1. Czy utwardzony plac (drogi dojazdowe i wyjazdowe oraz miejsca parkingowe) stanowi odrębny środek (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2007 r. (data wpływu 24 października 2007 r.) uzupełnione pismem z dnia 15 listopada 2007 r. (data wpływu 19 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania właściwej stawki amortyzacyjnej dla utwardzonego placu (drogi dojazdowe i wjazdowe oraz miejsca parkingowe) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania właściwej stawki amortyzacyjnej dla wybudowanej stacji paliw.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 listopada 2007 r. (data wpływu 19 listopada 2007 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, w miesiącu sierpniu 2007 r. zakończył inwestycję polegającą na wybudowaniu stacji paliw. W wyniku budowy wyodrębniono następujące obiekty: budynek handlowy, wiatę stalową o powierzchni 150 m², wiatę stalową o powierzchni 78 m², utwardzony plac (drogi dojazdowe i wjazdowe oraz miejsca parkingowe).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy utwardzony plac (drogi dojazdowe i wyjazdowe oraz miejsca parkingowe) stanowi odrębny środek trwały podlegający amortyzacji, czy też zwiększa wartość początkową budynku handlowego...
2. Do jakiej grupy klasyfikacji środków trwałych należy zaliczyć wiaty...

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Pana w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie pytania pierwszego ? z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zmianami) w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych wynika, iż w zależności od tego ile budynków obsługuje dany obiekt pomocniczy, stanowi on część składową budynku lub odrębny środek trwały.

Plac na terenie stacji paliw został utwardzony asfaltem oraz kostką brukową. Poszczególnymi elementami składowymi całości placu są drogi dojazdowe i wjazdowe oraz miejsca parkingowe, które to obsługują stację paliw jako całość (wiaty 2 szt., dystrybutory paliwa), a nie tylko budynek handlowy. Ze względu na powyższe Wnioskodawca uważa, że utwardzony plac stanowi odrębny środek trwały, którego wartość początkowa stanowi koszt wytworzenia - art. 22g ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami), jako odrębny obiekt inwentarzowy, kwalifikuje się do grupy 2 KŚT (rodzaj 291 ? ?obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane?), dla której podstawowa stawka amortyzacyjna wynosi 4,%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zmianami) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością; maszyny, urządzenia i środki transportu; inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Klasyfikując środki trwałe do poszczególnych grup należy posiłkować się Klasyfikacją Środków trwałych. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112 poz. 1317 ze zmianami) Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedyńczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe (część I ? objaśnienia uwagi wstępne KŚT).

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. ?obiekty pomocnicze? obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Budowla w postaci placu manewrowego, jako pojedynczego obiektu tj. drogi dojazdowej i parkingu, mieszcząca się w 2 grupie Klasyfikacji Środków Trwałych, pod pozycją 220 - jako autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe, powinna być amortyzowana zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych - ze stawką 4,5% w skali roku.

Z pisma, które Wnioskodawca złożył na wezwanie tutejszego organu, wynika, że wiaty dystrybutory, zbiorniki podziemne do paliw, plac (w tym drogi i parkingi) oraz budynek zostały ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych jako odrębne środki trwałe, które Wnioskodawca przypisał do poszczególnych grup Klasyfikacji Środków Trwałych.

Uwzględniając powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, o ile Wnioskodawca dobrze zakwalifikował ww. środki trwałe do poszczególnych grup KŚT to, utwardzony plac (drogi dojazdowe i wjazdowe oraz miejsca parkingowe) będzie stanowił odrębny środek trwały. Właściwa roczna stawka amortyzacyjna przewidziana w Wykazie stanowiącym załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla utwardzonego placu (drogi dojazdowe i wjazdowe oraz miejsca parkingowe) obsługującego więcej niż jeden budynek, stanowiącego odrębny środek trwały zgodnie z grupą 2 KŚT ?Obiekty inżynierii lądowej i wodnej? ? wynosi 4,5%.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 7 listopada 2007 r. znak ITPB1/415-410/07/DP, pismem z dnia 15 listopada 2007 r. rozszerzono zakres pytania przedstawionego w złożonym wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji.

W tej kwestii organ wyjaśnia, iż zgodnie z ?Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych? stanowiącym załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla:

• grupy 1, podgrupy 10, rodzaju 103 - stawka amortyzacyjna wynosi 10%
• grupy 1, podgrupy 10, rodzaju 104 - stawka amortyzacyjna wynosi 4,5%
• grupy 2, podgrupy 29, rodzaju 291 - stawka amortyzacyjna wynosi 2,5%
• grupy 4, podgrupy 44, rodzaju 449 - stawka amortyzacyjna wynosi 18%

W myśl art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Tutejszy organ nie jest właściwy dla dokonania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniego grupowania, stąd w tym zakresie odmówiono wszczęcia postępowania odrębnym pismem.

Uzyskanie wiążącej odpowiedzi na dodatkowe pytania zawarte w ww. piśmie będzie możliwe, po spełnieniu niezbędnych wymogów formalnych, tj.:

1. podaniu właściwego grupowania środków trwałych według Klasyfikacji Środków Trwałych (po uzgodnieniu z Urzędem Statystycznym),
2. wskazaniu przyjętej przez Wnioskodawcę metody amortyzacji poszczególnych środków trwałych, tzn. metody liniowej, obniżonej, podwyższonej lub podstawowej.

Zatem jego ocena prawna może stanowić przedmiot odrębnego wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.