. Z uwagi na umowę majątkową małżeńską jest to współwłasność ułamkowa, nie zaś wspólność majątkowa małżeńska. Faktycznie prowadzeniem przedsiębiorstwa zajmuje się jej małżonek i to on jest zarejestrowany jako przedsiębiorca w ewidencji działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zamierzają wnieść przedsiębiorstwo (ewentualnie przedsiębiorstwo z wyłączeniami) jako wkład niepieniężny do spółki komandytowej, w której zostaną komandytariuszami. W skład przedsiębiorstwa będą wchodzić takie składniki majątkowe jak: nazwa przedsiębiorstwa, prawo własności rzeczy ruchomych, w tym środków trwałych (pojazdy mechaniczne, sprzęt RTV i AGD, meble), prawo używania określonych składników majątkowych na podstawie umów cywilnoprawnych, zapasy, wierzytelności i środki pieniężne, licencje, a także prawo do znaku, którym przedsiębiorstwo posługuje się od wielu lat i dzięki któremu jest identyfikowalne na rynku przez kontrahentów i konsumentów (na dzień wniesienia aportu będzie złożony wniosek o rejestrację ww. znaku towarowego w Urzędzie Patentowym, jednak nie będzie znany jeszcze sposób jego rozpatrzenia) i prawo pierwszeństwa do uzyskania znaku towarowego. Oznaczenie, którym posługuje się przedsiębiorstwo w swojej działalności i które zostanie wniesione do spółki jako znak towarowy, jest znakiem graficznym zawierającym nazwę przedsiębiorstwa, charakteryzującym się określoną, niezmienną kolorystyką, stałym kształtem i układem graficznym. Jest używane przez przedsiębiorstwo od wielu lat i od początku służy zapewnieniu mu rozpoznawalności. Znak towarowy nie był nigdy umieszczony w ewidencji środków trwałych, ani amortyzowany. Znak towarowy, którym posługuje się przedsiębiorstwo, jest znany na terytorium Polski. Niezależnie od tego małżonek Wnioskodawczyni prowadzi również w ramach przedsiębiorstwa sklep internetowy, w którym oferowane towary nabywają klienci z całego kraju oraz zagranicy. Strona sklepu internetowego jest oznaczona znakiem towarowym, stanowiącym element przedsiębiorstwa. O rozpoznawalności znaku towarowego przedsiębiorstwa świadczą również opinie klientów pochodzących z całego kraju zamieszczane na stronach internetowych stworzonych w celu gromadzenia takich opinii. Zadowoleni klienci deklarują, że jeszcze nie raz skorzystają z oferty sklepu oraz że zamierzają polecić go znajomym (co świadczy o znacznym prawdopodobieństwie, że sklep oraz jego oznaczenie są znane znacznie szerszemu kręgowi potencjalnych odbiorców, niż wynikałoby to z danych zamieszczonych na stronach internetowych). Należy dodać, że na stronach internetowych, na których klienci mogą zamieszczać swoje opinie na temat sklepu Wnioskodawczyni i jej męża, widnieje oznaczenie w postaci używanego przez nich znaku towarowego. Na potrzeby wniesienia przedsiębiorstwa jako aportu, znak towarowy zostanie wyceniony przez powołanego w tym celu rzeczoznawcę.

Wniesione aportem przedsiębiorstwo i poszczególne jego składniki będą wykorzystywane przez spółkę komandytową do takich samych czynności jak są wykorzystywane przez męża Wnioskodawczyni, tj. do czynności opodatkowanych. Wraz z przedsiębiorstwem spółka komandytowa przejmie jego zobowiązania, co dodatkowo zostanie potwierdzone porozumieniami z jej wierzycielami w rozumieniu art. 519 Kodeksu cywilnego.

Zaznacza Pani, że przedmiotem aportu będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy Kodeks cywilny. Zdaniem Pani, ewentualne wyłączenie z przedmiotu aportu poszczególnych składników majątkowych nie pozbawia wkładu charakteru przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku numerem siedem).


Czy niezarejestrowany na dzień wniesienia aportu znak towarowy, którym od wielu lat posługuje się przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni i jej męża, może być amortyzowany przez spółkę komandytową, do której zostanie wniesiony aport, od wartości początkowej określonej jako wartość znaku ustalonej w wycenie rzeczoznawcy...


Zdaniem Wnioskodawczyni, niezarejestrowany na dzień wniesienia aportu znak towarowy charakteryzujący się cechami, o których mowa w stanie faktycznym, może zostać wyceniony według wartości rynkowej i amortyzowany przez spółkę, a jego wartością początkową, od której będą dokonywane odpisy amortyzacyjne, będzie wartość rynkowa wynikająca z wyceny.

Oznaczenie, którym posługuje się przedsiębiorstwo i które Wnioskodawczyni zamierza wnieść do spółki jako znak towarowy, jest znakiem graficznym zawierającym nazwę przedsiębiorstwa, charakteryzującym się określoną, niezmienną kolorystyką, stałym kształtem i układem graficznym.

Jest używane przez przedsiębiorstwo od wielu lat i od początku służy zapewnieniu mu rozpoznawalności. W ocenie Wnioskodawczyni używane przez przedsiębiorstwo oznaczenie nosi wszystkie cechy znaku towarowego w rozumieniu ustawy Prawo własności przemysłowej. O rozpoznawalności znaku towarowego świadczą również opinie klientów pochodzących z całego kraju zamieszczane na stronach internetowych stworzonych w celu gromadzenia takich opinii. Zadowoleni klienci deklarują, że jeszcze skorzystają z oferty sklepu oraz że zamierzają polecić go znajomym (co świadczy o znacznym prawdopodobieństwie, że sklep oraz jego oznaczenie są znane znacznie szerszemu kręgowi potencjalnych odbiorców, niż wynikałoby to z danych zamieszczonych na stronach internetowych). Należy dodać, że na stronach internetowych, na których klienci mogą zamieszczać swoje opinie na temat sklepu, widnieje oznaczenie w postaci używanego znaku towarowego.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej. Należy zaznaczyć, że wspomniany przepis obwiązuje w cytowanym brzmieniu od 1 stycznia 2007 r. - wcześniej natomiast ustawodawca zezwalał amortyzować nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa do: wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych. Prawo do znaku towarowego, które Wnioskodawczyni ma zamiar wnieść do spółki, bez wątpienia nadaje się do wykorzystania w prowadzonej przez spółkę działalności, bowiem będąc rozpoznawalnym oznaczeniem przedsiębiorcy przyciąga klientów i potencjalnych klientów. Przewidywany okres wykorzystania znaku zdecydowanie przekracza okres jednego roku. W związku z tym, że znak towarowy charakteryzuje się wszystkimi cechami, o których mowa wyżej, może on w jej ocenie stać się przedmiotem amortyzacji na podstawie art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawa do amortyzacji znaku towarowego nie przekreśla fakt, iż znak towarowy nie został zarejestrowany (nie zostało udzielone prawo ochronne na znak towarowy). Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależnia prawa do amortyzacji od przyznania prawa ochronnego na znak towarowy.

Prawo do podatkowej amortyzacji ustawa przyznaje względem tych wartości niematerialnych i prawnych, które zapewniają podatnikowi określone uprawnienia do korzystania z dóbr niematerialnych w sposób przynoszący lub mogący przynieść przychody w jego działalności gospodarczej. W świetle powyższego brak jest podstaw do uzależniania prawa do amortyzacji podatkowej od uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy. Prawo do zgłoszonego znaku towarowego, podobnie jak prawo ochronne na znak towarowy, jest sposobem korzystania za znaku towarowego i stanowi prawo określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (czyli prawo określone w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy). Należy podkreślić, iż decyzja o rejestracji znaku towarowego i przyznaniu prawa ochronnego nie konstytuuje znaku towarowego, bowiem znak ten wcześniej istnieje. Wynika to jednoznacznie z art. 121 Prawa własności przemysłowej, zgodnie z którym ?na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne'. Pomimo braku rejestracji, Wnioskodawczyni przysługuje prawo do wykorzystania znaku towarowego, przy czym uprawnienie to podlega ochronie prawnej (aczkolwiek nie ochronie na podstawie decyzji o przyznaniu prawa ochronnego na wzór przemysłowy), a zatem przeniesienie tego prawa w formie aportu uprawnia spółkę komandytową do jego amortyzacji na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy.

W przypadku, gdyby tut. organ podatkowy uznał, że prawo do niezarejestrowanego znaku towarowego wniesionego aportem nie podlega amortyzacji, stwierdzić należy, że amortyzacji podlega prawo pierwszeństwa do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy. Zgodnie z art. 123 Prawa własności przemysłowej pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy oznacza się (co do zasady) według daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Prawo pierwszeństwa jest uprawnieniem wynikającym z ustawy Prawo własności przemysłowej, a więc jest prawem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającym amortyzacji.

W ocenie Wnioskodawczyni wartość początkową praw do znaku towarowego należy ustalić w oparciu o art. 22g ust. 14a w zw. z art. 22g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości równej jego wartości rynkowej wynikającej z wyceny rzeczoznawcy sporządzonej na potrzeby aportu. Zgodnie z art. 22 ust. 14a ustawy, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podmiot wnoszący wkład niepieniężny, należy stosować odpowiednio ust. 14. W związku z tym, że znak towarowy nigdy nie został wprowadzony do ww. ewidencji i nie był amortyzowany, wartość początkową ustala się na podstawie art. 22g ust. 14 pkt 1 ustawy, tj. wartością początkową jest wartość rynkowa (z uwagi na wystąpienie dodatniej wartości firmy).


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.


W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:


  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych


  • wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust.

    1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.


Jak stanowi art. 22 ust. 8 powołanej wyżej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.


Zgodnie z art. 22b ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:


  1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
  2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
  3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  5. licencje,
  6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
  7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)


  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.


Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know-how, które spełniają następujące warunki:


  • zostały nabyte,
  • nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
  • przewidywany okres ich używania przekracza rok,
  • są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


W przeciwieństwie do środków trwałych, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Ocena stanowiska Wnioskodawczyni w pierwszej kolejności wymaga zbadania, czy prawo ochronne na znak towarowy udzielone spółce komandytowej spełnia ww. przesłanki uznania go za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 omawianej ustawy podatkowej.

Należy zatem wskazać, że prawa ochronne na znaki towarowe udzielane są na warunkach określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej (art. 6 ust. 1 tej ustawy). Znakiem towarowym może być przy tym każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa - w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 12 ust. 1 i 2 ww. ustawy).

W myśl art. 121 powołanej ustawy, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania tego znaku w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 1-2 tej ustawy).

Procedurę uzyskania tego prawa rozpoczyna zgłoszenie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa (art. 144 Prawa własności przemysłowej). Podlega ono wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 tej ustawy). Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150).

Wobec powyższego, prawo ochronne na znak towarowy mieści się w kategorii praw określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej, wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dalszej kolejności należy zatem zbadać, czy udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stanowi nabycie tego prawa w rozumieniu art. 22b ust.

1 ww. ustawy. Odnosząc się do zawartych w omawianej ustawie przepisów o amortyzacji, należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia podatnika w posiadanie składników majątkowych podlegających amortyzacji ? wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a-22b omawianej ustawy).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, pod pojęciem ?nabycia? użytym w art. 22a i art. 22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć ?nabycie pochodne?, ?nabycie wtórne?, tj. nabycie istniejącego składnika majątku od innego podmiotu - w odróżnieniu od ?nabycia pierwotnego?, tj. wytworzenia we własnym zakresie.

Nabycie prawa własności składnika majątku może zatem nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości, bądź w drodze sukcesji generalnej (Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych 2009, pod red. W. Nykiela i A. Mariańskiego, s.598).

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że w ramach aportu do spółki komandytowej zostaną wniesione znaki towarowe zgłoszone do Urzędu Patentowego w celu objęcia ich ochroną wynikającą z ustawy Prawo własności przemysłowej.

W analizowanym przypadku, spółka komandytowa nabędzie tytułem wkładu prawo ze zgłoszenia znaku towarowego do Urzędu Patentowego, a nie prawo ochronne na ten znak towarowy. Dopiero po wniesieniu wkładu do spółki komandytowej, ta nowo powstała spółka, mocą decyzji Urzędu Patentowego uzyska prawo ochronne na znak towarowy ? prawo to powstanie więc z chwilą wydania spółce komandytowej ww. decyzji. Należy zatem uznać, że przedmiotowe prawo ochronne na znak towarowy nie zostanie ?nabyte? w rozumieniu art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale ?wytworzone? przez spółkę komandytową. W szczególności, nie ma tu znaczenia okoliczność, że spółka komandytowa nabędzie wcześniej prawa ze zgłoszenia znaku towarowego - nie są one tożsame z prawami ochronnymi na te znaki.


Wobec powyższego, skoro przedmiotowe prawo ochronne na znak towarowy nie zostanie nabyte przez spółkę komandytową, nie będzie spełniać wszystkich przesłanek wynikających z art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma zatem możliwości uznania tego prawa za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną. W konsekwencji:


  • prawo to nie może zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych spółki komandytowej (art. 22d ust. 2 ww. ustawy),
  • nie ustala się wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy i nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od tej wartości (art. 22f ust. 3 tej ustawy),
  • nie potrąca się kosztów uzyskania przychodów z tytułu tych odpisów (art. 22 ust. 8 ustawy).


Końcowo wskazać należy, że w sytuacji gdyby uzyskano prawo ochronne na znak towarowy przed wniesieniem do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa/zorganizowanej jego części, wówczas spółka komandytowa nabędzie przedmiotowe prawo z wszystkimi wskazanymi powyżej konsekwencjami prawnymi.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.


Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników spółki komandytowej. Chcąc uzyskać interpretację każda z tych osób winna osobiście lub za pomocą ustanowionego pełnomocnika zwrócić się do tut. Organu o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie i uiścić związaną z tym opłatę.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika