Czy wniesienie powyższego wkładu do istniejącej spółki komandytowej, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, (...)

Czy wniesienie powyższego wkładu do istniejącej spółki komandytowej, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, nie będzie powodowało powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu podatkowego w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 i art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bądź będzie korzystało ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 50b ww. ustawy?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2011 r. (data wpływu 8 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wniesienia aportem przedsiębiorstwa do spółki osobowej - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 8 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wniesienia aportem przedsiębiorstwa do spółki osobowej.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Zasadniczym przedmiotem działalności gospodarczej jest produkcja leków roślinnych. Jednocześnie Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej, która prowadzi działalność dokładnie w tym samym zakresie.


W ramach reorganizacji prowadzonej działalności Wnioskodawca planuje wnieść aportem do spółki komandytowej całe prowadzone przedsiębiorstwo. Wnoszone przedsiębiorstwo będzie obejmować cały majątek służący do prowadzenia działalności gospodarczej. W skład przedsiębiorstwa wnoszonego do spółki komandytowej będą wchodzić w szczególności:


  • wartości niematerialne i prawne,
  • środki trwałe, w tym nieruchomości i środki transportu,
  • aktywa obrotowe, tj. wyroby gotowe, towary, materiały, produkcja w toku,
  • środki pieniężne,
  • umowy gospodarcze i handlowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą
  • należności i zobowiązania handlowe oraz inne zobowiązania,
  • tajemnice przedsiębiorstwa i baza klientów,
  • pracownicy.


W skład wnoszonego do spółki komandytowej przedsiębiorstwa będzie wchodzić także otrzymany kredyt, który po wniesieniu ww. aportu będzie spłacany wraz z odsetkami przez spółkę komandytową. Z uwagi na fakt, iż spółka komandytowa nie jest samodzielnym podatnikiem na gruncie podatku dochodowego, zyski spółki będą rozliczane bezpośrednio na poziomie wspólników. Tym samym Wnioskodawca będzie rozliczał przypadającą na swoją rzecz, wynikającą z wielkości udziałów, część przychodów i kosztów spółki komandytowej.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2).


Czy wniesienie powyższego wkładu do istniejącej spółki komandytowej, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, nie będzie powodowało powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu podatkowego w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 i art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bądź będzie korzystało ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 50b ww. ustawy...


W ocenie Wnioskodawcy, wniesienie wkładu niepieniężnego, w postaci przedsiębiorstwa, do spółki komandytowej jest neutralne na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 9 oraz art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla wspólnika wnoszącego aport i nie powoduje po stronie Wnioskodawcy powstania z tego tytułu przychodu do opodatkowania. Jednocześnie uznanie, że wniesienie przedsiębiorstwa spowoduje powstanie po stronie Wnioskodawcy przychodu podatkowego powinno skutkować stwierdzeniem, że przychód ten korzysta ze zwolnienia podatkowego w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, wniesienie aportu będzie wywoływało skutki podatkowe wyłącznie w sytuacji, w której aport wnoszony jest do spółki kapitałowej. Jak wynika bowiem z treści art. 17 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny. Z przepisu tego można wywieść, że wolą ustawodawcy było opodatkowanie przychodów z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną a więc w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółkach akcyjnych.

Z uwagi na fakt, że żadna ze spółek osobowych, w tym także spółka komandytowa, nie posiada osobowości prawnej, przepis art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania.

Należy wobec tego uznać a contrario, że wolą ustawodawcy było nieopodatkowanie wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do spółek osobowych. Jednocześnie, nawet w odniesieniu do spółek kapitałowych wolna od podatku dochodowego jest wartość nominalna akcji (udziałów) objęta w zamian za wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, co potwierdza stanowisko, iż intencją ustawodawcy było nieopodatkowywanie aportów wnoszonych do spółek osobowych.

Wnioskodawca wskazuje na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2009 r. sygn. akt SA/Wa 346/09, w którym sąd uznał, że: ?relacja art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do jej art. 17 ust. 1 pkt 9 jest jak lex specialis do lex generali. Jeśli w majątku podatnika pojawia się przychód otrzymany w zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki, to przychód taki jest opodatkowany tylko wówczas, gdy spółka ta posiada osobowość prawną. Otrzymanie udziałów w spółce osobowej w zamian za wkład niepieniężny jest więc podatkowo obojętne.' Stanowisko to, jak wskazuje Wnioskodawca, znajduje potwierdzenie również w piśmiennictwie.


Wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej nie generuje także przychodu z działalności gospodarczej, w następstwie czego nie podlega opodatkowaniu na gruncie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z powyższym przepisem, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:


  1. środkami trwałymi,
  2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
  3. wartościami niematerialnymi i prawnymi


  • ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c); przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.


Z brzmienia powyższej regulacji, w ocenie Wnioskodawcy, wypływa wniosek, że określone w cytowanym przepisie czynności (w tym m.in. wniesienie wkładu w postaci przedsiębiorstwa do spółki komandytowej) skutkują powstaniem przychodu tylko, gdy wiążą się z odpłatnym zbyciem składnika majątku. Tymczasem w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki osobowej wspólnik wnoszący ten wkład nie uzyskuje udziału kapitałowego (tak jak to ma miejsce w spółce kapitałowej), gdyż w przypadku spółek osobowych nie może być mowy o ?udziale kapitałowym', jako że spółki te nie posiadają - zgodnie z regulacjami kodeksu spółek handlowych - kapitału zakładowego, który pozostaje wyłącznym atrybutem spółek kapitałowych, t.j. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjnej.

Nadto, w przedstawionym stanie faktycznym, nie można dopatrywać się jakiejkolwiek odpłatności, gdyż wspólnik wnoszący wkład niepieniężny do spółki osobowej nie uzyskuje w zamian żadnej odpłatności. Spółka osobowa jest bowiem formą działalności gospodarczej jej udziałowców, w szczególności zaś nie jest podatnikiem podatku dochodowego, jej dochody i koszty są rozliczane bezpośrednio na poziomie jej wspólników wedle regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy wspólnicy są osobami fizycznymi, bądź ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zasady opodatkowania wspólników spółek osobowych będących osobami fizycznymi określa art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Wynika stąd wprost, że opodatkowaniu u wspólnika spółki osobowej podlegają jedynie przychody wynikające z działalności spółki (uzyskiwane przez spółkę, a następnie przypisywane każdemu ze wspólników stosownie do jego udziału w zysku spółki). Regulacja ta natomiast nie obejmuje innego typu wartości, którym nie można przypisać takiego charakteru. Podkreślenia wymaga fakt, że art. 8 ust. 1 i ust. 2 jest jedynym przepisem ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który definiuje przychody z udziału w spółkach niemających osobowości prawnej.

Wniesienie wkładu do spółki osobowej nie wynika przy tym z faktu prowadzenia przez spółkę działalności gospodarczej, a jest jedynie wynikiem umownych postanowień wspólników, którzy w formie spółki osobowej zamierzają prowadzić działalność gospodarczą i dopiero w przyszłości uzyskiwać przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W konsekwencji, nie można mówić w tym wypadku o ?odpłatności' w przypadku objęcia udziałów w spółce komandytowej w zamian za wniesione aportem do tej spółki przedsiębiorstwo. Pogląd ten, jak wskazuje Wnioskodawca, znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Wnioskodawca powołuje wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 384/09, gdzie wskazano, iż ?w zamian za wniesiony aport osoba go wnosząca otrzymuje udziały w spółce. One zaś, mimo, iż istotnie posiadają wartość materialną nie stanowią ceny nabycia. Otrzymując udziały wspólnik nabywa całokształt praw i obowiązków związanych z uczestnictwem w przedsięwzięciu gospodarczym sformalizowanym w ramach spółki komandytowej. Po jego stronie nie pojawia się więc dochód mogący podlegać opodatkowaniu.'

Wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej nie powoduje więc powstania po stronie wspólnika wnoszącego ten wkład przychodu podlegającego opodatkowaniu. W tym miejscu na poparcie własnego stanowiska Wnioskodawca powołuje szereg interpretacji indywidualnych oraz wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych.

Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku uznania, że wniesienie aportu do spółki komandytowej w postaci przedsiębiorstwa powoduje po stronie Wnioskodawcy powstanie przychodu, to przychód ten będzie podlegał zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 50b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 20 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został wprowadzony do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawą z dnia 25 listopada 2010 r., która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2011 r. Powyższa interpretacja może jednocześnie powodować przyjęcie błędnej interpretacji, że skoro przed dniem 1 stycznia 2011 r. wniesienie aportu do spółki osobowej nie było objęte zwolnieniem podatkowym, to a contrario czynność taka generowała przychód podlegający opodatkowaniu. Taka interpretacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest jednakże, w ocenie Wnioskodawcy, błędna i stoi w sprzeczności z fundamentalnymi zasadami prawa podatkowego. Jak słusznie bowiem, zdaniem Wnioskodawcy, wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 14 marca 2011 r., sygn. akt II FPS 8/10, ?zgodnie z zasadą nullum tributum sine lege, którą wyraża art. 217 Konstytucji RP oraz zasadą praworządności, zawartą w art. 2 i 7 Konstytucji RP, organy podatkowe (jako organy władzy publicznej) mogą egzekwować tylko taki obowiązek podatkowy, który bezpośrednio wynika z treści przepisów prawa. Wywodzenie przedmiotów opodatkowania w sposób pośredni, a takim jest konstruowanie norm prawnych na podstawie treści innych norm prawnych, zawartych w tekście prawa, w drodze rozumowań inferencyjnych, jest naruszeniem zasad konstytucyjnych. Tym samym zasługuje jedynie na dezaprobatę. Po drugie, należy mieć na względzie, że w u.p.d.o.f. w brzmieniu sprzed nowelizacji, wchodzącej w życie w dniu 1 stycznia 2011 r., nie było przepisów prawa jednoznacznie zawierających normę prawną nakładającą obowiązek podatkowy na osobę fizyczną w związku z wniesieniem przez nią aportu do spółki osobowej. Tym samym należy stwierdzić, że nowelizacja u.p.d.o.f., w zakresie wprowadzenia punktu 50b w art. 21 ust. 1, nie może być argumentem za tym, że wcześniej powyższy obowiązek podatkowy istniał. Poprzez ww. nowelizację ustawodawca nie zmienił bowiem stanu prawnego: zarówno przed 1 stycznia 2011 r. wniesienie aportu do spółki osobowej nie rodziło z tego tytułu obowiązku podatkowego, jak i po tej dacie jest to czynność prawna neutralna podatkowo. Dodanie do art. 21 ust. 1 u.p.d.o.f. punktu 50b nie było zmianą normatywną przepisów prawa, lecz zmianą redakcyjną w postaci doprecyzowania obowiązujących przepisów'.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wnieść do spółki komandytowej wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r., Nr 94, poz. 1037 ze zm. ? dalej K.s.h.), przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób.

Stosownie do art. 8 K.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Przy czym, w myśl art. 4 § 1 pkt 1 K.s.h., spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Z kolei w myśl art. 102 K.s.h., spółka komandytowa jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Wniesienie do spółki osobowej wkładu niepieniężnego powoduje przeniesienie własności rzeczy lub prawa będącego przedmiotem wkładu, na spółkę. Na mocy art. 50 K.s.h. wnoszący wkład otrzymuje udział kapitałowy, równy wartości wkładu określonej w umowie spółki, który stanowi podstawę do określenia praw lub obowiązków wspólnika.

Należy jednak wskazać, że w przypadku aportu wnoszonego do spółki osobowej, jego wniesienie nie powoduje przyrostu majątkowego po stronie wnoszącej go osoby. W zamian za wniesiony aport osoba fizyczna otrzymuje bowiem udziały, a więc uprawnienia do udziału w zyskach i stratach spółki oraz prawa związane z prowadzeniem spółki i wpływaniem na jej działalność. One zaś, mimo że istotnie posiadają wartość materialną, nie stanowią ceny nabycia. Otrzymując bowiem udziały wspólnik nabywa całokształt praw i obowiązków związanych z uczestnictwem w przedsięwzięciu gospodarczym sfinalizowanym w ramach spółki osobowej.

Przechodząc na grunt prawa podatkowego wskazać należy, iż zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie - oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.


W myśl art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:


  1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  5. koncesje, licencje i zezwolenia;
  6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
  8. tajemnice przedsiębiorstwa;
  9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.


Jednocześnie zauważyć należy, iż katalog elementów (składników) przedsiębiorstwa, ujęty w ww. art. 551 Kodeksu cywilnego nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użyte w nim sformułowanie ?w szczególności?. Zgodnie zaś z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Analizując powyższe należy wywieść, iż przedsiębiorstwo - dla celów prawa podatkowego - należy rozumieć jako ogół praw podmiotowych, stosunków faktycznych (np. zakresu i walorów dostawców i klientów, czyli odbiorców, opinii o przedsiębiorstwie, czyli jego renomy, lokalizacji, stopnia ściągalności jego wierzytelności itd.) oraz różnych innych wartości (np. systemu organizacyjnego, doświadczeń w zakresie działalności przedsiębiorstwa, jakości znanej i stosowanej technologii, itd.), jakie prowadzący przedsiębiorstwo (jego właściciel) sam lub ze współpracującymi osobami wiąże w zorganizowany zespół majątkowy.

Przy tym należy jednak wyraźnie zaznaczyć, iż definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy składniki majątku będące przedmiotem czynności prawnej stanowią przedsiębiorstwo, o którym mowa w przytoczonych powyżej przepisach Kodeksu cywilnego.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody z tytułu przeniesienia własności składników majątku będących przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) wnoszonych do spółki niebędącej osobą prawną, w tym wnoszonych do takiej spółki składników majątku otrzymanych przez podatnika w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą prawną bądź wystąpienia z takiej spółki.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną ? oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Mając powyższe na uwadze, wniesienie przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa do spółki komandytowej nie powoduje obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanych we wniosku indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, oraz wyroku NSA i wyroków WSA tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika