Czy Wnioskodawca może zaliczyć kwoty zapłaconych kosztów uczestnictwa w szkoleniach swoich pracowników: (...)

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie zaliczenia wydatków na szkolenie pracowników do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobowo działalność gospodarczą ? kancelarię radcy prawnego. Jest jednocześnie pracodawcą zatrudniającym m.in. radcę prawnego i aplikanta radcowskiego. Wnioskodawca zamierza wysyłać powyższych pracowników w przyszłości na szkolenia organizowane przez Izbę Radców Prawnych i Centrum Szkolenia Ustawicznego Radców Prawnych Krajowej Rady Radców Prawnych, zobowiązując się do finansowania kosztów uczestnictwa pracowników w takich szkoleniach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca może zaliczyć kwoty zapłaconych kosztów uczestnictwa w szkoleniach swoich pracowników: radcy prawnego i aplikanta radcowskiego do kosztów uzyskania przychodów...
2. Czy umożliwienie przez Wnioskodawcę swoim pracownikom: radcy prawnemu i aplikantowi radcowskiemu udziału w szkoleniach organizowanych przez samorząd zawodowy (do którego należą wymienieni pracownicy) poprzez opłacenie tych szkoleń przez wnioskodawcę zakwalifikować należy jako nieodpłatne świadczenie na rzecz pracowników, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i co za tym idzie, czy Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy pracownika od tych opłat...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie pierwsze. W zakresie pytania drugiego wniosek rozpatrzony zostanie odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone przez pracodawcę koszty szkoleń pracowników kancelarii: radcy prawnego i aplikanta radcowskiego stanowią koszty uzyskania przychodu pracodawcy. Są to koszty, które wiążą się z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Radca prawny w ramach obowiązków pracowniczych sporządza umowy, opinie prawne, pozwy, apelacje i inne pisma procesowe, a aplikant radcowski projekty takich pism. Radca prawy oraz aplikant (po upływie 6 miesięcy od rozpoczęcia aplikacji) mogą odpowiednio na podstawie odrębnego pełnomocnictwa substytucyjnego lub upoważnienia zastępować Wnioskodawcę przed sądami, organami ścigania i organami administracyjnymi (z uwzględnieniem ograniczeń dotyczących aplikanta wynikających z art. 35 (1) ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r. nr 123, poz. 1059 ze zm.)). Zgodnie z obowiązującymi pracowników zakresami obowiązków zatrudnieni w kancelarii Wnioskodawcy - radca prawny i aplikant radcowski - wykonują czynności w zastępstwie Wnioskodawcy zgodnie z treścią ustawowego upoważnienia. Powyższe oznacza, że jakość wykonywanych przez tych pracowników obowiązków pracowniczych wpływa na przychody Wnioskodawcy. Odbywanie szkoleń przez pracowników kancelarii przyczynia się do podniesienia wiedzy merytorycznej i pogłębienia doświadczenia pracownika i tym samym podniesienia jakości świadczonych przez kancelarię usług. Oznacza podniesienie poziomu wiedzy zawodowej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Doskonalenie zawodowe radcy prawnego i aplikanta radcowskiego ma niewątpliwy wpływ na ilość i jakość świadczonej przez kancelarię obsługi prawnej.

Zatem, wydatki ponoszone przez pracodawcę na dokształcanie pracownika stanowią dla pracodawcy koszty uzyskania przychodu w myśl powołanego wyżej przepisu. Skoro koszty te nie zostały wyłączone z kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy, możliwe jest zatem zaliczenie ich w ciężar kosztów pracodawcy i to niezależnie od tego, czy pracownik został skierowany przez pracodawcę na szkolenie i niezależnie od formy dokształcania.

Powyższe stanowisko znalazło odzwierciedlenie w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 12 lutego 2008 r. (sygn. akt I SA/Po 1597/07): ?Gdy szkolenie, którego koszt pokrywa pracodawca, przedmiotowo odpowiada obowiązkom wykonywanym przez pracownika na zajmowanym przez niego stanowisku - pracodawca będzie mógł taki wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów'.

Wnioskodawca podkreśla także, że podnoszenie kwalifikacji zawodowych i doskonalenie zawodowe pracowników kancelarii: radcy prawnego i aplikanta radcowskiego należy do ich obowiązków, wynikających z ustawy o radcach prawnych i z kodeksu etyki zawodowej (akt prawa korporacyjnego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 ze zm.) określa rodzaj i zakres świadczeń przysługujących pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe i poziom wykształcenia ogólnego w formach szkolnych i pozaszkolnych, zarówno organizowanych na postawie rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r., jak i tych które mogą być organizowane na podstawie innych, niż ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572), przepisów.

Podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego w formach szkolnych i pozaszkolnych może być realizowane na podstawie skierowania zakładu pracy lub bez takiego skierowania. Rozporządzenie w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych przewiduje, iż pracodawca może przyznać dodatkowe świadczenie pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe poprzez m.in. pokrycie opłat za naukę, kosztów dojazdu czy zakup podręczników.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tejże ustawy.

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracownika, do których zalicza się wydatki na szkolenie pracowników nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do obciążenia ich wartością kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego uprawnienia konieczne jest by wydatek mógł przyczynić się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz by był prawidłowo udokumentowany.

Celowość ponoszenia tego rodzaju kosztów przez przedsiębiorcę jest uzasadniona, wynikającym z przepisów prawa pracy nakazem ułatwiania pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Jednakże, aby wydatki na podnoszenie kwalifikacji pracowniczych mogły stanowić koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy ? muszą mieć ścisły związek z zakresem obowiązków pracownika wynikającym ze stosunku pracy oraz charakterem działalności pracodawcy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że planowane przez Wnioskodawcę wydatki dotyczą sfinansowania szkoleń pracowników kancelarii: radcy prawnego i aplikanta radcowskiego. W złożonym wniosku Wnioskodawca podał, iż szkolenia te wiążą się z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą. Zatrudnieni w kancelarii Wnioskodawcy - radca prawny i aplikant radcowski - wykonują m.in. czynności w zastępstwie Wnioskodawcy. Powyższe oznacza, że jakość wykonywanych przez tych pracowników obowiązków pracowniczych wpływa na przychody Wnioskodawcy. Odbywanie szkoleń przez pracowników kancelarii przyczynia się do podniesienia wiedzy merytorycznej i pogłębienia doświadczenia pracownika i tym samym podniesienia jakości świadczonych przez kancelarię usług.

Zatem, przy założeniu, że program planowanych szkoleń pracowników będzie bezpośrednio związany z zakresem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a zdobyta przez pracowników wiedza będzie miała odzwierciedlenie w powstaniu lub wzroście przychodu (np. poprzez wpływ na zakres oraz jakość świadczonych przez Wnioskodawcę usług), ewentualnie w zachowaniu źródła tego przychodu, nie ma przeszkód prawnych aby zaliczyć wydatki związane z tymi szkoleniami do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślić jednak należy, iż obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (źródłem przychodów), jak również prawidłowe udokumentowanie poniesienia wydatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.