Czy słusznie nastąpiło potrącenie podatku od zapłaconej na rzecz pracownika kwoty wynikającej z (...)

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania wypłaconego pracownikowi na podstawie ugody sądowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracownik dochodził przed Sądem Pracy uznania wypowiedzenia zmieniającego za bezskuteczne i zasądzenia odszkodowania z tego tytułu. W dniu 3 października 2007 roku strony zawarły ugodę sądową, na podstawie której pracodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz pracownika określonej kwoty. Tego samego dnia nastąpiła wypłata ww. kwoty, od której został potrącony podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy słusznie nastąpiło potrącenie podatku dochodowego...

Zdaniem Wnioskodawcy wypłacone na podstawie ugody sądowej odszkodowanie stanowi odszkodowanie, o którym mowa w art. 21 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie odszkodowanie to jest wyjątkiem wymienionym w ww. przepisie pod lit. b), jako dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Szkoda jest w tym przypadku utratą spodziewanych zarobków spowodowaną bezprawnym wypowiedzeniem umowy. W ocenie płatnika na podstawie art. 21 ust. 3b lit. b) ustawy, wypłacone odszkodowanie nie jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracownika,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów i ugód.

Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 29 listopada 2006 r. sygn. akt. SK 51/06 (opublikowany w Dz. U. nr 226, poz. 1657) orzekł, że art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ww. ustawy w zakresie, w jakim wyłącza zwolnienie podatkowe w stosunku do odszkodowań uzyskanych na podstawie ugody sądowej, jest niezgodny z art. 2 i art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Jeżeli wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) i b) ww. ustawy.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym strony zawarły ugodę sądowa, na podstawie której pracodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz pracownika określonej kwoty odszkodowania.

Zawarta ugoda stanowi ugodę w rozumieniu art. 917 Kodeksu cywilnego. Kwota odszkodowania wynikająca z ustaleń zawartych między stronami ugody, a jej wysokość uwzględnia interesy obu stron, przede wszystkim ma rekompensować pracownikowi utracone przez niego, w wyniku rozwiązania umowy, spodziewane korzyści w postaci wynagrodzenia za pracę.

W związku z powyższym należy uznać, iż przedmiotowe odszkodowanie nie jest odszkodowaniem wynikającym z przepisów odrębnych ustaw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, a wiec zastosowanie do przedmiotowego odszkodowanie mógłby mieć przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy. Jednakże objęte jest ono zakresem wyłączenia wynikającego z art. 21 ust. 1 3b lit. b) ww. ustawy, zgodnie z którym zwolnienie nie ma zastosowania do odszkodowań dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W przedmiotowej sprawie na płatniku ciąży więc obowiązek, wynikający z art. 31 ww. ustawy, zgodnie z którym osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy ? wypłaty z tytułu w nadwyżce bilansowej.

Zatem, w świetle przestawionego stanu faktycznego i powyższych przepisów należy podzielić stanowisko Wnioskodawcy, iż odszkodowanie, które wypłacono pracownikowi, nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.