Czy osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania (...)

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 8 października 2008 roku prowadzi działalność gospodarczą wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Wójta Gminy. Przedmiotem prowadzonej działalności określonym we wpisie jest transport drogowy towarów - (49.41.Z) oraz pozostała część związana z udostępnianiem pracowników - (78.30.Z). Miejscem wykonywania działalności jest teren całego kraju oraz transport międzynarodowy. Wnioskodawca świadczy usługi kierowania pojazdem na rzecz jednego zleceniodawcy na podstawie zawartej umowy o świadczenie usług. Umowa określa obowiązki polegające na kierowaniu pojazdami będącymi własnością zleceniodawcy i dostarczaniu towarów kontrahentom zleceniodawcy w oznaczonym miejscu i terminie. Wnioskodawca jako wykonawca usług ponosi pełną odpowiedzialność za ewentualne szkody wynikające z tytułu niewykonania lub nienależnego wykonania usługi oraz inne szkody powstałe w odniesieniu do powierzonego środka transportu jak i przewożonego towaru. Do obowiązków Wnioskodawcy należy również dokonywanie wszelkich formalności związanych z przewozem ładunków i prawidłowym obiegiem dokumentów. Wykonując usługi wynikające z podpisanej umowy Wnioskodawca przebywa w podróży służbowej zarówno w kraju, jak i za granicą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów - wartość diet ustalonych na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości i warunków ustalania należności pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju i poza granicami kraju, przy jednoczesnym spełnieniu warunku prawidłowego udokumentowania przebytej podróży i potwierdzeniu wykonania usługi...

Zdaniem Wnioskodawcy, odbywane podróże krajowe i zagraniczne są podróżami służbowymi związanymi z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i może on w ciężar kosztów uzyskania przychodów tejże działalności zaliczyć diety związane z podróżami w części nie przekraczające wysokości diet przysługujących pracownikom określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego Ministra.

W dniu 17 lipca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną nr ITPB1/415-446/09/AK stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2009 r. (data wpływu 22 maja 2009 r.) jest nieprawidłowe, gdyż w opisanym stanie faktycznym brak jest podstaw do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wartości diet z tytułu wskazanych w przedmiotowym wniosku podróży.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 5 sierpnia 2009 r. (data wpływu). Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 2 września 2009 r. znak ITPB1/415W-51/09. W dniu 5 października 2009 r. wpłynęła do tutejszego organu podatkowego skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie jej w całości oraz zasądzenie na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania.

Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 769/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w ww. orzeczeniu ? po ponownej analizie wniosku z dnia 18 maja 2009 r. (data wpływu 22 maja 2009 r.) stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się, w świetle obowiązującego stanu prawnego, za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z ww. przepisu, wydatki dotyczące krajowych i zagranicznych wyjazdów służbowych przedsiębiorcy mogą obciążać koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiąganie przychodu, bądź też zmierza do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów i wydatki te nie są wyszczególnione jako wydatki niestanowiące takich kosztów w art. 23 ust. 1 tej ustawy.

Jednocześnie art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących ? w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Z powołanego powyżej przepisu wynika, że osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tzn. do wysokości diet przysługujących pracownikom. Zakresem omawianego unormowania zostały więc objęte osoby prowadzące działalność gospodarczą bez żadnych wyłączeń podmiotowych i przedmiotowych. W szczególności przepis ten nie przewiduje żadnych ograniczeń kręgu osób uprawnionych ze względu na rodzaj lub miejsce wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też nie rozróżnia wyjazdu służbowego w celu zawarcia umowy o świadczenie usług, dokonania zakupu środka trwałego czy świadczenia usługi w wykonywaniu zawartej umowy. Jedyne ograniczenie ustanowione tym przepisem odnosi się do limitu wartości, która może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca wyłącza bowiem z kosztów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom.

Zasadniczą przesłanką decydującą o kwalifikacji danego wyjazdu jako podróży służbowej jest jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego też za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poza siedzibą firmy, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.

Mając powyższe na względzie, o ile podróże krajowe i zagraniczne, jakie podatnik odbywa są podróżami służbowymi związanymi z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, to w ciężar kosztów uzyskania przychodów tejże działalności może zaliczyć diety związane z tymi podróżami, jednakże wyłącznie w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, tj. dla podróży zagranicznych ? rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.), zaś dla podróży krajowych - rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.