Czy takie działanie płatnika jest prawidłowe, ponieważ zgodnie z art. 22 ust. 2, do przychodów o (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów tłumacza przysięgłego z tytułu wykonywania czynności na zlecenie sądu, prokuratury lub policji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów tłumacza przysięgłego z tytułu wykonywania czynności na zlecenie sądu, prokuratury lub policji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie tłumaczeń i korepetycji, rozliczaną z Urzędem Skarbowym w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Ponadto, jako tłumacz przysięgły języka angielskiego, jest zobowiązany na podstawie ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego do wykonywania czynności na rzecz sądu, prokuratury i policji, które to czynności kwalifikowane są przez płatnika do przychodów z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym) i rozliczane są przez płatnika z potrąceniem zryczałtowanego podatku dochodowego wysokości 18% po zastosowaniu kosztów uzyskania przychodów wysokości 20% (art. 41 ust. 1 w połączeniu z art. 22 ust. 12 ustawy).

Jednocześnie kwoty wynagrodzenia za czynności na rzecz tych instytucji ewidencjonowane są przez Wnioskodawcę jako przychody z działalności gospodarczej, każdorazowo z chwilą wystawienia rachunku i we właściwym czasie odprowadzana jest zaliczka na podatek dochodowy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym.

Wnioskodawca nadmienia, że bywają sytuacje, w których należności z rachunku za czynności wykonane na żądanie sądu, prokuratora, policji lub organów administracji publicznej wystawionego przez Wnioskodawcę w danym roku podatkowym są rozliczane przez płatnika po upływie wielu miesięcy i ujmowane przez niego w informacji o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) dopiero w następnym, kolejnym roku podatkowym.

Zaistniała sytuacja powoduje, że należności te są dwukrotnie opodatkowane podatkiem dochodowym (raz przez Wnioskodawcę jako prowadzącego działalność gospodarczą i drugi raz przez płatnika - odbiorcę rachunku).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy takie działanie płatnika jest prawidłowe, ponieważ zgodnie z art. 22 ust. 2, do przychodów o których mowa w art. 14, nie mają zastosowania koszty uzyskania przychodów określone w ust. 9. Zatem, czy osiągany przez Wnioskodawcę przychód z art. 13 pkt 6 jest przychodem, który Wnioskodawca jest zobowiązany ewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jak również i wszelkie koszty związane z wykonywaniem tych zleceń?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wynikające z rachunków wystawionych za wykonywanie czynności na rzecz podanych instytucji nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej i tym samym nie podlega opodatkowaniu wg zasad określonych w przepisach art. 44 ust. 1, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uważa, że należy wyłączyć z działalności gospodarczej przychody z tytułu prac wykonywanych na zlecenie sądu, prokuratury, policji i organów administracji publicznej, co wyeliminuje ich podwójne opodatkowanie. Ustawodawca w art. 41 ust. 2 nie nałożył na podatnika obowiązku zgłaszania do płatnika, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) źródłami przychodów są m.in.: działalność wykonywana osobiście oraz pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jej treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

• wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
  
• polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
  
• polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

• prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wyłączenie to obejmuje więc m.in. działalność wykonywaną osobiście, zdefiniowaną jako odrębne źródło przychodów, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej powyżej ustawy, której poszczególne kategorie wymieniono w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z brzmieniem art. 13 pkt 6 tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności - przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej - nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, iż na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Wyjątek od powyższej zasady zawiera art. 41 ust. 2 ustawy, gdzie stwierdzono, iż płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od wypłaconych należności z tytułu umów o dzieło lub umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zaznaczyć należy, że przepis ten ? zgodnie z jego literalnym brzmieniem ? nie dotyczy przychodów z innych tytułów niż wymienione w art. 13 pkt 2 i 8. Możliwość złożenia oświadczenia, że wykonywane usługi wchodzą w zakres działalności podatnika i odstąpienia płatnika od poboru zaliczki na podatek nie dotyczy zatem przychodów o których mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy.

Należy przy tym podkreślić, że na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą, równocześnie wykonywały określone czynności na zlecenie wymienionych we wniosku organów i osiągały z tego tytułu przychody, o których mowa w art. 13 pkt 6 powoływanej ustawy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca oprócz prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie tłumaczeń i korepetycji, jest także tłumaczem przysięgłym języka angielskiego świadczącym obligatoryjnie usługi na rzecz sądów, prokuratury oraz Policji.

Mając na uwadze przedstawioną wykładnię przepisów stwierdzić należy, że uzyskane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu sporządzania tłumaczeń przez tłumacza przysięgłego wykonywanych na zlecenie sądów, prokuratury, Policji, są przychodami z działalności wykonywanej osobiście na podstawie art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani kosztów związanych z ich uzyskaniem nie należy ujmować w ewidencjach podatkowych dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzonych dla celów działalności gospodarczej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.