Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów firmy produkcyjnej koszty remontu (...)

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów firmy produkcyjnej koszty remontu budynku, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a koszty modernizacji budynku ściśle związane z przedszkolem, traktować jako inwestycję w obcym środku trwałym?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont i modernizację budynku ? jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 26 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont i modernizację budynku.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie produkcji. Wspólnie z żoną zamierza założyć spółkę cywilną. Spółka będzie prowadziła przedszkole prywatne. Przedszkole będzie miało swoją siedzibę w budynku, który jest współwłasnością małżonków. Małżonkowie nie posiadają rozdzielności majątkowej. Dotychczas w budynku, który wprowadzony jest do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzona była działalność produkcyjna. W związku z powyższym firma produkcyjna Wnioskodawcy będzie wystawiała comiesięczne faktury tytułem dzierżawy budynku na rzecz spółki cywilnej. Budynek przeznaczony na przedszkole wymaga remontu i modernizacji. Koszt remontu polegający na wymianie posadzek, malowaniu, wymianie drzwi stanowiłby koszt firmy produkcyjnej. Modernizacja budynku polegająca na przystosowaniu sanitariatów dla potrzeb dzieci oraz przystosowaniu pomieszczeń kuchennych do potrzeb przedszkola, stanowiłaby w spółce cywilnej inwestycję w obcym środku trwałym, podlegającą amortyzacji. Wnioskodawca jako podatnik podatku od towarów i usług - VAT w firmie produkcyjnej będzie odliczał podatek VAT od faktur za remont budynku przeznaczonego na przedszkole. Faktury za modernizację budynku będą stanowiły koszt w wartości brutto w spółce cywilnej, ponieważ przedszkole jest przedmiotowo zwolnione z podatku od towarów i usług.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów firmy produkcyjnej koszty remontu budynku, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a koszty modernizacji budynku ściśle związane z przedszkolem, traktować jako inwestycję w obcym środku trwałym...

Wnioskodawca uważa, iż remontując i modernizując budynek będzie kierował się celem wykonania napraw i modernizacji. Jeżeli działanie będzie miało na celu przeprowadzenie remontu budynku polegające na zamianie starego na nowe np. wymiana drzwi, remont posadzki, malowanie, wówczas prace takie będą stanowiły koszt firmy produkcyjnej, która posiada budynek w ewidencji środków trwałych. Taki sposób rozliczania zawarty będzie w umowie dzierżawy. Jeżeli natomiast wykonywane będą pracę modernizacyjne polegające na przystosowaniu sanitariatów dla potrzeb dzieci, adaptacji kuchni i inne niezbędne, aby przedszkole mogło funkcjonować, wówczas będą stanowiły inwestycję w obcym środku trwałym, a amortyzacja odnoszona będzie jako koszt działalności spółki cywilnej.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Stosownie do art. 22 ust. 8 cytowanej powyżej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.


W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:


  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty


  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.


Tak więc, aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:


  1. musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,
  2. być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  3. przewidywany okres używania ? dłuższy niż rok,
  4. wykorzystywanie przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.


Stosownie do art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych ? zwane także środkami trwałymi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyjaśnia pojęcia ?inwestycje w obcym środku trwałym? ? wyjaśnia natomiast pojęcie ?inwestycje?.

Zgodnie z art. 5a pkt 1 powołanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o: inwestycjach ? oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Wobec powyższego, inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji, modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.


Z momentem przyjęcia do używania efektu tych działań - inwestycja w obcym środku trwałym stanowi odrębny składnik majątku w postaci środka trwałego, którego odpisy amortyzacyjne dokonywane są do końca tego miesiąca, w którym:


  • zrównała się wartość odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową lub
  • inwestycję w obcym środku trwałym przeznaczono do likwidacji, sprzedaży lub stwierdzono jego niedobór.


Jak wynika z powyższego, aby można było uznać, iż poniesione nakłady stanowią inwestycję w obcym środku trwałym, to nakłady te muszą to być poniesione w obcym, czyli nie stanowiącym własności podatnika środku trwałym, a użytkownik niebędący właścicielem tego środka trwałego musi ponosić nakłady na jego modernizację.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają także definicji remontu, dlatego w odniesieniu do remontu należy ? mając na uwadze słownikowe znaczenie tego pojęcia - stosować definicję sformułowaną w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż właścicielem budynku, w którym będzie mieściło się przedszkole prowadzone przez spółkę cywilną jest Pan wraz z małżonką (będący jednocześnie wspólnikami spółki cywilnej).

Pomimo zatem iż zostanie zawarta umowa dzierżawy pomiędzy dwoma podmiotami, to nie można przyjąć, że budynek nie stanowi własności podatnika (wspólnika spółki cywilnej), co ? jak wykazano ? stanowi warunek konieczny dla zakwalifikowania nakładów do inwestycji w obcym środku trwałym.

Ponadto z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą zamierza Pan przeprowadzić prace remontowe i ulepszeniowe w budynku, będącym jego środkiem trwałym. Kwalifikując wydatki do remontu lub ulepszenia budynku będzie kierował się celem prowadzonych robót. Wydatki remontowe polegające na wymianie starych elementów na nowe zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów swojej firmy, natomiast wydatki modernizacyjne mające na celu adaptację na przedszkole zaliczone zostaną do kosztów uzyskania przychodów spółki cywilnej, jako amortyzacja inwestycji w obcym środku trwałym.

Mimo że taki sposób rozliczeń zawarty będzie w umowie dzierżawy, to z faktu tego nie można wywodzić skutków podatkowych w postaci możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania spółki cywilnej wydatków związanych z ulepszeniem budynku ponoszonych przez Pana w związku z prowadzoną indywidualnie działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż warunki dotyczące uznania nakładów poniesionych w tym budynku za inwestycję w obcym środku trwałym, nie zostały spełnione. Wobec tego wydatki związane z przystosowaniem (adaptacją) budynku na przedszkole nie będą stanowiły dla spółki cywilnej inwestycji w obcym środku trwałym. Natomiast wydatki związane z remontem budynku, tj. wymianą posadzek, malowaniem, wymianą drzwi mogą stanowić koszty uzyskania przychodu dla Pana firmy produkcyjnej, o ile wykaże Pan, że mają one związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika