Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowych odpisów amortyzacyjnych.

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowych odpisów amortyzacyjnych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2009 roku (data wpływu 14 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego samochodu ciężarowego - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 14 stycznia 2009 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego samochodu ciężarowego.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami przemysłowymi. W roku podatkowym 2008 zobowiązany był Pan do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Jako ?mały podatnik?, o którym mowa w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do złożonego oświadczenia w trybie art. 9 ust. 2 ww. ustawy, od uzyskanego w roku podatkowym 2008 dochodu zobowiązany Pan był do opłacania podatku dochodowego wg stawki podatkowej w wysokości 19%. W dniu 29 grudnia 2008 r. nabył Pan samochód ciężarowy marki Toyota Yaris, który to samochód na podstawie zaświadczenia wydanego przez Okręgową Stację Kontroli Pojazdów jest samochodem ciężarowym o którym mowa w art. 86 ust 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz samochodem ciężarowym o którym mowa w art. 5a pkt 19 lit. a-d ustawy o o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niniejsze zaświadczenie z Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów zostało w dniu 8 stycznia 2009 r. złożone w Urzędzie Skarbowym. Przedmiotowy samochód został w dniu 29 grudnia 2008 r. odebrany od sprzedawcy, następnie w dniu 6 stycznia 2009 r. zarejestrowany w Starostwie Powiatowym oraz ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej. Na zakup przedmiotowego samochodu ciężarowego wydatkował Pan kwotę w wysokości netto 40.204 zł 92 gr., którą to kwotę wpłacił do dnia 31 grudnia 2008 r. na rachunek bankowy sprzedawcy. W związku z odebraniem w dniu 29 grudnia 2008 r. przedmiotowego samochodu ciężarowego uznał Pan, iż niniejszy samochód został przyjęty do użytkowania. W ewidencji środków trwałych samochód zaewidencjonowany został 29 grudnia 2009 r. Odpisu amortyzacyjnego dokonano w kwocie 40.204 zł 92 gr.

Zaznacza Pan, iż w roku podatkowym 2007 oraz w roku podatkowym 2008 nie korzystał z uprawnień wynikających z art. 22k ust. 7, a wysokość roczna odpisów amortyzacyjnych z tytułu nie przekracza kwoty 50.000 EURO w danym roku podatkowym.

Fakturę VAT z dnia 29 grudnia 2008 r. potwierdzającą nabycie przedmiotowego samochodu ciężarowego otrzymał Pan od sprzedawcy w dniu 29 grudnia 2008 r. Samochód ciężarowy został odebrany z salonu firmowego 31 grudnia 2008 r. Cała kwota należności za nabyty samochód opłacona została do dnia 31 grudnia 2008 r. Podatek naliczony wynikający z faktury VAT dokumentującej nabycie opisanego powyżej samochodu ciężarowego wynosi 8.845 zł 08 gr. Wskazuje Pan, iż jest czynnym podatnikiem VAT, zobowiązanym do składania kwartalnych deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7K).


W związku z powyższym zadano następujące pytania.


  1. Czy ma Pan prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowym 2008, jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w kwocie 40.204 zł 92 gr z tytułu nabycia w dniu 29 grudnia 2008 r. użytkowanego przy prowadzeniu działalności gospodarczej samochodu ciężarowego marki Toyota Yaris...
  2. Czy ma Pan prawo do odliczenia za IV kwartał 2008 r. od podatku należnego podatku naliczonego w kwocie 8.845 zł 08 gr, wynikającej z faktury VAT dokumentującej nabycie w dniu 29 grudnia 2008 r., samochodu ciężarowego marki Toyota Yaris...


Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Pana w pozostałym zakresie zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.


Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania pierwszego, jest On ?małym podatnikiem? uprawnionym do skorzystania z prawa do zastosowania odpisu amortyzacyjnego w wysokości określonej w art. 22 ust. 7 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych. Z uwagi na to, iż przedmiotowy samochód ciężarowy został nabyty w roku podatkowym 2008 oraz ujęty w ewidencji środków trwałych w miesiącu grudniu 2008 r., odpis amortyzacyjny w wysokości 40.204 zł 29 gr ma Pan prawo zaliczyć do kosztów uzyskania roku podatkowego 2008 r. Zdaniem Pana, wpływ na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie ma przede wszystkim fakt, iż ww. samochód ciężarowy został zostały nabyty w dniu 29 grudnia 2008 r, a należność dla nabywcy została opłacona w całości do dnia 31 grudnia 2008 r. Natomiast bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż niniejszy samochód został zarejestrowany oraz ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej dopiero w dniu 6 stycznia 2009 r., co skutkuje, iż niniejszy samochód ciężarowy mógł być wykorzystywany przy prowadzeniu działalności gospodarczej faktycznie dopiero od dnia 6 stycznia 2009 r.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.


W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych


  • wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.


Kosztem uzyskania przychodów mogą być natomiast, zgodnie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a?22o, z uwzględnieniem art. 23. W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Od 2007 roku niektórzy podatnicy mogą skorzystać ze szczególnych preferencji w zakresie amortyzacji środków trwałych tj. z tzw. amortyzacji jednorazowej. Szczegółowe zasady jej stosowania określają przepisy art. 22k ust. 7-12 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Na podstawie ust. 12 ww. art. 22k, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Jak stanowi art. 22k ust. 9 ww. ustawy, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

Jednorazowa amortyzacja - stosownie do treści art. 22k ust. 10 - stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w aktach prawa wspólnotowego.

Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 06.379.5 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Jednakże przepisów tych nie stosuje się do pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.

Powyższe rozporządzenie stosuje się od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2013 r., co wynika z art. 6, tego aktu prawnego.

Zgodnie z powołanym przepisem, łączna wartość tej pomocy w okresie trzech lat nie może przekroczyć 200.000 euro, a dla podmiotów gospodarczych działających w sektorze transportu drogowego nie może przekroczyć 100.000 euro.

Definicję małego podatnika zawarto natomiast w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego przepisu, jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W 2008 r. małymi podatnikami są przedsiębiorcy, których przychody ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług w 2007 r. nie przekroczyły 3.014.000 zł.

Natomiast w roku 2009 małymi podatnikami są przedsiębiorcy, których przychody ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług w 2008 r. nie przekroczyły 2.702.000 zł.


Podkreślić należy, że amortyzacji podlegają wyłącznie takie składniki majątku, które spełniają kryteria wymienione w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego przepisu, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:


  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty,


  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.


Z cytowanego wyżej zapisu art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika więc, iż amortyzacji podlegają kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania środki transportu. Przepisy podatkowe nie określają pojęcia ?kompletne i zdatne do użytku?. Natomiast z przepisu art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), która reguluje m.in. zasady rejestracji pojazdów i dopuszczania ich do ruchu wynika, że dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Samochód jest dopuszczony do ruchu, jeżeli spełnia warunki techniczne oraz jest zarejestrowany i zaopatrzony w zalegalizowane tablice rejestracyjne, a w przypadku pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, w nalepkę kontrolną.

Ze złożonego przez Pana wniosku wynika, iż w dniu 29 grudnia 2008 r. nabył Pan samochód ciężarowy marki Toyota Yaris. Przedmiotowy samochód został w dniu 29 grudnia 2008 r. odebrany od sprzedawcy, następnie w dniu 6 stycznia 2009 r. zarejestrowany w Starostwie Powiatowym oraz ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej. Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy stwierdzić należy, iż zakupionego samochodu, który nie jest zarejestrowany i nie jest dopuszczony do ruchu, nie można uznać za kompletny i zdatny do używania.

Zgodnie z dyspozycją powołanego wcześniej art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istotną cechą jaką muszą się charakteryzować środki trwałe jest kompletność i zdatność do użytku w dniu przejęcia do używania. Zatem, przedmiotowy samochód warunki te spełnił dopiero w momencie rejestracji, tj. 6 stycznia 2009 r.

Z tego też względu, stwierdzić należy iż nie przysługuje Panu możliwość skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego - samochodu ciężarowego w miesiącu grudniu 2008 r.

W świetle powyższego, możliwość skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego przysługuje Panu dopiero w miesiącu styczniu 2009 r., o ile uzyskane w roku 2008 przychody nie przekroczyły kwoty 2.702.000 zł. i spełniał Pan pozostałe warunki zastosowania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.


Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika