Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty obciążenia kwotą prowizji i dyskonta (...)

Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty obciążenia kwotą prowizji i dyskonta w części dotyczącej należności firmy?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 04 października 2007 r. (data wpływu 11 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z tytułu prowizji i odsetek dyskontowych wynikających z umowy faktoringu podpisanej przez lidera konsorcjum - jest prawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 11 października 2007 r. został złożony ww. wniosek (uzupełniony pismem z dnia 28 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z tytułu prowizji i odsetek dyskontowych wynikających z umowy faktoringu podpisanej przez lidera konsorcjum.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Firma podpisała umowę konsorcjum na realizację inwestycji budowlanej. Zleceniodawcą jest jednostka samorządu terytorialnego. Termin płatności wystawionych faktur upływa 30 czerwca 2008 r. (podpisano aneks do umowy na realizację pomiędzy inwestorem a konsorcjum, w którym na prośbę gminy przesunięto termin zapłaty). Lider konsorcjum, w celu przyspieszenia należnych mu płatności, po uzgodnieniu z pozostałymi konsorcjantami oddał swoje faktury do faktoringu (faktoring właściwy). W wartościach faktur znajdują się należności pozostałych stron umowy konsorcjum. Lider kosztami prowizji i dyskonta z faktur proporcjonalnie obciążył konsorcjantów. Stroną umowy faktoringowej jest bank i lider konsorcjum. Jednocześnie pozostałe strony umowy konsorcjum wystawiają faktury częściowe dla lidera, który za wykonane prace obciąża inwestora.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty obciążenia kwotą prowizji i dyskonta w części dotyczącej należności firmy...


Wnioskodawca, powołując się na definicję kosztów uzyskania przychodu stwierdza, iż koszty prowizji i odsetek dyskontowych z tytułu umowy faktoringu stanowią koszt uzyskania przychodu. Wydatki te nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodu i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Koszty firmy ponoszone z tytułu odroczonego terminu płatności są zdecydowanie wyższe od poniesionych kosztów prowizji i dyskonta faktoringu.


Pismem z dnia 28 listopada 2007 r. stanowiącym uzupełnienie złożonego wniosku poinformowano, iż stroną umowy zawartej z jednostką samorządu terytorialnego jest konsorcjum, reprezentowane przez lidera. Umowa konsorcjum przewiduje, że każdy z członków konsorcjum ponosi koszty i osiąga zyski za odcinki robót przez siebie wykonane. Nie ma dokładnych wytycznych co do możliwości i sposobu obciążania kosztami faktoringu poszczególnych członków konsorcjum. Firma otrzymała należności wynikające z wystawionych faktur pomniejszone o koszty prowizji i dyskonta.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Konsorcjum jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy solidarnym ponoszeniu ryzyka. Wspólne przedsięwzięcie charakteryzuje to, że dwóch lub więcej wspólników przedsięwzięcia jest związanych ustaleniami umownymi oraz owe ustalenia umowne ustanawiają sprawowanie współkontroli. Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego. Umowa konsorcjum należy do tzw. umów nienazwanych. Podmioty tworzące konsorcjum są niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli działaniach nie dotyczących konsorcjum), a w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Przedsiębiorcy w konsorcjum wybierają lidera ? konsorcjanta - wytypowana spośród uczestników konsorcjum firma - który prowadzi rozliczenia gospodarcze, w tym podpisuje i fakturuje sprzedaż.

W przedmiotowej sprawie lider konsorcjum, w ramach realizacji wspólnej polityki finansowej objętej porozumieniem między konsorcjantami, podpisał umowę faktoringu właściwego. Podpisana umowa faktoringu pociąga za sobą koszty związane z jej realizacją, tj. koszt prowizji i odsetek dyskontowych pobieranych przez bank, które ponoszą konsorcjanci - proporcjonalnie do wysokości wkładów ustalonych w umowie konsorcjum.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 23 ww. ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym, z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Koszty wynagrodzenia dla banku, wynikające z zawartej umowy faktoringu, spełniają przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodu. Wydatki te zostały poniesione w celu uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nie zostały przy tym wymienione wśród wydatków enumeratywnie wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów w art. 23 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodu naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek kredytów. Przepis art. 23 ust. 1 nie wyłącza zatem z kosztów uzyskania przychodu zapłaconych odsetek dyskontowych. Uzyskanie środków pieniężnych kosztem zapłaty odsetek dyskontowych w przypadku faktoringu sprowadza się w istocie do zaciągnięcia kredytu. Kredyt ten, wykorzystany w działalności gospodarczej podatnika jest czynnikiem mogącym służyć uzyskaniu przychodów z działalności, a zatem jego koszty, w tym odsetki dyskontowe, jako poniesione w celu osiągnięcia przychodu, mogą być zaliczone do kosztów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Odsetki dyskontowe są wydatkami pośrednio wpływającymi na przychody. Ich zaliczenie do kosztów nie jest uzależnione od wystąpienia ściśle określonego przychodu, ale jedynie od ich faktycznego poniesienia czyli zapłaty.

Fakt, iż umowa faktoringu nie została podpisana przez Wnioskodawcę, a przez lidera konsorcjum działającego w imieniu członków konsorcjum, nie wyklucza możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy we wspólnym przedsięwzięciu, skoro jak wynika z treści wniosku wydatki te pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością i przychodami z niej uzyskiwanymi.

W przedmiotowej sprawie Lider konsorcjum jest jedynym wierzycielem z tytułu wierzytelności wobec jednostki samorządu terytorialnego, a także stroną umowy faktoringowej. Poszczególni konsorcjanci - w tym Wnioskodawca ? wystawiają na rzecz lidera faktury za wykonany zakres robót budowlanych. Otrzymane przez członków konsorcjum należności wynikające z wystawionych faktur pomniejszone zostały przez lidera konsorcjum o wyliczone proporcjonalnie koszty prowizji i dyskonta.

W związku z powyższym, przy założeniu, iż działalność konsorcjum opiera się na działaniach uczestników konsorcjum, którzy te działania, tj. ponoszone koszty, uzyskiwane przychody rejestrują indywidualnie we własnych księgach, poniesione wydatki związane z realizacją umowy faktoringu mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika